13

Gekleed in kaki shorts en een T-shirt kwam Sarah twintig minuten later de badkamer uit.

Galen keek op vanaf zijn plekje achter het fornuis. ‘Ik heb de broodjes en de saus nog niet klaar.’

‘Waar is Logan? Ik dacht dat hij voor het ontbijt zou zorgen.’

‘Doe even normaal.’ Hij wierp haar een gekwelde blik toe. ‘Hoe leuk ik het ook zou vinden om door Logan bediend te worden, ik ben echt niet van plan om mijn spijsvertering op het spel te zetten. In de loop der jaren ben ik gewend geraakt aan de haute cuisine.’

‘Maar waar is Logan dan?’

‘Buiten met Monty.’

‘Ik dacht dat Monty wel bij Maggie zou zijn.’

‘Hij heeft de pest erin. Hij vindt het helemaal niet leuk dat ik zo goed met zijn vriendinnetje kan opschieten.’

‘Wat?’

‘Hij is bang dat Maggie mij aardiger vindt. Ze negeerde hem volkomen toen ik haar een schoon verband omdeed en haar te eten gaf. Iedereen kan zien dat ze helemaal weg van me is.’ Hij schudde zijn hoofd terwijl hij een scheutje melk in de koekenpan deed en gaf haar toen een knipoogje. ‘Ik maak maar een grapje. Het heeft me gisteren toen jullie weg waren heel wat tijd gekost voor ik haar zover had dat ze ophield met dat gehuil. Volgens mij is ze een beetje over haar toeren en probeert ze hem aan het lijntje te houden. Maar ik kan me natuurlijk vergissen. Mijn bescheidenheid speelt me af en toe parten en ik…’ Hij maakte zijn zin niet af en keek haar aandachtig aan. ‘Je ziet er alweer een stuk beter uit dan gisteravond, maar je kijkt nog steeds behoorlijk grimmig.’

‘Ik voel me ook behoorlijk grimmig.’

‘Ga dan maar met Logan praten. Ik moet rustig blijven en alleen aan fijne dingen denken als ik het toppunt van mijn kookkunst wil bereiken.’

‘Heeft Logan je nog verteld dat Smith ook vermoord is?’

‘O ja, en dat heeft mij ook even behoorlijk grimmig gemaakt.’ Hij roerde in de saus. ‘Maar nadat ik links en rechts wat geregeld had, voelde ik me alweer een stuk beter.’

‘Wat heb je dan gedaan?’

‘Zitten nadenken over wie de meest logische metgezel van Rudzak bij Apache Lake zou zijn geweest en dat vervolgens laten controleren. Je moet altijd zeker van je zaak zijn voor je actie onderneemt.’ Hij deed de oven open om naar de broodjes te kijken. ‘Het staat min of meer vast dat het Carl Duggan is geweest.’

‘Hoe kun je daar zo zeker van zijn?’

‘Ik heb fantastische contactpersonen. Iedereen is dol op me. Had ik dat nog nooit verteld?’

‘Ik ben helderziend. En welke actie ga je nu ondernemen?’

‘Nou, oog om oog, tand om tand,’ zei hij zacht. ‘Wat dacht jij?’ Ze zag hem in gedachten plotseling weer door de jungle rennen, een roofdier dat de vergelijking met Maggie gemakkelijk kon doorstaan. Het idee stuitte haar niet in het minst tegen de borst. Het zou een snelle dood zijn en in alle opzichten verdiend. Niet zoals Rudzak, die…

‘Je denkt weer aan nare dingen.’ Hij klakte afkeurend met zijn tong. ‘Ik heb je al gezegd dat ik dat niet wil hebben. Ga maar naar buiten dan kun je met Logan praten. Ik roep jullie wel als het ontbijt klaar is.’

Logan stond geleund tegen de omheining te telefoneren. Hij stak zijn hand op bij wijze van groet, maar hij bleef praten. Monty lag aan zijn voeten tot hij Sarah in het oog kreeg. Toen sprong hij op en kwam naar haar toe hollen. Zijn pluizige staart zwiepte zo vrolijk heen en weer dat zijn hele lijf meekwispelde. ‘Nu ben je blij om me te zien,’ mompelde ze terwijl ze zich bukte om hem aan te halen. ‘Maar waar was je gisteravond, toen ik je nodig had?’

Maar ze had hem eigenlijk niet nodig gehad. Logan was bij haar geweest en had haar vastgehouden. Misschien had Monty evenveel troost geput uit het gezelschap van Maggie.

‘Is het ontbijt al klaar?’ Logan had de verbinding verbroken en stond naar haar en Monty te kijken.

‘Nog niet. Ik liep Galen in de weg en hij heeft me naar jou toe gestuurd.’

‘Daar sta ik van te kijken. Je moet van goeden huize komen om Galen in de weg te lopen. Maar ik ben blij dat hij zijn plaats kent.’

‘Met wie stond je te praten?’

‘Met inspecteur Carmichael. Hij stuurt vanmiddag iemand om jouw verklaring op te nemen.’

‘Is er nog nieuws over Rudzak?’

‘Nee.’

Dat had ze ook niet verwacht. ‘En hoe zit het met die jongelui? Hoe zijn die aan hun eind gekomen?’

