9

In Bosworth Castle hadden Leonie en Adele Warburton zich verkleed en ze waren eerder beneden dan de mannen.

‘Dit is het enige moment waarop Jonathan treuzelt,’ zei Leonie. ‘Hij heeft er een hekel aan om zich te haasten met zijn avondbad en scheerbeurt en, dat moet ik tot mijn spijt zeggen, hij roddelt met zijn lijfknecht die hem op de hoogte houdt van alles wat er in het souterrain gebeurt.’

‘Is zijn lijfknecht een soort informant?’ vroeg Adele belangstellend.

‘Niet in duistere zin. Jonathan heeft belangstelling voor mensen, zo ook voor al zijn personeel. Hij doet het uit vriendelijkheid, niet uit boosaardigheid of een verlangen om ze ergens op te betrappen.’

Ze waren in de serre, waarvan de ramen op deze zachte avond openstonden. In de lucht hing de geur van jasmijn en Leonie luisterde naar de rustgevende geluiden van buiten: een tractor in de verte, een vogel die riep toen hij over de rivier vloog, geloei van Jonathans kudde bekroonde koeien die na het melken weer naar de wei liepen. Ze slaakte een zucht.

‘Is er iets?’ vroeg Adele. Ze rookte een sigaret in een lang zwart-gouden pijpje en boog zich voorover om de as af te tikken in de grote granieten asbak op de tafel naast haar.

‘Nee, ik bedacht net hoe ontspannend het hier is en ik wenste dat ik niet het vooruitzicht van een groot diner had.’

‘Je hebt een hele reis achter de rug. Je bent vast moe.’

‘Dat valt wel mee. Ik had een doel en ik heb bereikt wat ik wilde bereiken, en dat heeft me gemoedsrust gegeven. Geestelijke vermoeidheid is veel uitputtender dan fysieke vermoeidheid, vind je niet? Nee, er zullen vanavond op Landrake gewoon wat tegenstromen zijn en daarom heb ik het gevoel dat ik mijn krachten moet verzamelen, al weet ik dat ik me zal vermaken als ik er eenmaal ben.’

‘Wie komen er allemaal? Lord en Lady Landrake, dat weet ik. Die jongeman, Esmond, die hier tennis heeft gespeeld. En de lieftallige dochter van Lord Landrake en de tweede, die eruitziet alsof ze liever ergens anders is?’

‘Ja, en Cleo Otway, de dochter van Rosina die nog nooit op Landrake is geweest. Ik kan me niet indenken dat de Landrake-meisjes haar met open armen zullen verwelkomen. Ze zijn toch al ontstemd vanwege het onverwachte huwelijk van hun vader, zonder dat ze ook nog een stiefzus moeten leren kennen. En het schijnt dat Hector in Londen bevriend was met Cleo.’

‘Bevriend, in de zin van…’

‘Ja, in de zin van… Dat is allemaal voorbij, heeft hij me verteld. Maar dat is altijd een ongemakkelijke situatie. En dan is er nog de eregast, Archie Conway.’

‘De bruidegom van morgen. Is dat ook een precaire situatie?’

‘Ik hoop het niet. Echt waar. Ik voel me in zekere zin verantwoordelijk voor dat jonge stel en ik weet niet precies hoe het zal gaan.’

Adele nestelde zich tegen de kussens en blies kleine rookkringetjes de stille lucht in. ‘Wil je me erover vertellen?’

Tot haar verbazing merkte Leonie dat ze dat inderdaad wilde. Feitelijk kende ze Adele helemaal niet zo goed, maar ze mocht haar graag en ze vertrouwde haar.

‘Ik heb het niet eens aan Jonathan verteld. Kijk, Hermione Latimer, Archies bruid, was ooit verliefd op Esmond. Zo’n anderhalf jaar geleden kwam ze hier op een middag op het kasteel. Ze was helemaal overstuur. Ik weet niet waarom ze haar hart bij mij heeft uitgestort, waarschijnlijk omdat ik de enige vrouw was die ze in vertrouwen kon nemen. Het was iets waar ze niet met haar moeder over wilde praten, dat willen meisjes nou eenmaal niet, en naar wie kon ze anders? In elk geval niet naar Philippa. Dat is een trut en ze zou genadeloos zijn geweest.’

‘Heeft Esmond haar de bons gegeven? Kwam ze daarom naar jou?’

