om ongelukken.' Helemaal mee eens. Het slank vormgegeven sleutellantaarntje 'Zwarte Kat' gaat inderdaad heel gemakkelijk aan en uit, en 'werpt een krachtige rode lichtbundel op het sleutelgat van elke kattenliefhebber'. Bonsaidozen! Jippie. 'Beoefen de eeuwenoude kunst van de bonsai met deze bak stekjes van de perzisch roze zijdeboom.' Leuk, echt heel leuk.

Ik treur er nog steeds om dat de roze zijden stekjes van liefde die tussen mij en Mark Darcy aan het uitbotten waren, zo bruut vertrapt zijn door Marco Pierre White en mijn moeder, maar probeer toch om er filosofisch tegenover te staan. Misschien is Mark Darcy wel te volmaakt, te glad, te goed afgewerkt voor mij: capabel, intelligent, rookt niet, drinkt niet, heeft auto met chauffeur. Misschien ben ik wel voorbestemd voor een wat wilder, aardser en frivoler type. Bijvoorbeeld Marco Pierre White, of, om nou een volkomen willekeurige naam te noemen, Daniël. Hmmmm. Hoe dan ook, het leven gaat door en het moet uit zijn met dat zelfmedelijden.

Net Shazzer gebeld. Zij zegt dat ik niet ben voorbestemd om het aan te leggen met Marco Pierre White en zeker niet met Daniël. Het enige wat een vrouw in deze tijd nodig heeft is zichzelf. Ha!

2.00 Waarom heeft Mark Darcy me niet gebeld? Waarom niet? Waarom niet? Zal ik dan toch nog door Duitse herder worden opgegeten ondanks alle pogingen tot tegendeel? Waarom ik, o, god?

VRIJDAG 8 DECEMBER

59,5 kg (ramp), 4 eenheden alcohol (g.), 12 sigaretten (uitstekend), 0 kerstcadeaus gekocht (slecht), 0 kaarten verstuurd, lx 1471 gebeld.

16.00 Grrr. Jude belde net, en vlak voor we ophingen zei ze: 'Tot zondag, bij Rebecca.' 'Bij Rebecca? Zondag? Wat is er zondag bij Rebecca?' 'O, eh... heeft ze je niet...? Ze heeft alleen maar een paar... Ik geloof dat het een soort vóór-kerst-etentje is.'

'Ik moet zondag toch werken/ loog ik. Eindelijk een kans om die duistere hoekjes eens uit te stoffen. Ik dacht dat Jude en ik even goede vriendinnen van Rebecca waren, dus waarom zou ze Jude uitnodigen en mij niet.

21.00 Even naar '192' voor opbeurende fles wijn met Sharon, en zij zei: 'Wat trek jij aan op Rebecca's feestje?' Feestje. Dus het is toch een feestje.

24.00 Hoe dan ook, ik moet me niet van streek laten maken. Dit is nou precies een van die dingen die niet meer van belang zijn. Mensen moeten kunnen uitnodigen wie ze willen, zonder dat anderen daar kleingeestig over gaan zitten doen.

5.30 Waarom heeft Rebecca me niet uitgenodigd? Waarom niet? Hoeveel andere feesten zijn er nog waar iedereen is uitgenodigd behalve ik? Ik weet zeker dat iedereen nu op een feest is, lachend, nippend aan dure champagne. Niemand houdt van mij. Kerstmis wordt een complete woestijn zonder één feest, behalve dan die drie tegelijk van de twintigste, wanneer ik de hele avond op een redactievergadering moet zitten.

ZATERDAG 9 DECEMBER 0 kerstfeesten om naar uit te kijken.

7.45 Wakker gebeld door mam.

'Hallo, lieverd. Ik bel je eventjes want Una en Geoffrey wilden weten wat je graag voor kerst zou willen hebben en ik dacht aan een gezichtssauna.'

Hoe bestaat het dat mijn moeder, nadat ze zich volkomen te schande heeft gemaakt en ternauwernood ontsnapt is aan een jarenlange gevangenisstraf, gewoon weer in haar oude leven stapt, openlijk flirt met politiemannen en mij kwelt.

'Trouwens, ga jij ook naar...' - even sprong mijn hart op omdat ik dacht dat ze ging zeggen 'het buffet van kalkoengerechten' en met Mark Darcy op de proppen zou komen, maar nee -

2 49

'... dat feest van Vibrant tv, woensdag?' vroeg ze stralend.

Ik beefde van vernedering. Ik wérk godbetert voor Vibrant tv.

'Ik ben niet uitgenodigd,' mompelde ik. Er is niets ergers dan tegenover je moeder te moeten bekennen dat je niet erg getapt bent.

'Maar lieverd, natuurlijk ben je uitgenodigd. Iederéén gaat.'

'Ik niet.'

'Nou ja, misschien werk je er nog niet lang genoeg. Hoe dan ook...'

'Maar mam,' onderbrak ik haar, 'jij werkt daar helemaal niet.'

'Ja, dat is heel wat anders, lieverd. Hoe dan ook, ik moet gauw ophangen. Daaag!'

