9

‘Wat ben jij nou aan het doen?’ Sarah stond met haar armen over elkaar in de deur van de slaapkamer.

‘Ik voer Monty.’ Logan klopte de hond op zijn kop. ‘Hij had honger en ik wilde jou niet wakker maken.’

‘Niemand mag Monty eten geven, alleen ik. Ik heb hem geleerd om van niemand anders voer aan te nemen.’ Maar ze besefte met een mengeling van verbazing en ergernis dat Monty nu wel stond te eten. ‘Verdomme.’

‘Hij had honger,’ herhaalde Logan terwijl hij Monty’s drinkbak vulde. ‘Ik dacht: laat ik het maar eens proberen.’

‘Ik wil niet hebben dat jij je bemoeit met de dingen die ik Monty heb geleerd.’

‘Ik begrijp best waarom je niet wilt dat vreemden hem voeren, maar ik vorm geen bedreiging.’

‘Monty beschouwt vrijwel niemand als een vreemde. Hij vindt iedereen aardig. Daarom wil ik niet hebben dat hij van iemand anders eten aanpakt.’

‘Misschien heeft hij een betere kijk op mensen dan jij denkt.’ Hij zette de drinkbak op de grond. ‘Alsjeblieft, kerel.’

‘Dat risico mag ik niet nemen. Dus bemoei je alsjeblieft niet met mijn hond.’

‘Oké. Ik probeerde alleen maar behulpzaam te zijn. Kan ik nog iets anders doen?’

‘Je kunt gaan zitten en dat been rust geven. Je hebt er de afgelopen drie dagen voortdurend op gestaan.’

‘Zoals je wilt.’ Hij hinkte terug naar zijn stoel. ‘Maar het gaat een stuk beter. Is het je niet opgevallen dat ik gisteren alweer veel meer kon doen?’

‘Ja.’ Sinds de nacht dat ze de wolf mee naar huis hadden genomen, was Logan constant in de weer geweest met karweitjes die varieerden van de vloer aanvegen tot helpen bij de verzorging van Maggie. Als ze niet samen ergens mee bezig waren, was hij aan het koken, aan het opruimen, of aan het telefoneren om zijn invloed aan te wenden en ervoor te zorgen dat de ranchers de wolf met rust zouden laten. Ze keek nijdig. ‘Veel te veel.’

‘Begin je te versoepelen?’ Hij strekte zijn been en legde het op de poef. ‘Jij bent degene die wilde dat ik keihard zou werken. En ik heb braaf gedaan wat je zei.’

‘Dat weet ik wel.’

Hij grinnikte. ‘Maar het bevalt je niet dat ik het helemaal niet erg vond.’

‘Onzin. Ik wilde alleen…’ Ze lachte met tegenzin. ‘Ik beleef helemaal geen lol aan je. Wat heeft het voor nut om een slaaf te hebben als hij helemaal niet tegenstribbelt? Dan valt er niets meer te genieten.’

‘Het spijt me.’

Ze keek hem aandachtig aan. ‘En je hebt ook veel meer gedaan dan ik van je vroeg. Dat bevalt me ook niet.’

‘Ik ben gewoon erg zelfstandig.’

‘En je bent er ook heel goed in om mensen naar je hand te zetten. Je wist best dat het me dwars zou zitten dat een gewonde man zich zo uitslooft.’

Hij wierp haar een onschuldige blik toe. ‘Is dat zo?’

‘Hou op.’

‘Ik sta ervan te kijken dat het zolang heeft geduurd voor je me op m’n nummer zette.’

‘Zo overgevoelig ben ik ook weer niet.’ Ze trok een gezicht. ‘En ik dacht eigenlijk dat je wel op zou houden. Ik wist dat je pijn had.’

‘Ik doe alleen maar mijn werk, mevrouw.’

‘Maar tegelijkertijd zet je me het wel betaald.’

‘Ik moet toegeven dat ik wel wat moeite heb met totale onderwerping.’

‘Met elke vorm van onderwerping.’

‘Ik geef de voorkeur aan samenwerking. Volgens mij hebben we nu wel bewezen dat we redelijk met elkaar kunnen opschieten, vind je ook niet?’

Ze bleef even stil. ‘Ja.’

‘Wat dacht je dan van een wapenstilstand? Je hoeft me echt niet te dwingen om iets te doen. Ik zou stapelgek worden als ik niets om handen had. Ik zorg zelfs liever voor die wolf van jou dan dat ik met mijn duimen zit te draaien. Als we toch samenwonen, kunnen we net zo goed proberen dat zo pijnloos mogelijk te laten verlopen.’

‘Ik heb geen pijn. Ik kan ook naar…’ Ze hield op toen de telefoon ging. ‘En we wonen niet samen,’ zei ze toen ze de kamer door liep en de telefoon oppakte. ‘Hallo.’

‘Je hebt me niet gebeld,’ zei Todd Madden. ‘Hoe is het met dat karweitje van Logan afgelopen?’

‘Wat kan jou dat nou schelen, Madden? Het is gebeurd. Dat is het enige dat telt.’

‘Mooi zo. Dan kun je dit weekend naar Washington komen. Ik heb een persconferentie belegd voor die aardbeving in Barat, en hoe zit het met die modderlawine in Taiwan? Die zal ook uitstekende kopij opleveren.’

‘Loop naar de duivel.’

‘Zeg niet zulke lelijke dingen, Sarah.’ Madden klonk zo glad als een aal. ‘Je weet dat je er niets mee opschiet als je zo naar tegen me doet. Zal ik de reis regelen of doe je dat zelf?’

‘Ik kom niet naar Washington. Ik heb het druk.’

‘Je weet dat ik het vervelend vind om je onder druk te zetten, maar ik kan niet tolereren…’

‘Val dood.’ Ze verbrak de verbinding.

‘Je had mij met hem moeten laten praten,’ zei Logan.

‘Ik vond het veel te leuk om tegen hem te zeggen dat hij naar de maan kon lopen.’

‘Zo heb je het niet precies geformuleerd,’ zei hij luchtig.

De telefoon ging opnieuw.

Ze nam niet op. ‘Dat is hij weer. Hij gelooft gewoon niet dat ik weiger om op te zitten en pootjes te geven.’

‘Ben je niet van plan op te nemen?’

‘Nee. Ik verbrand al mijn schepen achter me. Als jij je niet aan je belofte houdt, zal ik binnen de kortste keren in zak en as zitten.’

‘Maar je vertrouwt erop dat ik me er wel aan houd. Anders had je die schepen niet verbrand.’

Ze was even stil. ‘Ja, ik vertrouw je.’

‘Hoeveel tijd heb ik nog?’

‘Een paar dagen, hooguit een week. Madden zal de grootste moeite hebben om te geloven dat ik niet van gedachten verander. Daarna zal hij boos worden en me willen straffen.’

‘En wat gebeurt er dan? Wat kan hij tegen je ondernemen?’

‘Hij zal Monty bij me weghalen.’

‘Wat?’

‘Monty is niet van mij. Hij is eigendom van het ATF. Ik doe wat Madden wil, anders zorgt hij ervoor dat ze me Monty afpakken en aan iemand anders geven.’