‘Nee. Ik heb nooit echt begrepen wat er mis is gegaan tussen hen. Hermione heeft Esmond aanbeden sinds ze een klein meisje was en ik zou zweren dat Esmond op haar gesteld was, misschien zelfs een beetje verliefd, maar niet zo erg als zij op hem. Ze had twee problemen die haar te veel leken te worden. Het eerste was dat ze niet de vrouw des huizes van Landrake Hall wilde worden en zichzelf ook nooit in die rol kon zien. “Het is zo’n gigantisch huis en zo’n angstaanjagende plek en al die bedienden en portretten staren je aan. Ik geloof niet dat ik er ooit aan zal wennen om Lady Landrake te zijn,” zei ze.’

‘Een begrijpelijke angst,’ zei Adele. ‘Het zou in sociaal opzicht toch nogal een sprong vooruit zijn voor een domineesdochter?’

‘Eigenlijk zijn ze aan elkaar verwant. Haar vader en Jerry zijn verre neven. Ik probeerde haar gerust te stellen. Je weet nooit waar je toe in staat bent tot je het probeert, en er moeten heel veel Lady’s Landrake zijn geweest die als bruid even weinig ervaring hadden met het besturen van een groot huis als zij zou hebben.’

‘Maar dat was vermoedelijk niet wat haar echt dwarszat.’

‘Nee, natuurlijk niet. Maar het kostte haar moeite om het onder woorden te brengen. Ze zei: “Het lijkt alsof er een Esmond is die ik niet ken, een deel van hem dat helemaal afgeschermd is voor mij en alle andere mensen. Hoe kan een vrouw gelukkig zijn met een man die zo’n geheime ziel heeft?”’

Adele keek sceptisch. ‘Volgens mij is dat juist goed. Elk huwelijk waarin beide partijen hun eigen belangen, eigen standpunten en zelfs hun eigen filosofieën hebben, zal waarschijnlijk voor een sterkere verbintenis zorgen dan als de man en vrouw van hetzelfde type zijn die hun gevoelens, meningen en intiemste geheimen delen.’

‘Ik heb geprobeerd om Hermione dat duidelijk te maken. Maar ze kon of wilde niet getroost worden. Ze zei dat ze niet echt was gekomen om raad te vragen, want ze had al besloten dat ze nooit met Esmond kon trouwen. En ook al verwachtte iedereen dat ze zich zouden verloven, Esmond had haar nog niet gevraagd en ze geloofde niet dat hij dat ooit zou doen. Kennelijk had ze zich daarbij neergelegd, al leek ze niet te weten hoe ze het verdriet moest verwerken.’

‘Arme meid,’ zei Adele. ‘Liefdesperikelen hakken er op die leeftijd zo hard in.’

‘Ach, dat doen ze toch op elke leeftijd?’

‘Ja, maar wij leren van onze ervaringen. Daar hebben jonge mensen nog geen tijd voor gehad. Maar goed, wat heb jij haar aangeraden?’

Leonie haalde haar schouders op. ‘Ze wilde geen advies. Ze wilde alleen bij iemand uithuilen. Toen ze wegging voelde ze zich alweer wat beter en ik heb de volgende dag even met haar moeder gesproken. Mevrouw Latimer is een verstandige vrouw en ze maakte ze zich ernstige zorgen omdat Hermione zo ongelukkig was. Ik zei dat ik vond dat Hermione weg moest van Landrake en van Esmond, en toen hebben de dominee en zij besloten om haar een jaar naar Zwitserland te sturen.’

‘Dat is heel duur en we kunnen het ons eigenlijk niet permitteren,’ had mevrouw Latimer tegen Leonie gezegd. ‘Maar als het waar is wat je zegt, zal het het beste voor Hermione zijn om een poosje weg te gaan.’

‘En toen ze weer terugkwam heeft ze zich verloofd met Archie Conway?’

‘Ja. Hij is een vriend van Esmond. Zo hebben ze elkaar ontmoet.’

‘Maar zij zal er vanavond niet zijn?’

‘Nee, nee. Een verloofd stel dineert nooit samen op de vooravond van hun bruiloft. Zij blijft vanavond thuis.’

Ze hoorden stemmen naderbij komen.

‘Daar heb je de mannen,’ zei Leonie. ‘En ik heb het nog niet eens over Lancelot, Hector en Philippa gehad. Of je gewaarschuwd voor de opvattingen van Lord Landrake over carrièrevrouwen. Nou, op naar het strijdperk.’