Hij schudde zijn hoofd. ‘Dat wil je niet horen.’

‘Om de donder wel.’

‘Een is neergeschoten. De anderen zijn verdronken. Ze leefden nog toen ze in het water terechtkwamen.’

Er ging een rilling door haar heen. ‘Christus.’

‘Ik zei toch dat je dat niet wilde horen.’

‘Maar ik moest het weten.’ Ze sloot haar ogen en hield Monty stijf vast. ‘Ik wil alles weten.’

‘Waarom? Zodat je jezelf helemaal de vernieling in kunt draaien?’ vroeg hij ruw.

‘Omdat Rudzak tot nu toe volkomen onwerkelijk voor me is geweest. Ik wist dat hij die mensen in Colombia had vermoord, maar ik begreep eigenlijk niet wat hij met mij of met mijn leven te maken had.’ Ze sloeg haar ogen op en keek hem door haar tranen aan. ‘Dat verband zie ik nu wel, Logan.’

‘En je gaat eraan kapot.’

‘Nee, want dat zou betekenen dat Rudzak heeft gewonnen. Dat zal ik niet toestaan. Hij kan me geen verdriet meer doen.’ Ze stond op. ‘En ik zal er ook voor zorgen dat hij andere mensen geen verdriet meer doet. Nooit meer.’

Hij keek haar strak aan. ‘Wat bedoel je daarmee?’

‘Ik bedoel dat ik hem zal vinden voor hij weer iemand vermoordt.’

‘En wat dan?’

‘Zeg jij het maar. Je hebt me verteld dat Rudzak intelligent is. Zelfs als hij gepakt wordt, hoeft dat nog niet te betekenen dat hij veroordeeld wordt. En ook al wordt hij veroordeeld, hij is al eerder uit de gevangenis ontsnapt. Dat zou hem best nog eens kunnen lukken, hè?’

‘Dat wordt wel veel moeilijker.’

‘Maar het zou hem kunnen lukken.’

‘Verrek, ja, hij zou het best voor elkaar kunnen krijgen. Waar wil je naartoe, Sarah?’

‘Je weet best waar ik naartoe wil.’ Haar stem trilde van woede. ‘Galen gelooft in het principe van oog om oog, tand om tand. Jij ook.’

‘Maar jij niet. Dat ligt niet in je aard.’

‘Hoe weet jij dat? Ik ben nog nooit zo kwaad geweest.’

‘Je was ook kwaad toen Madden je Monty afpakte, maar je hebt hem niet vermoord.’

‘Monty is niet doodgegaan. Ik heb hem kunnen redden. Rudzak heeft me geen schijn van kans gegeven om die kinderen te redden. Hij heeft ze vermoord en vervolgens nam hij me mee naar die plek en zorgde ervoor dat Monty hen vond. Hij vertelde mij hoe verschrikkelijk hij het vond, maar ondertussen had hij ze zelf in die auto gezet en ze hun dood…’

‘Je neemt het heel persoonlijk op, maar in werkelijkheid was het tegen mij gericht.’

‘Ik neem het inderdaad persoonlijk op, dat heb je verdomd goed gezien. Het kan me niet schelen dat hij eigenlijk via mij jou probeerde te treffen. Hij heeft niet alleen misbruik van mij gemaakt, maar ook van die kinderen en van Chavez en Smith. Hij stond daar te glimlachen en een verhaal op te hangen over die hond die hij uit het asiel had gehaald en ik vond hem aardig. Hij heeft me besodemieterd en…’

‘Ssst.’ Hij kwam voor haar staan en legde zijn handen op haar schouders. ‘Je jaagt me de stuipen op het lijf en als ik probeer een beroep te doen op je gezonde verstand zeg ik precies de verkeerde dingen.’

‘Op welke manier wil je een beroep doen op mijn gezonde verstand? Wil je me soms vertellen dat ik die smeerlap maar gewoon moet vergeten en…’

‘Ik probeer je aan je verstand te brengen dat ík dit uit moet vechten, niet jij. Ik vind wel een manier om met Rudzak af te rekenen.’

‘Je zult hem eerst moeten vinden.’

‘En dat ga jij doen?’

‘Ik vind hem heus wel.’ Ze balde haar vuisten. ‘Dat is mijn werk. Mensen zoeken. Ik spoor hem wel op.’

‘Daar was ik al bang voor.’ Hij greep haar schouders even iets steviger vast en liet haar toen los. ‘Dat kan ik je vast niet uit je hoofd praten, hè?’

Ze schudde haar hoofd.

‘Dan denk ik dat ik er maar beter van kan profiteren.’ Hij deed een stap achteruit. ‘Als je dat tenminste beter kunt noemen. Ik neem aan dat het niet je bedoeling is om mij er volkomen buiten te laten?’

‘Hoe kan dat nou? Ik heb je nodig.’

‘Dat is dan een troost, ook al is het een schrale.’

‘Het was ook helemaal mijn bedoeling niet om je troost te geven. Jij bent degene die alles van Rudzak af weet. Nu wil ik dat je mij dat ook allemaal vertelt.’

‘Kan dat niet wachten tot na het ontbijt?’

‘Nee.’

‘Oké.’ Hij nam haar mee naar de bank die tegen de muur stond. ‘Ga zitten en vraag maar op.’