Logan vloekte zacht. ‘Kun je hem niet van het ATF kopen?’

‘Dacht je dat ik dat niet had geprobeerd? Ze willen hem niet verkopen. Madden wil me op die manier in z’n macht houden.’

‘Weet je zeker dat hij hen zover zal krijgen dat ze Monty weghalen?’

‘Hij heeft het al eerder gedaan. Twee jaar geleden had ik er genoeg van en toen heb ik tegen hem gezegd dat hij uit het raam kon springen. Het ATF heeft Monty uit mijn jeep gehaald toen ik in de supermarkt boodschappen deed. Ze lieten een heel zakelijk briefje achter. Hij werd naar een geleider in Europa gestuurd en ik zou bericht krijgen over de nieuwe hond die ze mij zouden toewijzen.’

‘In Europa?’

‘Het k9-korps richt honden af voor opsporingsdiensten in het buitenland.’ Met bittere stem ging ze verder: ‘Dat was heel slim van Madden, hè? Hij vertelde me niet eens naar welk land. Ik was compleet over m’n toeren. Ik heb iedereen gesmeekt, van mensen uit de postkamer tot hoge functionarissen van het ATF, om me te vertellen wat ze met Monty hadden gedaan. Het heeft me meer dan een maand gekost voor ik erachter kwam dat ze hem naar een politiebureau in Milaan hadden gestuurd. Ik dacht dat het te laat zou zijn.’

‘Te laat?’

‘Niet alleen omdat hij van niemand anders eten of drinken wil aanpakken. Monty houdt van me. Er is een… band tussen ons. Hij zou gaan kwijnen. Een hond die zo gevoelig is als Monty kan doodgaan van verdriet.’ Ze knipperde omdat haar ogen begonnen te prikken. ‘Hij kwijnde inderdaad. Hij was ziek, echt ontzettend ziek, toen ik hem in Milaan vond.’

‘Wat heb je toen gedaan?’

‘Wat dacht je? Ik heb Madden opgebeld en tegen hem gezegd dat ik alles zou doen wat hij van me wilde als hij me mijn hond terug zou geven.’ Ze keek hem recht aan. ‘Ik laat dat niet nog eens met hem gebeuren. Als jij geen manier kunt vinden om me van Madden te verlossen, ga ik gewoon weg met Monty en duik onder.’

‘Ik vind heus wel een manier.’ Er kwam een grimmige trek om Logans mond. ‘Daar kun je op rekenen.’

‘Dat doe ik ook. God helpe je als je me in de steek laat.’

‘Ik laat je niet in de steek.’ Hij pakte zijn telefoon. ‘Ga jij nou maar voor die wolf van je zorgen, dan zorg ik wel voor Madden.’

Hij keek op nadat hij een nummer had ingetoetst. ‘Als we toch de handen in elkaar slaan om Madden onderuit te halen, kun je me dan mijn zonden niet vergeven en die wapenstilstand met me sluiten?’

‘Misschien wel.’ Ze glimlachte. ‘Als je me belooft dat je mijn hond niet meer voert.’

‘Alleen als hij vergaat van de honger.’ Hij begon in de telefoon te praten. ‘Margaret, wat ben je te weten gekomen over Madden?’

Sarah glimlachte nog steeds toen ze samen met Monty terugliep naar de achterveranda. De manier waarop Logan zich onmiddellijk met hart en ziel op haar probleem stortte, had iets heel geruststellends.

Monty keek om naar Logan. Aardig.

‘Dat is liefde om de heb. Je had moeten wachten met eten tot ik je voerde. Dat weet je best.’

Vertrouwen.

‘Je had je toch aan de regels moeten houden.’ Maar zij hield zich evenmin aan de regels en ze had ook vertrouwen in Logan. Hoe was hij erin geslaagd om haar verzet te breken?

Aardig.

Was het charisma? Nee, het stond als een paal boven water dat hij de afgelopen paar dagen echt niet had geprobeerd om haar met complimentjes te lijmen. Hij was gewoon oprecht geweest en had hard gewerkt.

Waar maakte ze zich trouwens druk over? Het enige waartoe ze zich had verplicht was een wapenstilstand gedurende een week of zo.

Mooi. Monty liep op een drafje naar Maggie die hem boosaardig aankeek. Hij plofte naast haar neer. Liefste.

Ze trok haar lippen op in een grauw.

Sarah schudde haar hoofd. ‘Ze heeft niet veel zin om te vrijen, kerel. Die wond bederft haar humeur.’ Ze liep naar Maggie toe. ‘Vooruit, laten we maar eens kijken of ik daar iets aan kan doen. En niet mopperen. Misschien kunnen wij ook wel een wapenstilstand sluiten.’

De hond was speels en uitgelaten, en zijn gouden staart kwispelde vrolijk terwijl hij om dat mens van Patrick heen dartelde. Duggan richtte het vizier van het geweer precies op de kop van de hond. Traag liefkoosde zijn vinger de trekker.

‘Wat doe je daar?’

Hij keek op en zag Rudzak die over de richel naar hem toe kwam.

‘Dat mens van Patrick en de hond staan voor de blokhut. Ik zal haar eens een verrassing bezorgen. Die poging van mij om dat beest in Santo Camaro te pakken te krijgen liep uit op een fiasco. Nu schiet ik hem z’n verrekte kop van z’n lijf.’

Rudzak keek neer op de blokhut. ‘Daarom zijn we niet hier. We zijn er maar net in geslaagd om de mannen van Galen die hier in de buurt patrouilleren te ontwijken. Ze zitten echt overal. Het lijkt wel of ze Fort Knox bewaken. Waarschijnlijk komen ze hier binnen de kortste keren weer langs. Heb je Logan gezien?’

‘Hij staat in de deuropening.’

‘Ach ja,’ mompelde Rudzak. ‘Hij gedraagt zich bijzonder beschermend, vind je ook niet?’

‘Je hebt tegen me gezegd dat we geen poot naar hem of die vrouw mochten uitsteken. Maar dat is toch geen reden om dat beest niet af te maken?’

‘Denk je dat je dat voor elkaar krijgt? We konden niet echt dichtbij komen. Voor de meeste schutters is de afstand veel te groot.’

‘Ik krijg het wel voor elkaar.’

De golden retriever stak zijn kop in de lucht en blafte vrolijk, ik heb altijd de pest gehad aan blaffende honden.’ Duggan richtte de loop opnieuw. ‘Zullen we wedden dat ik hem met één kogel neer kan leggen?’

‘Daar wed ik niet om.’ Rudzak glimlachte. ‘Ik weet dat je een prima scherpschutter bent.’

Ja, Rudzak wist precies wat hij waard was, dacht Duggan. Vanaf het moment dat hij zich een jaar geleden bij Rudzak had aangesloten, was hij met alle respect behandeld. ‘Dan zal ik je eens laten zien hoe ik dat beest omverknal.’

