32

Linda bloost als ze naar het symbool in het grind voor Joona’s voeten kijkt. De gestileerde sikkel is al aan het vervagen door de wind. Ze zegt niets maar haar voorhoofd glimt van het zweet.

‘Sorry, maar ik verwacht zo een telefoontje,’ zegt Joona en hij staat op met behulp van zijn stok.

Margot ziet hem naar het bordes van het Norra Latin hinken en zijn mobiel tevoorschijn halen. Ze begrijpt dat hij hen alleen laat om haar de kans te geven een vertrouwelijke situatie te creëren.

‘Linda,’ zegt ze, ‘ik kom er toch wel achter wat dit betekent, maar ik wil graag dat jij het me vertelt.’

De jonge vrouw heeft donkere zweetplekken onder haar oksels en met een traag gebaar houdt ze haar haar uit haar gezicht.

‘Het is nogal privé,’ zegt ze en ze bevochtigt haar lippen.

‘Ik begrijp het.’

‘Ze noemen het saturnaliën,’ zegt Linda en ze slaat haar blik neer.

‘Is het een rollenspel?’ vraagt Margot voorzichtig.

‘Nee, een orgie,’ antwoordt Linda zo beheerst mogelijk.

‘Groepsseks?’

‘Ja, al klinkt groepsseks zo... ik weet niet, maar het is nou niet direct een clubje oude swingers,’ glimlacht ze beschaamd.

‘Je lijkt te weten waar je het over hebt,’ gaat Margot door.

‘Ik ben een paar keer met Maria mee geweest,’ antwoordt ze en ze schudt haast ongemerkt haar hoofd. ‘Ik ben single, dat is op zich niets bijzonders, je hoeft heus niet met iedereen te seksen omdat je daar toevallig bent.’

‘Maar dat was wel de bedoeling?’

‘Ik heb er geen spijt van dat ik het uitgeprobeerd heb... maar ik ben er ook niet trots op.’

‘Vertel eens over de saturnaliën,’ verzoekt Margot rustig.

‘Ik weet niet wat ik moet zeggen,’ zegt ze en ze slaat haar benen over elkaar. ‘Ik werd meegezogen door Maria’s... ik weet niet, compleet vrije houding tegenover seks, dacht ik toen in elk geval...’

‘Was je verliefd op haar?’

‘Ik deed het voor mezelf,’ gaat Linda verder zonder de vraag te beantwoorden. ‘Om iets nieuws te proberen, zonder eisen, om alles los te laten en het alleen om seks te laten draaien.’

‘Die gedachte kan ik begrijpen,’ glimlacht Margot geruststellend.

‘De eerste keer,’ zegt Linda, en ze kijkt Margot met een donkere blik aan. ‘Je trilt gewoon over je hele lichaam... Het is niet waar dat ik dit doe, denk je. Meerdere mannen tegelijk... en er zijn heel veel drugs en je hebt seks met andere vrouwen en het duurt uren en uren... het is waanzinnig.’

Ze kijkt in de richting van Joona en veegt met haar wijsvinger het zweet van haar bovenlip.

‘Maar je bent ermee gestopt,’ zegt Margot.

‘Ik ben niet zoals Maria, ik wilde bij haar horen en haar ding proberen... en een poosje voelde ik me ook anders en moedig en zo... Maar na drie keer begon ik er erg over na te denken, niet dat ik er spijt van had... maar ik belandde in een soort van oké, waarom doe ik dit, ik hoef me niet te schamen, ik mag het doen... maar waarom?’

‘Dat is een goeie vraag.’

‘Ik had zelf besloten om het te doen, maar het was zeg maar niet op mijn voorwaarden... ik voelde me denk ik toch een beetje gebruikt.’

‘Ben je er daarom mee gestopt?’

Linda knijpt in het puntje van haar neus en zegt zacht: ‘Ik hield het voor gezien toen bleek dat iemand een van de bijeenkomsten had gefilmd, dat is zeg maar niet de bedoeling, geen mobieltjes... Maria belde om het me te vertellen, ze was laaiend, maar ik werd bang, het was alsof ik moest kotsen... Het filmpje stond op een pornosite voor amateurfilms, het was bibberig en donker, maar ik kon mezelf zien, ik moet zeggen dat dat echt niet leuk was.’

Een paar spetters van de fontein raken hen en Linda wendt haar blik naar de wazige bol en schudt haar hoofd.

‘Ik kan niet begrijpen dat ze dood is,’ fluistert ze.

‘Die saturnaliën – hoe worden die eigenlijk georganiseerd?’

‘Door twee gasten uit Östermalm, Filip en een gast die Eugene heet... Eerst waren het denk ik gewoon feestjes met coke en ecstasy... Maar toen werd het spice, monkey dust, Spanish fly en wat dat allemaal met zich meebrengt... en nu doen ze dit al een paar jaar... er zijn denk ik zo’n twee saturnaliën per maand... exclusief, alleen voor genodigden.’

‘Altijd op zaterdag?’

‘Wat is zaterdag in het Engels?’ antwoordt Linda en ze kijkt Margot in de ogen.

Margot knikt en Linda schopt weer zachtjes in het grind.

‘Ik wil alleen maar zeggen dat ik geen drugs heb gebruikt,’ zegt ze.

‘Heel goed,’ reageert Margot neutraal.

‘Ik dronk gewoon te veel champagne,’ glimlacht ze.

‘Waar zaten jullie?’

‘De keren dat ik erbij was hadden ze een suite in hotel Birger Jarl... ik herinner me alleen een bizarre psychedelische kamer.’

‘Vertel eens over het sieraad dat Maria in haar tong had.’

‘Filip en Eugene gaven tongpiercings aan de meiden uit de harde kern.’

‘Wilde Maria er ook mee ophouden? Weet je dat toevallig?’

‘Ik denk van niet... of eh...’

Ze zwijgt en pakt haar haar, drapeert het over één schouder.

‘Wat wilde je zeggen?’

‘Alleen dat Filip verliefd op haar werd, haar privé wilde ontmoeten, niet wilde dat ze seks had met andere mannen. Ze lachte erom... Zo was Maria.’

Margot haalt een foto van Susanna Kern tevoorschijn.

‘Herken je haar? Kijk eens goed.’

Linda bekijkt Susanna Kerns lachende gezicht, haar warme lichtbruine ogen en glanzende haar en schudt haar hoofd.

‘Nee,’ antwoordt ze.

‘Was ze aanwezig op de saturnaliën?’

‘Ik herken haar niet,’ verklaart Linda en ze staat op.

Margot blijft op het bankje zitten en denkt dat ze nog geen link tussen de slachtoffers hebben gevonden. Ze hebben met een seriemoordenaar te maken die zijn slachtoffers stalkt, maar ze hebben geen idee waar hij ze vindt of hoe hij ze uitkiest.