Met tegenzin pakte hij de telefoon. 'Hallo,' zei hij onverschillig. Hij wist zeker dat de beller verkeerd verbonden was.

'Max! Ben jij het? Ben je het echt?'

Hij kreeg een wee gevoel in zijn buik en wankelde op zijn benen, toen hij de vrouwenstem met het Italiaanse accent hoorde. Hij moest zich vastklemmen aan het aanrecht om zich staande te houden en hij reageerde ongelovig: 'Sylvie?'

'Max,' riep ze gelukkig. 'Wat ben ik blij je stem weer eens te horen. Ik probeer je al de hele nacht te bellen. Waar zat je, stoute jongen?' Toen begon ze in rap tempo in haar eigen taal te praten. Max had moeite haar woorden te volgen, het was immers al weer zo lang geleden dat hij zelf Italiaans had gesproken.

'Sylvie, wacht even,' zei hij. '|e gaat veel te snel.'

Ze lachte aan de andere kant van de lijn. 'Dat was vroeger voor jou nooit een probleem, Max'

Jezus, hoe kon ze daar nu grappen over maken, vroeg hij zich af. 'Sorry,' zei hij. Dit klonk wel heel geschikt als excuus, omdat hij voor zo veel dingen 'sorry' wilde zeggen dat hij niet wist waar hij moest beginnen. 'Het is ook al zo lang geleden dat ik iets anders heb gehoord dan Engels. Je moet wat langzamer praten,'

Hij hoorde een zacht 'ts' aan de andere kant van de bjn. 'Je kent me, Max, ik kan niet langzamer praten. Ik houd nu eenmaal van snelheid.'

Nu deed ze het al weer. Hoe kon ze grapjes maken over snelheid, terwijl dat vreselijke ongeluk was gebeurd? 'Waar ben je?' vroeg hij, bezorgd dal ze na alle ellende ook nog eens gek was geworden.

'In Rome.'

'Hoe ben je achter mijn telefoonnummer gekomen? Waarom bel je eigenlijk?'

'Een gemeenschappelijke kennis belde me vandaag en daardoor moest ik aan jou denken. Daarom wilde ik je bellen en horen hoe het met je gaat'

'Met mij gaat het goed,' antwoordde hij automatisch. 'Maar hoe heb je me gevonden? En jij, hoe gaat het eigenlijk met jou?' vroeg hij direct erachteraan, voordat ze de kans kreeg om te antwoorden. 'Hoe is het met je, Sylvie? Gaat het goed met je?'

Hij hoorde haar opnieuw lachen, van een afstand van duizenden kilometers, en het klonk zo bekend en zo intiem, dat hij bijna het gevoel had dal ze hier in de kamer naast hem stond. Hij herinnerde zich haar brede glimlach en haar donkere ogen, en de manier waarop ze om bijna alles kon lachen. Hoe vaak zou ze de afgelopen vijf jaar hebben gelachen, vroeg hij zich af.

'O, Max, ik heb je zo veel te vertellen. Er is me zo veel moois overkomen sinds de tijd dat we een relatie hadden.'

Ja, ja, dat zal wel, dacht hij

'Ben je ergens mee bezig?' vroeg ze. 'Heb je tijd om te praten?'

Max keek rond in zijn lege appartement en dacht aan zijn lege bestaan. Zo leeg moest het blijven, want het was hem niet toegestaan om het met iets anders te vullen dan leegte. 'Ik ben nergens mee bezig, Sylvie,' zei hij lusteloos, terwijl hij een kast opende en een blikje vies warm bier pakte, ik heb alle tijd van de wereld.'

En dat was zijn eigen schuld, verdomme, dacht hij somber.

Lucy speelde gedachteloos met de knoppen van de afstandsbediening, tot ze zich realiseerde dat ze helemaal geen aandacht had voor de beelden die over het televisiescherm voorbijkwamen. Ze zette de tv daarom uit en liep rusteloos naar haar keuken om te kijken of er iets veranderd was in de koelkast sinds ze die voor laatst had gecontroleerd, zo'n eh... zeveneneenhalve minuut geleden. Eerder op de avond had ze geprobeerd om tot rust te komen door een bad te nemen waar ze lavendelgeurig badzout in had gedaan ze had wel eens gehoord dat de geur v an lavendel een rustgevende wen d i ng had Maar het enige wat Lucy ermee had bereikt, was dat ze in een toestand van koortsig verlangen terecht was gekomen. Of misschien was dat koortsige verlangen ontstaan door de fantasieën die ze over Max had gehad, toen ze naakt en nat en heet in dat bad lag te weken. Het kwam vast door haar fantasieën, nu ze erover nadacht. In elk geval voelde ze zich op dit moment absoluut niet rustig.

Max was aan het eind van de middag weggereden in de Duesenberg, gekleed in zijn verschrikkelijk sexy chauffeurskostuum. Lucy begreep niet waarom ze zijn kostuum zo opwindend vond. Waarschijnlijk zou ze dat niet vinden als een een ander het droeg. Hij was ongeveer een uur geleden teruggekomen en het was nu bijna middernacht Er speelde maar één gedachte door haar hoofd, terwijl ze terugdacht aan de alles verterende opwinding die ze had gevoeld toen ze halfnaakt met Max had gevreeën: als ze nog een nacht alleen zou moeten doorbrengen, zou ze een zenuwinzinking krijgen, of er in elk geval seksueel aan onderdoor gaan.

Ze vroeg zich af of Sylvie Balzarantini al contact met hem had gehad. En zo ja, of dat iets veranderd zou hebben.