‘Waarom heeft Rudzak die kam in mijn auto gelegd?’

‘Zal dat je helpen hem te vinden?’

‘Misschien wel. Op die manier krijg ik meer begrip voor hem en voor wat hij verder nog zou kunnen doen.’

Hij was even stil. ‘Op die manier wilde hij me laten zien dat hij die kinderen had vermoord en dat hij jou ook had kunnen vermoorden. Hij heeft die kam en nog een aantal andere antieke Egyptische kunstvoorwerpen aan Chen Li gegeven en nu gebruikt hij ze als een soort teken bij elke moord die hij pleegt.’

‘Wat is dat voor teken?’

‘Een symbolisch geschenk aan een dode. Egyptische koningen lieten zich samen met al hun schatten begraven en hij wil het overlijden van Chen Li eren door andere mensen te doden.’ Zijn mond vertrok. ‘En tegelijkertijd probeert hij mij daarmee te kwetsen.’

‘Dus het gaat allemaal om Chen Li? Hadden ze een verhouding met elkaar?’

‘Nee, hij was haar halfbroer.’

Ze staarde hem geschrokken aan. ‘En jij hebt hem in de gevangenis laten zetten?’

‘Ja.’

‘Waarom in godsnaam?’

‘Hij heeft Chen Li gedood.’

‘Wat?’

‘Hij is haar ziekenhuiskamer binnengedrongen en heeft haar nek gebroken. Volgens hem was het een genadige dood.’

‘En wat was het volgens jou?’

‘Moord. Ze was aan de beterende hand en het was heel goed mogelijk dat die verbetering zich doorgezet zou hebben.’ Hij kneep zijn lippen op elkaar. ‘Die kans heeft hij haar niet gegeven.’

‘Wist hij dat ze aan de beterende hand was?’

‘Dat heb ik hem verteld. Hij geloofde me niet. Hij wilde me niet geloven. Hij was haar kwijtgeraakt en als hij haar niet kon krijgen, wilde hij niet dat ze in leven zou blijven.’

‘Kwijtgeraakt?’

‘Hij hield van haar. Hij wilde met haar naar bed.’

Ze snakte naar adem.

‘Daarom probeerde hij haar die hele Egyptische mystiek op te dringen. In die tijd was het heel gewoon om met naaste familieleden naar bed te gaan. Hij maakte haar het hof alsof hij haar minnaar was en hij beging nooit een misstap. Maar volgens mij begon ze op het laatst te begrijpen wat er aan de hand was en hij voelde instinctief dat ze daar niets van moest hebben. Dat wilde hij niet accepteren en dus moest ze sterven.’

‘En jij hebt ervoor gezorgd dat hij in de gevangenis belandde?’

‘Als ik hem in handen had gekregen voor hij de benen nam naar Bangkok had ik hem vermoord. In plaats daarvan heb ik de autoriteiten in Bangkok verteld wanneer en waar ze de drugs konden vinden die hij het land had binnengesmokkeld. Vervolgens heb ik de rechter bij zijn proces omgekocht om hem levenslang te geven in een van de smerigste gevangenissen van het land. Galen verzekerde me dat zelfs kakkerlakken ervandoor gingen als ze daar een kijkje hadden genomen.’ Zijn glimlach joeg haar de rillingen over het lijf. ‘Dat deed me ontzettend veel plezier.’

‘Was Rudzak een drugssmokkelaar?’

‘Zijn vader was eigenaar van een import- en exportfirma in Tokio. In het begin gebruikte Rudzak de contacten van zijn vader om af en toe wat kunst te smokkelen. Zo heeft Galen hem ontmoet en die stelde hem weer aan mij voor. We hebben een paar karweitjes samen opgeknapt en toen nam hij ons mee naar huis en heeft ons aan zijn familie voorgesteld… en aan Chen Li.’

‘Was jij ook een smokkelaar?’

‘Ik heb je al verteld dat ik geen onberispelijk leven heb geleid. Ik was platzak en probeerde fortuin te maken. Ik ben ermee opgehouden toen ik met Chen Li trouwde. Rudzak zei tegen me dat hij ook zou stoppen, maar hij ging zich gewoon op andere zaken concentreren. Twee jaar later kwam Galen naar me toe en vertelde me dat Rudzak inmiddels in heel Azië drugs smokkelde. Dat leverde veel meer op, maar het was ook een verdomd stuk gevaarlijker. Ik wist dat Chen Li erin zou blijven als ze dat te weten kwam, dus probeerde ik hem zover te krijgen dat hij ermee stopte. Hij verzekerde me dat hij dat meteen na de volgende klus zou doen.’

‘Maar dat deed hij niet.’

Logan schudde zijn hoofd. ‘Hij verdiende geld als water en geen haar op zijn hoofd dacht erover om te stoppen. Dus deed ik maar net alsof ik niets in de gaten had en probeerde alleen Chen Li in bescherming te nemen. Alles wat ik destijds deed, was erop gericht Chen Li te beschermen. Ik was er net achter gekomen dat ze kanker had en ik was wanhopig op zoek naar een geneesmiddel voor haar. Ik was zo jong, ik geloofde gewoon niet dat ik ergens het hoofd voor zou moeten buigen.’