‘Ik verheug me er nu al op.’ Rudzak sloeg zijn armen over elkaar. ‘In feite zou dat weleens een geniaal idee van je kunnen zijn. Ik neem aan dat Logan zich bijzonder veilig voelt in dat blokhutje met de mannen van Galen die hem vanaf die richel verderop beschermen. Ik zou geen betere manier weten om hem de stuipen op het lijf te jagen. Ja hoor, schiet die hond maar dood.’

Duggan zag in gedachten al wat zich zo meteen voor zijn ogen zou afspelen. De hond die onder het bloed neerviel. Sarah Patrick die met grote ogen naar haar hond staarde, begon te gillen en vervolgens samen met Logan naar hem toe rende.

‘Wacht even.’

Hij volgde Rudzaks blik en keek naar de vrouw. Ze had zich met een ruk omgedraaid en stond omhoog te kijken naar de bergen.

‘Interessant,’ zei Rudzak. ‘Denk je dat ze iets in de gaten heeft? Ze roept de hond.’

‘Godverdomme.’ Duggan besefte geërgerd dat de hond en de vrouw haastig naar de blokhut toe liepen. Hij moest snel zijn. ‘Maak je niet ongerust. Ik kan die hond nog steeds neerschieten.’

‘Nee.’

Hij keek Rudzak fronsend aan.

‘Ik weet wat ik wilde weten en die mannen van Galen zijn niet op hun achterhoofd gevallen. Zij zouden precies kunnen nagaan uit welke richting het schot kwam en dan staan ze binnen een mum van tijd voor onze neus. Dat risico zouden we kunnen nemen als het echt belangrijk was, maar dat is het niet.’ Hij haalde zijn schouders op. ‘Daar komt nog bij dat het afmaken van een hond na Kai Chi een regelrecht lapmiddel is.’

‘Maar het kan toch geen kwaad om…’

‘Nee, Duggan,’ zei Rudzak vriendelijk terwijl hij zich omdraaide. ‘Geloof me nu maar. We zullen iets passenders moeten bedenken.’

‘Wat is er aan de hand?’ vroeg Logan terwijl Sarah Monty met een zoet lijntje door de voordeur naar binnen dreef. ‘Wat heb je gezien?’

‘Niets.’

Hij keek haar strak aan.

‘Echt niets,’ herhaalde ze. ‘Ik had alleen het gevoel dat… er iets niet klopte. Ik weet hoe krankzinnig dat klinkt. Maar ik heb geleerd op mijn instinct af te gaan.’

‘Het klinkt helemaal niet krankzinnig. Ik kan me heel goed voorstellen dat je in de loop der jaren een prima instinct hebt ontwikkeld.’ Hij haalde zijn telefoon te voorschijn. ‘Ik zal de bewakingsdienst bellen en Franklin vragen in de hele omgeving op zoek te gaan naar sporen van Rudzak.’

‘Als er echt gevaar dreigt, dan lijkt me de kans groter dat de ranchers hebben ontdekt dat ik de zorg voor Maggie op me heb genomen. Misschien hebben ze besloten om me een lesje te geven.’ Ze maakte een wegwerpgebaar. ‘Ik zei al dat er waarschijnlijk niets aan de hand is, maar ik denk toch dat ik voortaan Monty alleen nog in het donker uitlaat.’

‘Goed idee.’ Hij begon in de telefoon te praten. ‘Franklin, hoe slaan de zaken daarboven?’

‘Kom op, Monty.’ Sarah liep naar de keuken. ‘Ik zal je wat water geven.’

Logan verbrak de verbinding toen ze Monty’s drinkbak had gevuld. ‘Ze hebben niemand gezien, maar ze gaan nog even kijken.’

‘Ik heb je al verteld dat ik niets heb gezíén.’ Ze liep naar Maggie op de veranda. ‘Maar als het een van die ranchers was, kan het geen kwaad als ze merken dat ze daar het rijk niet alleen hebben.’

‘Laat je mij soms winnen?’ Sarah leunde achterover in haar stoel en wierp een argwanende blik op Logan. ‘Ik weet dat ik goed ben, maar jij kunt toch niet zó slecht zijn?’

‘Reken maar. Pokeren is mijn spelletje niet. Ik vond het nooit nodig om meteen resultaat te zien. Ik kan veel beter schaken.’ Ze keek hem aandachtig aan en knikte toen langzaam. ‘Dat kan ik me goed voorstellen. Strategie en land veroveren. Schaken heeft me nooit geboeid. Ik wil juist wel altijd meteen resultaat zien.’

‘Wie heeft je leren pokeren? Iemand van de reddingsploeg?’

‘Nee, mijn grootvader. Toen ik nog klein was, zaten we hier altijd urenlang voor de open haard te spelen.’

‘Je moeder ook?’

‘Die woonde in Chicago. Ze vond het hier niet fijn.’

‘Maar jij wel.’

‘Ik vond het heerlijk.’ Ze trok een gezicht. ‘En ik vond het ook heerlijk om de stad uit te gaan. Die was smerig, druk en…’ Ze stond op. ‘Ik heb dorst. Wil je ook een glaasje fris?’

‘Alsjeblieft.’

‘Het is vanavond veel minder kil dan gewoonlijk.’ Ze liep naar de koelkast. ‘Misschien moeten we de haard maar uit laten gaan.’

Hij liep naar de open haard. ‘Hield je moeder wel van de stad?’

‘Ze hield van lichtjes, films, kroegen en mensen. Zoveel mogelijk mensen. Ze raakte snel verveeld.’ Ze overhandigde hem het beslagen glas. ‘Ze is vier keer getrouwd.’

‘Dat moet voor jou een harde dobber zijn geweest.’

‘Ik heb het overleefd.’ Ze ging zitten en strekte haar benen. ‘In feite had ik mazzel. Iedere keer als ze trouwde, werd ik een tijdje naar mijn grootvader gestuurd. Dat vond ik fijn. De derde keer heeft ze me hier twee jaar laten zitten.’

‘Waarom heeft ze hem niet gewoon de voogdij gegeven?’

‘Soms voelde ze zich eenzaam. Dan wilde ze iemand om zich heen hebben.’

‘Leuk.’

Over de rand van haar glas keek ze hem aan. ‘Ik klaag niet, hoor. Zo ging het gewoon. Ik werd niet mishandeld. Sommige mensen hebben gewoon veel aandacht nodig.’

‘Maar jij niet.’

‘Wie zou er voor dat soort mensen moeten zorgen als we allemaal zo waren? Zo blijft het evenwicht bewaard.’

‘Had jouw grootvader je ook nodig?’

Ze wachtte even voor ze antwoord gaf. ‘Ik geloof het wel. Het was niet echt te merken. Maar hij hield van me, dat weet ik zeker. Dat heeft hij me op ’t laatste moment nog verteld.’

‘Niet eerder?’

‘Hij zei nooit veel. Hij heeft zich kapotgewerkt om het geld bij elkaar te krijgen waarmee hij deze paar hectare kon kopen. Toen hij in deze blokhut ging wonen, heeft hij gezworen dat hij hier tot zijn dood zou blijven.’

‘Hoe verdiende hij zijn brood?’

‘Hij richtte paarden en honden af. Hij was fantastisch met dieren.’ Hij nam een slokje. ‘Dat geldt ook voor jou.’