De gedachte was nog maar net door baar heen gegaan, toen ze een zacht geklop op haar voordeur hoorde. Goh, dacht ze, terwijl ze een lichte tinteling in haar buik voelde. Wie ter wereld zou dat kunnen zijn? Ze slikte, wierp een blik op de fles exquise Shiraz die ze al een tijdje geleden had opengetrokken om de wijn te laten ademen, en verschikte de ceintuur van Phoebes enkellange, bleekroze fluwelen robe met de veren kraag ze voelde zich daarin net een filmster. Nou ja, een filmster in een film voor volwassenen, verbeterde ze zichzelf, eronder droeg ze namelijk alleen maar een paar minuscule stukjes lingerie van roze kant ze hoopte echt dat Sylvie inmiddels contact had weten te maken met Max en dat het inderdaad iets veranderd zou hebben. Ze haalde diep adem om zichzelf moed te geven en liep naar de deur.

'Hé, Max,' zei ze nonchalant, toen ze hem aan de andere kant van de deur zag staan. Toen kon ze niets meer uitbrengen, omdat het tot haar doordrong dat hij nog steeds gekleed was in zijn chauffeurskostuum.

Maar dat was niet erg. Haar mond werd weliswaar droog en ze vergat dat ze kon praten, maar elke hormoon die ze bezat sprong op om te zeggen: 'Hallo, lekker ding.' Ze besefte vervolgens dat het jasje van zijn chauffeurskostuum halfopen stond, waardoor een kwellende blik mogelijk was op het donkere haar eronder. Daarop begonnen haar hormonen nog heel wat meer te roepen, woorden die veel te onfatsoenlijk waren om hardop te zeggen. Niet dat het nodig zou zijn om ze hardop te zeggen, dacht ze toen ze zag hoe Max naar haar keek. Ze was er behoorlijk zeker van dat zijn hormonen alles hadden gehoord wat de hare hadden gezegd. En zijn hormonen reageerden heel instemmend, gelukkig.

'Wat een verrassing,' voegde ze er zenuwachtig aan toe, verbaasd dat ze in staat was die paar woorden uit haar mond te krijgen en verrast over het diepe timbre van haar stem. 'Wat brengt jou hier?' vervolgde ze dapper.

Eerst zei hij niets. Hij nam haar alleen maar hongerig op. Zijn blik gleed van haar gezicht naar haar borsten haar bh liet de bovenkant ervan vrij en haar robe was, oeps, een beetje opengevallen daarna naar haar buik en naar haar benen die zichtbaar waren tot haar dij, omdat de robe, oeps, een beetje was opengevallen en daarna weer terug.

'Hallo...,' zei hij met een lage, sexy stem. Hij liet zijn blik opnieuw over haar robe gaan en keek toen naar zijn eigen kleren. 'Ik moet misschien maar iets anders gaan aantrekken, vind je ook niet?' zei hij. 'Ik ben bang dat ik wat te officieel gekleed ben.'

Lucy schudde snel haar hoofd. Even snel verzekerde ze hem: 'Nee, niet doen. Ik, eh Ze probeerde te voorkomen dat ze moest blozen. 'Ik vind het juist leuk als je dat pak aan hebt,' gaf ze uiteindelijk toe.

Hij glimlachte plagerig. 'Nou zeg, je lijkt me nu niet bepaald het type dat graag mee zou willen spelen in De chauffeur en de erfgename.'

Hoe komt hij erbij dat ze zouden gaan spelen, vroeg ze zich af. Toen zette ze de gedachte snel uit haar hoofd niet alleen omdat ze zich niet op haar gemak voelde bij het idee dat Max zonder het te beseffen akelig dicht bij de waarheid zat, maar ook omdat ze veel te veel op de zaken vooruit liep. Ze liep te hard van stapel. De chauffeur en de erfgename zou later komen.

Maar niet veel later.

Ze besloot voorlopig niet in te gaan op zijn dubbelzinnige opmerking en zei in plaats daarvan: 'Kom je binnen?'

ia, graag,' antwoordde hij zelfverzekerd. Aan de toon van zijn stem was te horen dat hij met die woorden nog wel meer op het oog had dan alleen haar appartement. Mijn god.

Lucy's hartslag werd twee keer zo snel toen ze rijn reactie hoorde en haar bloed begon met een snelheid te stromen die een formule 1 raceauto zo langzaam als een slak deed lijken. En ze voelde zich duizelig alsof ze had rondgetold met de snelheid van een formule 1 raceauto.

Ze deed een stap oprij en maakte zwijgend een armgebaar naar haar appartement om hem uit te nodigen bij haar binnen te komen. In haar appartement Als begin.

'Ie riet eruit alsof je net van plan was naar bed te gaan,' zei hij, terwijl hij langs haar heen naar binnen liep. 'Misschien moet ik morgen terugkomen.'

Of misschien moet je tot morgen blijven, dacht ze.

'Nee, nee, dat hoeft niet. Kom maar binnen. Ik ga straks pas slapen.'

'Wanneer dan?' vroeg hij. Zijn grijze ogen gloeiden als smeulend houtskool.

'Nou, straks pas,' antwoordde ze onnozel Haar knieën voelden zwak toen ze dacht aan alles wat die gloeiende ogen beloofden.

Hij knikte. 'Ik heb zojuist zoiets vreemds meegemaakt,' zei hij ineens.

'O, ja?' vroeg ze onschuldig.

Hij knikte opnieuw, nu iets bedachtzamer. 'Ik werd plotseling gebeld door Sylvie Balzarantini.'

'Echt waar?' vroeg Lucy nog onschuldiger, hopend dat ze het er niet te dik op legde. Die gedachte maakte haar opnieuw warm en verward, want ze begon zich allerlei dingen voor te stellen die ze zich beter niet kon voorstellen met haar kleren aan ook al had ze eigenlijk bijna niets aan. Ze wilde best graag horen wat er tussen hen was besproken, maar ze hoopte toch vooral dat hij er niet te veel woorden aan zou besteden. Liefst maar heel weinig woorden. Twintig of zo, of nog minder. Ondanks haar ongeduld voegde ze eraan toe: 'Wat bijzonder.'