Nee, Logan zou nooit geloven dat iets of iemand hem de baas was, dacht ze. En als jonge man moest hij nog veel koppiger zijn geweest en helemaal vastbesloten zijn eigen zin door te drijven.

‘Dus nu weet je wat een smeerlap Rudzak is en heb je ook een beter beeld van mij. Zou je er niet de brui aan geven en het aan mij overlaten om met hem af te rekenen?’

Ze schudde haar hoofd.

‘Je bent niet goed wijs,’ zei hij ruw. ‘Je bent niet in staat om het tegen hem op te nemen. Hij heeft je goed bestudeerd. Hij weet wat je zwakke punt is.’

‘Wat is mijn zwakke punt dan?’

‘Menselijkheid. Als je ergens nodig bent, zul je onmiddellijk te hulp schieten. Precies zoals je bij Apache Lake hebt gedaan.’

‘En wat zou ik dan moeten doen? Gewoon hier blijven zitten?’

‘Zou dat zo erg zijn? Lang zal het niet duren. Hij heeft zijn huiswerk kennelijk gedaan en hij zal nu wel in beweging komen. Dan gaat het allemaal heel snel.’

‘Wat voor huiswerk?’

‘We denken dat hij achter het bestaan van Dodsworth is gekomen. Galen heeft een stroman bij het gemeentehuis en die zegt dat iemand in het archief heeft zitten snuffelen.’

‘Dodsworth?’

‘Dat is mijn medisch researchlab in North Dakota. Het werk dat daar wordt gedaan is minder geheim dan dat in Santo Camaro. Zodra Bassett zijn aantekeningen heeft bijgewerkt, gaat hij daarnaartoe om met behulp van dat team het project af te maken.’

‘Je hebt me nooit uitgelegd hoe Rudzak achter het bestaan van Santo Camaro is gekomen. Als het echt zo supergeheim was, hoe heeft hij dat dan klaargespeeld?’

‘Met geld. Hij heeft één persoon op de korrel genomen en hem omgekocht.’

‘Wie dan?’

‘Castleton.’

Ze verstarde van schrik. ‘Castleton? Weet je dat zeker?’

‘Heel zeker.’

Ze dacht terug aan haar ontmoeting met Castleton en kon zich niets verdachts herinneren. Maar nu ze Logan beter kende, vond ze bij nader inzien wel dat zijn gedrag niet helemaal natuurlijk was geweest. ‘Dat wist je al toen we daar die avond aankwamen.’

‘Ja.’

‘En je hebt hem laten gaan?’

Hij wachtte even voordat hij antwoord gaf. ‘Nee.’

Na alles wat ze inmiddels over Logan aan de weet was gekomen, was ze niet in het minst verrast. ‘Omdat je bang was dat hij Rudzak zou vertellen dat je Monty en mij bij je had en daardoor roet in het eten zou gooien bij de verrassingsaanval?’

‘Gedeeltelijk. Maar ik zou het toch hebben gedaan. Hij heeft die mensen van het lab verraden. Hij was verantwoordelijk voor hun dood. Oog om oog, weet je nog wel?’

Ze knikte langzaam. ‘Dus zo is Rudzak ook achter het bestaan van Dodsworth gekomen?’

‘Castleton heeft alles wat hij wist aan Rudzak doorgebriefd. Het eerste wat ik heb gedaan was de beveiliging van al mijn fabrieken en researchlabs verscherpen.’

‘Van allemaal? Maar je denkt toch dat hij Dodsworth als doelwit heeft uitgekozen?’

‘Waarschijnlijk wel. Maar hoe kunnen we weten of dat de enige plek is waar hij wil toeslaan? Dat risico kan ik niet nemen. Bovendien weten we dat hij genoeg explosieven heeft gekocht om een kleine stad op te blazen.’

‘Explosieven,’ fluisterde ze.

‘Jij bent in Oklahoma City geweest. Je weet wat explosieven kunnen doen.’

Dat wist ze heel goed. Ze had meegeholpen om die stakkers van kinderen uit de puinhopen weg te halen. ‘Dat mag je niet laten gebeuren. Waarom heb je het ATF niet op de hoogte gebracht?’

‘Dat heb ik wel gedaan, en de FBI ook.’

‘Heb je ze ingelicht over Dodsworth?’ Het antwoord stond op zijn gezicht te lezen. ‘Daar heb je hun niets over verteld.’

‘Nog niet.’

‘Bel ze dan nu.’

‘Er zullen echt geen gewonden vallen in Dodsworth.’

‘Hoe kun je dat nou beweren?’ De tragedie in Oklahoma City stond nog steeds op haar netvlies gebrand. ‘Je hebt net gezegd dat Rudzak explosieven heeft.’

Hij schudde zijn hoofd. ‘Het is de eerste keer dat we zelfs maar een vaag idee hebben waar Rudzak zal toeslaan. Dat geeft ons een kans om hem in de val te laten lopen.’

‘Het risico is veel te groot. Laat dat maar aan het ATF over.’

‘Als ik hem naar Dodsworth wil lokken, mogen daar geen overheidsfunctionarissen rondlopen. Mijn eigen veiligheidsdienst zal hij alleen maar als een uitdaging beschouwen, daar laat hij zich niet door weerhouden. Maar de bewaking daar is potdicht. Daar komt geen muis doorheen.’

