4 Kabouters van vlees en bloed

In het vorige verhaal hebben we al kennisgemaakt met het Kleine Volkje. Het lijken sprookjes, vertellingen voor bij het haardvuur, maar zou er in de verhalen geen kern van waarheid zitten? Schrijver Ton van Reen heeft aannemelijk bewezen dat kabouters echt hebben bestaan…

Noord-Brabant, 2002, van een van onze verslaggevers

– Er was eens een man, die een boek schreef over de kabouters in Noord-Brabant, getiteld Klein Volk . Zijn theorie was dat de kabouters echt hebben bestaan en in werkelijkheid verbannen kleine mensen waren, zo gegroeid door een groeistoornis of een erfelijke afwijking. Doordat ze er zo anders uitzagen, werden ze verbannen naar afgelegen gebieden. Ze woonden in natuurgebieden buiten de dorpen en hielpen de lokale bevolking met allerlei hand- en spandiensten. De boerenbevolking zou zelfs speciale deurtjes in hun huizen hebben, zodat deze minimensjes bij hen binnen konden komen en een schoteltje melk of wat brood konden nuttigen.

Die man was schrijver Ton van Reen, die zich al jaren bezighoudt met de geschiedenis en cultuur van de kleine mens, met name van hen die de zandgronden van Brabant en Limburg als leefgebied hebben.

Als jongetje hoorde hij van zijn grootmoeder wonderlijke verhalen over het kleine volk. En hij mocht mee met verzamelaars die volksverhalen over kabouters optekenden uit de mond van ooggetuigen.

‘Mijn grootmoeder was een geboren vertelster,’ aldus Ton van Reen. ‘Elke dag als ik uit school kwam, moest ik een uurtje met haar kaarten. Tijdens het spel vertelde ze me de wonderlijke verhalen die zij in haar eigen jeugd, aan het eind van de negentiende eeuw, had gehoord.’ Zo vertelde ze hem verhalen over de kabouters van vlees en bloed die ze zelf nog had gekend: outcasts die letterlijk aan de rand van de samenleving leefden.