Hij knikte voor de derde keer, nog bedachtzamer. 'Ia, ik vond het ook bijzonder, vooral als je bedenkt dat jij en ik het net over haar hadden gehad. Ineens belt ze me op uit Rome, volgens haar omdat ze een wederzijdse kennis had gesproken en daarom aan mij had moeten denken.'

'Goh, wat toevallig,' zei Lucy, die steeds ongeduldiger werd. Ze wist zeker dat hij meer dan twintig woorden nodig zou gaan hebben. Verdorie.

'Inderdaad, heel toevallig,' zei Max. 'Weet je, nu ik er nog eens goed over nadenk, heeft ze helemaal niet verteld wie die wederzijdse kennis was waarover ze het had, en ze heeft ook mijn vraag niet beantwoord hoe ze me wist te vinden.'

Lucy reageerde quasi terloops op zijn opmerkingen: 'Vrouwelijke intuïtie, denk ik. Vrouwen weten dat soort dingen.' En met de stem van een echte nobele wilde voegde ze eraan toe: 'Zo zijn wij nu eenmaal, wij oestrogenenvolk.'

'Ja, ja,' zei hij neutraal. 'We zullen het er nog wel eens over hebben.' En toen, met besliste stem: 'Later.'

'En heeft ze je wel verteld waarom ze belde?' vroeg Lucy geïnteresseerd, hoewel ze het antwoord al wist. En hoewel ze wist dat Max wist dat zij het antwoord al wist. En hoewel ze eigenlijk wilde dat het nu al later was.

Max aarzelde voordat hij antwoord gaf. Hij nam haar opnieuw van top tot teen op. Daar bleef het deze keer echter niet bij. Nee, hij nam haar nog een keer op, en nog een keer, alsof hij op de een of andere manier niet kon geloven dat ze echt was. Hij deed een paar stappen in haar richting en bleef pas staan toen hun lichamen alleen nog maar door een reepje lucht van elkaar waren gescheiden. Toen duwde hij de openstaande voordeur die Lucy in haar begeerte naar Max helemaal was vergeten dicht. Daarna deed hij nog een klein stapje naar voren en overbrugde dat laatste stukje afstand tussen hen. Hun lichamen raakten elkaar. Hij legde zijn handen op haar schouders.

ia, ze heeft me inderdaad verteld waarom ze belde,' zei hij ten slotte. Hij gleed met zijn vingertoppen langs haar schouders en daarna langs haar armen naar haar ellebogen, en weer terug. Lucy's huid stond in vuur en vlam onder de plekken waar zijn vingers even op haar mouwen hadden gerust. 'Ze belde om te zeggen dat ze gelukkig getrouwd was met een fantastische man en dat ze in verwachting was van haar eerste kind. En ze zei dat ze een prachtige stiefdochter heeft op wie ze dol is. Ook zei ze dat ze een bloeiende dansschool heeft die haar leven betekenis en een doel heeft gegeven waarop ze eerder niet had kunnen hopen. Verder...' Tijdens het spreken had hij naar de bewegingen van zijn handen over Lucy's schouders en armen gekeken, maar zijn stem haperde toen hij haar eindelijk in de ogen keek.

'Ze zei dat ze gelukkiger is dan ooit eerder in haar leven. Ze zei... ze zei dat ze hoopte dat ik ook gelukkig was.'

l ucy glimlachte en vouwde haar armen rond zijn nek. 'Ben je gelukkig, Max?'

Hij streelde zachtjes over haar pony. 'Ik denk dat je het antwoord op die vraag al weet,' zei hij.

'Maar je hebt me verteld dat je geen dingen mag doen die >e gelukkig maken,' herinnerde ze hem.

'Ja, maar weet je wat nou zo vreemd is?' Hij aaide nu over haar wang en drukte zachtjes rijn vingertoppen op haar jukbeen. Daarna volgde hij met zijn knokkels de lijn van haar kaak en haar keel. Hij raakte haar aan alsof hij elke centimeter van haar lichaam door en door wilde leren kennen. Lucy voelde dat ze hoopte dat hij haar nooit zo goed zou leren kennen als hij wel zou willen. Want ze wilde niets liever dan dat hij haar altijd op die manier zou aanraken. 'Ik stond mezelf geen dingen toe die me gelukkig konden maken, maar vreemd genoeg ben ik de afgelopen paar weken wonderlijk gelukkig geweest'

Lucy glimlachte. Met de vingers van haar ene hand gleed ze door rijn haar en met haar andere hand hield ze zijn hals vast. 'Ik weet zeker dat ik je nog gelukkiger kan maken,' zei ze zachtjes.

Hij glimlachte. 'Ik weet zeker dat je dat al hebt gedaan.'

Mijn god, als ze al niet verliefd op hem was geweest, zou ze dat nu direct worden.

Toen pas drong de waarheid van deze gedachte ten volle tot haar door. Ze was verliefd op Max. Echt, heerlijk, totaal verliefd. Omdat hij lief en aardig en vriendelijk en fatsoenlijk was. Omdat hij zichzelf geluk had ontzegd toen hij dacht dat hij een andere persoon ongelukkig had gemaakt. Omdat hij huizen had weggegeven aan nonnen, kinderen, alleenstaande moeders en zieke dieren. Omdat hij Lucy het gevoel gaf dat ze mooi, begeerlijk en volmaakt was, terwijl ze dat nooit eerder van zichzelf had gevonden. Omdat hij het verdiende om bemind te worden, totaal en voor altijd. Natuurlijk hield ze van hem.

Natuurlijk hield ze van hem.

