Pakjesavond

Aanstaande dinsdag is het alweer pakjesavond, dus vandaag ga ik mezelf nog één keer door de speelgoedwinkels ellebogen, op zoek naar de Heilige Graal: een Tecna-pop uit de collectie van Winx. Waarom vraagt Emma niet gewoon het geheime recept van Coca-Cola? Dat ligt tenminste nog netjes in een kluis bij het hoofdkantoor van CocaCola in Atlanta. Kijk, daar kan ik wat mee. Die Tecna-pop daarentegen is een heus collectors’ item. Op marktplaats.nl staat een enkeling in de aanbieding, maar daar vragen ze dan ook meteen de hoofdprijs voor. Toch vrees ik dat ik ‘m daar ga kopen, want er staat niet veel anders op Emma’s verlanglijstje. Het eisenpakket van Alec is dit jaar helemaal kort: een kaafiaa of een koonein, “of iets anders dat leeft”. Dus ik vrees dat het er nu echt van gaat komen, dat huisdier. Ja, ik weet dat kinderen dol zijn op dieren. En ik weet dat het goed is voor hun ontwikkeling. Maar ik ben opgegroeid op een hobbyboerderij, dus ik weet ook dat het uiteindelijk mama is die voor de kaafiaa mag gaan zorgen.

Op de site degrotecavia.nl las ik onder het kopje ‘fabeltjes’ dat cavia’s helemaal niet zo geschikt zijn als huisdier voor kleine kinderen, omdat er veel verzorging bij komt kijken. Dat klonk al veelbelovend. Daarna las ik op dwerghamster.nl dat je geen open molentjes in zijn kooitje mag zetten om voetblessures te voorkomen. Geweldig. Na alle voetblessures van Richard hebben we straks ook nog een hamster met een manke poot. Weet je wat? Ik ga me vandaag eerst grondig laten voorlichten bij een goede dierenwinkel, want er komt heel wat kijken bij de aanschaf van een huisdier. Je haalt tenslotte een levend wezen in huis en dat is, met alle respect, iets heel anders dan een Tecna-pop. Het is ieder jaar weer aanpoten met die Sinterklaas. Zo reed de goedheiligman deze keer al vrolijk bij ons door het dorp, toen hij op televisie nog met zijn stoomboot de haven moest binnenvaren. Gaat dat maar eens aan je kinderen uitleggen, qua logistiek.

Wij hebben onze achtjarige Emma inmiddels verteld dat Sinterklaas weliswaar ooit geleefd heeft, maar dat zulks nu niet meer het geval is. En dat het kopen van de cadeautjes tegenwoordig door de ouders wordt waargenomen. Dat leek Emma goed te begrijpen, maar nu pakjesavond nadert, blijkt zij zich toch nog in de schemerzone van het “ietsisme” te bevinden. Want hoewel ze inmiddels dus weet dat Sinterklaas niet bestaat, gelooft zij toch dat er nog “iets” is. Dat is ook niet zo gek, gezien de enorme samenzwering van een landelijke intocht gecombineerd met het dagelijkse Sinterklaas Journaal, waar in alle ernst over ‘de verwikkelingen’ rond de pakjesboot wordt gepraat. Toch vind ik het grootste cadeau van 5 december nog altijd het kneuterige samenzijn met mijn gezin. Dat soort momenten moet je koesteren, want op deze leeftijd vinden kinderen het nog leuk om met hun ouders samen te zijn. Hoewel... “Ik weet een leuke grap!,” zei Richard laatst tegen Emma en Alec. “Weten jullie waarom het altijd zo koud is op pakjesavond?”Nou?”Het is weer decembrrr!” Geen reactie. “Pap,” zei Emma ten slotte, “ik zou in kleine zalen beginnen.”