Zou Sylvie Balzarantini. of liever gezegd Sylvi e Rom e ro, zoals ze nu wel zou heten, in het telefoonboek staan, vroeg ze zich af. En toen zei ze: 'mag ik je nog één ding vragen, Rosemary, alsjeblieft? Ik beloof je dat ik je de rest van de dag met rust zal laten.'

De avond van diezelfde dinsdag voelde Max zich geërgerd en ongemakkelijk. Daarvoor had hij twee redenen. In de eerste plaats moest hij maar denken aan Lucy en hoe vurig hij haar begeerde en met haar de liefde zou willen bedrijven, terwijl hij wist dat hij zichzelf de volgende ochtend dan niet recht in de ogen zou kunnen kijken. In de tweede plaats was hij weer gedwongen geweest om zijn idiote chauffeurspak te dragen, om Alexis Cove naar een fonds werving bijeenkomst voor een of ander liefdadig doel in Lexington te rijden. Gelukkig zag hij niemand die hij kende de bijeenkomst vond buiten de stad plaats dus hij voelde z ich daarover niet zo geërgerd of in verlegenheid gebracht als hij wel bekenden had gezien. Er hielp niets tegen rijn irritatie over het feit dat hij Lucy zo verschrikkelijk miste en dat hij wist dat hij haar niet tot de zijne zou kunnen maken zonder de volgende ochtend vreselijk veel spijt te hebben en dat hij besefte dat het zo zou blijven tot ze Harborcourt zou verlaten. Dit besef vergrootte rijn irritatie alleen maar.

Het was een vicieuze cirkel.

Het geluk zou hem die avond echter niet in de steek laten. Alexis had voor de verandering besloten om het nu eens niet laat te maken, dus reed Max om halftien terug over de Interstate 64, veinzend dat hij er niet uitzag als een idioot met rijn donkergrijze jasje en rijbroek, rijn glimmend zwarte laarzen en rijn donkergrijze pet met zwarte klep die het geheel bekroonde. Die verdomde Alexis straks zou ze nog willen dat hij zich voortaan leeves noemde.

Tegen de tijd dat hij rijn appartement had bereikt was hij doodmoe, boos en geërgerd. Het enige wat hij wilde was een blikje vies warm bier en daarna slapen een tijdlang ontsnappen en bewusteloos zijn, want dan kon hij Lucy in elk geval in rijn dromen bezitten. Maar net toen hij rijn keuken inliep, begon de telefoon te rinkelen. Hij bleef staan. De enige personen die hem ooit belden waren de Coves, altijd om hem te vragen een van hen te rijden. Maar aangezien hij Alexis Cove net bij de voordeur had afgezet en lustin Cove de stad uit was tot vrijdag, was er weinig kans dat het een van hen was.