'Betekent dat dus,' begon ze, terwijl ze langzaam op haar tenen ging staan als voorbereiding op een kus die hem de adem zou benemen, 'dat je eindelijk een glas bijzonder goede wijn wilt komen drinken?'

'Later misschien,' zei hij, terwijl hij zijn hoofd langzaam naar het hare voorover boog. 'Eerst wil ik iets anders hebben.'

En toen raakten hun monden elkaar in de zoetste, verrukkelijkste kus die Lucy ooit had ervaren. Max kuste haar alsof ze het geheim van zijn geluk was en zo was het, wist ze, wat nog een reden was om van hem te houden. Hij kuste haar alsof ze een deel van hem was geworden dat hij nooit meer wilde laten gaan. Hij streek zachtjes met zijn lippen over de hare één keer. twee keer, drie keer. Toen liet hij de punt van zijn tong teder over haar onderlip glijden. Terwijl hij haar kuste streek hij weer met zijn vinger over haar arm, over haar mouw en toen over haar onbedekte pols het was alsof ze onder stroom kwam te staan toen ze met haar huid de zijne voelde. De vingers van zijn rechterhand haakten in de vingers van haar linkerhand en daarbij schuurde zijn duim langs de ring aan haar vinger. Lucy realiseerde zich ineens weer dat die ring daar zat en Max trok zijn zijn mond heftig los van de hare.

'Wat is dit hier eigenlijk?' vroeg hij een beetje buiten adem, terwijl hij haar hand tussen hen in omhooghield, zodat ze het lelijke, glinsterende stuk sieraad daar als een pad op haar vinger kon zien zitten. '|e verlovingsring,' lichtte hij gekwetst toe. 'We zijn allebei blijkbaar vergeten dat je binnenkort gaat trouwen.'

Lucy was de weerzinwekkende ring en haar foute verloofde inderdaad compleet vergeten, evenals alles wat met die twee samenhing. De laatste paar dagen was ze oprecht vergeten wie ze in werkelijkheid was, waar ze in werkelijkheid vandaan kwam en waarom ze hier was. Ze was zo op Max gericht geweest en op wat er nodig was om hem gelukkig te maken, en ze was zelf zo gelukkig geweest omdat hij in haar leven was gekomen, dat ze eenvoudigweg niet meer had gedacht aan dingen die haar ongelukkig zouden kunnen maken. Dat ze daar nu ineens aan herinnerd werd, aan Archie en de beschuldiging van moord en de politie en Newport en de Hollanders en al die andere dingen, juist nu zij en Max zo dicht bij het doel waren waarnaar ze zo lang hadden verlangd...

Ze maakte haar hand los uit de zijne, maar ze bleef hem aanraken met elk van haar vingertoppen drukte ze tegen de zijne. 'Dit,' zei ze naar waarheid, terwijl ze naar de ring staarde, 'is een vergissing. Het is allemaal een vergissing.' Ze richtte haar blik op rijn ogen en keek hem strak aan. 'Het stelt niets voor. Het stelt allemaal niets voor. Wat ik met jou heb is echt, dit is allemaal onecht'

Ze besefte dat het waar was wat ze zei. Haar leven in Newport had niets voorgesteld in vergelijking met het leven dat ze hier had. Het was niet geweest wat ze wilde. Het was niet geweest wat ze nodig had. Het had haar niet gelukkig gemaakt. Alles wat ze wilde en wat ze nodig had, en alles wat haar gelukkig kon maken bevond zich hier, hier in deze kamer. Want het enige wat ze wilde en nodig had was Max. Hij maakte haar gelukkig. Hij was het enige dat belangrijk was.

Ze had meteen al niet moeten toestaan dat Archie de ring aan haar vinger schoof. En ze had absoluut nooit gezegd dat ze met hem zou trouwen. Ze had hem duidelijk moeten maken dat ze dat niet van plan was. Als hij toen niet uit het raam was gesprongen, zou ze dat beslist hebben gedaan, daar was ze zeker van. Maar nu...

'Ik heb nooit van Archie gehouden,' zei ze.'Ik heb nooit gezegd dat ik met hem zou trouwen. Ik heb nooit met hem willen trouwen. En ik ben dat ook nooit van plan.'

'Doe die ring dan af? zei Max.

'Dat kan ik niet.' zei ze hulpeloos.

Bij die woorden verstrakte rijn gezicht. 'Waarom niet? Als je niet van hem houdt en toch niet met hem gaat trouwen...

'Hij gaat er niet af,' zei ze. 'De ring gaat niet van mijn vinger af. Zie je dat niet? Dat is de enige reden dat ik hem draag. Ik krijg hem niet van mijn vinger af. Ik heb het geprobeerd, Max, maar er is geen beweging in te krijgen.' En toen. om het te bewijzen, trok ze hard aan de ring...

Tot haar verbazing voelde ze dat hij begon te bewegen. Ze trok harder. De ring gaf weer mee. Ze trok nog harder. En de ring gaf nog meer mee. Beetje voor beetje trok en draaide Lucy de ring van haar vinger af, de pijn verbijtend toen de ring haar knokkel schaafde. En toen, uiteindelijk, slaagde ze erin om hem helemaal van haar vinger te schuiven.

Ze keek eerst stomverbaasd naar de ring en toen naar Max. 'Ik kan het niet geloven,' zei ze. 'Hij zat zo vast. Ik kon hem niet van mijn vinger krijgen, hoe ik het ook probeerde. Ik...'

