Lieve Daphne

Lieve Daphne,

In de Engelse Marie-Claire las ik een artikel waarin vrouwen een brief schreven aan hun achttienjarige zelf. Het is twintig jaar geleden dat ik achttien was, dus dit lijkt me een mooi moment om eens met je te praten. Ik weet dat papa en mama momenteel heel boos zijn omdat je net met je studie bent gestopt om modellenwerk te gaan doen, maar geloof me: dat komt weer goed. Nu ik zelf moeder ben, begrijp ik overigens veel beter waarom ze destijds niet stonden te springen om jou naar Parijs te laten vertrekken. Sterker nog: ik weet niet of ik mijn dochter zomaar had laten gaan. Nee, jij hebt niet de ergste ouders van het westelijk halfrond; ze zijn gewoon bezorgd en dat horen ze ook te zijn. Trouwens: wil jij nooit meer door het donker naar huis lopen als je de laatste bus hebt gemist? En ook nooit meer met je vriendje in een donker bos parkeren? Die schimmige man die de auto probeerde binnen te dringen had echt geen goede bedoelingen.

Ik zei het net al even: ik ben moeder geworden. Dat had je niet verwacht hè? Ik weet datje later kinderen wilt, maar je bent bang datje niet weet hoe je een goede moeder moet zijn. Je hebt nog nooit gebabysit en het zweet breekt je uit als je een klein kindje moet vasthouden. Relax. Je gaat later zelfs boeken schrijven over kinderen - en dat voor iemand die nu nog geen plant in leven kan houden! Je krijgt een meisje met jouw krullen en een jongetje met jouw ogen. Alles wat je gaat zoeken, zul je in hen vinden. Maar voor het zover is, komen er eerst nog een heleboel problemen. Ik wilde dat ik mijn armen naar je kon uitstrekken om je over de komende twee jaar heen te tillen, maar je zult het zelf moeten ervaren. Die man, dat huwelijk - meer zeg ik er niet over. Als de scheiding eindelijk rond is, zul je zweren dat je nooit meer gaat trouwen.

Maar weetje nog datje ex-man jou op een ochtend wakker maakte en de tv aanzette? Er stond voor het eerst sinds lange tijd weer een Nederlander in de halve finale van een grandslam. “Krajicek?” zei je toen, “rare naam voor een Hollander.” Toch moet je die naam nog even onthouden. Je zult ‘m vaker gaan horen. En die blauwe brieven, popje, die zijn van de belasting. Daar zou ik wat beter op letten. Ik zou wat meer geld sparen en wat minder hippe handtassen kopen - het is maar een idee. Geniet ook nog even van je ouderlijk huis. Papa en mama gaan de boerderij verkopen aan mensen die er een bed&breakfast van maken. Dan slapen er gasten in jouw kamer die speciaal voor de stilte komen -dezelfde stilte waar jij nu zo gek van wordt! Jij wilt alleen maar weg. Ver weg. Je gaat ook reizen en je zult de hele wereld zien, maar daarna ga je gewoon weer in een dorp wonen. Ja, echt. Het geluk is vaak dichterbij dan je denkt. En nog een ding: bel oma even. Nu kan het nog.

Veel liefs, Daphne.