15
Terug in zijn kantoor ter grootte van de bezemkast, nam Milo een duik in cyberspace. Als Windsor Prep al jaarboeken uitgaf, waren die in ieder geval niet terug te vinden in enige online catalogus en geen enkele website gewijd aan het opsporen van oud-leerlingen had ook maar iets over de school.
Geen elegant verwoorde kritiek op internet, slechts lofliederen op de schitterende huisvesting en het hoge onderwijsniveau.
Ik zei: ‘Ik wist niet dat bescherming door de politie zo’n reikwijdte had.’
Zijn glimlach degenereerde tot een abdominaal gerommel. ‘Het wordt tijd om de telefoongesprekken van Elise op te vragen. Als er maar een spoor in zit naar een leerling, dan zit ik binnen de kortste keren in die kutschool.’ Hij wreef over zijn gezicht. ‘Dat wordt zo’n dikke pret dat ik daarna een cursus openhartchirurgie met roestige blikopener organiseer voor doe-het-zelvers.’
Ik reed naar huis, werkte de post door, dronk twee koppen zwarte koffie en ging zelf op de computer op zoek, te beginnen bij MySpace en Facebook met windsor prep als trefwoord.
Geen gebrek aan glimlachende, aantrekkelijke kinderen die daar op school zaten, met de gebruikelijke lijsten met vrienden, muziekvoorkeur, fragmenten uit gedichten variërend van wellustig tot bedroefd, een paar zelfgetekende stripverhaaltjes en hier en daar een foto van een hond of een kat.
Een handjevol berichten over Elise Freeman, maar geen enkele waar veel meer in stond dan Gehoord? Freeman dood, bizar.
Geen in memoriam, geen oproep uiting te geven aan respect. Geen enkel spoor van ook maar een gerucht over seksuele escapades.
Ik keerde terug naar de commerciële sites voor oud-leerlingen, voerde de naam Elise Freeman in in de database van de Universiteit van Maryland. Geen resultaat. Koppelen van haar naam aan maryland leverde een vijf jaar oude zoekopdracht op naar leerlingen die examen hadden gedaan op het Blessed Heart College aan Garrison Boulevard in Baltimore. De school zocht leerlingen voor de viering van een honderdjarig bestaan.
Waar had ze nog meer over gelogen?
Ik klikte op de koppeling van de reünie. Elise Freeman stond in de lijst Waar ben je? Evenals Sandra Freeman Stuehr, die twee jaar later examen had gedaan.
Het was tien over halfvijf, een heel eind voorbij kantoortijd in Baltimore, dus probeerde ik het in de telefoongids van de stad. Meer dan vijfhonderd Freemans.
Maar slechts één Stuehr, een winkel: Stuehrs Crab Cooker in E. Pratt Street.
De vrouw die aannam, zette me in de wacht. Het duurde even voordat ze weer aan de lijn kwam met op de achtergrond het geroezemoes van een restaurant: ‘Wanneer wilt u reserveren?’
‘Ik zou graag Sandra willen spreken.’
‘Wie?’
‘Sandra Stuehr.’
Twee tellen. ‘Blijf aan de lijn.’
Het duurde bijna drie minuten voordat een man aan de lijn kwam. Geen geroezemoes meer, waarschijnlijk een kantoortje. ‘Met Frank, wat nu weer?’ Afgemeten stem, stembanden die klonken alsof ze een paar kilometer over een grindpad waren gesleept.
‘Ik ben op zoek naar Sandra. Bent u meneer Stuehr?’
‘Oh ja, natuurlijk.’
‘Pardon?’
‘De zoveelste advocaat. Jezus Christus, laat me met rust.’
Ik vertelde hem wie ik was en maakte net iets meer van de connectie met de LAPD dan het in werkelijkheid was.
‘Ja, natuurlijk. Weer een prachtig verhaal. Luister kerel, ik kan niet voorkomen dat je belt, maar geloof me, volgende keer krijg je mij niet aan de lijn, net zo min als al die andere kerels.’
‘Dit is een moordonderzoek, meneer Stuehr. Het slachtoffer is Elise Freeman. Als zij geen familie is van Sandra...’
‘Elise? Heeft iemand haar vermoord? Je houdt me voor de gek.’
‘Helaas niet, meneer Stuehr.’
Stilte. ‘Ik heb Elise al een hele tijd niet gezien. Niet meer sinds de trouwerij.’
‘En wanneer was dat?’
‘Ik ben negen jaar geleden met Sandy getrouwd. Ik wou dat ik de datum kon vergeten. Sandy en Elise hebben niet zoveel samen. Ze kwam op het feest, dronk zich een stuk in de kraag en vertrok weer vroeg.’
