17

De volgende dag was zo’n ongewoon warme, heerlijk zonnige middag in Londen waarop de beroepsbevolking bidt dat hun baas ze iets eerder dan normaal naar huis laat gaan. Gelukkig voor het productieteam van The Brad Mackintosh Show was hun baas er niet om iets af te dwingen, toe te staan of te weigeren. Dus de meerderheid van het kantoor had tegen vier uur de biezen gepakt en was naar de pub verkast. Hun vroege aankomst bij The Boaters aan de rivier in Hammersmith betekende dat ze buiten een paar tafels konden kapen en dat was een goed begin van het weekend.

      ‘Op een dag als deze,’ zei een bedachtzame Isy die er zo ontspannen uitzag dat, tenzij je zag dat haar mond bewoog, het je zou zijn vergeven als je dacht dat ze sliep... of dood was, ‘kun je begrijpen waarom Londen zoveel cultuur heeft.’

      ‘Wat lul jij nou?’ vroeg Natasha. Ze deed de bandjes van haar hemdje naar beneden terwijl ze zonnebaadde, het gezicht naar de zon gekeerd.

      ‘Nou,’ zei Isy, ‘als het altijd zo warm was, zou niemand ooit iets uitvoeren. Maar als het koud is en regent, ga je onvermijdelijk nadenken, toch? Je hersenen smelten niet en het kan je iets schelen. Ik bedoel, nu voel ik me een warme, luie, vette luiaard die in een boom wil slapen en bier wil drinken.’

      ‘Drinken luiaards bier?’ vroeg Luke. Hij kreeg het voor elkaar het feit dat het snikheet was te negeren door hetzelfde te dragen als de rest van het jaar; namelijk een zwarte spijkerbroek, wit overhemd, modern grijs jasje met één rij knopen en een zwarte slappe vilthoed. Godzijdank droeg hij deze kenmerkende combinatie volkomen ongekunsteld, dus zag hij er goed uit, in plaats van alsof hij te hard zijn best deed.

      ‘Kweenie,’ antwoordde Isy, die haar ogen sloot en wegzakte in een door de zon veroorzaakte bewusteloosheid, ‘maar ik ben absoluut een luiaard en ik ben dol op bier.’ Toen, in een actie die de groep lichtelijk liet schrikken, schoot ze naar voren met als plan haar voorhoofd op het kleine, ronde, aluminium tafeltje te laten rusten waar ze met de groep omheen zaten op het terras. ‘Kut,’ zei ze toen haar hoofd contact maakte met het tafelblad en ze meteen weer naar achteren vloog met haar handen op haar voorhoofd en tegelijkertijd slap lag van het lachen. ‘Die klotetafel is loeiheet. Ik heb mijn voorhoofd verbrand.’

      ‘Suffie,’ zei Luke. Hij stak een sigaret op en bood het pakje aan de rest van de tafel aan.

      Vanessa en Paul pakten er meteen eentje, maar Kerry aarzelde. ‘Jezus, wat zou ik er graag eentje nemen om deze witte wijn mee weg te spoelen, maar het gaat net zo goed...’

      ‘Doe nou niet,’ smeekte Jessica zacht. Ze zat naast Kerry en had zich tot nu toe tevredengesteld met luisteren naar het geklets van de groep. ‘Je krijgt er nadien spijt van, echt waar.’

      Natasha wisselde een stiekeme blik met Vanessa, maar Vanessa – die de nieuwe griet echt mocht – deed er niet aan mee.

      ‘Isy, als jij een luiaard bent, wat voor dier ben ik dan?’ vroeg Luke en hij nam een lange haal van zijn sigaret.

      ‘Een koala,’ antwoordde ze onmiddellijk terwijl ze nog over haar voorhoofd wreef. ‘Natasha is een wolf, Vanessa een hagedis en Paul een beer, een grizzly.’

      ‘Mafkees,’ zei Paul goedaardig. ‘Wacht even, en Kerry dan?’

      ‘Een hond,’ antwoordde Luke. Onder tafel verkocht Kerry hem een harde schop.

