20

Vrienden

Het thema in Smoke’s die avond had voor nieuwkomers niet ongemakkelijker kunnen zijn: bloot. Of eigenlijk niet echt bloot, aangezien de dansers doorkijkkleding droegen over bodysuits beschilderd met levensechte lichaamsdelen. De reactie op het gezicht van Tana en haar broertje en zusje toen ze binnenliepen was kostelijk.

      ‘Kom je hier vaker?’ riep Tana in mijn oor. Uit alle macht probeerde ze naar iets anders te kijken dan naar de dansers.

      Ik knikte en begon me een weg door de menigte te banen.

      Een meisje botste tegen me op en viel lachend op haar billen. In de ene hand hield ze een kleine knuppel vast, de andere stak ze naar me uit, zodat ik haar overeind kon helpen. Ze was knap; ze had lang bruin haar en haar strakke tuniek was wat omhooggekropen, zodat ik haar benen goed kon zien en nog meer ook. Ik liet Tila’s tas los en hielp haar weer overeind. Ze trok me dicht tegen zich aan en sloeg haar armen om mijn nek. Haar neus raakte bijna de mijne. Ik rook de synthohol op haar adem. Maar toen dwaalde haar blik af naar de Renzies die om ons heen stonden. Eerst keek ze verbaasd, daarna achterdochtig, en toen duwde ze me van zich af en verdween tussen de andere dansers. Ik keek naar Tana en haar broertje en zusje; hun gezichten waren volstrekt uitdrukkingsloos.

      Toen we bij een zithoek kwamen die meestal wel rustig was, zagen we een stelletje dat er flink zin in had. De jongen had zijn hand onder de tuniek van het meisje gestoken en ze waren elkaar bijna aan het opvreten. Normaal gesproken zou ik een ander plekje hebben gezocht, maar dit was geen normale situatie. Ik pakte het meisje bij de boord van haar tuniek en trok haar weg van haar vriendje. ‘Hé!’ riep ze uit. De jongen drukte snel de plooi van zijn broek dicht.

      Juist op dat moment arriveerde de synth-ober die ik al had gewenkt; beste vrienden zijn met iemand die hier werkt, had zo zijn voordelen. Het koppeltje keek naar de synth, vervolgens naar elkaar en stond toen maar op en liep hand in hand weg.

      Ik keek naar mijn Renzies en barstte bijna in lachen uit toen ik de gechoqueerde uitdrukking op hun gezicht zag. Maar toen ik zag hoe het kleine meisje Tana’s hand vastpakte, begon ik me schuldig te voelen.

      ‘Jullie blijven hier terwijl ik op zoek ga naar Ril, oké?’ riep ik in Tana’s oor.

      Ze knikte en wenkte naar haar broertje en zusje. Angstvallig gingen ze op de bank zitten; ze keken alsof ze bang waren nog wat ergers op te lopen dan het Renz-virus. Ik bestelde drie JetBlues bij de synth-ober en ging op zoek naar Ril.

      Nadat ik me door een massa van tegen elkaar schurende lichamen had gewurmd, tikte ik op het been van een meisje dat op een verhoging aan het dansen was. Ze herkende me en wees naar het plafond. Ik keek omhoog en begon te lachen.

      Aan het plafond hadden ze een hartvormig, doorzichtig platform gehangen en op dat platform was Ril bezig met een meisje. Ze kronkelden om, over en langs elkaar heen, op de maat van de thrash. Het leek eerder alsof ze het met elkaar deden dan dat ze aan het dansen waren. En ja hoor, Ril begon zich langzaam tussen de benen van het meisje te manoeuvreren. Ik sprong een paar keer op en neer en zwaaide met mijn armen, maar helaas.

      Ik liep naar het dichtstbijzijnde tafeltje en greep een zware steen die een 3D-rooksimulatie uitbraakte: Smoke’s nieuwste domme gimmick.

      Terug onder het platform zag ik dat Ril en het meisje inmiddels in een innige omarming verwikkeld waren. Ik gooide de steen omhoog. Het ding miste het platform en viel weer naar beneden. Zelfs met de harde muziek kon ik de pok horen toen hij op iemands hoofd terechtkwam. De jongen wreef over zijn schedel, keek om zich heen en begon toen maar weer te dansen, waarschijnlijk in de veronderstelling dat iemand hem met een thrash-prop had geraakt.