‘Sandra is haar zuster.’
‘De enige.’
‘Kan ik met Sandra praten?’
‘Ga je gang, maat. Zij zit waar jij zit, Californië. Maar misschien is het nu ook wel Arizona. Ze houdt van warm weer, weet ik veel, misschien zit ze wel in Florida. Interesseert me niet. We zijn drie jaar gescheiden, maar ze achtervolgt me nog steeds met papieren. Ze is verslaafd aan geld. Voor hetzelfde geld is dit hele gesprek doorgestoken kaart en ben jij een van haar advocaten.’
‘Bel bureau West L.A. van de LAPD maar op en vraag naar inspecteur Sturgis.’ Ik gaf hem het mobiele nummer van Milo.
‘Je noemde net een andere naam.’
‘Ik ben Delaware. Inspecteur Sturgis heeft de leiding over dit onderzoek. Praat maar met hem.’
‘Waarover?’
‘We proberen de familie van Elise Freeman op te sporen. We hebben een lichaam waarvoor we een oplossing zoeken.’
‘Oh... nou, dat is niet mijn probleem.’
‘Wat zou je zeggen van het laatst bekende adres en telefoonnummer van Sandra?’
Hij ratelde de informatie af alsof hij die dagelijks verstrekte. Gutierrez Street, Santa Barbara. Drie jaar vijandelijkheden, maar de afstand tot zijn ex was bepaald niet groot.
Ik zei: ‘Bedankt. Is er nog iets wat je me zou moeten vertellen over Elise?’
‘Van wat ik heb gehoord, is ze net zo erg als haar zuster.’
‘Hoe bedoel je?’
‘Rammelende eierstokken, denkt dat ze een intellectueel is en liegt als een ketter. Mijn familie heeft al zestig jaar een van de beste krabrestaurants van Baltimore. Als je Sandy moet geloven is het een goedkope eettent en drong ik me aan haar op als ik zo nu en dan eens vroeg of ze een handje kon helpen.’
‘Rammelende eierstokken,’ zei ik.
‘Ik ben geen arts, dat is een uitdrukking voor geil zijn, belust op seks. Oké, wil je iets weten over Elise en Sandy? Ze werden allebei lastiggevallen door hun ouweheer. Snap je wat ik bedoel?’
‘Misbruikt.’
‘Zo kun je het ook noemen.’
‘Heeft Sandy daarover gepraat?’
‘Eén keer toen ze zo’n snotterbui had, dat ik mijn arm om haar heen moest slaan. Daarna, niets. Alsof het helemaal nooit was gebeurd. De enige keer dat ik erover ben begonnen, was toen we het probeerden met mediation. Ze deed haar uiterste best om er een groot deel van de Cooker uit te slepen, en dat maakte me echt kwaad, dus toen heb ik haar beschuldigd van onzedelijk gedrag. Ik heb het tot in details uit de doeken gedaan. Ze staat op, loopt om de tafel heen en slaat me midden in mijn gezicht. Dat was het einde van de mediation, ze had zichzelf verneukt, de rechter vond haar niet erg sympathiek. Als je haar vindt, doe haar dan niet de groeten.’
‘Wat voor soort man was die vader?’
‘Hij was al overleden toen ik Sandy leerde kennen, maar afgaand op de verhalen was het een schijnheilige smeerlap. Dat zeiden mensen in de buurt. Naar buiten toe heel respectabel, allemansvriend. Hoofd van een school, ook nog. Ik zou hem graag een keer de biecht afnemen. Een deugdzame vader produceert niet twee sletten van dochters.’
‘Was Sandy promiscue?’
‘Sandy was een slet. Al die jaren dat we getrouwd zijn geweest, bleef ze bij andere kerels in bed kruipen. Elke avond de deur uit, ik ben een ongelofelijke sukkel geweest om al die verhalen over de Scrabbleclub en het bridgen en de cursus tuinieren te geloven.’
‘Elise ook?’
‘Elise heeft een keer geprobeerd mij te pakken. Sandy was in de keuken, Elise probeert me ineens bij mijn dinges te grijpen, weet je wel. Ik kijk haar aan van ben jij nou helemaal besodemieterd, en ze doet alsof er nooit iets is gebeurd. Dat kunnen ze allebei heel goed. Doen alsof.’
‘Hoe was hun moeder?’
‘Ook al dood toen ik Sandy leerde kennen. Sandy heeft nooit over haar gepraat, alsof ze nooit heeft bestaan.’
‘Van wat voor school was haar vader hoofd?’
‘Een of andere zwarte openbare school, ik weet het niet.’