‘Dieren doen nooit moeilijk. Ze eisen niets. Je hoeft alleen maar van ze te houden.’

‘Dat soort mensen bestaat ook.’

‘Is dat zo? Volgens mij klopt dat niet.’

‘Hoezo? Omdat jij een egoïstische moeder hebt gehad die kennelijk geen flauw idee had hoe ze voor haar eigen kind moest zorgen? Je hebt genoeg van de wereld gezien om te weten dat er massa’s fantastische mensen rondlopen.’

‘Ik neem haar helemaal niet kwalijk… Eigenlijk gaat het je niets aan, Logan.’

‘Dat weet ik wel. Het was gewoon een losse opmerking.’

‘Krijg het heen en weer met je losse opmerkingen. Ik zit toch ook niet te vissen naar jouw levensverhaal om vervolgens een oordeel over je uit te spreken?’

‘Ga je gang. Voor wat hoort wat.’

‘Ik ben helemaal niet nieuwsgierig naar…’ Ze wierp hem een uitdagende blik toe. ‘Waarom had je een researchlab in Santo Camaro?’

‘Dat heeft niets met mijn levensverhaal te maken.’

‘Dus dat wil je me niet vertellen.’

‘Dat heb ik niet gezegd.’ Hij tuurde in zijn glas. ‘Het was een medisch researchlab. We hebben al een paar interessante ontdekkingen gedaan.’

‘Medisch?’

‘Dat is een vorm van wetenschappelijk onderzoek waar ik al een tijdlang geld in stop.’

‘Ontdekkingen op welk gebied?’

‘Kunstmatig bloed.’

Haar ogen werden groot. ‘Wat?’

‘Een bloedvervangend middel. Heb je daar nog nooit van gehoord? Er zijn al een paar artikelen gepubliceerd over dat onderzoek.’

‘Daar staat me wel iets van bij.’ Ze kneep haar ogen samen. ‘Dat komt door Chen Li, hè? Omdat zij leukemie had.’

‘Het is met Chen Li begonnen. Ik ging er bijna aan kapot dat ik haar niet kon helpen. Maar ik ben niet zo’n egoïst dat ik niet inzie dat ook andere ziekten er baat bij kunnen hebben.’

‘Maar waarom heb je dat lab zo diep in de jungle verstopt? Waarom moest het allemaal zo geheimzinnig?’

‘Industriële spionage. We zijn al zo verdomd dichtbij. Het bedrijf dat als eerste slaagt, zal niet alleen de ontwikkeling maar ook de verkoop van het product beheersen.’

‘Geld?’

‘Macht,’ zei hij. ‘Ik ben niet al die jaren op zoek geweest naar het antwoord om nu de macht uit handen te geven.’

‘Dus daar werkt Bassett nu aan?’

‘Ja, hij probeert de onderzoeksresultaten van de laatste maand in Santo Camaro te reconstrueren. Ze hebben wel iedere maand een rapport gestuurd, maar dat van de laatste maand hebben we nooit ontvangen en vlak voor die overval op Santo Camaro is er verdomd veel resultaat geboekt.’

‘Maar Rudzak heeft niets te maken met industriële spionage.’

‘Het enige dat Rudzak ook maar een bal interesseert, is hoe hij mij op mijn meest gevoelige plekken kan raken.’

‘Hoe is hij erachter gekomen waar jij mee bezig was en waar dat lab zich bevond? Kende hij je vrouw en wist hij hoe ze is gestorven?’

‘O ja, hij kende Chen Li.’ Hij zette zijn glas op het tafeltje naast hem. ‘Zie je wel dat ik je vertrouw? Ik heb je al mijn geheimen verteld.’

Niet al zijn geheimen. ‘Je moet heel veel van Chen Li hebben gehouden.’

‘Ja, de eerste keer dat ik haar zag, was ik meteen ondersteboven. Ze stond met één been in de Oude Wereld en met het andere in de nieuwe technologie. Ze was een kei op het gebied van computers, maar ze was ook sereen en elegant. Een maand nadat ik haar had leren kennen, zijn we al getrouwd.’ Hij zweeg even. ‘Ze stierf drie jaar later.’

‘En je hebt nog steeds verdriet.’ Kortaf voegde ze eraan toe: ‘Daarom kun je beter van honden houden.’

‘Het is al een hele tijd geleden en ik was toen een heel andere man. En ik geloof niet dat jij alleen maar om honden geeft, anders zou je nooit voor het werk dat je doet hebben gekozen.’

‘Je mag geloven wat je wilt. Toen ik voor het eerst meewerkte aan een zoekactie wist ik meteen dat ik daarvoor in de wieg was gelegd. In de bergen bij Tucson raakte een klein meisje gescheiden van haar familie.’ Ze tuurde opnieuw in haar glas. ‘Ze was pas vijf en het was ijzig koud. Ik wist niet zeker of we haar nog levend aan zouden treffen, maar we hebben het niet opgegeven. Drie dagen later vond Monty haar spoor en ze leefde nog. Toen ik haar optilde en in een deken wikkelde, fluisterde ze dat ze wist dat er iemand zou komen. Daar had ze op gewacht. En ik wist dat ze op míj had gewacht. Ik was degene die haar redde. Niets ter wereld is met dat gevoel te vergelijken.’

‘Soms kun je hen niet meer redden.’

‘Nee, maar dan kan ik ze toch thuis brengen.’

‘Nu klink je net als Eve.’

Ze schudde haar hoofd. ‘Ik heb je al honderd keer verteld dat ik helemaal niet op Eve lijk. Hou eens op met in mijn ziel te graven. Ik doe me niet anders voor dan ik ben, hoor. Ik heb niet zo’n tragisch verleden als Eve en ik koester geen wrok. Ik neem de mensen zoals ze zijn en daar pas ik me bij aan. Snap je?’

‘Ik snap het. Maar ik geloof je niet. Als ik de afgelopen paar weken iets over jou te weten ben gekomen, dan is het dat jij veel gecompliceerder bent dan je ooit zult willen toegeven.’

Ze snoof vol walging. ‘Wat een gelul.’

‘Je bent intelligent, je werkt hard, en je kunt iemand de zweep behoorlijk over de rug leggen. Maar onder al dat prikkeldraad ben je waarschijnlijk de meest hartelijke en opofferende vrouw die ik ooit heb ontmoet.’

Ze wendde haar blik af. ‘Doe niet zo slijmerig.’

‘Dat bevalt je dus niet. Waarom niet?’

‘Omdat ik gewoon iets doe wat gedaan moet worden. Iedereen heeft een doel in het leven, werk dat opgeknapt moet worden. Dit is mijn werk.’

‘En je wilt niet toegeven dat jouw werk heel wat onbaatzuchtiger is dan dat van de meeste mensen?’

‘Niet meer dan dat van een brandweerman, een politieman of allerlei andere…’

‘En brengt het je in verlegenheid als ik suggereer dat je evenveel om mensen geeft als om je vierpotige vrienden?’

‘Jij kunt me niet in verlegenheid brengen.’ Ze stond op. ‘Ik moet even naar Maggie gaan kijken.’