      ‘Ze is geen hond,’ zei Isy verontwaardigd alsof Luke het meest onzinnige had gezegd dat ze ooit had gehoord, ‘maar een wolharige mammoet.’

      ‘Geef me kracht,’ zei Kerry, niet echt beledigd. De zon had alle echte gevoelens verdreven.

      Ondertussen was Paul in opperbeste stemming. De show van gisteren was super gegaan en helemaal soepel verlopen zonder Mikes aanwezigheid. Hij wist dat het fout was hier zo’n genot in te scheppen maar hij kon er niks aan doen dat hij de man niet mocht. Als je zo hard gewerkt had als hij om zover te komen als hij nu was, was het irritant om voor iemand te moeten werken die, wat Paul betrof, bij het beklimmen van de ladder niet alleen een helpende hand had gehad, maar een arm en een been erbij.

      Hij dronk van zijn koude bier terwijl hij zich afvroeg of hij munt zou slaan uit zijn goede humeur en Natasha mee uit zou vragen. Ze was haar gewoonlijke zelf geweest de afgelopen week; een wirwar van steeds gemengdere boodschappen. Maar tenzij hij de gok waagde, zou hij nooit zeker weten of ze spijt had dat het was geëindigd tussen hen. Ze was complex, maar dat was toch iedereen? Hij wist dat zijn beste vriend en huisgenoot Luke het zou afkeuren, maar Natasha was bloedmooi en wat hem betrof een onafgedane zaak. Wat was het ergste dat er kon gebeuren? Ze zou nee kunnen zeggen... dat zou best vreselijk zijn nu hij erover nadacht.

      Hij keek naar de andere kant van de tafel. Kerry en Luke waren druk in gesprek dus de nieuwe was aan haar lot overgelaten. Gisteren was ze een beetje een openbaring gebleken, zo onaangedaan als ze was door beroemdheden. Op het moment zelf had hij niet geweten of haar directe benadering van Kate Templeton ongelooflijk dapper of ongelooflijk dom was, maar het was goed afgelopen dus ze had het precies goed aangepakt. Jessica was ook mooi. Niet zo mooi als Natasha, maar toch had ze iets wat hem aantrok. Hij had haar waarschijnlijk niet zo snel als een Californisch leeghoofd moeten afschrijven. Ze had echt wel iets te melden.

      ‘Alles goed?’ vroeg hij nu, en kijk eens hoe lief ze daardoor bloosde. Ze zouden het haar eigenlijk niet zo moeilijk moeten maken. Hij wist dat ze geïntimideerd was door hem en Luke, dus het was niet echt eerlijk om haar zoveel te plagen. ‘Heb je het naar je zin gehad gisteren? Zo zag het er wel uit.’

      ‘Ja, het was erg leuk, dank je,’ antwoordde Jessica, die blij was dat iemand het vroeg. Ze meende ook wat ze zei. Het was een echte kick geweest om deel uit te maken van de georganiseerde chaos van gisteren.

      ‘Ik moet zeggen dat je benadering van celebs me verraste en ik moet je meegeven dat je naar mijn idee een dramatische drieakter hebt weten te voorkomen. Ik denk dat het heel nieuw was voor Kate Templeton om zo redelijk te worden toegesproken.’

      ‘Ja, hè,’ was Jessica het met hem eens. ‘Eigenlijk best droevig als je erover nadenkt, want ze lijkt me vrij nuchter.’

      ‘Ik vind nog steeds dat je geluk hebt gehad,’ bemoeide Kerry zich ermee. ‘Zoals ik al zei, als het een minder redelijk iemand was geweest had je jezelf belachelijk gemaakt.’

      ‘Natuurlijk,’ gaf Jessica toe, ‘maar Kate is awesome en ik snap niet dat iemand geïntimideerd zou zijn door haar.’

      Natasha kneep haar ogen tot spleetjes. ‘En ik snap niet waarom jij dat niet bent.’

      ‘Ik begrijp wat je bedoelt, Natas,’ zei Kerry bedachtzaam.