‘Hoe heette hij?’
‘Cyrus Freeman,’ zei hij. ‘Dr. Cyrus Freeman. Sandy wreef me dat voortdurend onder de neus, dat ze onder haar stand was getrouwd met een kerel die maar één jaar Towson achter de rug had. Ondertussen gaat de halve bevolking van Baltimore over haar heen en geeft ze mijn geld uit alsof ze lid is van het congres.’
S. Freeman Stuehr stond in het telefoonboek van Santa Barbara. Haar voicemailbericht klonk warm en vriendelijk, de stem even zijdeachtig als die van haar man op schuurpapier leek.
‘Hallo, wie je ook bent, met Sandy. Ik zou vast heel graag met je willen praten, maar ik ben de deur uit, of ik probeer even te genieten van de zon hier in Californië. Spreek dus alsjeblieft een bericht in.’
Verleidelijk aanbod, maar beter van niet.
Eén resultaat voor cyrus freeman: een bladvulling in The Baltimore Sun.
Plannen om het auditorium van Chancellor Middle School in West-Baltimore te vernoemen naar het voormalige hoofd waren opgeschort vanwege ‘institutionele en budgettaire overwegingen, onder andere met betrekking tot de kosten voor nieuwe bebording.’
Ik pakte de telefoon. Milo antwoordde.
‘Ik heb bloedverwanten opgespoord, Grote Man.’ Ik vertelde wat ik te weten was gekomen.
‘Er gaat niets boven verbitterde ex-echtgenoten als je informatie nodig hebt. Bedankt voor de moeite, Alex. Twee liegende sletten, hè? Prachtige klinische diagnose voor jou.’
‘Sandy woont hier honderdveertig kilometer vandaan, maar heeft geen contact met je opgenomen, dan ligt het het meest voor de hand dat ze niet weet dat Elise is vermoord. Dat doet vermoeden dat de zusters geen erg nauwe band hadden. En dat maakt van haar misschien wel weer een minder goede informant. Aan de andere kant heeft ze misschien wel een paar interessante details te melden.’
‘Ik ben dol op Santa Barbara. Wat is haar telefoonnummer?’
Toen hij het had opgeschreven, zei ik: ‘Frank Stuehrs vijandigheid naar Sandy vertroebelt zijn oordeel, maar hij heeft gelijk met dat verband tussen een vader die zijn dochters misbruikt en hun promiscuïteit.’ Ik vertelde hem van de wijziging in de plannen van de Chancellor-school.
‘De kosten van bebording,’ zei hij. ‘Die kende ik nog niet. Jij denkt dat er iets opdook uit het verleden van de oude Cyrus. Een middenschool Oh man.’
‘Jochies uit de binnenstad zijn makkelijke slachtoffers. Vooral toen. Elise heeft Fidella verteld dat haar vader hard tegen haar was, maar ze heeft nooit verteld dat het seksueel was. De waarheid verhullen is een veelgebruikt verdedigingsmechanisme dat maar al te gemakkelijk een patroon voor de rest van het leven wordt. Om maar wat te noemen: liegen over waar ze heeft gestudeerd. Ik heb Blessed Heart opgezocht. Het is een klein katholiek vrouwencollege met een goede reputatie waar ze hoge normen hanteren, in geen enkel opzicht minder dan de Universiteit van Maryland. Het had dus niets te maken met het oppoetsen van haar cv.’
‘Liegen om het liegen?’
‘Mogelijk,’ zei ik. ‘Maar ik dacht nog aan iets anders: het blijkt dat de campus van Blessed Heart maar twee straten verwijderd is van Chancellor Middle, wat misschien wel betekent dat ze in die buurt is opgegroeid. Die wijk ligt weer in de buurt van de Pimlico-drafbaan. Ze kan natuurlijk ook nog op jonge leeftijd een voorliefde voor gokken en gokkers hebben ontwikkeld.’
‘Fidella,’ zei Milo. ‘Zeker, als je een jackpot er in één dag doorheen jaagt, heb je misschien wel een gokprobleem. Misschien zij ook wel, en is dat de reden waarom ze samen, of een van hen beiden, dat afpersingsplan uitbroedde. Vervolgens verandert zij van mening. Mijn lieve slachtoffer heeft een gecompliceerd leven geleid, met heel wat multitasking.’
‘Misschien wel het tegenovergestelde. Misschien dacht ze wel in hokjes, verdeelde ze haar leven in aparte vakjes om het eenvoudig te houden.’
‘Gerespecteerde opvoeder overdag, wilde meid ’s nachts. En op de een of andere manier leidt dat tot de ijskast.’