Donderdagochtend meldt Daisy zich om even voor tien uur bij de receptie van de studio.

‘Je kunt de weg wel vinden, hè? Jullie zitten in dezelfde ruimte als vorige keer,’ zegt Gerrit. ‘En doe je best. Ik wil je hier volgende week weer zien.’

Daisy lacht maar wat naar hem.

Eva is er al, ziet ze als ze binnenkomt. Lois en zij lijken een ernstig gesprek te voeren. Wanneer ze na de begroeting weer zijn gaan zitten en Lois koffie voor haar inschenkt, blijkt waarover.

‘Ik heb er veel moeite mee om dit aan de orde te moeten stellen, Daisy. Gelukkig zijn Eva en ik het helemaal eens. Dat maakt het wel iets gemakkelijker.’

‘Waar gaat het over?’ Verwonderd kijkt ze van de een naar de ander.

‘Over wie er in de finale komt,’ zegt Eva plompverloren.

‘Nou, jij of ik, of allebei. Dat zou echt super zijn.’

‘Maar niet realistisch.’ Lois kijkt weer moeilijk. ‘Bij vorige Young-Stars was het altijd zo dat een kandidaat die de kwartfinale was doorgekomen, vrijwel zeker kon zijn van de stemmen van zijn fans. Het ging er dan om de stemmen te winnen van degenen die afvielen.’

‘Ja? Wat wil je daar nou mee zeggen?’

‘Dat betekent dat Dave honderd procent zeker is van een finaleplaats.’ Eva zucht en kijkt teleurgesteld. ‘En dat ik geen kans meer maak.’

‘Dit vind ik echt belachelijk,’ protesteert Daisy. ‘Alsof je al opgeeft voordat je bent begonnen.’

‘We geven helemaal niet op,’ reageert Lois fel. ‘We gaan er juist voor dat jullie allebei in de finale komen, maar dan moeten we het superslim spelen.’

‘En Dave dus niet?’

‘Dat voorkomen we niet meer. Zelfs als hij een waardeloos optreden heeft, dan nog komt hij in de finale. Hij had maar iets minder stemmen dan jij, Daisy. Als dit de finale was geweest, had jij gewonnen en was Dave tweede geworden en Eva derde. Het draait om de fans van Jaison. Het grootste deel daarvan, allemaal meisjes, stapt nu waarschijnlijk over naar Dave. Hetzelfde gebeurde met de fans van Daan. Dat waren er best wel veel en dat zijn nu allemaal stemmen voor Dave. Meiden willen nu eenmaal kunnen zwijmelen over een goodlooking boy. Dus stemmen ze niet op een van jullie, maar op de enige jongen die nog in de race is.’

‘Wat oneerlijk! Dus als Eva de sterren van de hemel zingt, terwijl Dave er een rommeltje van maakt, dan wint hij toch.’

‘Helaas is het niet anders, Daisy. Als je naar de geschiedenis van YS kijkt, zou dat niet de eerste keer zijn. Jullie tweeën en Anne hebben een ander type stemmers dan Dave. Dat zijn er ook veel, alleen moeten jullie hun stemmen met z’n drieën delen.’

‘Maar hoe wil je ons dan toch allebei in de finale krijgen?’

‘Door het slim te spelen. Ik heb de stemmen op jou, Eva en Anne onderling vergeleken. De verhouding is ongeveer 50% voor jou, 30% voor Eva en de rest voor Anne. Zelfs als jullie allebei een superoptreden hebben, zal daar niet veel aan veranderen. Dat betekent dus dat het publiek Anne en Eva naar huis gaat sturen.’

‘Ik had dit helemaal niet willen weten. Dit is echt vreselijk.’

‘Waarom zouden we onze kop in het zand steken? Er is namelijk een andere manier om Eva toch in de finale te krijgen.’

‘Lois bedoelt de wildcard van de vakjury,’ zegt Eva. ‘Ik moet niet zingen voor het publiek, want dat verlies ik toch, maar om de vakjury ervan te overtuigen dat ik de beste ben.’

‘Hoe dan?’

‘Eva is als laatste aan de beurt. Ze gaat een prachtig, maar mega-moeilijk nummer zingen, met veel stemvariaties. Riskant, maar zonder risico’s lukt het sowieso niet. Er hoort een achtergrondkoortje bij van twee of drie zangers. Dat mogen dus andere kandidaten zijn. Ik heb de regels erop nagelezen. Nog nooit vertoond, een complete verrassing dus.’

Daisy knippert even met haar ogen. ‘Je wilt dus dat ik in het achtergrondkoortje van Eva ga zingen?’

‘Ja, samen met Jaison en Lisa. Ik gun ze het allebei om nog een keer op het podium te staan. Zeg maar als je het niet wilt, Daisy. Dan bedenk ik iets anders.’

‘Natuurlijk wil ik dat. Hartstikke leuk. En als ik Eva ermee kan helpen. Graag zelfs.’

‘Dat doe je. De vakjury kan dan duidelijk horen dat Eva en jij bijna even goed zijn.’

‘Ik kan expres een beetje minder geven. Dan springt Eva er uit.’

‘Dank je wel, Daisy,’ zegt Eva. ‘Hartstikke lief van je.’

‘Jij had dat toch ook voor mij gedaan. Het lijkt me echt te gek als wij allebei de finale halen.’

Lois krijgt een brede glimlach om haar mond. ‘Ik hoef jullie niets meer uit te leggen.’