      Jessica keek weg. Ze moest oppassen. Als ze voor een ‘normale meid’ door wilde blijven gaan, een experiment dat ze eindelijk onder controle begon te krijgen en waar ze zelfs van begon te genieten, was het essentieel dat haar identiteit geheim bleef. Ze kon zich al voorstellen wat een opschudding de waarheid zou veroorzaken en ze genoot er juist van om gewoon eens als zichzelf genomen te worden.

      ‘Als wie klonk je toch toen je “awesome” zei?’ mijmerde Vanessa in haar geprononceerde Liverpoolse accent.

      Jessica fronste. Ze wilde dolgraag ontcijferen wat Vanessa zojuist gezegd had maar het had geen zin; haar accent was te sterk. Ze hoorde alleen maar een heleboel k’s en andere gutturale klanken van achter uit haar keel komen. Ze had net zo goed Urdu kunnen spreken.

      ‘Sorry?’ vroeg ze onzeker. Vanessa steeds maar moeten vragen alles te herhalen begon gênant te worden.

      ‘Ik zei: als wie klink je toch als je “awesome” zegt?’ herhaalde Vanessa langzaam.

      Jessica begon te fronsen. ‘Ik versta je echt niet.’

      ‘ALS WIE KLINK JE TOCH ALS JE “AWESOME” ZEGT?’

      Nee, nog steeds geen flauw idee, maar ze durfde het niet aan om haar te vragen het nog een keer te herhalen dus deed ze maar een gooi. ‘Eh, ja, ik denk het,’ probeerde ze hoopvol. Tot haar ontsteltenis keek Vanessa verbijsterd. Paul grinnikte.

      ‘Ze klinkt als Britney Spears of zo,’ opperde Kerry hulpvaardig. ‘Zo klink je als je “awesome” zegt.’

      ‘Oh, oké,’ zei Jessica, die zich afvroeg of dat goed of slecht was en of ze ooit de nuances in het gekscheren van haar collega’s zou snappen. Toch was ze nu tenminste zover dat ze wist dat hun constante geruzie niet agressief was bedoeld.

      Ze keek naar Paul. Ze had nog geen enkel gesprek met hem gevoerd waarin ze niet het gevoel had dat ze beoordeeld werd, maar hij was absoluut charismatisch en intelligent. Ze voelde zich zelfs steeds meer tot hem aangetrokken. Hij had iets wat haar... fascineerde en als hij lachte kreeg hij zulke sexy kraaienpootjes bij zijn ogen. Ze merkte dat ze constant haar best deed iets te zeggen wat hij interessant of leuk vond, al was het maar voor zo’n lach. Ze snapte wel waarom zoveel meiden op kantoor hem leuk vonden. Vanessa had duidelijk een zwak voor hem en ze vermoedde dat Natasha ook haar zinnen op hem had gezet, hoewel er maar moeilijk achter was te komen of dat echt zo was. Maar Jessica had al besloten dat het voor haar geen zin had om voor hem te vallen. Hij zou veel te hard werken zijn. En het zou ook nutteloos zijn, want een relatie met hem zou toch nooit meer kunnen worden dan een vakantieliefde. Hoewel ze dolgraag zou willen weten of zijn benen er zo sterk uitzagen als ze leken onder zijn spijkerbroek. En toen hij zich gisteren uitstrekte om iets te pakken, had ze een glimp opgevangen van een verrukkelijk platte, gespierde buik.

      Jessica schudde zichzelf eens flink door elkaar en gaf de zon er de schuld van dat haar gedachten en zelfs haar libido met haar op de loop gingen, al weigerde ze erover na te denken dat ze daar in L.A. nooit last van had gehad, terwijl het daar toch elke dag zonnig was...

      ‘Ik ga nog een rondje halen,’ zei Paul, die opstond. ‘Laat me een pint voor je kopen, Jessica. Ik kan er niet tegen om je water met prik te zien drinken. Dat voelt niet goed op een dag als deze.’

