21

Drie dagen na het themafeest belde hij haar op. Ze stond in de rij bij de drogist toen het melodietje van haar gsm klonk. Ze deed alsof ze het niet hoorde. Het geluid hield aan en het werd onrustig in de rij. Er werd omgekeken en toen een vrouw haar vijandig bleef aanstaren, besloot ze uiteindelijk om toch maar op te nemen. Het was een onbekend nummer en ze had het bange vermoeden dat hij het was.

‘Met Leonie.’

‘Denk jij dat ik achterlijk ben?’ klonk zijn stem sissend in haar oor. ‘Ik heb die sukkel wel zien zitten met zijn honkbalknuppel. Denk jij echt dat je hiermee wegkomt? Ik sta bij je huis en weet je wat ik zie? Je zusje. Ze fietst met haar rode driewieler door de straat. Je mag drie keer raden wat ik nu ga doen.’

‘Shit. Nee, wacht!’

Geschrokken stapte ze uit de rij en liep met een vuurrood hoofd naar buiten. Het klopte wat hij beweerde. Karma was inderdaad buiten met haar rode driewieler. Ze probeerde haar angst weg te slikken.

‘Ik ben stom geweest, het spijt me. Misschien dat ik eh ik…’ Ze kon niet helder denken en begon te stotteren.

‘Misschien wat?’ zei hij scherp. ‘Wat? Wil je een tweede kans?’

‘Ja’, stemde ze zacht in.

‘Goed! Vanmiddag doe je een kort rokje aan met een superstrak shirt en dan fiets je naar de Beekstraat. Je komt alleen, is dat duidelijk?’ Hij wachtte haar antwoord niet af en ging verder met het opsommen van zijn eisen. ‘Bij McDonald’s koop je een ijsje en dan ga je buiten op het terras zitten. Je likt het ijsje langzaam af. Met lange halen.’

‘Waarom?’ vroeg ze met schorre, droge stem.

‘Voor de foto’, antwoordde hij. ‘Ik ben heel dicht in de buurt en neem foto’s van je. En ik wil sexy foto’s. Foto’s van je benen en je borsten. Foto’s van je tong en je kruis. Je gaat met je benen wijd open zitten en… en je doet een string aan. En…’ Hij kon zijn opwinding nauwelijks bedwingen en zijn stem schoot een octaaf omhoog. ‘En je doet je haar in een hoge staart en je maakt je op.’

Hij viel even stil, waarschijnlijk wachtte hij op antwoord.

Haar keel zat dicht en alleen een iele snik was haar reactie.

‘En als je geluk hebt, dan laat ik je met rust, dan mag je na een halfuurtje weer gaan. Dus zorg dat je show de moeite waard is, je hebt het zelf in de hand’, waarschuwde hij.

Ze begreep dat ze deze kans niet moest verknallen. Dit was een serieuze bedreiging.

‘Hoe laat moet ik dan…’ Met moeite kwam de vraag over haar lippen.

‘Drie uur. En je blijft tot halfvier zitten zodat ik genoeg foto’s kan nemen. Je hoeft niet om je heen te kijken want je vindt me toch niet. Begrepen?’

‘Ja.’

‘Ik wil dat je mijn eisen herhaalt.’

‘Ik doe mijn haar in een staart, trek een rokje en een string aan. En ik koop een ijsje.’

Waarschijnlijk had hij de aarzeling in haar stem gehoord en beet haar toen scherp toe: ‘En vergeet je benen niet wijd open te doen.’

Ze zei niets en daarom liet hij er voor de zekerheid nog op volgen: ‘Anders grijp ik alsnog dat debiele zusje van je.’

Hij verbrak de verbinding.

Ze keek een tijdje zwijgend naar haar gsm, zich afvragend in wat voor hel ze terechtgekomen was. Ze moest naar huis, zich omkleden. Voor hem. Traag kwamen haar benen in beweging, ze wilden niet. Haar vingers waren gevoelloos toen ze het sleuteltje in haar fietsslot stak en het stuur krachtig omklemde. Ze liet een trillende zucht ontsnappen en maakte toen vaart. Haar hoofd bonkte en ze voelde zich draaierig worden. Hij had haar dus wel gezien in het park en hij speelde geen blufpoker. Hij wist van Lex en de honkbal-knuppel en het was niet moeilijk te raden wat hij van plan was. Straks pakte hij Lex, uit wraak. Ze had Lex meegesleurd in haar ellende en hem in gevaar gebracht. Sullige Lex. De vreemdeling werd alleen maar agressiever nu hij wist dat ze zou terugvechten. Hij zou haar niets aandoen. Nee, zij kon zich verdedigen. Hij zou een zwakkere te grazen nemen: Karma. Ze had hem uitgedaagd. Hoe dom kon ze zijn? Ze nam zich voor geen enkel risico meer te nemen. Ze deed gewoon wat hij haar had opgedragen. Dat was de enige manier om haar zusje te beschermen.