Ze schudde verbijsterd haar hoofd. Ze kon geen verklaring bedenken voor wat er zojuist was gebeurd. Inderdaad was ze afgevallen in de twee weken sinds ze op Harborcourt was gekomen, want ze was het grootste deel van de tijd te nerveus geweest om te eten en ze bewoog veel meer dan normaal door haar werk en het geloop tussen het koetshuis en het hoofdgebouw. Maar ze kon zich niet voorstellen dat ze zoveel was afgevallen dat haar vinger dunner was geworden. Misschien had haar lichaam vocht vastgehouden die avond toen Archie de ring aan haar vinger schoof als ze terugtelde zou dat inderdaad precies het moment van haar ovulatie geweest kunnen zijn, waarop haar lichaam meestal vocht vasthield. Maar zelfs dat was een onwaarschijnlijke verklaring. Het kwam overigens wel goed uit, bedacht ze, want dat betekende dat ze nu aan het eind van haar cyclus was en er dus geen risico was dat ze zwanger zou raken als Max en zij... eh...

Ze liep weer te hard van stapel. Maar ze was dichter bij haar doel dan daarnet. Hoopte ze.

Wat deed het er ook toe, dacht ze bij zichzelf. De ring was van haar vinger af en ze zou hem nooit meer dragen. Voor de eerste keer in weken voelde ze zich vrij. Voor de eerste keer in weken was ze vrij. Ze was bevrijd van zoveel dingen die haar al zo lang dwars zaten. Daarom glimlachte ze alleen maar naar Max en liet hem de ring uit haar hand nemen. Hij gooide hem onverschillig op de koffietafel en trok haar opnieuw tegen zich aan. Deze keer kuste hij haar hartstochtelijker en hongeriger dan zojuist En deze keer hield hij niet op met zijn kus.

Hij drukte zijn mond op de hare, waarbij hij zijn hoofd nu eens naar links boog en dan weer naar rechts, alsof hij niet kon besluiten welke stand zijn voorkeur had. Dat kon Lucy echter niet schelen, ze was druk bezig te genieten van zijn vuur en beantwoordde het even begerig. Ze vocht met hem om de controle over de kus, draaide haar hoofd gelijktijdig met het zijne en opende begerig haar mond om zijn tong binnen te nodigen. Toen voelde ze hoe zijn tong diep in haar mond binnendrong, proevend en tastend, terwijl zijn adem hortender en zwaarder werd. Lucy kneep met beide handen in de stof van zijn chauffeurs j asje, spreidde haar vingers over zijn brede borst en drukte met haar handpalmen tegen hem aan. Vervolgens bewoog ze haar handen omhoog, langs zijn schouders en zijn nek tot ze zijn haar had bereikt.

Door haar bewegingen gleed de robe van haar schouder omlaag tot op haar arm, wat niet aan de aandacht van Max ontsnapte. Hij maakte zijn mond los van de hare en liet hem begerig langs haar kin, haar keel en de roomblanke huid van de nu naakte schouder glijden. Lucy hield haar hoofd naar achteren terwijl hij haar zo kuste en ze hijgde met snelle ademstoten. Nooit in haar leven had ze zo'n behoefte, zo'n begeerte in zich voelen opkomen. Nooit in haar leven was er iets geweest waarnaar ze zo heftig verlangde als nu naar Max.

Hij bewoog eerst zijn lippen en daarna zijn tong langs haar sleutelbeen en toen weer over haar schouder. Als gevolg van die beweging gleed haar robe nog verder omlaag, waardoor een met roze kant bedekte borst zichtbaar werd. Hij aarzelde een moment toen hij zich realiseerde wat hij had gedaan. Toen drukte hij heel. heel voorzichtig en heel, heel langzaam zijn mond op het naakte Wees dat boven haar bh tevoorschijn kwam. Dit deed hij zo intens teder en met zo'n voorzichtige adoratie dat Lucy zich helemaal week voelde worden.

Ze was er niet zeker van dat ze nog lang overeind zou kunnen blijven staan, legde haar handen op zijn schouders en deed een stap naar voren, stilzwijgend suggererend dat Max een stap naar achteren zou doen, iets wat hij instinctief deed. Toen hij weer stilstond en naar haar gezicht keek, glimlachte Lucy. die dacht dat hij begreep wat ze van plan was. Ze deed nog een stap naar voren en hij deed zonder tegen te stribbelen een pas terug. Op een of andere manier slaagde ze erin hem in de richting van de bank te leiden. Onhandig manoeuvrerend en elkaar vol begeerte kussend bereikten ze de bank uiteindelijk. Max botste ertegenaan, verloor zijn evenwicht en kwam er met zijn achterwerk midden op terecht, terwijl Lucy voor hem stond, tussen zijn benen.

Hij pakte haar middel, dat hij zo stevig stevig vasthield dat ze de indruk kreeg dat hij bang was dat ze ineens zou verdwijnen. Een tijdlang was dat het enige wat hij deed, haar zo vasthouden. Toen bewoog hij zijn handen langzaam lager, over de rondingen van haar heupen, en hij begon haar bekken aan weerskanten methodisch met zijn duimen te masseren. Lucy legde één hand op zijn schouder en woelde met de vingers van haar andere hand door zijn haar, genietend van dat simpele moment van nabijheid en intimiteit tussen hen. Toen strekte Max zijn ene hand uit naar de knoop van haar ceintuur en bewoog zijn hoofd naar achteren om haar aan te kijken, alsof hij toestemming wilde vragen om de knoop los te maken. Lucy glimlachte en knikte gretig, en met één snel en handig gebaar voerde hij zijn voornemen uit. Maar dat vond ze nog niet genoeg ze wilde meer. Ze maakte een beweging met haar schouders, waardoor het kledingstuk op de grond gleed.

