Hoofdstuk 2

‘Je moet doen alsof we een relatie hebben. Al een maand.’

Nate zag Payton verbleken, en toen bloedrood worden. Na enig gesputter wist ze slechts één woord uit te brengen. ‘Wát?’

Tja, hij had niet verwacht dat ze meteen ja zou zeggen en op zijn schoot zou kruipen.

En lieve hemel, hij kon er maar beter niet aan denken dat ze haar slanke lichaam met die volle rondingen op zijn dijbenen zou nestelen. Geen goed idee. Dat was het nooit geweest.

‘Rustig. Neem een slokje.’ Hij hield haar de champagne voor, maar die duwde ze weg. Toen ze haar hoofd schudde, raakte er bij haar slaap een blonde krul los. De eerste barst die zich vertoonde.

Met ongeloof in haar grote bruine ogen staarde ze hem aan. ‘Wil je dat ik doe alsof we iets hebben samen?’

Hij knikte. ‘Maar je wilde niet dat we werden betrapt.’

Ze kneep haar ogen tot spleetjes. ‘Pardon?’

Hoe was het mogelijk dat hij miljardendeals sloot zonder een spier te vertrekken en niet in staat was haar een eenvoudig voorstel te doen?

Gefrustreerd woelde hij met zijn vingers door zijn haren. ‘De pers maakt het me moeilijk. Ze spitten in iets wat ik niet opgegraven wil hebben. Daarom moet ik voor afleiding zorgen. Iets pikants waarin ze hun tanden kunnen zetten. En daarbij heb ik de hulp van een vriendin nodig, van iemand die ik kan vertrouwen. Jij bent ideaal. Je bent bekend en wordt gerespecteerd, en iedereen zal geloven dat je geen ruchtbaarheid zou willen geven aan een relatie met mij.’

‘Waarom niet?’ vroeg ze met een frons van oprechte verwarring, waarom hij bijna moest lachen.

‘Je bent Payton Liss. Je wilt een respectabele echtgenoot. Uit een goede familie.’

En iedereen wist dat hij niet trouwlustig was. Toen hij voor het eerst het financiële nieuws haalde, hadden er vrouwen in de rij gestaan met ‘liefde’ in hun ogen en een huwelijkscontract in hun tas. Over een ommekeer gesproken voor de jongen met wie geen meisje naar het schoolfeest wilde, omdat hij niet rijk was. Maar hij was niet voor liefde en eeuwige trouw in de wieg gelegd. En hij liet zich niet manipuleren. Al snel waren de vrouwen in de rij niet meer uit op meer dan hij. Een beetje gezelschap en veel hete seks. Natuurlijk was er zo nu en dan nog een gelukzoekster die de kous op de kop kreeg… maar alles bij elkaar bestonden er weinig misvattingen over wat hij een vrouw had te bieden.

Een leuke tijd. Op zijn voorwaarden.

Het zachte bruin van haar ogen leek hard te worden. ‘Als dat mijn prioriteiten zijn, waarom zou ik dan iets met jou hebben?’ vroeg ze met koele stem.

‘Omdat ik het beste soort verboden plezier ben,’ antwoordde hij met een glimlach die beloofde dat het waar was. ‘Een avontuurtje beneden je stand nadat het niets is geworden met Clint.’

‘Beneden mijn stand?’ herhaalde ze ongelovig. ‘Je bent vele malen rijker dan mijn familie.’

Dat was hij inderdaad. Nu wel.

‘Het gaat om de naam,’ zei hij schouderophalend. ‘Oud geld versus nieuw.’

Ze klemde haar lippen op elkaar en maakte aanstalten om op te staan. Toen zei ze: ‘Niemand zou zoiets belachelijks en beledigends geloven.’

Hij hield haar tegen door haar bij de pols te pakken. ‘Iedereen gelooft het.’ Met zijn vinger gaf hij haar een tikje onder de kin. ‘Maar zelfs als het niet zo is… is Brandt er nog.’

Brandt. De enige reden waarom ze nee zou zeggen.

