14

Ze waren nu terug in Streeling en Seldons been lag languit op een kussen.

Raych keek hem somber aan. 'Pap,' begon hij, 'van nu af aan ga je niet meer lopend op Trantor op stap.'

Seldon fronste zijn voorhoofd. 'Waarom? Omdat er één keer iets is gebeurd?'

'Dat was meer dan genoeg. Je kunt niet meer voor jezelf zorgen. Je bent zeventig jaar oud en je rechterbeen houdt je in geval van nood niet meer. En je hebt vijanden...'

'Vijanden!'

'Ja, inderdaad. En dat weet je. Die rioolratten zaten niet zomaar achter iemand aan. Ze zochten niet zomaar een onvoorzichtig persoon om te beroven. Ze herkenden jóu door "psychohistorie" te roepen. En ze noemden je een engerd. Waarom denk je dat dat was?'

'Ik weet het niet.'

'Omdat je in je eigen wereld leeft, pap, en je niet weet wat er op Trantor aan de hand is. Dacht je dat de Trantorianen niet weten dat hun wereld in een snel tempo ten onder gaat? Dacht je dat ze niet weten dat je psychohistorie dat al jarenlang voorspelt? Komt het niet bij je op dat ze de boodschapper misschien de schuld geven van de boodschap? Als het slecht gaat - en het gaat slecht - zijn er velen die denken dat het jouw schuld is.'

'Dat kan ik niet geloven.'

'Waarom denk je dat er een factie in de Galactische Bibliotheek is die je daar weg wil hebben? Ze willen er niet zijn als je door een meute onder de voet wordt gelopen. Je moet dus voorzichtig zijn. Je kunt niet alleen naar buiten gaan. Ik zal bij je moeten zijn of je moet een lijfwacht hebben. Zo is het nou eenmaal, pap.'

Seldon keek vreselijk ongelukkig.

Raych liet zich vermurwen en zei: 'Maar niet lang, pap. Ik heb een nieuwe baan.'

Seldon keek op. 'Een nieuwe baan? Wat dan?'

'Lesgeven. Aan een universiteit.'

'Welke universiteit?'

'Santanni.'

Seldons lippen trilden. 'Santanni! Dat ligt negenduizend parsecs bij Trantor vandaan. Dat is een provinciale wereld aan de andere kant van de Galaxis.'

'Precies. Daarom wil ik daarheen gaan. Ik ben mijn hele leven op Trantor geweest, pap, en daar heb ik genoeg van. In het hele Imperium is er geen wereld die zo erg achteruit gaat als Trantor. Het is een spookhuis van misdaad geworden waar niemand ons beschermt. De economie zakt in, de technologie faalt. Maar Santanni daarentegen is een nette wereld die nog sterk is. Daar wil ik een nieuw leven opbouwen, samen met Manella, Wanda en Bellis. We gaan er over twee maanden heen.'

'Jullie allemaal!'

'En jij, pap. En jij. We zouden je niet op Trantor achter willen laten. Je gaat met ons mee naar Santanni.'

Seldon schudde zijn hoofd. 'Onmogelijk, Raych. Dat weet je.'

'Waarom onmogelijk?'

'Je weet waarom. Het Project. Mijn psychohistorie. Vraag je me mijn levenswerk in de steek te laten?'

'Waarom niet? Het heeft jou in de steek gelaten.'

'Je bent gek.'

'Nee, dat ben ik niet. Wat wil je ermee? Je hebt geen kredieten. Die kun je nergens krijgen. Er is op Trantor niemand meer die je wil steunen.'

'Bijna veertig jaar...'

'Ja, dat geef ik toe. Maar na al die tijd is het mislukt, pap. Mislukken is geen misdaad. Je hebt zo enorm je best gedaan en je bent zo ver gegaan, maar je bent op een inzakkende economie gestuit, een instortend Imperium. Juist datgene wat je zolang hebt voorspelt houdt je nu uiteindelijk tegen. Dus...'

'Nee. Ik stop er niet mee. Ik blijf hoe dan ook doorgaan.'

'Weet je wat, pap. Als je echt zo koppig blijft, neem de psychohistorie dan met je mee. Begin opnieuw op Santanni.

Misschien vind je daar genoeg kredieten - en enthousiasme - om het project daar te steunen.'

'En de mannen en vrouwen die zo trouw voor me hebben gewerkt?'

'Ach, onzin, pap. Ze gaan bij je weg omdat je hun niet kunt betalen. Als je hier de rest van je leven blijft hangen, ben je straks alleen. O, kom nou, pap. Dacht je dat ik het leuk vond om zo tegen je te praten? Het komt doordat niemand iets wilde zeggen, omdat niemand het lef had, dat je je nu in zo'n netelige positie bevindt. Laten we eerlijk tegen elkaar zijn. Als je op Trantor over straat loopt en je alleen maar wordt aangevallen omdat je Hari Seldon bent, vind je dan niet dat het tijd wordt om de waarheid eens onder ogen te zien?'

'Laat die waarheid maar. Ik ben niet van plan Trantor te verlaten.'

Raych schudde met zijn hoofd. 'Ik wist wel dat je koppig zou zijn, pap. Je hebt twee maanden om van gedachten te veranderen. Denk erover na, ja?'