9.00 Kortstondige oase in feestjesloze woestijn toen er een uitnodiging bij de post zat, maar luchtspiegeling: was voor uitverkoop van designer-brillen.

11.30 Tom gebeld in vlaag van paranoïde wanhoop om te vragen of hij vanavond met me uit wilde.

'Sorry,' tjilpte hij, 'maar ik neem Jerome mee naar het fact- feest in de Groucho Club.'

O, god, ik vind het vreselijk als Tom zo gelukkig en zelfverzekerd is en het goed met Jerome kan vinden. Veel prettiger wanneer hij down, onzeker en neurotisch is. Zoals hij zelf ook eeuwig zegt: het is altijd fijn wanneer het met anderen slecht gaat.

'Maar ik zie je toch morgen,' ratelde hij verder, 'bij Rebecca.'

Tom heeft Rebecca nog maar twee keer ontmoet, allebei de keren bij mij thuis, en ik ken haar al negen jaar. Ik ga boodschappen doen en hou op met tobben.

14.00 Liep Rebecca tegen het lijf toen ik bij Graham & Green een sjaal kocht voor £169. (Wat is er toch met sjaals? Het ene moment zijn het van die echte kerstcadeautjes, van £9,99, en het volgende moment zie je alleen maar chique fluwelen die evenveel kosten als een televisie. Volgend jaar zullen het wel weer sokken of broeken zijn, en voelen we ons achterge

steld wanneer geen onderbroek van English Eccentrics dragen, van zwart fluweel met een werkje, a £145.)

'Hoi,' zei ik opgewonden, omdat ik dacht dat de feestjesnachtmerrie nu voorbij was, en zij zou zeggen: 'Tot zondag.'

'O, dag,' zei ze ijskoud, zonder me aan te kijken. 'Sorry, ik heb nogal haast.'

Toen ze de winkel uitliep, speelden ze dat liedje over kastanjes roosteren in de open haard, en ik bleef strak staan kijken naar een vergiet van Philippe Starck van £185 en probeerde mijn tranen terug te dringen. Ik haat Kerstmis. Alles is gericht op gezinnen, op romantiek, warmte, gevoel, cadeaus, en als je geen vriend hebt en geen geld, als je moeder het houdt met een gezochte Portugese misdadiger, en je vrienden niet meer je vrienden willen zijn, dan krijg je zin om te emigreren naar een barbaars moslimregime, waar in elk geval alle vrouwen als verworpenen worden behandeld. Maar goed. Het kan me niet schelen. Ik ga gewoon rustig het hele weekend lezen en naar klassieke muziek luisteren. Misschien kan ik The Famished Road uitlezen.

20.30 Blind Date was z.g. Ga nog even een fles wijn halen.

MAANDAG 11 DECEMBER

Kom ik thuis uit mijn werk, staat er een ijzige boodschap op antwoordapparaat.

'Bridget, met Rebecca. Ik weet wel dat je nu bij de tv werkt. Ik weet ook dat je elke avond naar veel opwindender feesten kunt, maar ik had toch gedacht dat je op zijn minst de beleefdheid zou hebben te reageren op de uitnodiging van een vriendin, ook al voel je je te goed om naar haar feestje te komen.'

In alle staten Rebecca opgebeld maar geen gehoor, en geen antwoordapparaat. Besloot bij haar langs te gaan om een briefje achter te laten, en liep op de trap Dan tegen het lijf, die Australiër van beneden met wie ik in april nog gerommeld heb.

'Hoi, vrolijk kerstfeest,' zei hij aanhalig, van veel te dichtbij. 'Heb je je post wel gevonden?' Ik keek hem niet-begrijpend aan.

'Ik heb alles onder je deur door geschoven zodat je niet 's ochtends in je ponnetje naar beneden hoefde.'

Ik stoof de trap weer op, rukte de deurmat weg en daaronder, als een kerstwonder, lag een stapeltje kaarten, brieven en uitnodigingen, allemaal gericht aan mij. Mij. Mij. Mij.

DONDERDAG 14 DECEMBER

58,5 kg, 2 eenheden alcohol (slecht, want gisteren niets, moet morgen compenseren om hartaanval te voorkomen), 14 sigaretten (slecht? of goed? Ja: een verstandig nicotineniveau is waarschijnlijk goed voor je zolang je maar maat houdt met roken), 1500 calorieën (uitstekend), 4 krasloten (slecht maar als het Richard Bransons loterij-zonder- winstbejag was, zou het goed geweest zijn), 0 kaarten verstuurd, 0 cadeautjes gekocht, 5 x 1471 gebeld (uitstekend).

Feestjes, niets dan feestjes! Plus dat Matt van mijn werk net belde of ik dinsdag naar de kerstlunch ga. Het kan niet dat hij wat in me ziet, ik kan zijn oudtante wel zijn, maar waarom belde hij me dan 's avonds? En waarom vroeg hij wat ik aan zou doen? Moet me niet laten opjutten; die stortvloed van feesten en het telefoontje van die knaap mogen me niet naar het hoofd stijgen. Ik moet blijven denken aan die uitdrukking van 'een ezel stoot zich in 't gemeen...' wat betreft het versieren van collega's. Moet ook niet vergeten wat er de laatste keer gebeurde toen ik met jong broekje lag te vrijen: die afgrijselijke vernedering toen Gav zei: 'O, wat een lekker puddinkje.' Hmmm. De kerstlunch vol seksuele beloften wordt bizar genoeg gevolgd door middagdisco (kennelijk denkt redacteur dat dat leuk is) dus kledingkeuze zeer gecompliceerd. Geloof dat ik Jude maar bel.