Toen de robe eenmaal als een schuimige, roze suikerspin op de grond lag, duwde ze hem nonchalant met haar voet opzij. Ze ging weer vlak voor Max staan, zodat haar knieën de zijne raakten. Ze wankelde een beetje bij het voelen van zijn knieën. Hij hief met een automatisch gebaar zijn handen op om haar te steunen en pakte haar weer voorzichtig bij haar heupen. Maar toen hij zich realiseerde wat hij deze keer had gedaan, hoe hij haar naakte huid boven het elastiek van haar zachtroze slipje had aangeraakt, sloot hij zijn ogen alsof hij het genot van de intieme aanraking nauwelijks kon verdragen. Lucy begreep het volkomen. Ze kon het zelf maar nauwelijks verdragen.

Ze gaf hem even de gelegenheid om aan de situatie te wennen en genoot van de manier waarop hij opnieuw zachtjes, bijna aarzelend, met de muizen van zijn handen haar huid begon te strelen, alsof hij zich zelfs door dat kleine beetje contact overweldigd voelde. De zachte wrijving veroorzaakte een vreemd soort warmte op haar heupen, een warmte die zich geleidelijk verspreidde, naar haar buik, naar haar dijen, naar haar borsten, naar die gevoelige plek tussen haar benen, en naar elke andere plek waar ze maar zo'n erotische warmte kon voelen. Toen opende hij zijn ogen en hield zijn hoofd opnieuw achterover om naar haar gezicht te kunnen kijken. Zijn zwarte pupillen verduisterden bijna zijn donkergrijze irissen.

Lucy glimlachte opnieuw. Ze voelde een macht die ze nooit eerder had gevoeld. Max verlangde naar haar. Hij verlangde naar haar. Gewoon omdat ze was wie ze was en niet om iets anders. Ze wist dat het hem niet kon schelen dat ze fouten en tekortkomingen had. En op de een of andere manier wist ze ook dat het hem, ook al zou hij de waarheid over haar ontdekken, niet zou kunnen schelen dat ze geen populaire societyster was zoals haar zuster, of een veelbelovende briljante intellectueel zoals haar broer. Het zou hem niet kunnen schelen dat ze niet goed kon lezen. Het enige wat hij belangrijk vond dat ze precies was zoals ze was en precies was wie ze was: Lucy. En dat besef maakte dat ze nog meer van hem hield.

Terwijl Lucy hem bleef aankijken, reikte ze achter zich om haar parel moerroze bh los te maken. Ze liet het kleine stukje kant langzaam langs haar schouders en armen en handen naar beneden glijden tot ze hem helemaal achter zich kon laten vallen. Max keek direct naar haar borsten en zijn wangen werden vuurrood van begeerte. Zijn greep op haar heupen werd steviger, dringender, bezitteriger, maar hij nam zijn handen niet weg. Met de gedachte dat hij een beetje aanmoediging nodig had en verbaasd over haar eigen durf hief Lucy daarom haar eigen handen op naar haar borsten, ondersteunde ze voorzichtig aan de onderkant en bood ze zonder iets te zeggen aan Max aan.

Zijn mond opende zich van verbazing of zoiets en ze voelde hoe de vingers van een van zijn handen trilden, alsof hij moeite moest doen om niet toe te geven aan zijn wens om te nemen wat zij hem zo duidelijk wilde geven. Hij bewoog zich echter nog steeds niet. Daarom bracht Luty een van haar handen naar haar mond, raakte met haar middelvinger haar tong aan, maakte de vinger nat en bracht hem weer omlaag, naar een van haar borsten. Langzaam draaide ze met haar vinger om de roze stralenkrans, terwijl Max toekeek.

Dat leek het hem uiteindelijk te doen. Hij hield baar nog steviger bij haar heupen vast maar tegelijk trok hij haar naar zich toe, tussen zijn benen. Hij bracht zijn mond naar haar borst en Lucy hield die naar voren, zodat hij hem diep naar binnen kon zuigen. Haar andere hand hield ze achter zijn hoofd om hem dicht tegen zich aan te drukken, terwijl hij de gevoelige tepel in zijn mond hield en er met zijn tong wild mee speelde. Terwijl zij doorging haar borst tegen zijn mond te drukken, bracht Max zijn handen naar het elastiek van haar slipje, haakte zijn duimen erachter en trok het naar beneden, helemaal naar beneden, langs haar heupen, haar dijen, haar knieën, haar kuiten, tot Lucy ook uit haar slipje was gestapt.

Het voelde buitengewoon erotisch om helemaal naakt te zijn terwijl hij al zijn kleren nog aanhad. Ze voelde zich tegelijk kwetsbaar en machtig, tegelijk breekbaar en sterk. Hij trok haar opnieuw naar zich toe, maar deze keer hield hij zijn benen tussen die van haar en hij duwde haar voorzichtig op zijn schoot, zodat ze schrijlings op hem zat, met haar benen wijd uitgespreid. Hij bleef aan haar borst zuigen, terwijl zij die voor zijn mond hield, en pakte haar met een van zijn handen van achteren vast om haar op haar plaats te houden. Zijn andere hand verplaatste hij naar haar dij, waar hij bleef rusten vlak bij de plek waar ze zo open en kwetsbaar was.

Lucy legde haar vrije arm over zijn schouder en pakte zijn nek vast om zichzelf te houvast te geven toen ze haar voeten van de grond omhoog hief. Terwijl ze dat deed, begon Max met zijn vingers langs de binnenkant van haar dij omhoog te glijden, steeds dichter bij dat deel van haar dat smeekte om zijn aanraking. Uiteindelijk was hij er aangekomen en ze hapte naar adem toen ze zijn lange middelvinger tegen de vochtige plooien van haar vlees voelde aandrukken, en ze kronkelde van verwachting toen ze voelde hoe een tweede vinger zich bij de eerste voegde. Ze sloot haar ogen, genietend van de dubbele sensatie van zijn mond die meedogenloos met haar borst speelde en zijn vingers die behendig langs het hart van haar vrouwelijkheid wreven. Steeds weer streelde hij haar daar, heen en weer, op en neer, opwindende cirkels trekkend in de vochtige hitte waarvan ze nu was doordrenkt. Ze begon net mee te doen met het ritme en haar heupen tegen zijn hand op en neer te bewegen, toen ze plotseling een vinger diep in zich voelde glijden.