‘Is dat een vlucht?’

‘Nee.’ Ze keek om en wierp hem een strakke blik toe. ‘Jij krijgt me met zover dat ik op de vlucht sla, Logan. Ik ga even naar Maggie kijken en als ik terugkom, maak ik je nog een keer in met pokeren.’

‘Wat ik zonder morren zal ondergaan. Weet je waarom?’

‘Omdat je een masochist bent?’

‘Nee.’ Hij pakte zijn glas en hief het op alsof hij een dronk uitbracht. ‘Omdat ik je vriend ben.’

Ze keek hem met grote ogen aan.

‘Je zult je erbij neer moeten leggen. Na al die tijd die we samen hebben doorgebracht zat dat er dik in. En nu hebben we zelfs een vertrouwelijk gesprek gehad. Dat geeft de doorslag. Ik ben heel gevoelig voor indrukken. Maar je hoeft niet ongerust te zijn. Ik zal heus geen eisen gaan stellen. Doe maar net of ik een hond ben. Of een wolf.’

Ze wist niet wat ze moest zeggen.

‘Het maakt niets uit, Sarah,’ zei hij vriendelijk. ‘Echt niet.’

Maar het maakte wel iets uit. Ze voelde zich onhandig, niet op haar gemak en op een rare manier… warm. ‘Probeer je me voor de gek te houden?’

Hij begon de kaarten te schudden. ‘Geen denken aan.’

Twee dagen later werd Logan gebeld door een van de bewakers die in de uitlopers van de bergen kampeerden.

‘Oké. Nee, hou maar gewoon een oogje in het zeil. Ik denk dat ik wel weet wie het is.’ Hij keek Sarah aan. ‘We krijgen bezoek. Over een paar minuten zal hij hier zijn.’

Ze verstijfde. ‘Rudzak?’

Hij liep naar de deur. ‘Volgens mij is het jouw vriend Madden.’

‘Wat?’ Ze liep achter hem aan. ‘Verrek, wat heeft die hier te zoeken?’

‘Als Margaret haar werk goed heeft gedaan, zal hij wel des duivels zijn.’ Hij hield zijn hand boven zijn ogen om naar de naderende Buick te kijken. ‘Hoewel ik had verwacht dat hij je zou bellen in plaats van hier te komen.’

‘Waarom zou hij boos zijn?’

Hij grinnikte. ‘Het duurde een beetje te lang om alle vuile was van die lul boven tafel te krijgen, dus heb ik hem gepakt waar hij het meest kwetsbaar is. In zijn portemonnee. De verkiezingen staan voor de deur, daarom heb ik een paar dagen geleden twee van zijn belangrijkste financiële steunpilaren opgebeld en hen overgehaald om geen geld te geven voor zijn campagne. Daarna heb ik Margaret Madden laten bellen om hem te vertellen dat dit nog maar het begin was als hij het ATF niet overhaalde om Monty aan jou te verkopen.’

Haar mond viel open. ‘Barst.’ Haar ogen vlogen naar de Buick. ‘Geen wonder dat hij hier is.’

‘Ik zei al dat ik eigenlijk dacht dat hij zou bellen.’

‘Nee, zo is Madden niet. Als ik hem dwarszit, wil hij uithalen en mij zien krimpen van pijn.’

‘Ga naar binnen. Ik praat wel met hem.’

Ze schudde haar hoofd. ‘Hou op met dat beschermende gedoe. Hij is een eersteklas rotzak, maar ik kan hem wel aan.’ Ze zette zich schrap toen de auto met piepende banden voor de deur stopte. Ze hoopte dat ze het bij het rechte eind had. Madden was een expert in het kwetsen van mensen, zoals ze al heel lang geleden had ondervonden. Maar ze was niet langer dat jonge, onervaren meisje. Ze deed een stap naar voren toen Madden achter het stuur vandaan kwam. ‘Ik heb tegen je gezegd dat je hier nooit meer mocht komen, Madden.’

‘Vuile trut.’ Zijn gezicht was rood van woede. Er was geen spoor meer te bekennen van de uitgestreken manier waarop hij Sarah gewoonlijk benaderde. ‘Wat denk je verdomme dat je aan het doen bent?’

‘Een beetje beleefder, alsjeblieft,’ zei Logan zacht. ‘En volgens mij weet je heel goed wat we aan het doen zijn.’

Maddens blik dwaalde naar Logan. ‘Wat spook jij hier uit? Verdomme, ik heb je een dienst bewezen. In ruil daarvoor zou jij mij helpen.’

‘De omstandigheden zijn veranderd. Jij als politicus moet toch weten hoe loos beloften kunnen zijn. Heb je het ATF gebeld?’

‘Ik laat me door jou niet onder druk zetten.’

‘Wel als je je zetel in de senaat wilt behouden. Het spel is nog maar net begonnen. Ik zal ervoor zorgen dat je geen cent aan donaties ontvangt en als je ooit zelfs maar een parkeerbon hebt gehad kom ik daar wel achter en laat het op elke voorpagina in het land zetten.’

‘Vuile smeerlap.’

‘Ik wil m’n zin hebben, Madden. Geef toe en misschien geef ik je dan de kans om je herkiesbaar te stellen.’

‘Misschien?’

‘Ik weet niet of ik kan leven met het idee dat jij daar lekker op je vette reet in de hoofdstad zit, maar ik weet wel wat me te doen staat als je mijn verzoek afwijst.’

‘Dat wijs ik zeker af, klootzak.’

‘Nee, dat doe je niet. Je bent een ambitieuze vent en waarschijnlijk ben ik het grootste struikelblok dat je ooit op je pad bent tegengekomen. Denk er maar eens goed over na. Waarom zou je alles op het spel zetten voor een beetje goodwill en publiciteit? Haal dat maar ergens anders vandaan. Je hebt genoeg misbruik gemaakt van haar en Monty.’

‘Is dat zo?’ Sarah zag met hoeveel moeite hij zijn woede in bedwang hield toen hij zich met een ruk naar haar omdraaide. ‘Heb ik genoeg misbruik van je gemaakt, Sarah?’ Zijn stem droop van kwaadaardigheid. ‘Doe je mond eens open. Het is niets voor jou om je achter iemand anders te verschuilen.’

‘Ga weg, Madden.’

‘Deel jíj nu de bevelen uit?’ Zijn blik dwaalde even naar Logan  en vestigde zich toen weer op haar. ‘Omdat je met de grote baas naar bed gaat, denk je zeker dat jij nu de touwtjes in handen hebt.’

‘Ik ga niet met Logan naar bed.’

‘Dus hij blijft gewoon in dit sjofele krot zitten omdat hij het hier zo leuk vindt? Ik ben niet op m’n achterhoofd gevallen. Ik zie heus wel hoe hij naar je kijkt. De hele wereld draait om seks en geld. Geld kun je hem niet geven, maar seks is voor jou geen probleem, hè?’

‘Hou je bek, Madden,’ zei Logan.

‘Neem haar maar weer in bescherming.’ Hij wierp hem een spottende blik toe. ‘Ik kan het jou niet kwalijk nemen dat ze je zover heeft gekregen dat…’

‘Hou je bek.’

