23

Drie uur later was de bar nog in vol bedrijf, mojito's deden de ronde, en Kate was niet nuchter meer. Ze had een sigaret gerookt, wat ze nooit deed. Ze had Sean gezoend waar iedereen bij was, wat ze ook nooit deed. En het belangrijkste: ze had Sean de belofte afgedwongen dat ze samen de verlovingsring zouden kopen en dat ze niet die van zijn moeder zou dragen. Sean had een allerliefst, maar twijfelachtig plan om Kate de verlovingsring van zijn moeder te geven. Gerda Lambert kon hem niet meer dragen sinds haar vingers waren opgezwollen doordat ze vocht vasthield. Kate wilde geen verlovingsring als gevolg van opgezwollen vingers. Ze vond dat er meer energie in gestoken moest worden. Geen Lord of the Rings-speurtocht, maar toch, iets meer moeite.

En al die aardige mensen waren er nog; haar moeder en Oscar liepen rond in de zaal, babbelend met al haar vrienden. Het was fantastisch zich weer in hetzelfde vertrek te bevinden als zij. Ze miste haar moeder. En Lisa zat bij Kates vader op schoot en fluisterde in zijn oor alsof ze tieners waren. Jem en Bobbie waren in het overduidelijke pre-knuffelstadium. Kate zag het – overal om haar heen voelde ze liefde, liefde en mooie dingen.

Ze had Charly al een tijdje niet gezien; ze had haar begroet toen ze gearriveerd was met de anderen van het werk, en had zich toen met hen in een hoekje teruggetrokken, waar ze zich verschanst had.

Kate keek rond in de zaal om haar te zoeken. Het was onmogelijk te zien waarmee ze bezig was, maar dat was waarschijnlijk maar goed ook, dus wijdde ze haar aandacht weer aan haar glas. Het was leeg.

Sean stond achter haar, hun ruggen raakten elkaar terwijl ze met anderen stonden te praten. Ze kon de koesterende warmte van zijn lichaam voelen, zijn heup hard tegen haar rug. Met moeite hield ze zich staande en ze liep terug naar de bar voor een volgende cocktail. Waarschijnlijk had ze al genoeg gedronken, maar wat deed het ertoe. Per slot was het haar verlovingsfeest! Toen ze opkeek zag ze Mac, die zich een weg baande naar haar toe.

‘Hallo!’ zei ze.

‘Ik zocht je,’ zei hij met een vreemde uitdrukkking op zijn gezicht.

‘Waarom? Kom mee, dan gaan we nog wat drinken.’ Ze voelde zich plotseling euforisch, vrij, onoverwinnelijk, alsof niets haar kon deren. Ze schudde haar hoofd en lachte naar hem, te dicht bij hem, keek in zijn ogen, wetend dat ze te veel gedronken had, wetend dat ze met hem flirtte en dat niet hoorde te doen, het was verdorie haar verlovingsfeest. Ze wees naar Sean, die Francesca stevig tegen de bar drukte en haar om de een of andere reden deed schaterlachen. Toen draaide ze zich weer om naar Mac, die haar met een intense blik opnam. Ze keek hem recht in de ogen. Het was verontrustend, hem zo goed te kennen, hem helemaal niet te kennen – die blik in zijn plotseling meedogenloze ogen die zich koud in de hare boorden.

‘Trouw niet met hem,’ zei hij.

Kate knipperde met haar ogen. ‘Wát?’

‘Trouw niet met hem, Kate. Hij is niet de juiste man voor je.’

‘Mac…!’ Kate wist niet wat ze moest zeggen. Ze verplaatste haar gewicht van de ene voet op de andere. De smaragdgroene hakken glansden in het donker van de bar terwijl ze zich vaag ervan bewust was hoeveel pijn haar schoenen deden.

‘Ik zeg dit maar één keer tegen je, en je zult me erom haten,’ zei Mac. Hij keek om zich heen alsof hij de bar, de anderen aan de bar in ogenschouw wilde nemen.

Ze voelde zich plotseling volslagen nuchter. ‘Misschien kun je het dan maar beter niet zeggen.’

‘Ik móét het zeggen. Trouw niet met hem. Het is verkeerd.’