'O, Max.' kreunde ze terwijl zijn vinger bij haar naar binnen gleed 'Lieve Max...'

Toen gleed de vinger weer uit haar, en toen weer naar binnen, en weer naar buiten, en weer naar binnen. Steeds ging hij op die manier bij haar naar binnen, eerst met één vinger, toen met twee vingers. Lucy voelde hoe ze vanbinnen smolt en veranderde in een hete, fluwelen stroom, die zich vrijelijk over hem uitstortte.

'Vind je dit fijn?' fluisterde hij tegen haar gevoelige lichaam. Toen pas realiseerde ze zich dat hij haar borst uit rijn mond had genomen om beter naar haar te kunnen kijken.

'O, ja,' kreunde ze. Ze opende haar ogen om ook hem aan te kunnen aankijken.

ik ook.' zei hij.

Hun blikken lieten elkaar niet los terwijl hij doorging haar met rijn vingers te penetreren, tot Lucy een orgasme in zich voelde opkomen. Ze wilde deze eerste keer met Max niet dat ze de enige zou zijn en daarom duwde ze met tegenzin rijn hand opzij. Aan rijn gericht was te zien dat hij er niets van begreep, maar hij deed geen poging om haar tegen te houden.

'Ik wil jou in me voelen,' legde ze naar adem happend ui t.

'Maar ik was toch in je,' zei hij met een ondeugende lach op zijn gezicht.

Ze schudde zwakjes haar hoofd. 'Nee, ik wil jou in me voelen. Nu, Max. Alsjeblieft. Alsjeblieft, neem me, kom in me. Nu.'

Zijn lach werd breder toen ze dat zei, breder en heel sexy. Het was een lach die ze in de toekomst nog veel vaker hoopte te zien. 'Ik ben wat te officieel gekleed, ben ik bang,' zei hij, net als toen hij bij haar had aangeklopt.

'Maar dat zal niet lang duren.' zei ze en ze bewoog haar hand naar de bovenste knoop van zijn jasje die nog vastzat.

Ze werd bij haar voornemen echter gehinderd, doordat Max, nu ze met iets anders bezig was, de gelegenheid aangreep om zijn handen plat op haar borsten te leggen. Terwijl zij worstelde met de knopen van zijn jasje, bewoog hij de muizen van zijn handen snel over haar veel te gevoelig geworden tepels waardoor ze vervuld raakte van een erotisch soort verwarring die het haar bijna onmogelijk maakte om het werk waaraan ze was begonnen af te maken. Maar wat kon ze eraan doen? Moest ze hem vragen te stoppen? Zeker niet, nu hij iets aan het doen was waarover ze al zo lang had gefantaseerd. Zeker niet, nu het genot dat ze voelde in werkelijkheid nog veel sterker was dan het in haar fantasie was geweest. Zeker niet, nu het gevoel van zijn behendige handen op haar naakte lichaam haar vrijwel in extase bracht.

Ten slotte slaagde ze erin de laatste knoop van zijn jasje los te maken. Ze deed het wijd open en begroef haar vingers in het dichte, donkere haar op zijn brede borst. De huid onder haar vingertoppen was warm en levend en ze liet haar handen over hem heen glijden, elke centimeter die nu zichtbaar was verkennend. Toen bedacht ze dat er ook nog het een en ander was dat niet zichtbaar was, en dat deel van hem was nog verleidelijker. Toen ze haar hand bij de band van zijn rijbroek bracht, schrok Max niet terug. Maar hij bewoog één hand van haar borst naar haar rug en vouwde zijn handpalm over haar zachte billen. Hij kneep er zachtjes in toen ze de rits van zijn gulp opentrok.

Lucy schrok van haar eigen brutaliteit, maar toen verscheen er een roofdierachtige lach op haar gezicht. Hij had ervoor gezorgd dat hij kreeg wat hij wilde, dus nu was het haar beurt om haar prooi te pakken te krijgen. En dat was precies wat ze deed. Ze stak haar hand in zijn broek en voelde haar handpalm nat worden van het vocht dat zich op de top van zijn stevige schacht had verzameld. Toen greep ze lager en omvatte hem met haar hand zo goed als ze maar kon.

Als reactie slaakte hij een laag, grommend geluid, gevolgd door een woord dat als haar naam klonk. Daarna begon ze zijn mannelijkheid met haar inmiddels glad geoliede hand stevig stevig te masseren, van boven naar beneden en van beneden weer naar boven, over de hele lengte. Hij vertrok zijn gezicht en kreunde op een manier waardoor ze begreep dat hij genoot, heel erg genoot van wat ze aan het doen was. Hij haalde ook zijn andere hand weg van haar borst, terwijl zij doorging hem op die manier te masseren, en vouwde hem ook over haar billen. Maar hij hield haar alleen stevig vast, terwijl zij haar hand krachtig over zijn schacht op en neer bewoog. Met elke beweging kwam er meer vocht tussen zijn harde, hete vlees en haar koortsige vingers.

En toen, voordat ze zich realiseerde wat er gebeurde, had Max hun lichamen in één snelle beweging omgedraaid, zodat Lucy nu op haar rug op de bank lag en hij tussen haar benen knielde.

'Het is een tijd geleden voor me,' zei Max, 'en ik denk dat ik het niet lang kan volhouden, sorry.' zei hij verontschuldigend, voordat zij een woord kon uitbrengen. 'Deze eerste keer dat we het doen zal niet de allerbeste keer zijn, want het zal te snel voorbij zijn.' Toen zei hij glimlachend 'Maar alle volgende keren zal het fantastisch zijn, Lucy, dat beloof ik je.'