DINSDAG 19 DECEMBER

60 kg (maar heb nog een week om voor kerst 7 kg kwijt te raken), 9 eenheden alcohol (niet best), 30 sigaretten, 4240 calorieën, I kraslot

(uitstekend), O kaarten verstuurd, 11 kaarten ontvangen, maar 2 van krantenjongen, I van vuilnisman, I van Peugeotgarage en I van hotel waar ik vier jaar geleden heb geslapen voor werk. Ben niet populair, of misschien is iedereen laat dit jaar.

9.00 O, god, voel me afschuwelijk. Vreselijke kater, misselijk en vol maagzuur, en vandaag is die discolunch van het werk. Ik kan niet meer. Ik bezwijk onder de druk van al die onaffe kersttaken, alsof ik eindexamen moet doen. Heb nog geen een kaart gestuurd, nog geen een cadeautje gekocht, behalve dan gisteren tussen de middag, in aanval van paniek, want besefte laatste afspraak met meiden voor kerst, gisteravond bij Magda en Jeremy.

Haat het, dat cadeaus uitwisselen onder vrienden. Anders dan bij je familie weet je nooit wie jou iets gaat geven en wie niet, en of een geschenk een teken van genegenheid moet zijn of een echt cadeau, dus afschuwelijk genoeg is elk pakje een soort verzegeld bod. Twee jaar geleden had ik voor Magda een beeldige oorring van Dinny Hall, en zij had niets voor mij dus geneerde ze zich verschrikkelijk. Daarom kocht ik het jaar daarop niets voor haar, en had zij voor mij een dure fles Chanel. Dit jaar had ik voor haar een grote fles saffraanolie met champagne en een treurig zeepbakje van metaaldraad, en zij raakte vreselijk uit haar humeur en mompelde dat ze nog niets aan haar kerstinkopen had gedaan, wat duidelijk gelogen was. Vorig jaar kreeg ik van Sharon een fles badschuim in de vorm van de kerstman, dus gisteravond gaf ik haar alleen maar douchegel met algen en polypenolie, van de Body Shop, waarop zij mij een tas gaf. Ik had nog een reservefles dure olijfolie ingepakt, als een algemeen noodcadeau, maar die viel uit mijn jas kapot op Mag- da's dure tapijt.

Gatver. Ik wou dat het gewoon alleen maar Kerstmis kon zijn, zonder cadeaus. Het is ook zo stompzinnig, al die inspanning van iedereen, die weerzinwekkende stromen geld besteed aan onzinnige dingen die geen mens wil hebben: niet langer tekens van liefde, maar uit angst geboren oplossingen voor ongenoegen. (Hmmm. Ik ben anders wel hartstikke blij met mijn nieuwe tas.) Waar slaat het nu op dat het hele volk zes weken lang

humeurig loopt rond te rennen in voorbereiding op het examen in Andermans Smaak, waarvoor het hele volk dan en bloc zakt, en blijft zitten met gruwelijke berg ongewenste koopwaar als een soort radioactief afval? Als cadeaus en kaarten nu eens radicaal werden afgeschaft, dan zou Kerstmis een leuk heidens lichtjesfeest zijn om je af te leiden van die eeuwige winterse somberheid. Maar als de regering, kerken, ouders, traditie enz. maar blijven volharden in die uit cadeaus bestaande belasting die alles verpest, waarom dan niet invoeren dat iedereen voor £500 cadeaus voor zichzelf koopt, die uitdeelt aan familie en vrienden om ze dan ingepakt weer terug te krijgen, in plaats van deze afschuwelijke beproeving?

9.45 Net mam aan de lijn. 'Lieverd, ik bel je even om te zeggen dat ik heb besloten dat ik dit jaar niet aan kerstcadeaus doe. Jij en Jamie weten onderhand wel dat de kerstman niet bestaat, en we hebben het allemaal veel te druk. We kunnen gewoon genieten van eikaars gezelschap.'

Maar wij krijgen altijd cadeaus van de kerstman, in een zak aan ons voeteneind. Een grauwe, doodse wereld. Geen echte kerst.

O, god, ik moet echt naar mijn werk, maar ik drink niets bij die disco-lunch, ben vriendelijk en zakelijk tegen Matt, blijf tot halfvier en ga dan kaarten sturen.

2.00 Alles oké. Tuurlijk, iedereen bezope op kerstfeestjes van werk. Ech leuk. Moenou slapen. Klerehoevenieuit.

WOENSDAG 20 DECEMBER 5.20 O, god. O, gód. Waar ben ik?

