28

'Je begint nu eenmaal niet als je verliefd bent dit soort dingen te vertellen,' zei Thom. Hij streek over Joliens haar. Ze lagen in bed, de cd-speler speelde zachtjes om hun stemmen voor de jongens te versluieren.

Natuurlijk heeft Thom gelijk, dacht Jolien. Bovendien, ook iets als dit ging in eerste instantie niemand iets aan. Dat zei ze. 'Het is natuurlijk maar goed ook,' voegde ze eraan toe. 'Want als ik dit allemaal geweten had toen je me kwam feliciteren met mijn verjaardag, had ik nooit die trimafspraak met je durven maken. Wie ben ik dat...'

Thom onderbrak haar. 'Ja, ik weet het, je bent me niet waard. Nu helemaal niet. Ik ben de held. En jij bent maar gewoon Jolien. Niet interessant, buik moet platter, borsten hadden kleiner gekund.'

Jolien lachte. Ze keek Thom aan met nog altijd de verwondering in haar gezicht over wat hij haar had verteld. En deze Thom hield van haar?

'Nu moeten we gaan slapen, lieve Jolien van me. We zijn allebei moe, en morgen moet ik weer om zes uur opstaan. Het wordt een vrij zware dag. Maar ik beloof je: binnenkort biecht ik je al mijn slechte eigenschappen op. Reserveer een dag. Zoveel is wel nodig. Dan donder ik wel met veel geraas van mijn voetstuk, maak je niet ongerust.' Hij zette met de afstandsbediening de cd-speler uit, zoende haar welterusten en deed het licht uit.

Maar Jolien kon niet slapen. Het gesprek met Marijke eerder op de avond en Thoms uitleg van zo pas maalden door haar hoofd. Thom sluimerde in. Ze luisterde een poos naar zijn ademhaling en voelde zich warm worden toen hij in zijn slaap haar lichaam zocht. Ze lagen nu dicht tegen elkaar. Joliens adem ging gelijk met de zijne. Het was niet erg om wakker te liggen. Niet met Thom zo vol vertrouwen tegen haar aan.

Jolien hoorde zijn woorden opnieuw. Het was eenvoudig, had hij gezegd. Het begon bij Linda en daar begon dan ook het antwoord op Joliens vraag. Voor de duidelijkheid zou hij het misschien uitgebreider moeten vertellen, maar omdat het al laat was maakte hij het kort.

Hij was indertijd door Linda getroffen omdat ze een schoonheid had die in veel opzichten leek op wat hij zich herinnerde van zijn moeder. Het was de buitenkant. Maar zo gaat het nu eenmaal vaak, zei hij, dat jongens verliefd worden op een meisje dat veel op hun moeder lijkt en meisjes op een jongen die op hun vader lijkt. Dat is vertrouwd. Linda had hetzelfde lange bruine golvende haar als zijn moeder. En net als zij deed ze er alles aan om mooi en representatief te zijn. Zijn familie was wat beschaafd genoemd werd en had een traditie in diplomatieke dienst. De hare was rijk. Ze was gewend te krijgen wat ze wou. En ze wou hem. Hij voelde zich gevleid. Later begreep hij dat ze hem óók wilde omdat hij een wereld vertegenwoordigde die ze niet kende. Ziekenhuizen, medisch specialisten, het sprak tot haar verbeelding.

Thom had een poosje liggen denken. 'Kijk,' zei hij toen, 'in onze familie was het de gewoonte te delen. Er was geld en ik weet niet beter dan dat mijn ouders maar ook broers en zuster als ze een periode ergens in een buitenland zaten, doende waren om daar iets te verbeteren of van de grond te krijgen. Weeshuizen, medische projecten, wat al niet meer. Linda bracht veel geld in ons huwelijk in. Dat werd voor haar belegd, er werd mee gespeculeerd. En lucratief kun je wel stellen. Mijn inkomen was eigenlijk onbelangrijk. Dus stortte ik mijn honoraria uit de luxe cosmetische chirurgie zal ik maar zeggen in de harde noodzaak van dat ontwikkelingsproject. Ik kan over de motivering ervan een heleboel vertellen maar dat doe ik nu niet. Het verloopt nu simpelweg volgens mijn overtuigingen en dat stemt prettig.'

Weer had Thom een poosje gezwegen. 'We kregen de kinderen. Maar daarmee kreeg Linda niet wat ze eigenlijk wou, waar ze zich op blindstaarde: ze wilde belangrijk zijn, een rol hebben in de wereld. En dat ik haar die niet bood, natuurlijk ook niet kón bieden, zo werkt het niet, maakte haar steeds ontevredener en uiteindelijk gewoon kwaad. Via via lukte het haar binnen te dringen in de wereld van artiesten en vooral tv. Het vervolg zal je duidelijk zijn. De situatie van het moment is dat ik financieel alleen voor mezelf hoef te zorgen. Ook al door mijn geschiedenis is het inkomen uit het Gasthuis daarvoor meer dan genoeg. Ik kan gewoon doorgaan met het medische project. Nu wordt het vermogen van de jongens nog voor ze beheerd. Als ze volwassen zijn, wordt het uitgekeerd.'

Jolien had het gevoel gehad dat hij haar de korte samenvatting van een roman voorlas. Tegelijk voelde ze gêne omdat ze er eigenlijk niets mee te maken had. Was de man uit dit verhaal de Thom die ze kende? De Thom die in zijn slaap dicht tegen haar aan kroop? Die op haar verliefd was geworden, zich zorgen maakte over hun leeftijdsverschil, haar trots voorstelde aan zijn vrienden? De Thom die ze had willen verleiden, die door zijn zoons geplaagd werd, met wie ze naar bed ging en naar wie ze verwonderd had gekeken toen ze hem als vader zag?

Jolien streelde heel voorzichtig zijn schouder en borst. Hij zuchtte, legde in zijn slaap een arm en een been over haar heen. Jolien glimlachte. Het lag uiterst ongemakkelijk, maar al zou ze de hele verdere nacht zo liggen, er mocht geen eind komen aan het lieve van dit gebaar. Ze hield zich heel stilletjes en viel ten slotte in slaap.