Kate knipperde niet-begrijpend met haar ogen, het leek of hij een vreemde taal sprak. De afgelopen paar maanden had ze alleen maar gelukwensen gehoord, vrolijke opmerkingen, aandacht… aandacht die haar bij uitzondering beviel, die ze opzocht, zich koesterend in de warmte van de goedkeuring en vreugde die het nieuws van hun verloving teweegbracht. Ze vond het nu zelfs prettig om over de bruiloft te praten, ze was eraan gewend geraakt. Naaisters, caterers, makelaars, ambtenaren, winkelbedienden, advocaten: een heel leger van mensen die gemobiliseerd werden om Kate met raad en daad bij te staan in dit volgende stadium van haar leven, haar volwassen leven met Sean.

En nu stond hier iemand die zei dat het allemaal verkeerd was… Ze kon de woorden nauwelijks verstaan, laat staan ze verwerken. Kate staarde naar Sean, die zijn arm om Francesca had geslagen. Alsof hij wist dat ze naar hem keek, draaide hij zich langzaam om en glimlachte naar haar met zijn hand op zijn hart.

‘En hoe kom je daarbij?’ Kate probeerde het hooghartig te zeggen.

Hij keek haar aan en zei niets. ‘Serieus, Mac,’ ging ze verder op zachtere toon. ‘Ik weet niet wat je bedoelt.’ Ze had het gevoel dat ze probeerde redelijk te praten met een krankzinnige.

‘Nogmaals gelukgewenst, lieverd!’ Lisa kwam naar haar toe en gaf Mac een duwtje. Hij ging opzij, maar bleef Kate strak aankijken. Lisa legde haar wang tegen die van Kate en hield een glas champagne tegen haar borst. ‘Geweldig feest!’ kirde ze. Ze riep door de zaal: ‘Daniel, hier is je dochter! De aanstaande bruid!’ Toen: ‘O, Kate, ik heb je zoveel dingen te vragen!’

Kate had haar nog nooit zo hartelijk, zo oprecht, gezien, en alweer raakte ze in de war. Ze glimlachte dankbaar naar haar stiefmoeder en pakte haar hand. ‘O, Lisa, lief van je, maar…’ Ze keek om zich heen, zoekend naar Mac, ze moest hem nog even spreken, wilde het hem duidelijk maken. ‘Lisa, één minuut, wil je? Ik kom zo bij je.’ Ze zwaai de naar haar vader. Keek naar Mac, die haar met een strak gezicht aanstaarde. Het feest had iets onwerkelijks, de kleuren, de drankjes, haar schoenen, het gelach… Het leek een rit in een draaimolen, alles was verwrongen, niets was wat het leek, en plotseling haatte ze het hele feest, wilde dat ze weg was.

‘Natuurlijk,’ zei Lisa stralend. ‘We staan daar… Je vader wacht op je, denk eraan! En je moeder… Ik vind je moeder zo aardig! Ik geloof dat ze straks weggaan. O, kijk, daar is Sean om goedendag te zeggen… Hallo Sean!’

Haar stem verdween in het geroezemoes toen ze wegtrippelde, en Kate en Mac kwamen weer bij elkaar alsof ze er nooit geweest was.

‘Je zei…’ Kates stem klonk zacht, haar hoofd was plotseling weer helder.

‘Hoor eens, Kate, dit is geen intrige.’ Macs stem klonk ongeduldig. Hij schoof een cocktailglas heen en weer over de bar. Ze sloeg hem gespannen gade. ‘Ik zeg… Ik zeg dit niet om dramatisch te doen. Ik ben eerlijk. Begrijp je me? Trouw niet met hem. Vertrouw me maar.’

‘Waarom zou ik niet met hem trouwen?’ vroeg Kate verbijsterd.

‘Denk je echt dat hij de man voor je is?’ Mac sprak dicht tegen haar oor, boog zich plotseling diep voorover, en Kate voelde haar maag omdraaien, vol van verborgen gehouden twijfel en verlangen. ‘Denk je dat echt, Kate? Want als dat zo is, dan ga ik weg, maar als je…’

Zijn stem stierf weg en ze keken elkaar recht in de ogen.

Ze legde behoedzaam haar vinger op de revers van zijn jasje. ‘Die avond dat we elkaar ontmoetten…’

‘Ja.’

Haar hart klopte in haar keel. ‘Ik dacht… Ik had het gevoel dat ik je al jaren kende.’