DONDERDAG 21 DECEMBER

58,5 kg (eigenlijk is er, komisch genoeg, geen reden waarom ik niet zou afvallen met Kerstmis, want ik ben zo vol dat het, zeker na het

kerstdiner, volkomen aanvaardbaar is om elk voedsel te weigeren omdat je gewoon te vol zit Waarschijnlijk is dit de enige tijd van het jaar waarin je niet echt hoeft te eten.).

Tien dagen leef ik nu al als een plunderende slaapwandelaar met een permanente kater, zonder normaal voedsel, en zonder warme maaltijden.

Kerstmis is net oorlog. Het vooruitzicht van winkelen in Oxford Street is voor mij net of ik me achter de vijandelijke linies moet wagen. Ik wou maar dat het Rode Kruis of de Duitsers me vonden. Kreun! Tien uur. Nog niets gekocht. Nog geen kaart gestuurd. Moet naar werk. Goed. Zal nooit meer, nooit meer van mijn leven ook maar iets drinken. Kreun! De veldtelefoon gaat.

Grrr. Mam, maar het leek Goebbels wel die me opdroeg om ogenblikkelijk Polen binnen te vallen.

'Lieverd, ik bel alleen maar even om te horen hoe laat je vrijdagavond hier denkt te zijn.'

Mijn moeder heeft met verbijsterend lef een sentimenteel familiekerstfeest georganiseerd, met haar en pap, en doet net of alles van afgelopen jaar nooit gebeurd is, 'om de kinderen' (d.w.z. ik, en Jamie, die zevenendertig is).

'Mam, ik dacht toch echt dat ik je al gezegd had dat ik niet vrijdag kom, maar op kerstavond. Weet je nog dat we het er uitgebreid over gehad hebben? De eerste keer ergens in augustus...'

'O, kind, doe toch niet zo raar. Je kunt niet het hele weekeinde in je eentje in dat huis zitten terwijl het Kerstmis is. Wat moet je dan eten?'

O, wat haat ik dat. Ze doen net of je als alleenstaande vrouw geen echt thuis hebt en geen vrienden en verantwoordelijkheden, en dat pure zelfzucht de enige reden kan zijn waarom je niet de hele kerstperiode voor Jan en alleman beschikbaar zou zijn om tevreden in een rare kronkel in een slaapzak de nacht door te brengen op de vloer van een tienerkamer, dagenlang spruiten schoon te maken voor vijftig personen en 'vriendelijke gesprekken' te voeren met perverse idioten met 'oom' voor hun naam die ongegeneerd naar je borsten staren.

Maar mijn broer kan precies doen waar hij zin in heeft met ieders zegen, alleen maar omdat hij het toevallig aankan om met

een veganistische Tai-Chi-fanate samen te leven. Om je de waarheid te zeggen zou ik liever helemaal in mijn eentje mijn huis in brand steken dan er met Becca te moeten zitten.

Gewoon niet te geloven dat mijn moeder Mark Darcy niet dankbaarder is voor alle moeite die hij voor haar heeft gedaan. Hij is daarentegen ingelijfd bij 'de dingen waarover niet meer gesproken mag worden', d.w.z. het appartementendebacle, en zij doet net of ze nog nooit van hem heeft gehoord. Ik vermoed eigenlijk dat hij het een en ander heeft opgehoest om iedereen zijn geld terug te kunnen geven. Z. aardig en goed mens. Te goed voor mij, dus.

O, god. Moet lakens op bed doen. Walgelijk om op die ongemakkelijke matras vol knopen te liggen. Maar waar zijn de lakens? Had ik maar wat te eten.

VRIJDAG 22 DECEMBER

Bijna Kerstmis, en ik merk dat ik sentimenteel zit te peinzen over Daniël. Niet te geloven dat ik geen kerstkaart van hem heb gehad (maar nu ik erover nadenk: ik ben er niet in geslaagd zelf kaarten te sturen). Raar gevoel, om het hele jaar zo intiem met elkaar om te zijn gegaan, en nu zo volkomen vervreemd. Z. droevig. Misschien is Daniël stiekem orthodoxe jood. Misschien belt Mark Darcy me morgen om me prettig kerstfeest te wensen.

ZATERDAG 23 DECEMBER

59 kg, 12 eenheden alcohol, 38 sigaretten, 2976 calorieën, 0 vrienden en dierbaren die zich in deze feestdagen iets van mij aantrekken.

18.00 Zo blij dat ik ervoor gekozen heb deze dagen als een Allenige Vrije Meid door te brengen. Net prinses Diana.

18.05 Waar zou iedereen toch uithangen? Bij hun vriendjes natuurlijk, of naar huis, naar hun ouders. Hoe dan ook, dit is een kans om eens wat dingen te doen... of ze hebben zelf een

gezin. Baby's. Donzige kindertjes met pyjamaatjes aan die met roze wangen en schitterende ogen naar de kerstboom kijken. Of misschien zijn ze allemaal naar een groot feest. Behalve ik. Hoe dan ook, moet een heleboel doen.

