Spuiten en slikken

Soms lees je krantenberichten die je van verbijstering uit je stoel doen vallen. Vorige week was er weer zo’n knaller: in Heerde bleek een groep dertien- en veertienjarige kinderen regelmatig coke, wiet en pillen te gebruiken, maar de politie mocht hun ouders daarvan niet op de hoogte brengen. Volgens justitie hadden deze kinderen namelijk recht op privacy. Ik vind het absurd dat je als ouder niet zou mogen weten dat je kind drugs gebruikt. Wat mag je dan eigenlijk wel weten? In ieder geval niet dat er een veroordeelde pedofiel bij je in de straat is komen wonen. Dat zou ‘stigmatiserend’ zijn. Natuurlijk moet een crimineel die zijn straf heeft uitgezeten een nieuwe kans krijgen; iedereen kan tenslotte zijn leven beteren. Maar pedoseksualiteit lijkt mij niet zo makkelijk af te leren. Is heteroseksualiteit soms af te leren? In Amerika heeft men inmiddels besloten om wijkbewoners te informeren over hun nieuwe buurman. Helaas moesten er daarvoor we l eerst de nodige slachtoffertjes vallen. Maar ondanks de landelijke ophef over de pedopartij, zijn er in Nederland twee ongrijpbare monsters die veel meer slachtoffers maken: alcohol en drugs. Waarom zijn dertien- en veertienjarige kinderen überhaupt al aan de drugs? Omdat ze niet moeilijk te verkrijgen zijn. Omdat het normaal wordt gevonden. En als je het niet normaal vindt, ben je een ouderwetse sukkel. Bij de introductie van het tv-programma Spuiten en Slikken werden alle bezwaren weggewuifd als zijnde truttig. De makers zouden wel eens effetjes aan voorlichting gaan doen. En de jongeren van tegenwoordig weten heel goed waar ze mee bezig waren. Verstandige knapen zijn het. Daarom worden ze ook met bosjes tegelijk bij de eerste hulp naar binnen gereden met een acute alcoholvergiftiging. “Heb jij wel eens drugs gebruikt?” was de standaardvraag van presentatrice Sophie Hilbrand aan de bekende Nederlanders die om mysterieuze redenen aanschoven bij het programma. “Tuurlijk,” lachte de hoofdrolspeler van de musical The Lion King. “Uiteraard,” lachte zangeres en actrice Ellen ten Damme. Maar waarom wordt drugsgebruik tegenwoordig als normaal geafficheerd? Bij iedere snuif coke die je kind neemt, sterven hersencellen af die nooit meer terugkomen. De nederwiet is inmiddels zo sterk dat veelvuldig gebruik tot persoonlijkheidsveranderingen leidt. Bovendien zijn de hersenen van jongeren nog niet helemaal ontwikkeld, waardoor alcohol blijvende schade aan het groeiproces aanricht. Als je jong bent, dan denk je dat je onverwoestbaar bent. Dat je ouders overbezorgde mutsen zijn. Dat de overheid overdrijft met die waarschuwingen op pakjes sigaretten. Dat hoort bij de jeugd. Maar het hoort bij volwassenen om fatsoenlijke informatie te geven. Om in te grijpen, voor te lichten. Bij Spuiten en Slikken lieten ze een ‘drugsdeskundige’ vertellen dat het allemaal wel meeviel met het verwoestende crystal meth. Om daarna een tekstje in beeld te zetten met: pas op hoor, jongelui, drugs kunnen gevaarlijk zijn. Ja, zo kan ik ook ‘voorlichten’. Toen een hond een baby doodbeet, zei de stichting Consument en Veiligheid: “Er bestaan geen kindvriendelijke honden.” Welnu, er bestaan ook geen kindvriendelijke drugs. En als de overheid niets wil doen aan de irritante dealertjes die overal op de schoolpleinen rondhangen, moeten de ouders misschien zelf maatregelen gaan nemen. Wat dat voor maatregelen zijn? Geen commentaar. Ouders hebben ook recht op privacy.

Naschrift: de politiek heeft inmiddels via een wetswijziging besloten dat de ouders voortaan wel over het drugsgebruik van hun kind ingelicht mogen worden.