Een paar minuten over drie stond Leonie met ijs voor de deur van McDonald’s en zocht het terras af naar een geschikte plaats. Het was redelijk druk, wat ze wel prettig vond. Het gaf haar een veilig gevoel, al die mensen om haar heen. Ze koos een tafeltje aan de rand van het terras en prutste onhandig haar jas open. Ze hing haar jas over een lege stoel en trok ongemakkelijk aan haar rokje, dat nu zo kort leek. Ze was zich sterk bewust van de starende blikken van een groep jongens aan de andere kant van het terras. Er werd gefloten en ze negeerde het. Ze ging zitten en durfde niet op of om te kijken. Hij moest hier ergens rondhangen en ze dacht aan wat hij haar had opgedragen. Ze nam het ijs en begon met tegenzin haar tong langs het ijs te bewegen. Niet te snel, rustig aan. Ze moest het sexy doen. Ze voelde zich belachelijk en tot overmaat van ramp begonnen de jongens te joelen. Ze hoorde hun handen op de tafel trommelen, ze hoorde het gekras van stoelpoten over het steen. Als ze maar niet naar haar toe kwamen, dat zou alles verpesten. Ze keek op haar horloge. Acht minuten over drie. Ze kon beter even wachten tot die klieren waren gekalmeerd. Ze draaide haar stoel en ging met haar rug naar het lawaaierige groepje zitten.

Moeizaam haalde ze adem en wachtte. Haar geduld werd beloond. De jongens verplaatsten hun aandacht naar twee meisjes bij de ingang van het pand. Leonie nam het ijsje en likte met stramme bewegingen het goedje naar binnen. Het zag er beslist niet sexy uit, want zo voelde ze zich niet.

Haar benen spreiden. O God, ze vergat haar benen. Ze zakte wat onderuit en spreidde stukje bij beetje haar benen. Toen ze vond dat het ver genoeg was, klapten haar benen met een vaart weer dicht. Nee, dit pikte hij nooit. Opnieuw dus. Haar ranke benen wapperden open en dicht en uiteindelijk liet ze haar benen zo wijd mogelijk openstaan. Een oudere man liep langs en verbaasd bleef hij staan. Hoofdschuddend nam hij haar van top tot teen op. Ze kon wel bedenken hoe het uitzicht voor hem moest zijn. Was hij haar nachtmerrie? Nee, te oud. Ze voelde zijn blik op haar huid branden. ‘Man, loop toch door’, gromde ze. Ze zat gigantisch voor schut. Ze voelde hoe haar mond trilde, hoe ze een prop in haar keel kreeg, hoe haar ogen vol tranen sprongen. Ze voelde zich zo goedkoop, zo vernederd. Ze moest sterk zijn. Dertig minuten. Nog even doorzetten en ze was van hem af. Ze keek op haar horloge. Vijf voor halfvier. Ze hield het niet langer vol en sprong op. Hij kon de zenuwen krijgen met zijn eisen. Ze had gedaan wat hij wilde en nu ging ze weg. Ze griste haar jas van de stoel en bedekte haar lichaam. Met gebogen hoofd verliet ze het terras.

Ze sprong op haar fiets en begon als een bezetene te trappen. Ze stoof het kruispunt over, negeerde een rood verkeerslicht en slingerde over de weg. Ze likte een mengsel van zout en tranen van haar lippen. Af en toe werd ze ingehaald door een fiets of een auto en dan stond haar hart bijna stil. Ze had zich aan het stuur vastgeklemd terwijl ze staande op de pedalen de laatste meters naar haar huis wegtrapte.

Hij had zich tegenover de McDonald’s in een internetcafé verschanst. Verscholen achter de planten op de vensterbank had hij een goed zicht op het terras. De digitale camera met telelens lag onder een krant, naast hem op een stoel. Nonchalant bladerde hij in een computertijdschrift en deed alsof hij zo nu en dan een artikel las. Zijn ogen dwaalden regelmatig naar de overkant en dan naar de klok boven de deur. Een kwartier verstreek.

Hij veerde op toen hij haar zag staan en even hield hij zijn adem in. Daar was ze, zijn droom. Hij had in gedachten haar naam geroepen. Hij had niet echt verwacht dat ze het zou doen. Hij had het alleen maar gehoopt, had bijna gebeden dat ze zou komen. Eindelijk deed ze wat hij haar opdroeg. Zo moest hij het dus spelen. Meedogenloos. Met een zelfingenomen glimlach keek hij naar buiten.

Zijn hart begon razendsnel te kloppen toen ze haar jas uittrok. Ze zag er verdomd goed uit in haar strakke shirt en met haar paardenstaart. Braaf meisje, mompelde hij. Zo wilde hij haar hebben. Hij kon wel uren naar haar kijken, maar daar was geen tijd voor. Hij moest zich haasten. Zijn ogen bleven op haar gericht toen hij zijn camera pakte. Het zweet stond in zijn handen en nerveus hield hij de camera voor zijn oog en prutste eraan. De lens stelde zich scherp op het gekozen object: haar borsten. Hij drukte de sluiterknop in en de sluiter klikte, de opname was gemaakt. De lens verplaatste zich naar haar benen, de sluiter klikte en klikte. Een close-up van haar gezicht, haar mond, haar dijen, haar kruis. Hij moest het snel doen, anders viel het veel te veel op. Hij voelde zich fantastisch en genoot van zijn macht. Nog een foto en nog een. Hij nam twintig foto’s en stopte toen de camera onder in een boodschappentas.

Zijn overmoed groeide en de ideeën kwamen vanzelf. Hij wist nu hoe hij haar ongezien de ring kon toespelen. Het vereiste stalen zenuwen, maar hij kon het aan. Hij kon de hele wereld aan. Hij genoot van zijn triomf. Om kwart over drie verliet hij via de achteruitgang het pand.