18.15 Hoe dan ook. Nog maar een uurtje, dan komt Blind Date.

18.45 O, god, ik ben zo vreselijk alleen. Zelfs Jude is me vergeten. Ze heeft me de hele week paniekerig opgebeld omdat ze niet wist wat ze voor Ranzige Richard moest kopen. Mocht niet te duur zijn, want dat is teken dat ze het te serieus gaat nemen, of poging hem te ontmannen (z.g. idee, al zeg ik het zelf); ook niet iets om aan te trekken want smaak is mijnenveld tussen hen en Ranzige Richard moet dan misschien denken aan laatste vriendin Ranzige Jilly (die hij niet terug wil maar van wie hij zogenaamd nog houdt, want dan hoeft hij niet van Jude te houden, de engerd). Laatste idee was whisky maar dan met klein cadeautje extra, anders zo goedkoop en anoniem, en mogelijk in combinatie met mandarijnen en chocolade- munten, al naar gelang de richting van Jude's ijdelheid t.o.v. kerstcadeaus: misselijkmakend schattig, of afschrikwekkend stijlvol en postmodern.

19.00 Noodtoestand: Jude aan de telefoon, in tranen. Komt langs. Ranzige Richard is teruggegaan naar Ranzige Jilly. Komt door cadeau, zegt Jude. Godzijdank dat ik thuisgebleven ben. Ben duidelijk afgezant van kindeke Jezus op aarde om diegenen te helpen die met kerst vervolgd worden door Herodes-figuren als Ranzige Richard. Jude komt om halfacht.

19.15 Verdomme. Begin van Blind Date gemist want Tom belde dat hij langskwam. Jerome had hem teruggenomen maar heeft hem weer aan de kant gezet want hij is nu weer met oud vriendje die zingt in Cats.

19.17 Simon komt langs. Zijn vriendin is terug naar haar man. Godzijdank dat ik thuisgebleven ben om verstoten

vrienden op te vangen, net als Hartenkoningin of Gaarkeuken. Maar zo ben ik: ik vind het leuk om van anderen te houden.

20.00 Hoera! Een kerstwonder! Daniël belde net. 'Zjeg Zjo- nes,' brabbelde hij, 'ik hou van je, Zjones. Sdomme vout gemaakt. Die wrezelijke Branca is een barbiepop. Borsten wijzen almaar naar het noorden. Ik hou van je, Zjones. Kom zomedeen je rokje bekijken.' Daniël! Die geweldige, vieze, sexy, opwindende, jolige Daniël.

24.00 Grrr. Ze zijn geen van allen op komen dagen. Ranzige Richard is van gedachten veranderd en teruggegaan naar Jude; Jerome en Simons vriendinnetje idem dito. Het was alleen maar een aanval van kerstsfeer en herinneringen waardoor iedereen van slag raakte over vroegere partners. En dan Daniël! Die belde om tien uur.

'Hoor eens, Bridge, je weet dat ik op zaterdagavond altijd naar de wedstrijd kijk, hè? Zal ik morgen langskomen vóór het voetballen?' Opwindend. Wild. Jolig. Zeg dat wel.

1.00 Ben volkomen alleen. Hele jaar is fiasco.

5.00 O, wat kan het mij ook verdommen. Misschien is het met Kerstmis zelf niet zo verschrikkelijk. Misschien komen mam en pap 's ochtends wel stralend en helemaal sufgevreeën te voorschijn, houden ze elkaar heimelijk bij de hand, en zeggen ze: 'Kinderen, we hebben jullie iets te vertellen,' en dan kan ik bruidsmeisje zijn bij de hersluiting van hun huwelijk.

ZONDAG 24 DECEMBER: KERSTAVOND

59 kg, I miezerig glaasje sherry, 2 sigaretten maar niks aan want uit raam, I miljoen calorieën waarschijnlijk, 0 warme feestelijke gedachten.

24.00 Z. verward, wat is waar, wat is niet waar? Aan het voeteneind van mijn bed ligt een kussensloop dat mam daar bij het

naar bed gaan heeft neergelegd, kirrend: 'We zullen wel zien of hij dit jaar komt!' en dat nu vol cadeaus zit. Pap en mam, die uit elkaar waren, en zouden gaan scheiden, slapen in hetzelfde bed. In scherpe tegenstelling daarmee slapen mijn broer en zijn vriendin, die al vier jaar samenleven, in aparte kamers. De reden voor dit alles is niet duidelijk, behalve dan misschien dat het kan zijn om oma niet van streek te maken die a) gek is en b) nog niet hier is aangekomen. Het enige wat mij nog met de werkelijkheid verbindt, is dat ik opnieuw een vernederende kerstavond doorbreng in het huis van mijn ouders, in een eenpersoonsbed. Misschien doet pap op dit moment wel pogingen mam te bestijgen. Get, get! Nee, nee! Waarom krijg ik toch zulke gedachten?

MAANDAG 25 DECEMBER

59,5 kg (o, god, ben in kerstmannetje, kerstpudding of iets dergelijks veranderd), 2 eenheden alcohol (een ware zege), 3 sigaretten (idem), 2657 calorieën (bijna allemaal jus), 12 volslagen geschifte kerstcadeaus, 0 kerstcadeaus die ergens op slaan, 0 filosofische overwegingen aangaande betekenis van maagdelijke geboorte, x aantal jaar geleden dat ik zelf nog maagd was.