‘Wat moet ik zelf eigenlijk zingen?’

‘Een nummer dat bij je past, maar waar we meer mee kunnen doen, iets wat het publiek nog lang niet is vergeten als je in de finale staat.’

‘Je maakt me hartstikke nieuwsgierig.’

‘Blijf dat nog maar even,’ zegt Lois lachend. ‘Eerst wil ik weten of Dennis er voor in is. Hoe laat zou hij hier zijn?’

‘Hè?’ Daisy gelooft haar oren niet. ‘Een uur of drie, zei hij.’

‘Tot die tijd hou ik het spannend. Kom op meiden, we gaan de studio in om jullie single op te nemen.’

Zingen zonder publiek, met een koptelefoon op die al het omgevingsgeluid afsluit, is veel lastiger dan Daisy had verwacht. Ze moet een beetje lachen als ze de eerste proefopname hoort: timing niet goed, foute intonatie. Niets voor haar! Iedereen moet eraan wennen, verzekert de opnameleider haar.

De tweede opname, na een korte pauze, is al een stuk beter. Ze weet nu dat ze een fractie eerder moet timen en dat ze accenten moet voorbereiden, omdat ze anders veel te luid uit het niets komen vallen.

Na nog twee proefopnames is ze helemaal gewend aan de band waarop de muziek staat. Regelmatig krijgt ze daarna omhooggestoken duimen van de opnameleider en de technicus, die de schuiven op het controlepaneel bedient.

‘Fantastisch, Daisy,’ zegt Lois, die samen met Eva zit te luisteren en af en toe aanwijzingen geeft. ‘Rust maar even uit, dan gaan we verder met Eva.’

Eva pikt het nog sneller op dan zij. De derde opname is al vrijwel goed.

Lois glundert. ‘Mijn meiden! Begrijpen jullie nu waarom ik ze heb uitgekozen?’ zegt ze tegen de twee mannen.

Ze lunchen samen met Dave en Anne en hun coaches in het restaurant. Ongetwijfeld heeft Brett Dave allang verteld dat het wel heel raar moet lopen wil hij de finale niet halen, neemt Daisy aan. Toch gedraagt Dave zich bescheiden en doet hij erg aardig tegen Anne. Brett is opvallend stil, Lois en Rodger hebben het over het programma volgende week, zodra de finalisten bekend zijn. Er staat een verrassing op stapel, waar ze nogal geheimzinnig over doen. De drie finalisten hebben in elk geval optredens op woensdag op verschillende plaatsen in het land. Het komt er nu op aan om zoveel mogelijk stemmen te mobiliseren en daar moet je hard voor werken, vertellen ze.

De volgorde van het optreden is deze keer door loting vastgesteld. Anne komt als eerste op, daarna Daisy, dan Dave en Eva als laatste. Zodra de telefoonlijnen worden geopend om te kunnen stemmen, worden korte filmpjes van de optredens getoond, in omgekeerde volgorde. Welke nummers er zullen worden gezongen houden de coaches nog voor elkaar geheim. Pas tijdens de generale repetitie zullen ze weten wat de ‘concurrentie’ gaat doen. Spannend, volgens Rodger. Brett haalt zijn schouders erover op. Dat mag niet uitmaken, vindt hij.

Daisy ziet dat Lois even haar hoofd schudt en dan besluit er niet op in te gaan.

Na de lunch, op weg naar de opnamestudio, komt Lois erop terug. ‘Als Brett nou zo sportief was geweest om jou zijn excuses aan te bieden voor wat hij je heeft geflikt, dan zou ik het hem hebben vergeven,’ zegt ze. ‘Maar nu lust ik hem rauwer dan ik al deed. Dave is een jongen met een grote mond en een heel klein hartje. Achteraf is hij wel oké. Hij moest gewoon even op zijn plaats worden gezet. Het is jammer dat hij door Brett wordt begeleid. Even een geheimpje.’ Ze kijkt Daisy en Eva samenzweerderig aan. ‘Zweren jullie dat jullie er aan niemand iets over zullen zeggen?’

Alsof ze het hebben afgesproken steken Daisy en Eva tegelijk twee vingers van hun rechterhand omhoog.

‘Brett ligt er bij de volgende YoungStars uit. Endstra heeft hem laten weten dat hij deze show mag afmaken zolang er nog een kandidaat van hem in de race is. Daarna is zijn contract met onmiddellijke ingang opgezegd.’

‘Wauw! Vandaar dat hij zo stil was.’

‘Best hard van Endstra,’ zegt Daisy.

Lois haalt haar schouders erover op. ‘Ik vind het wel terecht. Hij heeft niet de juiste mentaliteit. Ik durf jullie rustig te vertellen dat ik er beter van word als een van jullie de finale wint. Maar daar gaat het mij niet om. Ik wil jullie zo goed mogelijk begeleiden, een geweldige tijd bezorgen en samen met jullie uit ons dak gaan als een van jullie wint. Daarna gaan we met z’n drieën een album opnemen. Voor mijn part gaat de opbrengst naar een goed doel, dat maakt me niet uit.’

‘Wat ontzettend lief van je.’

‘Gaan we dat echt doen, een cd opnemen?’ vraagt Eva overdonderd.

‘Dat beloof ik jullie plechtig. Wie er ook gaat winnen, jullie zijn me allebei even lief en hebben allebei een fantastische stem en zijn geweldige performers. En daar gaat het uiteindelijk om.’