      Ze lachte. ‘Dank je, maar weet je nog dat ik zei dat ik geen bier drink?’

      ‘Je hebt zoveel gezegd,’ antwoordde hij. ‘Meestal iets gestoords, maar je bent nu vijf hele dagen bij ons dus het wordt hoog tijd dat je onze cultuur leert kennen, en dus moet je bier drinken.’

      ‘Liever niet,’ zei ze met het gevoel dat ze gedwongen werd. ‘Ik ga zo hardlopen dus ik hou het op water, dank je.’

      ‘Ga je nú hardlopen?’ riep Isy uit en haar mond viel open van verbazing.

      ‘Ja, naar huis toe, want gisteren heb ik niet kunnen hardlopen omdat het draaidag was.’

      ‘Wauw,’ zei Isy luid en ze keek zo onder de indruk alsof Jessica haar net had verteld dat ze een Olympische medaille had gewonnen of de Mount Everest had beklommen in haar lunchpauze.

      Luke verslikte zich bijna in een slok bier. ‘Jij bent echt kostelijk, Bender. Je gaat naar huis hardlopen? Naar Hampstead?’

      ‘Eh, nou, eigenlijk alleen maar het centrum in... heb met mijn tante afgesproken,’ improviseerde Jessica, niet dat ze snapte waarom het zo grappig was dat ze überhaupt hardliep. Ze wilde gewoon niet dat ze erachter zouden komen dat haar huis, tot morgen, nog steeds een hotel was. Ze keek naar haar gympen en voelde zich ineens moe. Het was slopend om er de hele dag bij te moeten blijven met je hoofd. Het werd tijd om te gaan. Ze moest haar spullen nog inpakken voor de verhuizing naar Pam morgen en ze wilde Dulcie ook nog bellen, die de laatste paar dagen van de radar leek te zijn verdwenen.

      ‘Nou, als je hier in de winter nog bent wil ik nog wel eens zien of je dan nog steeds zo gretig bent om hard te lopen,’ zei Vanessa.

      ‘Denk je dat?’ vroeg Paul ineens nieuwsgierig.

      ‘Wat?’ vroeg Jessica, die nog probeerde wijs te worden uit wat Vanessa had gezegd.

      ‘Dat je hier in de winter nog bent.’

      ‘Ik hoop het,’ antwoordde Jessica beleefd. ‘Ik vind Londen erg leuk, het is weer eens wat anders dan–’

      ‘Zon?’ vroeg Luke.

      ‘Strand?’ zei Julian vanaf het andere tafeltje.

      ‘Mooie mensen?’ opperde Vanessa.

      ‘Wat doe je eigenlijk in L.A.?’ vroeg Natasha, nog druk bezig met het aanbidden van de zon hoewel die op het punt stond achter een wolk te verdwijnen. ‘Bij wie woon je?’

      ‘Mijn vader en stiefmoeder,’ antwoordde Jessica terwijl ze haar rugtas pakte en hem op haar rug wurmde. Het was nu echt tijd om te gaan.

      ‘Waar is je moeder?’

      ‘Vertrokken toen ik drie was.’

      Natasha reageerde hier niet op, maar het was duidelijk een ongemakkelijk moment en iedereen wist dat ze er spijt van had dat ze één vraag te veel had gesteld.

      Paul voelde een plotselinge steek van sympathie voor Jessica, en ook empathie. Misschien waren ze toch niet zo verschillend. Hij keek nu naar haar terwijl ze zich bukte om zich ervan te verzekeren dat haar veters vastzaten. Daarna haalde ze een haarelastiekje uit de zak van haar korte spijkerbroek en bond haar fijne blonde haar vast.

      ‘Wat ga je dit weekend doen? Heb je wel wat te doen?’ vroeg Kerry oprecht bezorgd. Ze had het idee dat Jessica niet veel deed met haar vrije tijd, behalve rondhangen met haar tante.

      ‘Weet ik nog niet,’ antwoordde Jessica, die juist uitkeek naar een paar rustige dagen om alles te verwerken. ‘Ik zal Mikes tuin water geven en verder, je weet wel, dingetjes.’