Wankelde de trap af in hoop dat haar niet naar rook rook, trof mam en Una in politiek debat gewikkeld onder het inkruisen van de spruiten.

'O, ja, ik vind die dinges, hoe-heet-ie, echt goed hoor.'

'Ja, en ik wil maar zeggen, hij heeft die huppeldepup-clausule er toch maar mooi door gekregen, wat niemand had verwacht, hè?'

'Maar ja, je moet de boel toch in de gaten blijven houden want voor je het weet, ben je opgezadeld met zo'n gek als die, hoe heet hij ook alweer, die aanvoerder van de mijnwerkers, je weet wel. Het probleem van gerookte zalm is bij mij dat ik het de hele dag proef, vooral wanneer ik een hoop choconoten heb gegeten. O, hallo, schat,' zei mam toen ze me zag. 'Wat doe je aan op kerstdag?'

'Dit,' zei ik knorrig.

'O, Bridget, doe niet zo idioot! Je kunt dat niet aan op kérstdag! Nou, ga je nog even mee naar de woonkamer om tante Una en oom Geoffrey gedag te zeggen voor je je gaat verkleden?' zei ze met dat heldere, bruisende en overmatig opgewekte stemgeluid dat altijd betekent: als je niet doet wat ik zeg, zet ik de mixer op je gezicht!

'Ha, die Bridget! Kom eens hier! Hoe is het met je liefdesleven?' grapte Geoffrey en hij omhelsde me op de bekende wijze, waarna hij rood werd en zijn broek optrok.

'Goed.'

'Dus nog steeds geen vent. Kind! Wat moeten we toch met je beginnen!'

'Is dat een chocoladekoekje?' vroeg oma, die mij recht in mijn ogen keek.

'Rug recht, lieverd,' siste mam.

Lieve god, help me. Ik wil naar huis. Ik wil mijn eigen leven. Ik voel me geen volwassene meer, ik voel me als een puberjongetje op wie iedereen kwaad is.

'Maar hoe moet dat dan met de baby'tjes, Bridget?' zei Una.

'O, kijk, een penis,' zei oma met een reuzentube Smarties in haar handen.

'Ik ging me net verkleden,' zei ik, met een lijmerige glimlach naar mam. Ik vloog naar mijn slaapkamer, gooide het raam open en stak een Silk Cut op. Toen zag ik op de verdieping onder mij Jamies hoofd uit het raam steken, ook met een sigaret. Twee minuten later ging het badkamerraam open en daar verscheen een kastanjebruin kapsel dat even later oplichtte. Mam, godbetert.

12.30 Cadeautjes uitpakken was afgrijselijk. Ik slaak altijd verrukte kreten om te verdoezelen dat ik het cadeau weerzinwekkend vind, en dus krijg ik steeds verschrikkelijker dingen. Van Becca bijvoorbeeld, die me, toen ik nog bij de uitgeverij werkte, een opeenvolging van elk jaar gruwelijker boekvormige kleerborstels, schoenlepels en haarversiersels heeft gegeven, kreeg ik dit jaar een koelkastmagneetje in de vorm van een klapbord. Una, die voor elke huishoudelijke taak een ap

paraat nodig heeft, gaf me een reeks minimoersleutels om allerlei verschillende doppen en deksels mee open te maken. Terwijl mijn moeder, die me altijd cadeaus geeft die mijn leven meer op dat van haar moeten doen lijken, me een eenpersoons slow cooker schonk. 'Je hoeft alleen maar even 's morgens voor je naar je werk gaat het vlees aan te braden, en er wat groenten bij te doen.' (Beseft ze wel hoe moeilijk het 's ochtends kan zijn om alleen maar een glas water te tappen zonder over te geven?)

'O, kijk, het is geen penis, het is een koekje,' zei oma.

'Ik geloof dat de jus gezeefd moet worden, Pam,' riep Una, die met een pan uit de keuken kwam.

O, nee. Dat niet. Alsjeblieft, dat niet.

'Nee hoor, meid, dat denk ik niet,' zei mam, al bloeddorstig sissend tussen haar opeengeklemde tanden. 'Heb je wel geroerd?'

'Niet zo betuttelend doen, Pam,' zei Una met een vervaarlijke glimlach. Ze draaiden om elkaar heen als boksers. Zo gaat het elk jaar met de jus. Gelukkig werden ze afgeleid: er klonk een luid gekraak en geschreeuw en er kwam iemand binnenstormen door de tuindeuren. Julio.

Iedereen verstarde en Una slaakte een gil.

Hij was ongeschoren en had een fles sherry in zijn hand. Hij liep struikelend op pap af en richtte zich in zijn volle lengte op.

'Jij met mijn vrouw slapen.'

'Aha,' antwoordde pap, 'gelukkig kerstfeest, meneer, eh... Glaasje sherry? O, u hebt al. Prima, prima! Kerstgebakje dan?'

'Jij,' donderde Julio, 'met mijn vrouw slapen.'