‘Ze neukt als een wild beest, hè? Van alle vrouwen die ik ooit heb genaaid, is zij de enige die nooit nee zei. Wat ik ook van haar wilde, ze was altijd bereid…’

Sarahs vuist kwam op zijn neus terecht. Het bloed spoot eruit en hij viel achterover tegen de auto aan.

‘Sodemieter op, Madden,’ zei Sarah. ‘Meteen.’

‘Hoer.’ Hij pakte zijn zakdoek en drukte die tegen zijn neus. ‘Je bent echt een beest.’

‘Dat zou best kunnen. Ik voel in ieder geval een sterke neiging om je naar de strot te vliegen.’

‘Donder op.’ Logans gezicht stond grimmig. ‘En zorg dat je meteen belt zodra je op de snelweg bent. Ik verwacht binnen een halfuur een telefoontje van het ATF met het aanbod om Monty aan Sarah te verkopen.’

Madden begon te vloeken.

Ik zeg het niet nog een keer.’ Logan kwam een stapje dichterbij. ‘Dus luister maar goed. Ik vond je eerst al knap irritant, maar nu zou ik je met liefde de nek omdraaien. Je doet precies wat ik zeg.’

‘Ik ben heus niet bang voor jou.’ Maar Madden bond wel in. Hij keek Sarah nog één keer vuil aan terwijl hij in de auto stapte. ‘Je denkt zeker dat je slim bent. O, je hebt ’m nu aan het lijntje, maar op een gegeven moment krijgt hij wel weer genoeg van je en dan ben ik er nog steeds.’

‘Ik twijfel er niet aan,’ zei ze. ‘Kakkerlakken zijn nauwelijks uit te roeien.’

‘Tenzij ze vermorzeld worden,’ zei Logan.

Madden deed zijn mond open, maar sloot hem weer zonder iets te zeggen. Even later zat hij in de auto en stoof de weg af.

‘God, dat was een lekker gevoel,’ zei Sarah. Meer dan lekker zelfs, alsof er een enorme last van haar schouders was gevallen. ‘Denk je dat hij hen zal bellen?’

‘Ik hoop bijna dat hij dat niet doet.’ Logan draaide zich met een ruk om en ging naar binnen.

Ze keek hem verwonderd na voor ze achter hem aan liep. ‘Waarom?’

‘Omdat ik die klootzak aan het kruis wil nagelen.’ Hij klonk woedend. ‘Maar jij voelt je gewoon lekker omdat je die smeerlap een klap op z’n kanis hebt gegeven, hè?’

‘Ja. Waarom ben je zo kwaad? Madden viel me aan en ik heb hem lik op stuk gegeven.’

‘Is het misschien bij je opgekomen dat ik dat ook wel voor je had kunnen doen?’

‘Nee.’

‘Dat dacht ik al.’

‘Waarom had ik dat moeten denken? Ik moest het zelf doen.’

‘Om de donder niet.’

‘Hou eens op met ijsberen en ga zitten. Je bent vandaag al veel te veel op de been geweest.’

‘Ik ga zitten wanneer ik wil.’

Ze stak haar handen op. ‘Je zegt ’t maar. Ik zit er niet mee als je been de hele nacht pijn doet. Dat zou je verdiende loon zijn.’ Nee, dat was niet waar… hij had haar net een enorme dienst bewezen. Ze probeerde haar geduld te bewaren. ‘Hoor eens, het spijt me dat jij door mijn schuld betrokken werd bij die ruzie met Madden. Ik sta bij je in het krijt en…’

‘Je staat helemaal niet bij me in het krijt. We hebben een afspraak gemaakt en daar heb ik me aan gehouden. Denk je soms dat ik me daar druk over maak?’

‘Ik weet alleen maar dat je heel onredelijk bent. Ik kan er niets aan doen dat Madden zo’n smeerlap is.’

‘Maar ik mocht je niet helpen en daar had je wel iets aan kunnen doen. Je bent niet alleen op de wereld, hoor. Zou het echt zo erg zijn geweest als ik dat voor je had opgeknapt? Voor deze ene keer?’

Ze knipperde met haar ogen. ‘Maar dat hoefde helemaal niet.’

‘Nee, jij hebt niemand nodig, hè? Je bent nooit gekwetst. Je zieltje is volkomen ongerept, zonder een spoor van littekens. Wat een gelúl!’

Ze verstijfde. ‘Hou je mond, Logan. Het spijt me dat je in je trots bent gekrenkt, maar dat hoef je niet op mij af te reageren.’

‘Je had moeten toestaan dat ik je hielp.’

‘Je hebt me geholpen.’

‘Vandaar dat je knokkels onder het bloed zitten.’

Ze keek verbaasd naar haar hand. ‘Dat is niets. Hooguit een schrammetje.’

Hij bleef voor haar staan. ‘En jij bent zo sterk dat je je daardoor niet van je stuk laat brengen.’

‘Nee, verdomme, ik zat me voornamelijk af te vragen waarom jij zoveel heisa maakt over zo’n klein… Laat me los, Logan.’

Hij pakte haar schouders nog steviger vast. ‘Waarom? Ben je van plan mij ook een dreun te verkopen?’

Misschien wel. Als je het ernaar maakt.’ Ze keek naar hem op. ‘Wat is er verdorie met je aan de hand?’

‘Er is niets met me aan de hand. Nee, nou lieg ik.’ Hij schudde haar. ‘Je maakt me stapelgek. Je bent niet alleen op de wereld, verdomme. Je hoeft niet altijd voor jezelf op te komen.’

‘Laat me los.’

Zijn handen ontspanden zich en grepen toen haar schouders weer vast. ‘Wat is er? Ben je bang dat ik je net zoals je vriend Madden zal bespringen?’

‘Nee, daarvoor ken ik je goed genoeg.’

‘O ja?’

Ze kreeg een benauwd gevoel. Hij keek haar zo strak aan dat ze bijna zou gaan denken… Ze wendde haastig haar blik af. ‘Jij bent Madden niet. En je hebt gezegd dat je mijn vriend was. Of was dat gelogen?’

Hij bleef roerloos staan. ‘Nee.’ Zijn handen gleden van haar schouders. ‘Dat was niet gelogen.’ Hij liep terug naar de openstaande deur en staarde naar de auto van Madden die heel in de verte nog net zichtbaar was. ‘En ik ben Madden niet. Waarom heb je me niet verteld dat jullie een verhouding hebben gehad?’

‘Dat hoefde je niet te weten om me te kunnen helpen. Dat was helemaal niet belangrijk.’

‘O nee? Het voelt verdomd belangrijk.’

‘Dat hoeft niet. Het is al heel lang geleden en het heeft niets met de huidige situatie te maken. Hij gebruikt me tegenwoordig alleen om zijn carrière af en toe een zetje in de goeie richting te geven.’

‘En hoe zit het met jou?’

‘Doe normaal.’

‘Hoe zit het met jou?’ herhaalde hij.