‘Heus?’

‘Ja,’ zei Kate moedig. ‘Ik dacht dat je…’ Ze keek hem strak aan. ‘Ik dacht dat ik verliefd op je zou kunnen worden.’

‘Ik ook op jou,’ zei Mac heel zacht.

Ze deed een stap achteruit. ‘En toen… Toen vertelde je heel achteloos dat je de volgende ochtend naar een ander land ging verhuizen.’ Hij stond voor haar, ze zei het echt tegen hem. ‘Daarna… haatte ik je eigenlijk, weet je.’

‘Ik weet het. Onze timing is totaal verkeerd. Ik heb wel zes keer op het punt gestaan je te bellen. Ik kon je niet uit mijn hoofd zetten.’

‘Waarom deed je het dan niet, verdomme?’ Ze siste het bijna.

‘Geloof me, er gaat geen dag voorbij dat ik niet wens dat ik het gedaan had,’ zei hij heftig, vlak bij haar oor. ‘Maar jij deed het ook niet, weet je.’ Ze schudde haar hoofd, sloot haar ogen. Hij had gelijk. ‘Maar het leek zo… zo bizar, om iemand te bellen die je maar één keer ontmoet hebt en te vertellen dat je denkt dat je…’

Ze legde hem het zwijgen op, raakte zacht zijn hand aan. De liefde van je leven. ‘Ja,’ zei ze simpel, ‘ik weet het.’

‘En toen kwam ik er een paar maanden later achter dat je toch iets met Sean had, en het verbaasde me niet echt, ik dacht dat het in de sterren stond.’

‘Ik weet het,’ zei ze weer.

‘Ik wilde dat het niet zo was.’

‘Ik weet het.’

‘Ik had je moeten bellen.’

Ze liet haar adem ontsnappen. ‘O, Mac. Misschien wel, ja. Misschien had je dat moeten doen.’ Ze wilde dat ze het niet gezegd had.

‘Het is te laat, hè?’

Kate haalde diep adem, sloot haar ogen, die plotseling heel zwaar aanvoelden. Zijn geur… Zijn huid op de hare… Zijn gezicht, zijn armen, zij beiden samen, in elkaar verstrengeld… Het was zo intens geweest, haast angstig intens, en toen zo normaal, zo onverklaarbaar normaal… Langzaam deed ze haar ogen open.

‘Het is te laat… Mac, ik hou van hem.’

‘Doe het niet, Kate.’ Hij pakte haar pols vast. Ze hoorde een boze klank in zijn stem. Ze schrok ervan.

‘Waarom zou ik niet van hem houden?’ zei ze fel. ‘Wees wat…’

‘Specifieker?’ zei hij bijna lachend. ‘Kom nou, Kate.’ Hij draaide zich om, boog zijn hoofd en bleef even doodstil staan. Kate keek op, om te zien of iemand haar gadesloeg. Ze zag Sean en haar vader, die elkaar op de rug sloegen, en wenste uit de grond van haar hart dat ze naast hen stond, en niet hierin verwikkeld was.

‘O, god,’ zei ze zacht, niet wetend wat ze nu moest doen.

Plotseling leek de spanning verbroken. Mac schudde zijn hoofd en mompelde iets bij zichzelf. Ze draaide zich naar hem om.

‘Dit was fout,’ zei hij. ‘Ik ga weg.’ Hij gaf haar een zoen op haar wang en ze hield haar adem in. ‘Kate, het spijt me. Ik had dat niet moeten zeggen.’ Hij zweeg even. ‘Wil je iets voor me doen?’

‘Natuurlijk!’ zei Kate alweer wat opgewekter, al voelde ze zich niet zo. Ze wilde dat ze naast hem kon zitten en een goed gesprek met hem kon voeren.

Achter hen gaf Bobbie een gil toen iemand drank op haar morste. Het was Charly, die lachend en zwierig naar Sean en Steve liep. Ze tikte Sean op zijn schouder.

‘Hé!’

‘Hallo, Charly,’ zei Sean met dubbele tong.

‘Ik wil je alleen even gelukwensen,’ zei Charly. Ze keek hem aan, ze deed haar best. ‘Oké?’

‘Natuurlijk,’ zei Sean. ‘Bedankt.’

‘Zie je gauw. Ja?’