'O, o, hij is zo echt zuidelijk, hè,' sprak mam koket, terwijl alle anderen hem vol afgrijzen aanstaarden. Al de keren dat ik Julio gezien heb, was hij kraakhelder en keurig gekapt en had hij een herenhandtas bij zich. Nu was hij verwilderd, dronken, slonzig en, eerlijk gezegd, precies het type voor wie ik zou vallen. Geen wonder dat mam eerder opgewonden leek dan gegeneerd.

'Julio, ondeugende jongen,' kirde ze. O, god, ze was nog altijd verliefd op hem.

'Jij,' zei Julio, 'met hem slapen.' Hij spuugde op het Chinese

tapijt en stormde naar boven, achtervolgd door mam, die over haar schouder jubelde: 'Wil jij voorsnijden, pappie, en laat iedereen gaan zitten.'

Niemand verroerde zich.

'Oké, jongens,' zei pap met een gespannen, ernstige, mannelijke stem, 'er zit boven een gevaarlijke crimineel met Pam als gijzelaar.'

'O, zij vond het helemaal niet erg, als je het mij vraagt,' kwam oma ertussen, die op dit ongelukkige tijdstip een van haar zeldzame heldere ogenblikken had. 'O, kijk, er zit een koekje tussen de dahlia's.'

Ik keek uit het raam en schrok me een ongeluk. Lenig als een jonge vent kwam Mark Darcy aanhollen over het gras, en hij stoof door de tuindeuren naar binnen. Hij was vuil en hij zweette, zijn haar zat in de war en zijn hemd stond open. Ding-dong\

'Iedereen moet stil en rustig blijven zitten, alsof alles normaal is,' zei hij zachtjes. We waren allemaal zo verbijsterd, en hij was zo verrukkelijk autoritair, dat we als gehypnotiseerde zombies deden wat hij zei.

'Mark,' fluisterde ik toen ik langs hem liep met de jus, 'hoe kun je dat zeggen? Normaal bestaat niet.'

'Ik weet niet of Julio gewelddadig is. De politie staat buiten. Als we je moeder zover kunnen krijgen dat zij beneden komt, en hem boven laat, dan kunnen ze binnenkomen om hem te pakken.'

'Oké, laat dat maar aan mij over,' zei ik, en ik liep naar de trap.

'Mam!' gilde ik naar boven. 'Ik kan de papieren servetjes nergens vinden.'

Ze hielden allemaal hun adem in. Er kwam geen antwoord.

'Nog eens,' fluisterde Mark, met een bewonderende blik op mij.

'Laat Una de jus terugbrengen naar de keuken,' siste ik. Hij deed wat ik zei en stak zijn duim naar me op. Ik stak ook mijn duim op en schraapte mijn keel.

'Mam?' schreeuwde ik weer naar boven. 'Weet jij waar de zeef is? Una zegt dat de jus niet helemaal goed is.'

Tien seconden later klonk er een luid geroffel op de trap en mam stormde naar binnen met een rood gezicht.

'De papieren servetjes zitten in de papieren-servetjeshouder aan de muur, sufferdje. En wat heeft Una met de jus uitgespookt? Jezus! We zullen de mixer erin moeten zetten!'

Ze was nog niet uitgepraat of er gingen rennende voetstappen de trap op, en boven ons hoofd brak een tumult los.

'Julio!' gilde mam, en ze vloog naar de deur.

De detective die ik herkende van het politiebureau stond in de deuropening van de woonkamer. 'Allemaal rustig blijven alstublieft. Alles is onder controle.'

Mam slaakte een gil toen Julio, vastgeklonken aan een jonge politieman, in de hal verscheen en achter de detective aan de voordeur uitgeduwd werd.

Ik zag hoe ze zich vermande en de kamer rondkeek om de situatie op te nemen.

'Hè, maar goed dat ik Julio heb kunnen kalmeren,' zei ze na een poosje opgewekt. 'Wat een toestand. Gaat het, pappie?'

'Je bloesje zit binnenstebuiten, mammie,' zei pap.

Ik staarde naar dat gruwelijke tafereel en voelde me alsof de hele wereld om me heen in elkaar klapte. Toen legde iemand een sterke hand op mijn arm.

'Kom mee,' zei Mark Darcy.

'Wat?' vroeg ik.

'Niet "wat" zeggen, Bridget, maar "pardon",' siste mam.

'Mevrouw Jones,' zei Mark kordaat, 'ik neem Bridget mee om het restant van de verjaardag van het kindje Jezus te gaan vieren.'

Ik haalde diep adem en greep de hand die Mark Darcy mij toestak.

'Gelukkig kerstfeest allemaal,' zei ik met een vriendelijke glimlach. 'Tot ziens op het Nieuwjaarsbuffet-van-Kalkoengerechten.'

En zo ging het verder:

Mark Darcy nam me mee naar Hintlesham Hall om champagne te drinken en een late kerstlunch te eten, z.g. Genoot vooral van de vrijheid jus over mijn kerstkalkoen te gieten zonder partij te kiezen, voor het eerst van mijn leven. Kerst zonder mam en Una was een vreemde, wonderbaarlijke ervaring. Vond

het onverwacht gemakkelijk om met Mark Darcy te praten, vooral omdat we de kerstbelegering van Julio moesten ontleden.