Geïrriteerd zei ze: ‘Ja, en ik heb geen zin de toorn van mijn broer over me af te roepen ter wille van jou. Niet zonder goede reden.’

‘Wat zeg je van het volgende? Je speelt met me mee, omdat daardoor de praatjes over je van een geheel andere orde zullen worden. Geen medelijden meer omdat die idioot niet met je is getrouwd. Ze zullen geschokt zijn… en jaloers.’

Plagend keek ze hem aan. ‘Je hebt echt problemen met je zelfbeeld, hè?’

‘Hé, jij had het over nummertjes trekken.’ Maar toen hij haar aankeek, verdween zijn vrolijkheid. ‘Dit is belangrijk voor me. Ik wil dat de pers ophoudt met graven naar wat ik het afgelopen halfjaar heb gedaan. Ze moeten denken dat ze het grote geheim al hebben ontdekt. Dat jij dat bent. Voor het feit dat we er geen ruchtbaarheid aan wilden geven, zullen mensen allerlei verklaringen bedenken. De hoop dat Clint zal bijtrekken. De vijandschap tussen je broer en mij. Dat mijn dates niet op zoek zijn naar vastigheid. Laat hen maar raden.’

Rusteloos ging haar blik het bijkeukentje rond.

Dit moest de laatste keer zijn dat ze zich op een societybijeenkomst vertoonde. Ze wilde niet meer in de krant komen en ze wilde verdergaan met het leven waar ze naartoe had gewerkt. Het leven waarin ze werd beoordeeld op wat ze presteerde in plaats van op de jurk die ze droeg.

Maar als Nates geheim niet belangrijk was, zou hij nooit naar haar toe zijn gekomen.

En ze moest toegeven dat iets onbeschaamds in haar, wat ze te lang had genegeerd, genoot van de gedachte aan de beroering die de combinatie van de namen Payton Liss en Nate Evans zou wekken.

Brandt zou des duivels zijn. Wat er ook tussen hem en Nate was gebeurd, het was met het verstrijken van de tijd niet minder geworden. Na tien jaar maakte het noemen van Nate naam haar broer nog altijd woedend… en ze begreep niet waarom. Net zo min als ze snapte waarom Nate het vriendschappelijke contact met haar zo abrupt en zo volledig had verbroken.

Ze keek even naar de man die in haar meisjesjaren haar held was geweest. Dit was haar kans om daarachter te komen, realiseerde ze zich.

‘Wat is er tussen jou en Brandt voorgevallen? Waarom heb je hem zo gekwetst?’

In zijn kaak trok een spiertje. ‘Misschien verdiende hij het om te worden gekwetst.’

Toen hij het daarbij liet, vroeg ze: ‘Waar heb je al die tijd gezeten?’

Hij aarzelde. ‘Het afgelopen halfjaar heb ik grotendeels in Duitsland doorgebracht. Als babysit voor een nieuw project dat anders van start ging dan ik had verwacht.’

Dat had ze niet bedoeld. Wat ze had willen weten, was waar hij de afgelopen tien jaar had gezeten. Ze waren vrienden geweest. Maar plotseling was hij verdwenen. En nu was hij terug. Met het verzoek hem te helpen.

‘Wil je me vertellen waar dit alles om gaat?’

Hij wreef over zijn krachtige kin. ‘Eerlijk gezegd zou ik graag weg willen uit deze gezellige schuilplaats.’

Nadat hij was opgestaan, haalde hij enkele bankbiljetten uit zijn zak en schoof die onder de champagnefles, die hij op de dienwagen had gezet. ‘Wat zeg je ervan?’ Hij pakte haar hand en trok haar overeind. ‘Zullen we teruggaan naar de receptie en iedereen stof tot praten geven?’

Het was verleidelijk. Des te meer omdat het handcontact een warmte veroorzaakte die door haar arm omhoog stroomde. Daaraan wilde ze geen einde laten komen, maar toen hij haar meetrok de gang door, hield ze haar pas in.