‘Lieve hemel nog aan toe, ik was nog maar een kind. Ik leerde hem kennen toen ik net bij het ATF was. Ik was eenzaam en ik dacht dat hij… Hij was heel geraffineerd. Hij heeft me een halfjaar lang besodemieterd. Toen heb ik er een eind aan gemaakt. Dat beviel hem helemaal niet.’

‘Dat is duidelijk.’ Hij keek haar niet aan. ‘Hij vond je kennelijk heel amusant.’

Ze voelde het bloed naar haar wangen stijgen. ‘Nou en?’

‘Het was maar een losse opmerking. Ik neem aan dat hij je op andere manieren heeft genaaid toen je niet meer met hem naar bed wilde.’

‘Dat is grof.’

‘Maar wel waar.’

Ze was even stil. ‘Ja. Hij wilde altijd degene zijn die de zweep liet knallen.’

‘Ik neem aan dat je dat niet letterlijk bedoelt. Ik denk dat zelfs jij niet zou hebben gewild…’ Hij hield op en schudde zijn hoofd. ‘Neem me niet kwalijk. Dat was niet nodig.’

‘Nee, en het was weer grof ook. Bovendien gaat het je geen donder aan.’

‘Je hebt gelijk. Ik heb al gezegd dat het me spijt.’ Hij draaide zich om en keek haar aan. ‘Ik denk dat ik me een beetje gekwetst voel omdat je mij niet in vertrouwen hebt genomen. Zo gedragen vrienden zich niet.’

Ze besefte opgelucht dat de spanning tussen hen was verdwenen. Of was die alleen maar afgenomen? Hoe dan ook, ze vond het best. ‘Ik heb nooit gezegd dat ik jouw vriend was.’

‘Maar dat ben je wel, waar of niet?’

Dagen vol intimiteit en samenwerking. Avonden besteed aan de verzorging van Maggie. Grapjes, humor, vertrouwelijkheid. ‘Ik denk het wel,’ zei ze langzaam.

‘Zo is het verdomme maar net. Ik heb veel te hard mijn best gedaan om ervoor te zorgen dat jij…’

De telefoon ging over.

‘Ik neem wel op.’ Logan was in vier stappen aan de andere kant van de kamer en pakte de telefoon op. ‘Ze is er niet. U spreekt met John Logan. Vertel het mij maar.’ Hij bleef even luisteren. ‘Ik zal ervoor zorgen dat iemand binnen een uur bij u op kantoor is met een cheque. In ruil daarvoor kunt u hem een officieel bekrachtigd verkoopcontract meegeven. Dank u wel.’ Hij verbrak de verbinding en keek haar aan. ‘Sanders van het ATF. Hij beweert dat hij het hoofd van de k9-eenheid is. Ken je hem?’

‘Dat is mijn baas.’ Een golf van opwinding sloeg door haar heen. ‘Heeft Madden hem gebeld? Mag ik Monty van hem kopen?’

Hij knikte. ‘Morgen heb je al zijn papieren in huis.’

O god, dat was te mooi om waar te zijn. Na al die tijd en al die ellende was het eindelijk zover. ‘Echt waar?’

Hij glimlachte. ‘Echt waar.’

Haar knieën knikten. Ze liet zich in de fauteuil vallen. ‘Ik was bang dat hij het niet zou doen. Ik kon niet geloven…’

‘Geloof het maar.’

Monty was van haar. Er kwam een eind aan de dreigementen. Hij was veilig.

Logan stond haar strak aan te kijken. ‘Je… straalt.’

Ze voelde zich ook stralend. Ze voelde zich een zonnetje. ‘Hij is veilig.’

‘Ja.’

Ze sloot haar ogen. ‘Ik heb me zoveel zorgen over hem gemaakt.

Honden zijn hulpeloos. Ze kunnen zich niet verweren tegen wreedheid.’

‘Maar jij hebt hem in bescherming genomen.’

Ze deed haar ogen weer open toen ze zijn zakdoek tegen haar gezicht voelde. ‘Wat doe je nou?’

‘Je huilt.’ Hij droogde haar tranen en gaf haar toen de zakdoek. ‘Waarom beginnen vrouwen altijd te huilen als ze blij zijn? Dat slaat nergens op.’ Hij liep naar het aanrecht. ‘En het brengt me verdomme helemaal van mijn stuk.’

‘Hoezo?’

‘Tranen zijn een teken van verdriet en het is een van de oerinstincten van een man om een verdrietige vrouw te willen troosten.’ Hij kwam weer naar haar toe met een vochtige theedoek in zijn hand. ‘We raken helemaal van slag als er geen behoefte is aan troost. Geef me je hand.’

‘Wat?’

‘Je bloedt.’ Hij pakte haar rechterhand en depte haar geschaafde knokkels teder met de theedoek. ‘Hier kan ik wel iets aan doen.’

‘Het is nauwelijks…’

‘Ssst. Je hebt een verdomd gemene rechtse hoek. Van wie heb je die geleerd?’

‘Van Ray Dawson.’

‘Wie is Ray Dawson?’

‘Een brandweerman van wie ik tijdens mijn EHBO-cursus les heb gehad. Hij zei dat er bij natuurrampen of andere tragische ongevallen af en toe stapelgekke mensen rondlopen. Plunderaars of familieleden van mensen die je niet hebt kunnen redden. Dan moet je je kunnen verdedigen.’

‘Daar kan ik me wel iets bij voorstellen.’ Hij bracht haar hand naar zijn lippen en drukte een kus op de geschaafde knokkels. ‘Om het beter te maken. Geen wetenschappelijke aanpak, maar heel bevredigend voor mijn primitieve instinct.’ Hij stond op. ‘Ik moet Margaret bellen om ervoor te zorgen dat ze meteen iemand naar het hoofdkantoor van het ATF stuurt. Kan ik verder nog iets voor je doen?’

Ze schudde haar hoofd.

‘Weet je ’t zeker? Moet er geen draak gedood worden? Wil je geen diamanten tiara?’

‘Je hebt genoeg gedaan. Dank je wel.’

‘Wat jou betreft is het misschien genoeg, maar wat dacht je van mij?’

‘Hoezo van jou?’

‘Ik vind dit leuk. Dat ik in staat ben om je er zo uit te laten zien geeft me het gevoel dat ik een reus ben. Volgens mij zou ik daar best verslaafd aan kunnen raken.’

Ze moest even slikken. ‘Daar kom je wel weer overheen.’

‘Dat vraag ik me af. Goed, dat zien we dan wel weer.’ Hij haalde zijn telefoon te voorschijn. ‘Maar jij wordt er kennelijk een beetje zenuwachtig van, dus ik loop wel even naar buiten om te bellen.’

Zodra hij de deur uit was, begon ze met een diepe zucht weer te ademen, hoewel ze niet eens had gemerkt dat ze haar adem had ingehouden. Christus, ze zat letterlijk te beven. Dat laatste halfuur had propvol emoties gezeten: boosheid, opluchting, verbijstering en blijdschap.

En lust.

Daar moest ze niet omheen draaien. Het was pure lust die ze had gevoeld, ze geilde plotseling op Logan. Fel, heftig en primitief.

Hij had het ook gevoeld.