‘Zeker,’ zei Sean.

‘Ga je weg?’ vroeg Kate en ze draaide zich om naar haar vriendin.

‘Ja,’ zei Charly met geveinsde spijt. ‘Ik heb een afspraak met Jag in de stad, we gaan naar een club.’

‘Cool.’ Kate had geen idee wie Jag was. ‘Bedankt…’

‘Maak je geen zorgen,’ zei Charly een beetje ongemakkelijk.

‘Ga je met een taxi, Charly?’ vroeg Steve.

‘Ja.’ Charly streek haar lange pony uit haar gezicht.

‘Zoe is al naar huis, dus ik rij een eindje met je mee, als dat goed is. Cool.’ Hij dronk zijn bier op en hoestte even.

‘Slim,’ zei Sean glimlachend en hij draaide zich naar hem om, zodat ze Charly aan het zicht onttrokken.

‘Ik ga nu weg,’ zei Charly.

‘Oké!’ zei Steve op dramatische toon. ‘Hou je slipje aan!’ Hij gaf Kate een afscheidszoen. ‘Schat, het was een groots feest. Je bent een ster, weet je dat? Zoe zei dat ze wel wist dat je een feest toch leuk zou vinden.’ Hij sloeg Mac op zijn rug. ‘Tot ziens.’ Hij vroeg hem niet of hij een lift wilde. ‘Goed, kom mee, troel, dan gaan we.’

Charly keek hem fronsend aan.

‘Dag, Charly,’ zei Sean en hij beende weg naar de andere kant van de zaal. Charly liep naar buiten, gevolgd door Steve, en Kate stond weer alleen. Ze draaide zich om naar Mac en zag dat hij haar gespannen aankeek, met een ernstiger gezicht dan eerst.

‘Sorry, Mac,’ zei ze. ‘Wat is er?’

De vraag klonk scherper dan haar bedoeling was.

‘Hoor eens,’ zei hij en hij knikte in de richting van Steves verdwijnende gestalte. ‘Het… Het is Steve en Zoe. Pas op ze, wil je?’

‘Eh, natuurlijk. Dat doe ik toch? Dat weet je.’

‘Zoe, ja. Ik bedoelde hen allebei. Breng wat tijd met ze door. Doe het nou maar. Vooral met Steve.’

En met die vage opmerking kuste hij haar weer.

‘Zorg goed voor jezelf, Kate Miller.’

De gedachten tolden door haar hoofd toen ze hem nakeek.

Natuurlijk bestond er geen twijfel dat Sean de man voor haar was, natuurlijk niet. Maar als ze moest kiezen zoals in de tijdschriften aan haar en vrouwen zoals zij voortdurend gevraagd werd, zou ze dan die ene nacht met Mac weer kiezen? Of zou ze kiezen voor een heel leven met Sean en voor wat er tussen haar en Sean was?

Bij de gedachte daaraan keek Kate om zich heen, naar haar vrienden die zo blij waren voor haar en Sean. De vraag alleen al was belachelijk, en dat was wat haar soms ergerde aan haar baan en aan de wereld van de glossy's. De hele dag werkte ze aan de illusie dat alles binnen het bereik van vrouwen lag, terwijl de werkelijkheid heel wat gecompliceerder was. Beloftes te koop voor 3,20 pond: een nieuw lijf, een nieuwe man, een nieuwe baan en een nieuw huis, alles wat je maar wilde was te koop voor de prijs op de omslag.

Haar ogen waren op Sean gericht en hij draaide zich om, alsof hij wist dat ze naar hem keek. Kate schrok op uit haar gepeins.

‘Oké?’ mimede Sean, met een handbeweging naar haar.

‘Oké,’ zei ze met een knikje. Ze sloeg Mac gade, die aan het eind van de bar stond en afscheid nam van een paar mensen. Toen opende hij de deur en verdween in de donkere, regenachtige nacht. Ze was blij dat hij weg was, en ook kwaad. Hoe kon hij zoiets tegen haar zeggen? Hoe langer Kate erover nadacht, hoe beledigender ze het vond. Ze baande zich een weg door de drom mensen die allemaal vriendelijk glimlachten naar de aanstaande bruid toen ze naar haar verloofde liep. Ja, zo was het precies. Haar verlovingsfeest. Haar verloofde. Haar leven.