‘Bel ze op.’

‘Nog niet. Pas als ik zeker weet dat het noodzakelijk is. Pas als ik ervan overtuigd ben dat wij hem niet tegen kunnen houden. Vertrouw me maar. Als het niet anders kan, zal ik het zeker doen.’

‘Hoeveel mensen zitten daar in dat lab van jou?’

‘Zevenenvijftig.’

‘En weten ze welk gevaar hun boven het hoofd hangt?’

‘Ja. Ik heb de directeur van het lab opdracht gegeven om iedereen te vertellen wat er in Santo Camaro is gebeurd en dat de kans bestaat dat zij nu aan de beurt zijn. Ik heb hun de keus gelaten om te blijven of te vertrekken. Zes personen zijn weggegaan. De rest is gebleven.’

‘Je hoort dat lab te sluiten.’

‘Dan zou Rudzak gewoon een ander doelwit uitkiezen.’ Hij stond op. ‘Als je wilt dat het ATF gebeld wordt, doe je dat zelf maar.’

‘Dat zal ik zeker doen.’

‘Maar dan moet je wel zeker weten of je de verantwoordelijkheid voor een nieuw Kai Chi op je schouders wilt nemen.’

Ze voelde het bloed uit haar gezicht wegtrekken. ‘Kai Chi?’

‘Dat was Rudzak ook. Een eerbetoon aan Chen Li. Wil je nog een Kai Chi, of wil je een kans om die smeerlap te pakken te krijgen?’

‘Kai Chi.’ Ze keek hem vol ontzetting aan. ‘Waarom heb je me dat niet verteld?’

‘Omdat ik wist dat je me dan precies zo aan zou kijken als je nu doet en naar de andere kant van de wereld was gevlucht. Jij begrijpt niets van iemand die bereid is om vijfhonderd mensen te doden, alleen maar om een of ander ziek gebaar te maken.’

‘Jij wel, dan?’

‘Nee, maar ik vorm een deel van het probleem en iedere keer als je nu naar me kijkt, zul je aan Kai Chi denken.’

‘Bel alsjeblieft meteen het ATF op,’ fluisterde ze. ‘Je hebt dat dode kind in Taiwan gezien. Dat is niets vergeleken bij wat die bomaanslag met de kinderen in Oklahoma heeft gedaan.’

Hij was even stil terwijl er een scala van emoties over zijn gezicht trok. Toen schudde hij zijn hoofd. ‘Je kunt alles ter wereld van me krijgen, Sarah, alleen dit niet. Ik moet de kans krijgen om met hem af te rekenen,’

‘Je maakt een fout, Logan.’

‘Ga dan bellen. Niemand houdt je tegen.’ Hij liep naar binnen. ‘Maar ik zou er wel eerst goed over nadenken. En vergeet Kai Chi niet. Dat kan best nog eens gebeuren.’

Was er niemand die haar tegenhield? Maak dat verdomme de kat wijs.

Oklahoma City. O god, ze zou het nooit kunnen verdragen als zij verantwoordelijk zou zijn voor nog zo’n ramp.

Kai Chi.

Als Logan gelijk had, durfde ze dan wel de verantwoordelijkheid op zich te nemen dat er ergens nog meer doden zouden vallen dan eventueel in Dodsworth?

Op die vraag moest ze een antwoord vinden, en snel ook.

Monty piepte en legde zijn kop op haar knie.

‘Alles is in orde.’ Ze streelde hem. ‘Ga maar weer naar Maggie.’

Hij bleef zitten. Nu bood hij haar troost en gezelschap, net als Logan de avond ervoor had gedaan. Maar die ochtend had Logan niets anders te bieden gehad dan eenzaamheid en wanhoop. Sarah probeerde haar verdriet te onderdrukken. Ze moest niet zo zielig doen. Ze had zelf tegen hem gezegd dat ze niets anders van hem verwachtte dan seksueel genot. Het was jammer dat ze hem de kans had gegeven om de barricades die ze had opgeworpen uit de weg te ruimen. Maar daar kwam ze wel weer overheen. Ze was vrijwel haar hele leven alleen geweest en ze had het best gerooid.

Hij had haar gevraagd om vertrouwen in hem te hebben. Kon ze dat opbrengen? Vanwege haar gevoelens voor hem, of omdat ze echt geloofde dat het risico de moeite waard was? Ze was gewend om haar eigen beslissingen te nemen, maar Logan was de eerste met wie ze zo’n emotionele band had.

Toen ze naar buiten was gegaan om met hem te praten, had alles zo simpel geleken. Ze was echt des duivels op Rudzak geweest en vast van plan om hem te vinden en te straffen voor die vreselijke toestand bij Apache Lake. Nu dreigde er nog iets veel ergers in Dodsworth en was niets simpel meer.

Behalve dan het feit dat elke beslissing die ze nam de verkeerde zou kunnen zijn.

‘Mijn broodjes en saus zijn helemaal verpieterd,’ zei Galen tegen haar toen ze een uur later de blokhut binnenkwam. ‘En Logan wou ook al niet eten. Toch zal ik mijn hand over mijn hart strijken en een nieuwe voorraad voor jullie maken. Maar dan moet je nog wel even wachten. Kwaliteit kost tijd.’