      Kerry, die niet kon begrijpen dat er mensen waren die geen hectisch sociaal leven hadden, voelde iets wat op medelijden leek. ‘Oké, nou, ik ga dit weekend naar een wellnesscentrum, maar volgend weekend gaan we met een aantal clubben dus dan moet je ook meegaan. Als je niet wilt, hoeft het niet hoor, maar omdat je zei dat je zo van muziek hield...’

      ‘O ja?’ vroeg Paul, die muziekgek was.

      ‘Dat klinkt leuk,’ zei Jessica en ze deed expres alsof ze Paul niet had gehoord. Het laatste waar ze nu zin in had was een kruisverhoor over haar muzieksmaak. ‘Het lijkt me leuk om eens een Engelse club te bezoeken.’

      ‘Dat je nu pas zegt dat je naar een wellnesscentrum gaat,’ onderbrak Vanessa jaloers. ‘Wat ben je ook een trut Kerry, ik wil ook wel.’

      ‘Ik ook,’ zei Isy. Ze sloeg haar Bacardi Breezer achterover. ‘Mijn klauwen mogen wel eens gevijld en mijn hoeven gemasseerd.’

      Kerry werkte al zo lang met Isy samen dat ze niet gek opkeek van haar woordkeus. ‘Ja, nou ja, ik heb ook wel zin in een verwenmoment,’ zei ze, ‘maar het is een vrijgezellenfeest van een vriendin van de familie. Om eerlijk te zijn heb ik helemaal geen zin in het geneuzel over trouwen,’ maakte ze veelzeggend af. Kerry was pas vierendertig maar Jessica kon merken dat ze wel aan de Ware Jacob toe was.

      ‘Wat gaan jullie allemaal doen?’

      ‘Slapen,’ antwoordde Isy.

      ‘Clubben,’ antwoordde Luke.

      ‘Van alles,’ antwoordde Natasha en ze wierp een stiekeme blik op Paul waar Jessica zich, ongepast, aan ergerde. ‘En jij, Paultje? Naar je mammie?’

      Paul hapte niet. Hij had zo zijn redenen om zo vaak naar het huis van zijn moeder in Staines te gaan, maar hij praatte er niet graag over. Zelfs toen hij iets met Natasha had, had hij haar niet veel over zijn leven verteld. Luke was de enige op het werk die hij volledig vertrouwde en vertrouwen was iets wat Paul hoog achtte.

      Kerry keek naar Jessica, die nog talmde, haar rugzak op de rug, duidelijk wachtend op een stilte in het gesprek om gedag te kunnen zeggen. ‘Oké meis, nou, fijn weekend en maak je niet te druk om die stomme tuin van Mike, oké? Ik zie je maandag om tien uur en enorm bedankt voor al je harde werk. Het was onwijs leuk om je deze week bij ons te hebben.’

      Jessica glom van trots. ‘Tot dan,’ zei ze voordat ze nog even zwaaide en met redelijk snelle tred het pad af rende.

      Iedereen staarde haar na, geboeid door wat over het algemeen gezien werd als vrij dubieus gedrag. Waarom zou iemand willen hardlopen op een dag als vandaag, vooral als je ook koud bier kon drinken?

      ‘Run, Forrest!’ riep Luke ineens heel hard, ‘run!’ Ze moesten daar allemaal erg om giechelen, inclusief Jessica. Toen ze een grote stip in de verte was, draaide ze zich nog een keer om en zwaaide.

      Toen ze haar allemaal om de hoek zagen verdwijnen, was Natasha de eerste die iets zei. ‘Zou ze een bus pakken zodra ze de hoek om is? Ik denk het wel.’

      ‘Ik denk het niet,’ zei Isy, nog steeds vol ontzag. ‘Ze is geweldig. Als ze een dier was, zou ze een gazelle zijn.’

      ‘Een gazelle met dikke enkels,’ merkte Natasha gemeen op, en Paul vroeg zich op dat moment af of hij nog wel met Natasha uit wilde.