Maar hij had niet aangedrongen. Hij had een stap terug gedaan en was weggelopen.

En zij was teleurgesteld geweest. Wat stom. God, wat ongelooflijk stom. Een seksuele relatie met Logan was echt het laatste waar ze op zat te wachten. Hij was veel te sterk, veel te dominant, hij zou zich meteen gaan bemoeien met haar leven.

Maar waarom zou hij dat doen? Waarschijnlijk zouden ze gewoon oppervlakkige kennissen blijven. Hij zou zich toch onder geen beding willen binden. Ze betekende eigenlijk niets voor hem.

Ze moest ophouden daarover na te denken. Ze moest helemaal niet meer aan hem denken.

Ze stond op en liep naar de veranda aan de achterkant. Monty lag zoals gewoonlijk naast Maggie, maar hij keek op en kwispelde lui.

Een lekkere vriend ben jij.’ Ze knielde naast hen neer. ‘Terwijl Logan en ik ons uitsloven om je van Madden los te weken lig jij hier maar naar Maggie te lonken.’

Mooi. Liefde.

‘Hoe weet je dat? Het kan ook alleen seks zijn.’

Liefde.

‘Misschien.’ Ze streelde zijn kop. ‘Maar dan zul je Maggie toch eerst moeten overtuigen. Zij zal eisen dat je je bindt. Zij wil een metgezel voor het leven.’ Maar de band tussen mannen en vrouwen was niet zo hecht. Lang geleden had ze de emotionele instabiliteit van haar moeder gehaat en toen had ze zich heilig voorgenomen alleen een huwelijk voor het leven te sluiten. Maar dat was een kinderdroom. De harde leerschool die ze inmiddels had doorlopen had haar geleerd dat relaties tussen mannen en vrouwen vaak oppervlakkig en vluchtig waren.

Liefde.

Niet voor haar.

En ook niet voor Logan.

‘Ik zal het meteen doen,’ zei Margaret. ‘Dat heb je goed gedaan, John. Ik dacht dat dat beest van haar was.’

‘Ik ook.’

‘Zal ik het onderzoek naar Maddens verleden stopzetten?’

‘Nee, ik wil zoveel mogelijk over hem te weten komen.’

‘Je klinkt nijdig.’

‘Ik ben ook nijdig. Ik wil hem met de billen bloot zien.’

‘Waarom?’

Omdat hij zo jaloers was als de pest. Omdat hij vanaf het moment dat het tot hem doordrong dat Madden Sarahs minnaar was geweest, nog nooit zo graag iemand met de grond gelijk had willen maken. ‘Waarom niet? Het is een vuilak.’

‘Je komt zoveel vuilakken tegen. Meestal negeer je hen, tenzij ze je dwarszitten.’

‘Deze wens ik niet te negeren. Ik maak hem af.’

‘Oké, oké. Ik zal proberen of ik binnen een paar dagen wat meer over hem boven tafel kan krijgen.’

Hij verbrak de verbinding en belde het nummer van Galen. ‘Waar hangt Rudzak verdomme uit?’ wilde hij weten toen Galen de telefoon opnam.

‘Ook goeiemiddag. Wat zijn dat voor manieren, Logan?’

‘Heb je Sanchez gevonden?’

‘Gisteravond. Hij wist niet waar Rudzak was, maar ik heb hem zover gekregen dat hij een paar mensen belde. Hij kreeg te horen dat Rudzak een paar dagen geleden terug is gegaan naar de V.S.’

‘Naar welke plaats?’

‘Met onbekende bestemming. Maar voor hij vertrok, heeft hij bij een Russische handelaar een enorme hoeveelheid explosieven en detonators gekocht.’

‘Shit.’

‘Het voorspel zit erop en ik durf te wedden dat hij zich nu op zijn belangrijkste doelwit gaat concentreren. We moeten maar gokken wat dat is. Dodsworth?’

‘Dat zit er dik in. Maar ik heb zeven fabrieken en tweeëntwintig researchlaboratoria in de V.S. Ik heb overal de bewaking versterkt en het ATF komt regelmatig langs voor een controle.’

‘Dat is niet genoeg.’

‘Dat weet ik verdomme ook wel.’

‘Maar je hebt mazzel. Je hebt mij en ik ben al onderweg om je te hulp te schieten. Over een paar uur land ik in San Francisco. Ik zal morgen meteen een kijkje gaan nemen bij de fabriek in Silicon Valley, aangezien dat de grootste is, en vandaaruit ga ik rechtstreeks door naar Dodsworth. Daarna zal ik mijn voelhoorns uitsteken bij mijn contactpersonen om te zien of iemand me een tip kan geven over Rudzak. Als je daarmee akkoord gaat, uiteraard.’

‘En als dat niet zo is, zou je het toch doen.’

‘Wat moet ik daarop zeggen? Ik ben nu eenmaal gezegend met een grote hoeveelheid persoonlijk initiatief. Hoe gaat het met de hondendame?’

‘Prima.’

‘Hoor ik een wanklank? Dat leek echt op grommen.’

‘Ik grom nooit.’

‘Nou, misschien zou de verstandhouding tussen jullie beter worden als je dat wel deed. Ze schijnt erg veel van dieren te houden. Maar ik dacht dat jullie de laatste tijd beter met elkaar konden opschieten.’

Je bent zelf een beest.

Logans vingers om de telefoon verstrakten toen hem te binnen schoot wat Madden tegen Sarah had gezegd. ‘Zorg maar dat je Rudzak vindt. En snel.’

‘Ik vind hem heus wel.’ Galen verbrak de verbinding.

Logan stopte de telefoon in zijn zak en keek naar de zon die langzaam achter de bergen zakte. Hij moest naar binnen, Sarah opzoeken en alle rimpeltjes weer gladstrijken die hij na Maddens vertrek had veroorzaakt. Hij had de hele zaak verprutst. Nu Rudzak inmiddels op hetzelfde continent zat, mocht hij niet toestaan dat Sarah hem dwong weg te gaan.

Hij kon nog niet terug naar de blokhut. Nog niet.

Die verdomde Madden. Met een paar zinnetjes was hij erin geslaagd Logan zijn kalmte te laten verliezen en hem zijn zelfbeheersing te ontnemen.

Ze neukt als een wild beest.

Hij sloot zijn ogen. ‘Jezus.’ Hij voelde een golf van woede en jaloezie opkomen, maar tegelijkertijd reageerde zijn lichaam opnieuw.

Ze is de enige vrouw die ik ooit heb genaaid die nooit nee zei. Tot welke erotische spelletjes was ze bereid geweest?

Hou jezelf in bedwang. Zo’n haast pijnlijke geilheid was niets voor hem. Seks was altijd een verrukkelijk genot geweest, geen obsessie om fanatiek na te jagen.

En dat was het nu ook niet. Zover zou hij het niet laten komen. Zijn eerste reactie op Maddens woorden was instinctief en seksueel geweest, maar zo zou elke man hebben gereageerd. En zodra hij zijn lichaam weer in bedwang had, zou hij naar binnen gaan om ervoor te zorgen dat Sarah die kleine misstap door de vingers zou zien.