      Door alle bewegende benen en voeten was het niet eenvoudig om de steen weer te vinden, maar uiteindelijk zag ik hem onder iemands hak. Ik zorgde ervoor dat er wat meer mensen stonden tussen mij en de jongen die ik per ongeluk had geraakt en waagde nog een poging. Deze keer wist ik Rils aandacht te trekken. Ik zwaaide als een idioot met mijn armen en slaakte een zucht van verlichting toen hij me zag.

      Eventjes was ik bang dat hij me zou negeren, maar toen riep hij wat in het oor van zijn danspartner. Hij kroop naar de rand van het platform en verdween uit zicht. Ik wist niet zeker waar hij weer tevoorschijn zou komen, dus bleef ik staan waar ik stond en deed slechts zo nu en dan een stapje opzij om een knuppel of zweep te ontwijken.

      Na een minuutje of wat zag ik Ril op een lagergelegen podium staan zwaaien. Hij knikte in de richting van de vipruimte en sprong de dansvloer op.

      Ik baande me een weg door de dansende massa. De synth-wachter bij de vipruimte liet me binnen; de relatieve rust was een verademing. Ril zat in de hoek en oogde verre van blij. En hem moest ik zien te overtuigen om zijn woonruimte beschikbaar te stellen aan drie volslagen vreemdelingen?

      ‘Ik heb Filene alleen moeten laten hiervoor,’ zei hij toen ik naast hem neerplofte.

      Een enkele JetBlue op tafel. Leuk, niet eens een gratis drankje. ‘Ik weet even niet aan wie ik het anders moet vragen, Ril.’

      Hij ging wat verzitten. ‘Wat wil je dan?’

      ‘Een kennis van me heeft onderdak nodig,’ zei ik. ‘Of eigenlijk, zij samen met haar broertje en zusje.’

      Toen hij achteroverleunde, zag ik pas goed wat er op zijn huidkleurige bodysuit was geschilderd: enorme tieten en in de kruisstreek een driehoekje van zwarte, krullende haartjes.

      ‘En wat heeft Filene op die van haar?’ vroeg ik lachend. ‘Een pik?’

      Hij trok zijn schouders op. ‘Weet niet meer. Man met man, vrouw met vrouw, man met vrouw. Maakt ook allemaal niks uit.’

      ‘Als jij het zegt.’

      ‘Maar goed, een meisje?’

      ‘Het is niet wat je denkt. Ze is een Renzie en...’

      Ril schoot ineens overeind. ‘Een Renzie? Skut, je hebt toch niet, je weet wel...?’

      ‘Nee! Ze is gewoon een vriendin van me en heeft onderdak nodig. Ik dacht, misschien kun jij dan bij iemand anders terecht voor een paar dagen? Een van je vele vriendinnetjes die je wel met open armen zal willen opvangen?’

      Hij leunde weer achterover en keek me aan alsof ik aan de CrazyHappy zat. ‘Ga je nu al om met Renzies?’

      ‘Het is een beetje rare situatie...’

      ‘Wacht. Laat me raden. Je hebt Renzies nodig voor dat spel van die offworlder.’ Hij grinnikte.

      ‘Moet je horen. Ik zou hier niet zijn als ik je hulp niet echt nodig had. Kun je Tana een paar dagen een slaapplek geven? Ze is druk bezig met het zoeken naar een andere oplossing. Zodra ik weer wat credits heb, kan ik je betalen.’

      ‘Zit ze in de problemen? Ga ik last krijgen met Opziener?’

      Ik slaakte een zucht en leunde achterover. Ik kon het niet langer opbrengen om dingen geheim te houden voor mijn beste vriend. ‘Je zult me waarschijnlijk niet geloven, maar het zit zo... Finneas Tech heeft Tana’s ouders ontvoerd omdat ze bedrijfsgeheimen zouden hebben gestolen. Maar het was eigenlijk Tana, die me met mijn project hielp. Finneas gaat ongetwijfeld achter haar aan wanneer ze erachter komen.’ Meteen daarna voegde ik toe: ‘En je weet dat ze niet bij mij en AhboJee kan slapen.’

      ‘Skut. Bedrijfsgeheimen? En celslompers als wij hebben geen projecten.’