‘Ik heb geen honger.’ Ze keek naar Logan, die op een stoel aan tafel zat. ‘Ik heb een brok in mijn keel.’

Logan beantwoordde haar blik. ‘Daar twijfel ik geen moment aan. De vraag is alleen of je dat weg kunt slikken.’

‘Ik zal het proberen. Ik zie geen andere oplossing.’ Ze sloeg baar armen over elkaar. ‘Ik zal nog even wachten voor ik het ATF op de hoogte breng van Dodsworth. Maar zodra ik het idee heb dat het lab in gevaar is, trek ik aan de bel en dan zul je me echt niet op andere gedachten kunnen brengen.’

‘Dat had ik ook niet verwacht.’

‘En ik heb geen zin om hier te blijven zitten duimen draaien tot ik te horen krijg dat Rudzak de hele boel heeft opgeblazen. Je hebt gezegd dat Rudzak volgens jou ieder moment in actie kan komen. Ik wil naar Dodsworth toe, zodat we daar zijn voor hij besluit om zijn explosieven te plaatsen.’

‘Ik heb ook tegen je gezegd dat hij misschien een ander doelwit heeft dan Dodsworth.’

‘Maar dat ligt je heel na aan het hart en dat weet hij. Je hebt niet het idee dat hij zo’n kans voorbij zou laten gaan.’

‘Nee.’

‘En met jou ter plekke zou hij nog een reden hebben om zich daarop te concentreren.’

‘Ja.’

‘En het lijkt erop dat hij mij ook als een doelwit beschouwt. Klopt dat?’

‘Je had het niet beter kunnen formuleren.’ Zijn mondhoeken krulden in een gedwongen lachje. ‘Of afschrikwekkender.’

‘Als we daar dan allebei zijn, zal hij de verleiding niet kunnen weerstaan.’ Ze keek Galen aan. ‘En jij weet zeker dat de beveiliging van Dodsworth waterdicht is.’

Galen knikte. ‘Ik zou daar rustig zelf gaan zitten en ik hecht beslist meer waarde aan mijn eigen hachje dan aan die wetenschappers. Misschien zal de wetenschap uiteindelijk de redding van de wereld blijken te zijn, maar wat schieten we daarmee op als de charme en de haute cuisine ontbreken?’ Hij wierp een korte blik op Logan. ‘Onze plannen zijn kennelijk in een stroomversnelling terechtgekomen. Ik dacht dat we nog een tijdje zouden wachten.’

‘Ik wil niet wachten,’ zei Sarah. ‘Ik wil nu met Rudzak afrekenen.’

Logan knikte. ‘Ik had gehoopt dat ik jou erbuiten kon houden.’

‘Maar dat wil Rudzak niet.’

‘Waarom zouden we hem zijn zin geven? Blijf hier, dan ben je veilig.’

‘Dat klinkt me heel verstandig in de oren,’ beaamde Galen. ‘Wanneer gaan we naar Dodsworth?’ vroeg Sarah.

Logan zuchtte. ‘Zodra Bassett klaar is om zich bij het team daar te voegen. Ik geloof dat Rudzak er tegelijkertijd voor wil zorgen dat zijn project geen enkele kans van slagen heeft. Dat lukt hem niet als Bassett in leven blijft.’

‘En volgens jou zou Bassett over een week zover zijn?’

Logan knikte.

‘Goed. Dan zal ik zelf ook eens wat plannen gaan maken.’ Ze liep naar de slaapkamer en trok de deur achter zich dicht.

‘En jij dacht dat je haar erbuiten kon houden,’ zei Galen. ‘Ik zal mijn best doen om in Dodsworth voor haar te zorgen, maar ik kan je niets beloven als ze er weer in haar eentje vandoor gaat, zoals bij dat geval van Apache Lake. Je kunt iemand niet beschermen als die persoon dat niet wil.’

‘Dat weet ik.’

‘En ik bespeurde ook een zekere kilheid in haar manier van doen, waardoor alles nog veel moeilijker zou kunnen worden.’

‘Dat kun je haar niet kwalijk nemen. Het verbaast me dat ze geen neigingen vertoont mij de nek om te draaien. Ik moest haar alles vertellen over Kai Chi om te voorkomen dat ze in haar eentje achter Rudzak aan zou gaan.’

Galen draaide zich weer om naar het fornuis. ‘Toch zou ik maar ophouden met piekeren over haar gevoelens en snel naar binnen gaan om te zien wat ze uitspookt. Als ze zegt dat ze plannen gaat maken, wil je daar vast niet door verrast worden.’ Hij keek naar de saus die in de koekenpan lag te stollen. ‘Jammer. Jullie hebben echt alles verpest. Het zou een superdeluxe ontbijt zijn geworden.’

‘Wat ben je aan het doen?’

Sarah keek op en zag Logan in de deuropening staan. ‘Wat dacht je?’ Ze smeet een stapel ondergoed in de weekendtas die ze op het bed had gezet. ‘Ik ben aan het pakken. Ik wil klaar zijn op het moment dat Bassett zover is.’

‘We hoeven niet per se op hetzelfde moment te vertrekken als hij.’

