16

Je moet nooit tegen mannen zeggen dat je eens even rustig met elkaar moet praten. Dat had Jolien onlangs opgestoken uit een of ander glossy magazine. Mannen vluchten bij het aanhoren van zo'n voor vrouwen logisch voorstel het liefst voor een aantal dagen weg. Maar hoe moest je dan beginnen over de pil en over de vraag of ze het nu eigenlijk wel zonder condooms konden doen? Wat zei je in plaats van: 'Zeg, we moeten eens even met elkaar praten?' Hoe deden mensen dat? Vroeg je bijvoorbeeld gewoon keihard om een bewijs door een HlV-test? Nee, kom nou toch gauw!

Maar wat wist ze nu helemaal van Thoms liefdesleven en hij van het hare? Ze had de kans moeten pakken toen ze waarschuwde dat ze de vorige dag ongesteld was geworden. Maar het was al een hele overwinning geweest erbij te zeggen dat er na de eerste dag nog maar heel weinig bloed kwam en dat ze ernaar verlangde om met hem te vrijen. En ook dat ze hem vroeg of het hem wat schelen kon. Waarom had ze nu niet meteen gezegd dat ze met de pil ging beginnen en dat condooms dus in principe niet langer nodig waren? Zelf was Jolien blij van dat gedoe verlost te zijn. En naar ze aannam Thom ook.

Hoe deed Marijke dat? Ze moest hel haar eens vragen. Maar daar schoot ze nu weinig mee op, nu ze het hele weekend voor zich hadden. Ze kon haar moeilijk bellen en vragen: 'Gos joh, zeg hé... vertel eens, hebben jullie elkaar een laboratoriumbriefje laten zien dat je vrij bent van HIV en andere ellende? Of hoe doe je zoiets?' Waren er maar APK-keuringen, dan zag je het gewoon aan elkaars vignet. Jolien onderdrukte haar lachen. Van allerlei medische zaken was ze uitstekend op de hoogte, maar hiervan had ze geen idee.

'Waarom lach je?' vroeg Thom nieuwsgierig.

'Eh, ik lach niet hoor.'

'Ik voelde het aan je buik.'

'Het was niets bijzonders.'

'Toe, zeg nou waarom je lachte.' Thoms hand gleed langzaam van haar buik naar haar lies. Het voelde alsof het bloed uit haar heIe lichaam naar die plek stroomde om er maar hij te zijn. Er was ook meteen een verlangende zucht paraat.

'Zeg het nou.'

'Nee.'

Zijn andere hand naderde haar borst, streelde de zijkant, en zocht langzaam het midden op. 'Zegje het nú?'

'Ik kan niet meer denken.'

Onmiddellijk hielden zijn handen halt waar ze gebleven waren.

'Dat is gemeen. Ga nou door.'

'Nee, eerst zeggen waarom je lachte.'

Jolien zuchtte. 'En als ik nu tegenmaatregelen neem?'

'Doe je niet. Je bent veel te lui door de wijn, het heerlijke eten en dat van daarnet.'

'Jij niet?'

'Eerst vertellen waarom je lachte.' Zijn hand streelde haar buik. 'Als je het vertelt ga ik door.'

'Intussen?'

'Hoezo, intussen?'

'Ga jij door met strelen terwijl ik het vertel?'

'Is goed.'

'Gelijk beginnen?'

Thom schoot in de lach. 'Klaar, af!' zei hij.

Terwijl zijn hand haar liefkoosde, zocht Jolien naar een openingszin. 'Eh, hoe was het ook weer? O ja, eh... nou ja, het hoeft eigenlijk niet meer met condoom, want ik kan straks dus met de pil beginnen. Snap je?'

Thoms hand bleef stil. 'Goh, daar had ik ook wel eens aan mogen denken. Geen moment bij stilgestaan. Ja, natuurlijk, nu moeten we van elkaar weten of het geen kwaad kan om het zonder condoom te doen. Stom van me. Bij mij zit het trouwens goed. Ik heb ervoor gezorgd dat ik geen cadeautjes mee heb gekregen. En wij worden op HIV getest vanwege de OK, snap je?'

'Had ik kunnen bedenken. Met mij is het natuurlijk ook oké.'

'Natuurlijk? Dus al die mannen die hier 's nachts bleven...'

'Mannen?' onderbrak Jolien hem. 'Helemaal geen mannen!'

'Wel waar! Je zei het zelf toen na het trimmen. Toen ik mijn autosleutels...'