      ‘Ril, waarom kun je niet gewoon...? Oké, ik zal je de waarheid vertellen. Tana heeft de technische specs van de SF gestolen, zodat ik DeeZee SF kan ontwikkelen, een nieuwe versie van DeeZee.’

      Hij knipperde even met zijn ogen. ‘De SF van Finneas Tech? Van die domme immersiereclames?’

      ‘Yep.’

      ‘Voor “DeeZee SF”?’

      Ik knikte.

      ‘Maar wat heeft dat te maken met het spel van die offworlder? Niet dat ik dat geloof of zo.’

      Ik keek hem stilzwijgend aan.

      ‘Die NCI moet je hersenen hebben gefrituurd. Waarom zou je DeeZee opnieuw willen uitvinden? Klinkt fokkig dom.’

      Ik herinnerde me dat Jump ook al zoiets had gezegd... voordat ik hem de dood had ingejaagd. ‘Dat is nou eenmaal wat ik aan het doen ben.’

      ‘Je neemt me in de maling.’

      ‘Ril, DeeZee is elke keer weer hetzelfde. Maar waarom probeer ik je eigenlijk te overtuigen? Ik ga het sowieso doen.’

      ‘Veel plezier dan. Jij en je Renz-vriendjes mogen het wat mij betreft spelen, met z’n viertjes. Zijn we klaar?’ Hij maakte aanstalten om op te staan.

      ‘Wacht even. Er is nog wat.’

      Ril sloeg zijn armen over elkaar.

      ‘Ik heb Tana lid gemaakt van BlackPlanet.’

      ‘Je hebt wat...?’ Hij schudde zijn hoofd. ‘Oké dan. Maar je staat flink bij me in het krijt, voor het gebruik van mijn cel én omdat je haar lid hebt gemaakt van ons team. En je moet me beloven dat je voor onze volgende wedstrijd weer in topvorm bent.’

      ‘Ik beloof het. Geen skuttig gedoe meer.’

      Ril leunde weer achterover en rekte zich uit. Een paar vrouwelijke vipgasten begonnen te giechelen. Hij keek grijnzend hun kant op en begon, overdreven kreunend, de tieten op zijn bodysuit te kneden. Nu begonnen ook andere gasten onze kant op te kijken.

      ‘Kom op, Ril. Niet met jezelf spelen nu. Je moet kennismaken met je logés.’

      ‘Oké. Hebben we dat in ieder geval gehad.’

      Hij stond op, greep in zijn kruis en trok een gezicht alsof hij klaarkwam. De vipgasten barstten in lachen uit.

‘Je had hun gezicht moeten zien. Ik geef toe, Rils cel is nogal vunzig, maar toch...’ Ik glimlachte en pakte Mia’s warme, slappe hand. Ze zag eruit alsof ze elk moment wakker kon worden om te gaan klagen over Ril, over wat voor kakzak hij wel niet was. ‘En hoe ze zich na aankomst op de vloer lieten vallen, helemaal uitgeteld, alsof ze nog nooit ergens naartoe hebben hoeven lopen...’

      Het had ongeveer een uur geduurd om van Smoke’s bij Rils cel te komen. Een wandelingetje van niks vergeleken met wat ik gewend was, maar door Tons onophoudelijke gezeur leek het twee keer zo lang te duren.

      Toen we door het handelsdistrict liepen, keken hun blonde koppies voortdurend achterom. Alle drie bleven ze stokstijf staan toen we de eerste Renz-kinderen tegenkwamen die credits vroegen om sildex te kunnen kopen. Het oudste jongetje was nog geen vijf. Toen de bedelaartjes een paar andere Renzies in het vizier kregen die eruitzagen alsof ze wat credits hadden, sprongen ze meteen op hen af en rukten de terra-tassen zowat uit hun handen. Ik moest met geweld dreigen om ze weg te jagen, terwijl Tana en haar broertje en zusje erbij stonden als een stelletje domme synths.

      ‘Het grote nieuws is dat ik de specs van de SF heb.’ Ik kneep even in haar hand. ‘Maar er is een probleempje. Ik begrijp er weinig van. Of eigenlijk niks. Maar maak je geen zorgen, ik verzin wel wat. Ik beloof het.’ Ik streek een paar losse strengen haar uit haar ogen.