Cadeaumoe

Emma en Alec zijn on-geloof-lijk blij met de twee dwerghamstertjes die ze op pakjesavond hebben gekregen. “Van jou mochten we geen huisdier,” juichte Alec triomfantelijk, “maar Sinneklaas weet tenminste wat we echt willen hebben!” Tja. Als je op zoek bent naar een warm bad van dankbaarheid en waardering kun je beter maar geen moeder worden. De namen van de beestjes veranderen nog per dag, maar de werktitels zijn momenteel Fluppie (Alec) en Snoepie (Emma). Zelf voel ik meer voor Prison Break en Lost, want de één probeert de hele tijd uit te breken, terwijl de ander alsmaar aan het graven is naar een geheim luik onder de grond. Maar het is in ieder geval duidelijk dat het twee vrouwtjes zijn, want ze doen niks liever dan rennen in hun molentje. En dat is nu precies wat vrouwen in deze decemberdagen doen: ze gaan maar door met al dat optuigen en afwassen, inpakken en uitnodigen, opruimen en afvragen waarom die feestdagen altijd zo hectisch moeten zijn.

Want terwijl ik thuis nog dagelijks word geconfronteerd met de restanten van Sinterklaasavond (de zwartepiet-wuppie, de afgekloven chocoladeletter, de roze schuimpjes die aan de kussens van de bank zitten geplakt), kun je op iedere straathoek alweer volop kerstbomen kopen. Met nieuwe zilveren ballen natuurlijk, want goud is zei vorig jaar. Nou, dan heb ik maar een dat-kan-echt-niet-meer-kerstboom. Alles beter dan zo’n opgetuigde bezorgboom van www.kerstboom.nl, die je zo ‘plop’ in je huiskamer kunt neerzetten. En bovendien: ik heb etalagebenen. Als ik al die prachtige uitstallingen zie, krijg ik de onbedwingbare behoefte om de andere kant op te lopen. Ik heb de ene cadeauronde verdorie nog maar net achter de kiezen of de winkels puilen alweer uit van de spullen. “Neem nog wat tomaten mee,” sms’te ik laatst naar Richard, die in de supermarkt stond. Hij belde meteen terug. “Welke bedoel je?,” vroeg hij. “Gewone tomaten, vleestomaten, tasty toms, pomodori’s, cherrytomaatjes, biologische tomaten, roma’s, tros-tomaten of tros-tomaten in cherryformaat?” Al die keuzes, al dat eten. Geen wonder dat die Kerstman maar e e n ding kan uitbrengen: ho-ho-ho!

En dan de cadeaus. Je zou denken dat iedereen alles al heeft - maar nee. Op www.ohmibod.com verkopen ze nu het ultieme hebbeding: een fraai vormgegeven dildo die je kunt aansluiten op je i-Pod, zodat het ding vibreert op de tonen van je lievelingsmuziek. Op internet is zelfs al een discussie gaande op welk nummer je het beste een nummertje kunt maken. Mag ik een suggestie doen? ‘I Can Get No Satisfaction’ van de Rolling Stones. Daar slaat je muziekdoos niet alleen van op tilt, maar het past qua thematiek ook prima in deze feestmaand. Want wat je ook koopt, het wordt toch nooit zoals in het foldertje. Je voelt je bij voorbaat al tekortschieten door al die mooie vrouwenbladen met hun flonkerende kersttafels vol lachende gezichten. En dat met jouw familie? Waarschijnlijk niet. En als je zus met d’r man weer komt? Dan al helemaal niet. Ik heb nog twee weken om me mentaal op te laden voor het kerstdiner. Dit jaar houd ik het simpel. Eenvoudig. Verantwoord. Want zoals mijn oma al zei: waardeer het goede en niet de goederen. Maar welke tomaten horen daar nu bij?