'O, o,' kreunde Jolien. 'Door de mand gevallen! Dat was niet waar. Ik zei maar wat.'

'En dat moet ik geloven? Ik moet geloven dat je jezelf vrijpartijtjes hebt ontzegd? Dat het geen van die jonge kerels lukte lekker met je het bed in te duiken?' Hoe stellig hij het ook zei, Thom voelde dat Jolien gewoon de waarheid sprak. Maar hij zocht bevestiging. Hij was nu eenmaal bang voor jonge concurrenten en vond zo'n angst zelf absoluut niet onterecht.

'Thom, er waren helemaal geen jonge kerels!'

'Natuurlijk wel!'

'Nee, natuurlijk niet!'

'Waaróm dan niet? Ik kan me niet voorstellen dat er zich niemand voor je inspande.'

'Ze waren niet leuk.'

'En dat moet ik geloven?'

Jolien merkte overduidelijk aan de toon waarop Thom het zei dat hij allang overtuigd was, maar dat hij het steeds weer bevestigd wilde zien. Het verraste haar dat hun leeftijdsverschil hem kennelijk echt onzeker maakte. Dat het geen gevraag was naar de bekende weg. Thom, die ongetwijfeld aanbeden werd door vrouwen die veel mooier en nog jonger waren dan zij!

'Geloof me, Thom. Doe het maar. Ik ben nu eenmaal nogal terughoudend, om het zachtjes uit te drukken. We weten nog veel te weinig van elkaar.'

'En ik maar denken aan allerlei jonge kerels die je intussen versierden...'

Lachend onderbrak Jolien hem. 'Dacht je nooit aan ouwe kerels? Die zijn veel gevaarlijker, want daar val ik voor! Echt, die hebben zoveel ervaring dat ik voor hun charmante en romantische avances meteen door de knieën ga! Het bewijs heb je zelf geleverd.'

Ze kwam overeind en keek naar hem. 'Maar serieus, Thom, je gelooft me nu ? Ik hoef me toch niet te laten testen? Daarom moest ik daarnet lachen: ik weet er eerlijk gezegd niets van af. Ben je tweeëndertig, dacht ik, was je getrouwd met een arts. Zelf werkje in een ziekenhuisje vrijt met een medisch specialist en nog ben je over een onderwerp als dit aan het stuntelen. Maar Thom, jij weet toch vast wel het naadje van de kous?'

Hij trok haar weer bij zich. 'Alleen vergat ik dat. Ik zag kennelijk andere prioriteiten, die nu maar weer eens aan de orde moeten komen,' zei hij. 'Want lieverd, natúúrlijk geloof ik je. Het zou mooi zijn als het anders was!'

Toen ze later de boel in de keuken hadden opgeruimd, in bed kranten doorbladerden en het restant wijn opdronken, kwam Thom erop terug. 'Toch gek om te merken dat we eigenlijk helemaal niets van elkaar afweten,' zei hij. 'Ik bedoel, we kennen elkaar privé nog maar net. We hebben wel al een heleboel keer liggen vrijen. Ik ben hartstikke gek op je geworden. In vroeger tijden ging het omgekeerd. Jolien, ik dacht echt dat je een heleboel vriendjes had gehad. Je bent bepaald niet onervaren.'

'En hoe kun jij dat eigenlijk beoordelen?' merkte Jolien ad rem op. 'Heb je zoveel ervaring dat je dat kunt zeggen? Met hoeveel vrouwen heb jij het intussen wel niet gedaan?'

'Gaat je niets aan,' plaagde Thom terug. 'Bovendien, als ik zeg dat het er maar eentje is geweest en dat dat mijn ex was, dan geloof je dat toch niet.'

'Inderdaad,' bevestigde Jolien prompt.

En Thom had natuurlijk gelijk. Hoewel ze het eigenlijk niet wilde weten, was ze er tegelijkertijd nieuwsgierig naar. Maar wat ging het haar aan ? Zat er trouwens niet een speciale ondertoon in Thoms geplaag? Ze moest wat op haar hoede zijn. Het was toch een precaire vraag die ze had gesteld. En wilde ze eigenlijk het antwoord wel weten? Hemel, Thom was een man in de kracht van zijn leven en al een tijd gescheiden. Als je de media moest geloven, boden de vrouwen zich aan mannen als hij op een presenteerblaadje aan. Voor hoeveel van die vrouwen zou hij wel niet zijn gezwicht? Hoeveel zou hij er zelf zover hebben gekregen? Hij was een meeslepende minnaar, dat moest wel het gevolg zijn van veel ervaring. Of was hij een natuurtalent ? Bestond dat?

