Langzaam zaad

Wetenschappers hebben gewaarschuwd dat de kwaliteit van het menselijk sperma wereldwijd dermate achteruitloopt, dat mannen over zo’n 125.000 jaar alleen nog maar losse flodders zullen schieten. Vreemd genoeg is hier weinig ophef over. We krijgen dagelijks ingepeperd dat het waterpeil alsmaar stijgt, maar het feit dat het zaadpeil alsmaar daalt, is blijkbaar niet verontrustend. Toch betekent dit in de praktijk dat het verschijnsel ‘man’ zal uitsterven. Niet vandaag of morgen (gelukkig maar, want Richard moet eerst nog even mijn band plakken) maar evolutionair gezien wel binnen afzienbare tijd. En dan? Net zoals wetenschappers hopen dat ze het beschadigde DNA uit fossielen ooit weer tot leven kunnen wekken, zouden we alvast wat Y-chromosomen kunnen invriezen om daar later een leerzaam reservaat mee in te richten. Een leuke hangplek, waar mannen de hele dag Top Gear kunnen kijken en waar ze samen herinneringen kunnen ophalen over de goeie ouwe tijd toen zij de wereld regeerden. Een beetje zoals de dinosauriërs.

De vrouwen gaan ondertussen gewoon door, want die hebben eigenlijk geen mannen nodig om zich te kunnen voortplanten. Iedere vrouw kan zichzelf in principe klonen door haar eigen lichaamscellen te gebruiken. Wellicht gaat dat in de toekomst ook gebeuren; anno 2050 zou de onbevlekte ontvangenis een heel andere betekenis kunnen krijgen. Maar is een wereld zonder mannen dan niet onnatuurlijk? Nee hoor. Er is geen enkele dier- of plantensoort waarbij de mannetjes zich voortplanten zonder vrouwtjes, maar andersom gebeurt het aan de lopende band. Denk alleen al aan Flora, de komodovaraan uit de Chester Zoo in Noord-Engeland, die begin januari een paar knappe eieren heeft uitgebroed zonder ooit bevrucht te zijn geweest door een mannetjesvaraan. De Noord-Amerikaanse lipvis is ook niet erg gehecht aan het traditionele mannetje: wanneer je het enige mannetje uit een aquarium haalt, verandert e e n van de vrouwelijke lipvissen binnen een paar dagen in een mannetje zodat zij haar collega’s kan bevruchten. Zeeanemonen delen zichzelf eindeloos doormidden en ook bananen en aardappels zijn geheel vrouwelijk; ze groeien en bloeien zonder enige mannelijke inbreng.

Maar als bladluizen, hagedissen, sommige kevers en de wandelende tak zich al maagdelijk kunnen voortplanten, wat betekent dit dan voor vrouwen - of, zoals enkele mannen zullen zeggen: het wandelende takkenwijf? Het leven zonder mannen bespaart ons in ieder geval een heleboel tijd. Zo hoeven we op zaterdagavond niet meer uren voor de kast te staan met de prangende vraag: wat trek ik aan? Wereldvrede hoeven we echter niet te verwachten. Vrouwen denken graag dat mannen de oorzaak zijn van alle conflicten, maar sinds Margaret Thatcher als eerste vrouwelijke premier meteen de Falklandoorlog is begonnen, is dat een discutabel punt. En bovendien: iedereen die wel eens naar Hollands Next Topmodel kijkt, weet dat vrouwen kunnen bitchen als de besten. Nee, mannen hoeven niet helemaal weg; ze zijn best gezellig. En moeder natuur heeft nog zoveel aantrekkelijke varianten! Wat dacht je bijvoorbeeld van de groene lepelworm? Bij dit zeediertje is het mannetje zo’n 200.000 keer kleiner dan het vrouwtje. Hij woont in een donker hoekje van haar voortplantingsorgaan, alwaar hij de eitjes bevrucht door sperma uit zijn mondje te spugen. Tja. Dat zet al die mannen die zo graag op straat spugen in een heel nieuw toekomstperspectief.