‘Dat weet ik wel.’ Ze gooide een vest en twee spijkerbroeken in de tas. ‘Maar ik word stapelgek als ik niet iets te doen heb. Jij en Rudzak mogen dan al het geduld van de wereld hebben, maar dat geldt niet voor mij. Ik beschouw dit niet als een soort wedstrijd.’

‘Ik ook met. Dat is niet eerlijk van je, Sarah.’

‘Dat zou best kunnen. Vraag me nu maar of ik me daar druk over maak.’

‘Dat doe je wel. Dat is juist het probleem. Je maakt je overal druk over.’ Hij liep de kamer in en bleef naast haar staan. ‘Het doorkruist al mijn plannen, maar ik zou niet willen dat het anders was.’

Hij was veel te dichtbij. Ze kon zijn lichaamswarmte voelen. Ze deed een stap opzij en liep weer naar het bureau. ‘Ik maak me druk over die mensen in Dodsworth. Niet over jou.’

‘Dat bedoelde ik ook,’ zei hij rustig. ‘Ik weet dat ik op het ogenblik niet echt hoog bij je aangeschreven sta. Dat zal veranderen zodra dit voorbij is. Daar zorg ik wel voor.’

Ze gaf geen antwoord.

‘We zullen samen moeten werken, Sarah. Je mag je niet laten weerhouden door je gevoelens.’

Dat was nou precies wat ze probeerde te voorkomen. Ze moest hem op afstand houden. Ze kon zich niet veroorloven dat haar gevoelens voor hem haar mening zouden beïnvloeden. Niet nu er zoveel levens van afhingen. ‘Ik zal met je samenwerken.’ Ze keek hem vanaf de andere kant van de kamer aan. ‘Maar meer hoef je niet van me te verwachten. Dat kan ik je niet geven.’

‘Dat komt nog wel. Je hebt het zelf al over mijn geduld gehad.’

‘Daar denk je waarschijnlijk heel anders over als alles voorbij is.’

‘Ik zal heus niet van gedachten veranderen.’

Haar vingers omklemden de knop van een van de bureauladen toen hij wegliep en de deur achter zich dichttrok. Ze moest doorgaan met pakken en niet aan hem denken. Hij mocht niet te belangrijk worden. Ook al scheen hij nu om haar te geven, hoe lang zou dat duren? Ze waren gewoon veel te verschillend. Maar dat was prima. Ze wilde helemaal niet veranderen. Ze wilde gewoon zichzelf blijven. Ze was een vrouw die zelf beslissingen kon nemen en haar leven precies zo kon indelen als haar het best uitkwam.

Ze moest niet aan hem denken. Ze moest aan Rudzak denken en over de vraag hoe Dodsworth het best beveiligd kon worden.

‘Je wilt dat ik daarnaartoe kom?’ herhaalde Eve. ‘Waarom?’

‘Vanwege Maggie. Het gaat al veel beter met haar, maar ik heb iemand nodig die voor haar zorgt terwijl ik weg ben.’

‘Ik dacht dat je een grapje maakte toen je zei dat je Jane nodig had om voor je wolf te zorgen.’

‘Dat was het ook op dat moment. Maar nu niet meer. Je moet me helpen. Kun je komen?’

‘Moet je dat nog vragen? Jij kwam ook toen ik jou nodig had, jij hebt mijn dochter gevonden. Ik pak meteen het volgende vliegtuig.’

‘Dank je wel. Wil je vragen of je moeder voor Jane wil zorgen en Joe meebrengen?’

‘Ik zal vragen of hij een paar dagen vrij kan krijgen. Maar waarom moet ik Joe meebrengen?’

‘Dan ben ik wat meer gerustgesteld. Ik geloof niet dat jij gevaar loopt als wij er niet zijn, maar ik zou het een prettig idee vinden als Joe bij je was.’

‘Wij? Wie is er dan bij je?’

‘Logan.’

Het was even stil. ‘Ben je van plan om me te vertellen wat er precies aan de hand is?’

‘Zodra je hier bent. Maar probeer Joe mee te brengen. Hoewel ik dat eigenlijk niet tegen je zou moeten zeggen. Zodra ik hem alles over Rudzak heb verteld, zal hij je meteen weer op het vliegtuig richting Atlanta willen zetten.’ Ze wreef over haar slaap. ‘Nou ja, misschien moet hij dat ook eigenlijk wel doen. We zullen het maar aan hem overlaten.’

‘Je bent zo helder als koffiedik.’

‘Ik zit ook tot m’n nek in de prut. Ik wou nog wel tegen je zeggen dat het ook goed is als je me bij nader inzien toch niet wilt helpen. Daar zal ik alle begrip voor hebben en je moet je ook niet verplicht voelen om…’

‘Hou je mond. Ik bel je zodra ik weet hoe laat ik in Phoenix aankom.’ Eve verbrak de verbinding.

Sarah liep naar de deur van de zitkamer. Dat was voor elkaar. Nu moest ze Galen hebben.

Maar de zitkamer was leeg. ‘Galen!’

‘Ik ben buiten,’ riep hij vanaf de veranda. ‘Ik heb net Maggie eten gegeven.’