Thom zag Joliens uitdrukking veranderen. 'Dat is niet sportief van me,' zei hij. 'Wel willen weten dat leuke jonge mannen mijn concurrenten waren en jou in het ongewisse laten over die pakweg honderd schoonheden die ik heb gehad.'

Jolien schoot in de lach. 'Wat een werk!' riep ze uit.

'Nou vooruit, niet opscheppen. Zo'n vier- a vijfennegentig minder dan,' zei Thom lachend. 'Waarmee ik beken dat er wel eens een liefje voor één nachtje was.'

'Voor één nachtje?' herhaalde Jolien verwonderd.

'Vind je dat erg?'

'Ik weet het niet,' zei Jolien. 'Ik kan me dat niet voorstellen. Ik bedoel, hoe dóé je dat?'

Thom lachte. 'Dal doe je niet alleen, maar samen. Weet je nog?'

Jolien grinnikte, maar ze voelde zich niet erg op haar gemak. Thom was dus enige routine gewend. Wat zou hij haar een hark hebben gevonden! Ze ging hogerop zitten en pakte haar glas van de grond. Ze liet de wijn er nadenkend in ronddansen en dronk het glas leeg.

Thom keek vanuit zijn ooghoeken toe. Ze schikte haar badjas, knoopte de ceintuur opnieuw vast. Hij zag haar onzekerheid en vond haar onweerstaanbaar lief. 'Geef eens.' Hij nam het glas uit haar hand en zette het terug op de grond. Toen trok hij haar naar zich toe. 'Joh, ik zitje maar te plagen.' Hij streek haar haar naar achteren. 'En nu heb ik je bezorgd gemaakt. Je bent bang dat ik je niet goed genoeg vind. Nog even en je vraagt je af of ik volgende week of volgende maand een ander wil.'

Jolien zuchtte. 'Maar Thom, dat kan toch? Wie zegt nu dat...'

'... jij volgende week niet een leuke jonge vent tegen het lijf loopt waar je op slag verliefd op wordt...'

'... dat jij niet een mooie vrouw tegenkomt waar je opeens stapeldol op bent...'

Ze keken elkaar aan.

'Wat riskant eigenlijk,' zei Jolien.

Thom maakte een gebaar. 'Luister, joh. Juist om het risico van verlies te ontlopen, waren het vrouwen voor één nacht. Het zijn vrouwen die niet anders willen. Die bang zijn voor hun vrijheid, of die hopen op een nog smakelijker hapje aan de haak.'

Hij streek weer zacht over haar haar. 'Ik ben nooit meer verliefd geweest, Jolien, daar wapende ik me wel tegen. Tot jij bij me op de poli was om die patiënt te bespreken. Je raakte me, dwars door het harnas heen. Gelukkig wasje getrouwd. Ik wilde het niet meer. Maar toen ik hoorde dat jullie gingen scheiden, was het hek van de dam. Ik begon te fantaseren hoe het moest zijn met jou. Ik hoopte dat...'

Hij aarzelde, net als zijn hand. Toen die opnieuw over Joliens haar begon te strijken, ging hij verder: 'Je zei laatst dat je allerlei sombere toekomstscenario's voor je had gezien; steeds liepen de dingen fout of moeizaam. Wat natuurlijk kan, zei je, maar absoluut niet hoeft. Je had op een bepaald moment besloten om niet langer zo te denken. Om te genieten van wat er was. Dat ken ik. En op net zo'n moment van vastberadenheid als jij schetste, besloot ik het risico te nemen en op je af te stappen. Ik wilde het gewoon wagen. De drang daartoe was groter dan de vrees voor een eventueel blauwtje. Op een moment vervaagt zo'n angst kennelijk wat. En, dacht ik, hoe je het ook wendt of keert, je kunt niet in de toekomst kijken. Het is een afgesleten cliché, maar het had wel een goede uitwerking op me.'

Het was even stil. Jolien drukte zich tegen Thom aan.

'Weet je,' vervolgde hij, 'verliefd zijn als je jong bent is denk ik makkelijker. Althans, als je niet hebt ervaren hoe rot het is om in de kou te staan. Wij weten wat er met je ziel gebeuren kan. Terwijl we eigenlijk zo wijs zouden moeten zijn om gewoon - en inderdaad: voor zolang als het duurt - gelukkig te zijn.'