Voorproefje

In de volgende uitgave van Black Moon, een lekker dikke bundel met 3 verhalen, nemen we met Bloedstollende nacht – voorlopig – afscheid van Maggie Shaynes vampierreeks WINGS IN THE NIGHT. Jammer, natuurlijk, maar daar staat tegenover dat je er ook kennis in maakt met een nóg grotere Dark Romance-auteur: Gena Showalter. In de bundel is namelijk een kort verhaal opgenomen, dat de opmaat vormt tot haar beroemde LORDS OF THE UNDERWORLD-reeks, die aansluitend zal uitkomen in IBS Black Moon.

Hier is vast een voorproefje van het derde verhaal in de bundel: Dansers na donker van niemand minder dan Charlaine Harris, vooral bekend van haar serie TRUE BLOOD.

Black Moon 3 is verkrijgbaar vanaf november 2011.

Hoofdstuk 1

Rue stond stil voor de gesloten deur en haalde diep adem. Ze moest kalm blijven. Met haar hand op de klink las ze gespannen de bordjes op de deur. ‘Blue Moon Entertainment’ stond er, en vlak daaronder, ‘Black Moon Productions’. Ze was precies op tijd, daar had ze wel voor gezorgd; dit was té belangrijk. Wanhoop greep haar naar de keel. Ze móést die baan krijgen, ook al waren de voorwaarden ronduit afschuwelijk. Het geld zou haar in staat stellen haar studie af te maken, en bovendien waren de werktijden heel gunstig. Ze dacht aan wat haar moeder haar duizend keer had verteld: borst vooruit, kin omhoog, rechte schouders, brede glimlach en goed verzorgde handen. Met haar moeders stem in haar oren opende ze de zware deur. Binnen stonden twee mannen op haar te wachten – twee vampiers corrigeerde Rue zichzelf – één met donker en één met rood haar, vergezeld van een ‘gewone’ vrouw van een jaar of veertig. In de hoek was een meisje aan een barre bezig met rekoefeningen. Rue schatte dat ze een jaar of achttien was, drie jaar jonger dan zijzelf.

‘Jij moet Rue zijn,’ zei de vrouw. Rue knikte en stak haar hand uit. ‘Rue May. Prettig kennis te maken.’ Twee leugens in één adem. Het begon een tweede natuur te worden, of eigenlijk zelfs een eerste… Die laatste gedachte vond ze erg verontrustend. ‘Ik ben Sylvia Dayton. De eigenares van Blue Moon Entertainment en Black Moon Productions.’ Ze pakte Rues hand en schudde hem ferm. ‘Dank u dat u me wilt zien dansen.’ Rue onderdrukte haar zenuwen en glimlachte zelfverzekerd. Het was tenslotte niet de eerste keer dat ze door vreemden werd beoordeeld. ‘Waar kan ik me verkleden?’ Haar blik gleed vluchtig over de vampiers. Ze vermoedde dat zij potentiële danspartners waren. In ieder geval waren ze allebei groter dan zij met haar één meter vijfenzeventig. Toen ze thuis snel wat informatie had opgezocht over vampiers, had ze gelezen dat die er niet van hielden iemand de hand te schudden, dus bood ze dit ook niet aan. Het leek wel wat onbeleefd om hun aanwezigheid zo te negeren, maar Sylvia had hen ook niet aan haar voorgesteld. ‘Daar.’ In een van de wanden van de aangewezen zaal zag ze een aantal klapdeurtjes die deden denken aan de deurtjes van een pashok. Ze liep een hokje binnen, ontdeed zich van haar oversized T-shirt, oude baggy jeans en laarzen en schoot haar danskleren aan. Een zwarte maillot, een donkerrode leotard en een fladderende omslagrok die de illusie gaf dat ze een jurk droeg terwijl ze danste. Nadat ze de dansschoenen had aangetrokken die ze speciaal voor ballroomdansen had gekocht, ging ze voor de spiegel staan om zichzelf te bekijken. Borst vooruit, kin omhoog, rechte schouders, brede glimlach en goed verzorgde handen, herhaalde ze in gedachten. Ze duwde de deurtjes open en stapte naar buiten.

Het bleef even stil terwijl het viertal Rues transformatie in zich opnam. De donkere vampier leek aangenaam verrast; van het gezicht van de roodharige viel niets af te lezen. Dat laatste vond Rue eigenlijk wel zo prettig.‘Dus je hebt ons voor de gek gehouden,’ zei Sylvia. ‘Je had je vermomd.’

Rue nam zich voor te onthouden dat Sylvia Dayton een opmerkzame vrouw was. ‘Goed, laat maar eens zien hoe je het er op de dansvloer afbrengt. Uiterlijk voldoe je in ieder geval uitstekend,’ vervolgde deze. ‘Trouwens, je solliciteert voor Blue Moon, toch? Niet voor Black Moon? Met jouw lichaam en gezicht zou je het over een tijdje prima doen bij Black Moon.’

De advertentie waar Rue op had gereageerd, was van Blue Moon geweest. Danseres gezocht, had er in de advertentie gestaan. Bereid te werken met vampiers, ervaring vereist, goede sociale vaardigheden een pre. Betaling: salaris plus fooien. ‘Wat is het verschil?’ vroeg Rue. ‘Bij Black Moon moet je bereid zijn seks op de bühne te hebben.’ Rue kon zich niet heugen wanneer ze voor het laatst zo geschokt was geweest. ‘Nee!’ zei ze snel. ‘En als ik bij deze auditie mijn kleren moet uittrekken –’ ‘Nee.’ Sylvia onderbrak haar onbewogen. ‘Bij Blue Moon Entertainment wordt alleen gedanst. Zoals in de advertentie stond, dans je met een vampier. Dat is wat de mensen tegenwoordig willen zien. Je voert de dans uit die past bij de gelegenheid, of het nu een wals is of hiphop. De tango is momenteel erg populair. Mensen willen een dansend koppel als middelpunt voor hun feestje. Het is de bedoeling dat jullie het feest op gang brengen. En het publiek wil graag dat de vampier aan het eind van de dans het meisje bijt.’