Dat was voor haar genoeg, dacht ze. Niet zozeer het fantastische stuk ervan, maar de belofte van alle volgende keren. Door dat te zeggen maakte hij duid eli jk dat hij van plan was dit nog veel vaker te laten gebeuren. En dat was precies wat Lucy ook wilde.

'Het is oké,' verzekerde ze hem. 'Het is ook voor mij lang geleden. Ik kwam al bijna, eh...' Ze bloosde, verbaasd dat ze het woord niet durfde te gebruiken, terwijl hun lichamen zulke duidelijke taal spraken. 'Ik bedoel, dat ik een paar minuten geleden, toen je me aanraakte, bijna zover was. Ik ben er nu klaar voor. Ik wil je in me voelen, Max. Nu, Max, alsjeblieft. Neem me nu.'

Dat was alle aansporing die hij nodig had Zodra ze die woorden had gezegd. trok hij zijn broek omlaag en pakte haar beet. En toen zonder zich verder uit te kleden, nog steeds in zijn openhangende jasje en met zijn broek op zijn knieën , met aan zijn voeten de glimmende zwarte laarzen die Lucy zo opgewonden hadden gemaakt toen ze hem voor het eerst ermee had gezien toen vouwde hij zijn handen onder haar billen en trok haar naar zich toe. Hij duwde één van haar benen over de rugleuning van de bank en sloeg het andere om zijn middel, stortte zich naar voren en drong diep, diep in haar.

Lucy had het gevoel dat hij helemaal tot haar ziel naar binnen drong, zo totaal, zo perfect vulde Max haar. Ze schreeuwden het allebei uit op het moment dat hun lichamen samensmolten, alsof ze nooit zoiets uitzonderlijks hadden meegemaakt in hun leven. Dat eerste, fonkelende moment bleven ze volkomen onbeweeglijk, om zichzelf de gelegenheid te geven te wennen aan de vereniging van hun lichamen. Toen begon Max te bewegen, terwijl zijn blik de hare niet losliet. Naar buiten en weer naar binnen Lucy was nauwelijks in staat het gevoel van zijn bewegingen in haar lichaam te verdragen. Hij bewoog zijn lichaam naar voren en weer naar achteren, terwijl hij haar heupen stevig vasthield om zijn bewegingen beter te kunnen richten. Het duurde langer voor hij klaarkwam dan ze had gedacht, en blijkbaar ook langer dan hijzelf had gedacht, want hij keek bijna verbaasd terwijl hij in haar op en neer ging. Hij hield haar stevig met beide handen vast, maar toch kronkelde ze steeds weer tegen hem aan, alsof ze niet dicht genoeg bij hem kon komen, ondanks hun totale vereniging.

Precies op het moment dat ze voelde dat ze alle controle verloor, deed hij voor de laatste keer een uitval en met een schor gekreun spoot hij zich heet en volledig leeg in haar. Opnieuw schreeuwden ze het tegelijk uit, op het moment van hun hoogtepunt, en opnieuw bleven ze volkomen bewegingloos, alsof ze in de tijd bevroren waren op het moment dat ze klaarkwamen... Toen begon Max langzaam te ontspannen en haar los te laten. En Lucy voelde hoe ze langzaam tot zichzelf kwam. Maar voordat ze weer gewoon op de bank kon gaan zitten, was Max zelf op rijn rug gaan liggen en had haar bovenop zich getrokken. Hij sloeg rijn armen krachtig om haar heen om haar heel dicht bij zich te hebben en kuste haar op een manier die nog hartstochtelijker was dan de kussen die hij had gegeven voordat ze de liefde hadden bedreven. Na een tijdje duwde hij haar echter zachtjes van zich af, maar op een manier dat hij haar nog in de ogen kon blijven kijken.

ik hou van je,' zei hij zonder omwegen, er was geen twijfel mogelijk over wat hij bedoelde. En toen zei hij nog een keer, voor het geval ze het de eerste keer niet had gehoord: 'Ik hou van je.'

Maar het was de tweede keer dat ze het bijna niet hoorde. De eerste keer had haar namelijk compleet verward. Ze probeerde zichzelf te vertellen dat hij dat alleen maar zei omdat rij de eerste vrouw was met wie hij na zo'n lange tijd de liefde weer had bedreven. Hij zou op dat moment tegen elke vrouw zeggen dat hij van haar hield. Maar er had iets in rijn stem geklonken dat haar deed realiseren dat hij de waarheid had gesproken. Max hield van haar. Hij hield van haar. Dit gaf haar op de een of andere manier het gevoel dat alles uiteindelijk goed zou komen.

'Ik hou ook van jou,' antwoordde ze ademloos, terwijl ze hem bleef aankijken. 'O, Max, ik had nooit gedacht dat ik iemand zou vinden die...' Ze maakte haar zin niet af, toen ze besefte dat ze nooit tijd genoeg zou hebben om alle lege plekken in haar op te sommen die hij had gevuld. Daarom herhaalde ze alleen maar: 'Ik hou ook van jou.'

Hij trok haar naar zich toe voor een volgende lange, begerige kus en legde haar hoofd toen op zijn borst. 'De volgende keer dat wc dit doen,' zei hij, 'zullen we in een bed liggen en zullen we allebei naakt zijn.'

Lucy knikte en kroop dicht tegen hem aan. 'Dat klinkt goed. Wanneer is de volgende keer dan?"

'Dat hangt ervan af,' antwoordde Max.

'Van wat dan?'

"Van de tijd die we nodig hebben om in je slaapkamer te komen en mij uitgekleed te krijgen.'