Het blijkt dat Mark de afgelopen maand heel veel in Portugal heeft gezeten, zoals een sympathieke privé-detective dat zou doen. Hij vertelde me dat hij Julio in Funchal had aangetroffen en ook te weten was gekomen, voor een groot deel, waar het geld was gebleven, maar hij had Julio op geen enkele manier zover kunnen krijgen dat hij iets teruggaf.

'Maar hij zal zich nu misschien bedenken,' zei hij grijnzend. Het is echt een z. lieve jongen, Mark Darcy, en ook z.z. slim.

'Waarom is hij eigenlijk weer naar Engeland gekomen?'

'Tja, het is een beetje een cliché, maar ik had zijn achilleshiel ontdekt.'

'Wat?'

'Niet "wat" zeggen, Bridget, maar "pardon",' zei hij, en ik giechelde. 'Jouw moeder is wel het onmogelijkste mens ter wereld, maar ik besefte dat Julio van haar hield. Hij houdt echt van haar, namelijk.'

Dat rotmens, dacht ik. Waarom is zij nou weer de onweerstaanbare seksgodin? Misschien moet ik toch een keer naar Kleuren Maken Mooi.

'Maar wat deed je toen?' vroeg ik, terwijl ik op mijn handen ging zitten omdat ik anders zou schreeuwen: En ik dan? Waarom houdt er niemand van mij?

'Ik heb hem alleen maar verteld dat ze de kerstdagen met je vader doorbracht, en ook, vrees ik, dat ze in hetzelfde bed zouden slapen. Ik had zo'n gevoel dat hij net gek genoeg zou zijn, en stom genoeg, om te proberen die, eh, plannen te verijdelen.'

'Maar hoe kon je dat weten?'

'Gewoon, zo'n voorgevoel. Dat krijg je in mijn werk.' God, wat een man!

'Maar het was zo ontzettend aardig van je, om vrij te nemen van je werk en zo. Waarom heb je al die moeite gedaan?'

'Bridget,' zei hij, 'dat snap je toch wel?'

O,god.

Toen we boven kwamen, bleek dat hij een suite had genomen. Het was er geweldig, z. chique en erg leuk en voor de grap

probeerden we alle voorzieningen en dronken we nog meer champagne en hij vertelde dat hij van me hield en hoe dat allemaal zat, het soort verhaal, om eerlijk te zijn, waar Daniël altijd mee aankwam.

'Maar waarom heb je me dan voor Kerstmis niet opgebeld?' vroeg ik achterdochtig. 'Ik heb twee keer een boodschap ingesproken.'

'Ik wilde niet met je praten tot de klus geklaard was, en ik dacht niet dat je wat in me zag.'

'Wat?'

'Nou ja, je liet me zitten omdat je je haar aan het drogen was! En de eerste keer dat ik je ontmoette, had ik die achterlijke trui aan en die sokken met hommels die ik van mijn tante had gekregen, en ik gedroeg me als een pummel. Ik dacht dat jij me een ontzettende hark vond.'

'Ja, eerst wel een beetje,' zei ik. 'Maar...'

'Maar wat?'

'Bedoel je niet maar pardon?'

Toen nam hij het champagneglas uit mijn hand, kuste me, en zei: 'Zo, Bridget Jones, nu ga ik uitgebreid "pardon" tegen je zeggen.' Hij tilde me op en droeg me in zijn armen naar de slaapkamer (waar een hemelbed stond!) en deed allerlei dingen die tot gevolg hebben dat ik, wanneer ik ooit in de toekomst nog een diagonaal geruite trui zie, spontaan in rook zal opgaan van schaamte.

DINSDAG 26 DECEMBER

4.00 Weet eindelijk wat het is om gelukkig te zijn met een man en het is met diepe droefheid, woede en een verpletterende verslagenheid dat ik het moet uitdrukken in de woorden van een overspelige, misdadige tv-persoonlijkheid: 'Niet "wat" zeggen, lieverd, maar "pardon", en doe wat je moeder zegt.'

JANUARI / DECEMBER EEN OVERZICHT

3836 eenheden alcohol (niet best) 5277 sigaretten

n.090.265 calorieën (weerzinwekkend)

3457 (ong.) veteenheden (in alle opz. walgelijk idee)

32 kg en 400 gram aangekomen

kg en 500 gram afgevallen (uitstekend) 42 juiste lotnummers (z.g.)

387 onjuiste lotnummers

98 krasloten in totaal gekocht

£no in totaal gewonnen met krasloten

£12 winst in totaal op krasloten (yesss! yesss! Heb het systeem verslagen terwijl ik intussen goede doelen steunde, als echte weldoenster)

... x 1471 gebeld (veel)

valentijnskaart (z.g.)

kerstkaarten (z.g.)

n4 dagen zonder kater (z.g.)

vriendjes (maar de een nog maar zes dagen) 1 aardig vriendje

1 goed voornemen uitgevoerd (z.g.)   Werkelijk een uitstekend jaar!