Hij keek haar aan. ‘Wat is er?’

‘Ik moet hierover nadenken.’

Het was een aanlokkelijk idee wat meer smaak te geven aan de medelijdende praatjes over haar, en de kans om weer tijd in Nate gezelschap door te brengen… Tja, hoe ze daartegenover stond, wist ze niet goed. Zelfs als ze in staat zou zijn een relatie met hem voor te wenden en tegelijkertijd te doen alsof ze zich niet echt tot hem aangetrokken voelde. Wat ze wel wist, was dat hij niet iemand was die snel om een gunst vroeg.

Hij had haar nódig.

Toch moest ze over zo’n gewichtig besluit minstens één nachtje slapen. ‘Geef me even de tijd. Ik bel je morgen.’

Voor hen ging de deur naar de balzaal op een kier open, alsof iemand op het punt stond erdoor de gang in te komen. Ze deed een stap naar achteren, maar Nate hield haar tegen.

‘Luister, Payton.’ Met een overredende blik in zijn blauwe ogen keek hij haar aan. ‘Ik heb er al over nagedacht. Dit is een geweldige mogelijkheid waarvan we allebei beter zullen worden. Geloof me.’

Hoewel hij zijn best deed om haar met de fluwelen streling van zijn stem over te halen, was ze niet van plan zich te laten verlokken. ‘Nee.’

Ze was niet een van zijn bewonderaars. Geen Wall Street-verslaafde die hetzelfde leven ambieerde als hij en net zo’n financieel genie wilde worden. En ze was ook niet een van de rondborstige blondjes die hij veelvuldig aan zijn arm had hangen. Ze was Payton Liss, vastbesloten haar onafhankelijkheid veilig te stellen.

Maar toen hij naar haar glimlachte, was dat een aanslag op dat onafhankelijkheidsstreven en haar zinnen. Ze voelde haar hart sneller kloppen en probeerde te ontsnappen.

‘O, nee, niet doen,’ bracht ze hijgend uit. Ondertussen stapte ze achterwaarts de gang door. Hij liet haar hand echter niet los en stapte met haar mee. Toen ze over haar schouder keek, lachte ze zenuwachtig bij het besef dat ze zich in de richting van de balzaal bewoog in plaats van ervandaan. Stóm.

‘Kom… geloof me.’

Die glimlach!

‘Daar peins ik niet over.’ Het zou dom van haar zijn om een man te geloven die met zo’n wellustige glans in zijn ogen naar haar keek.

‘Toch zou je het moeten doen,’ hield hij vol terwijl hij een stap dichterbij deed. ‘Ik ben goed in dingen tot een succes maken.’

Ze keek hem aan toen hij nog dichterbij kwam. Zo dichtbij dat hun benen en voeten elkaar raakten. Hij was een echt enfant terrible. En daarvoor schaamde hij zich totaal niet.

‘Je bent arrogant,’ zei ze op beschuldigende toon, maar lachte toen ze bijna tegen zijn borstkas tuimelde.

‘Dat vind je leuk,’ daagde hij haar uit.

Helaas kon ze het niet ontkennen. Ze had altijd genoten van zijn idiote zelfverzekerdheid en zijn onconventionele gedrag. Hij trok zich nergens iets van aan, en in tegenstelling tot wat men dacht, nam hij zichzelf niet al te serieus… wat zij ook niet deed. Maar als hij haar nog dichter naar zich toe trok, zou ‘serieus’ onvermijdelijk worden.

Machteloos legde ze haar handen tegen zijn borst. ‘Wat ben je –’

Op dat moment ging de deur naar de balzaal helemaal open. Hij klemde haar onmiddellijk zo dicht tegen zich aan dat ze aan niets anders meer kon denken dan de verrukkelijke druk van zijn gespierde lichaam tegen het hare.

Met een knipoog legde hij zijn hand in haar nek. ‘Geloof me. Ik heb dit eerder gedaan.’

Toen ze haar mond opende om te protesteren, drukte hij daar zonder dralen de zijne op.