‘Ik heb mijn vriendin Eve opgebeld en zij…’ Haar mond viel open en ze bleef stokstijf op de drempel staan. Galen zat op de grond naast Maggie en haar kop lag op zijn dijbeen. ‘Op die manier zou je weleens een lichaamsdeel kwijt kunnen raken. Iets waar je waarschijnlijk bijzonder veel waarde aan hecht.’

‘Wij begrijpen elkaar.’ Galen streelde Maggie over haar kop. ‘We hebben het met elkaar besproken en we zijn tot de conclusie gekomen dat we veel op elkaar lijken. Dat is toch zo, hè Maggie?’

‘In welk opzicht lijken jullie op elkaar?’

‘We hebben dezelfde achtergrond. Vanuit een kooi de wildernis in. En dezelfde drang tot overleven.’ Hij knipoogde. ‘Bovendien zijn we allebei zo slim dat je verstand er stil bij staat.’

‘De schrik slaat me nu al om het hart. Zou je alsjeblieft een metertje verderop willen gaan zitten? Jullie mogen elkaar dan begrijpen, maar ik ben degene die haar mee naar huis heeft genomen en dus ben ik verantwoordelijk voor alle schade die ze eventueel veroorzaakt.’

‘Als je dat prettiger vindt.’ Hij trok voorzichtig zijn been onder Maggies kop weg zodat ze niet zou schrikken, maar hij bleef haar strelen. ‘Je weet toch wel dat ik deze schoonheid alleen zal moeten laten om naar Dodsworth te gaan? Daar ben ik nu nodig.’

Ze knikte. ‘Ik heb iemand gebeld die voor haar kan zorgen. Eve Duncan en Joe Quinn komen vandaag hierheen.’

‘Echt waar? Dat wordt knap gezellig in deze kleine blokhut, hè?’

‘Ik wou er alleen zeker van zijn dat je die mannen van jou hier laat. Ik wil dat Eve en Joe beschermd worden.’

‘Ik was van plan om ze naar Dodsworth te sturen.’

‘Stuur daar maar anderen heen. Logan heeft toch geld genoeg.’

‘Met geld kun je niet de opleiding en het vakmanschap kopen…’ Hij grinnikte. ‘Hoor mij nou. Natuurlijk kan dat wel. Wat een geluk dat ik al meer dan genoeg mannen in Dodsworth heb, hè?’

‘Waarom doe je dan zo moeilijk tegen me?’

‘Ik vond het mijn plicht om te proberen je zover te krijgen dat je hier blijft. Logan zou dat prettig vinden en hij betaalt mijn salaris.’

‘Waar is Logan?’

‘Hij is een eind gaan rennen met Monty. Volgens mij moest hij een beetje stoom afblazen nadat hij met jou had gepraat.’

Ze wilde weggaan, maar bleef nog even staan. ‘Je zou Franklin kunnen bellen om hem te vertellen dat ik binnen een kwartier vertrek en naar Logans huis in Phoenix ga.’

‘Waarom?’

‘Om dichter bij Bassett te zijn en ik kan daar wachten tot hij klaar is met zijn werk. Logan schijnt te denken dat hij belangrijk is voor Rudzak.’

‘Je kunt ook hier wachten.’

‘En het is dichter bij het vliegveld. Ik wil Eve en Joe ophalen.’

‘Dat kan een van mijn jongens wel doen.’

Ze schudde haar hoofd. ‘Ik wil op het vliegveld met haar en Joe praten. Misschien besluiten ze wel om met het eerste het beste vliegtuig terug te gaan.’

‘En als dat niet het geval is, breng je ze hier?’

‘Nee, ik stuur ze gewoon hierheen. Je hebt zelf al gezegd dat hier niet veel ruimte is.’

‘Logan zal je op de voet volgen.’

‘Ik wil helemaal niet voor hem weglopen. Hij mag best met me mee als hij dat graag wil. Ik moet toch achter hem aan om Monty op te halen.’

‘Hij zal je vast heel dankbaar zijn.’

Hij zou haar helemaal niet dankbaar zijn. Hij zou ongeduldig reageren en waarschijnlijk kwaad zijn omdat zij het initiatief had genomen.

Eve legde de telefoon neer nadat ze hun plaatsen had gereserveerd en liep naar het raam om naar het meer te kijken.

Joe liep samen met Jane langs het water. Hij keek op haar neer en luisterde vol aandacht naar iets dat ze zei. Het was fijn en tegelijk een beetje bitter dat Jane meer contact zocht met hem dan met haar sinds Bonnie was gevonden. Maar die kleine verwijdering kon ook in hun voordeel werken. Eve zou dat probleem met Jane wel uit de wereld helpen en dan zouden ze een echt gezin vormen.

Misschien moesten ze direct na hun terugkomst uit Phoenix met z’n drietjes een reisje gaan maken. Als iedereen in vakantiestemming was, zou Jane wellicht eerder geneigd zijn om met haar te praten en dan konden al die misverstanden gladgestreken worden.

Maar eerst moesten ze naar Phoenix. Wat was er met Sarah aan de hand en waarom was Logan bij haar?

Er gaat iets naars gebeuren.

Haar blik dwaalde naar de heuvel aan de overkant van het meer. ‘Ik hoop het niet, lieverd. Ik hoop het niet.’