doe het zelf wel. Natuurlijk snapte ik er helemaal niets van, dus belde ik het belastingkantoor op. Die man deed ontzettend uit de hoogte tegen me. "Echt, mevrouw Jones," zei hij, "ik begrijp niet wat u er zo moeilijk aan vindt." En ik zei: "Hoor eens, weet u hoe je een brioche moet bakken?" Hij begreep me, legde me alles uit en we hadden het binnen een kwartier voor elkaar. Kortom, wat ik zeggen wilde, ik ga vandaag met hem lunchen. Een belastingman! Stel je eens voor!'

'Wat?' stamelde ik, en ik greep me vast aan de deurstijl. 'En Julio dan?'

'Julio is een "vriend" van me, maar dat betekent nog niet dat ik niet meer "vrienden" kan hebben,' zei ze lief, terwijl ze een geel pakje aantrok. 'Wat vind je hiervan? Net gekocht. Knalcitroengeel! Nou, ik moet ervandoor. We hebben om kwart over een afgesproken in de koffieshop van Debenham.'

Toen ze weg was, lepelde ik wat muesli uit het pak naar binnen en slobberde het restje wijn op dat in de koelkast stond.

Ik weet wat het is met mijn moeder: ze heeft ontdekt wat het is om macht te hebben. Ze heeft macht over pappa, hij wil haar terug. Ze heeft macht over Julio en de belastingman, en iedereen bespeurt haar macht, en wil ook wat, waardoor ze nog onweerstaanbaarder wordt. Dus het enige wat ik hoef te doen is iets of iemand vinden waar ik macht over heb, en dan... O, god, ik heb niet eens macht over mijn eigen haar.

Ik ben zo depri. Daniël heeft de hele week vriendelijk en zelfs flirterig tegen me gekletst, maar ik kan nergens uit opmaken wat we nu eigenlijk met elkaar hebben. Hij doet of het doodnormaal is om met een collega naar bed te gaan en het daar verder bij te laten. Mijn werk - vroeger alleen maar irritant - is nu een vreselijke marteling geworden. Ben in alle staten, telkens als hij gaat lunchen of 's avonds zijn jas aantrekt om weg te gaan: waarheen? met wie? met wié?

Perpetua heeft kans gezien al haar werk op mij af te schuiven en hangt permanent aan de telefoon te kakelen met Arabella of Piggy, over dat appartement in Fulham van een half miljoen dat ze met Hugo gaat kopen. 'O, ja zag! Nee, o, hélemaal mat je eens heur. Maar de kwestie is: wil ik nog eens dertig mille neertellen voor een vierde slaapkamer?'

Vrijdag om 16.15 belde Sharon me op mijn werk. 'Ga je morgen mee uit, met Jude en mij?'

'Eh...' In mijn stilzwijgende paniek dacht ik: maar Daniël zal voor hij weggaat toch wel vragen of we elkaar dit weekeinde kunnen zien?

'Bel me maar op als hij niets zegt,' zei Shazzer droogjes toen ik geen antwoord gaf.

Om 17.45 zag ik Daniël met zijn jas aan de deur uit lopen. Mijn gewonde uitdrukking moet zelfs hem geraakt hebben, want hij glimlachte ontwijkend, knikte naar de computer en holde naar buiten.

En al gauw verscheen 'bericht' op het scherm. Ik drukte op rms. Er stond:

Bericht Jones

Prettig weekend. Toedeloe.

Cleave

Diep ellendig belde ik Sharon. 'Hoe laat morgen?' mompelde ik beschaamd. 'Halfnegen. Café Rouge. Trek het je maar niet aan. Wij houden van je. Zeg maar namens mij dat hij dood kan vallen. Gevoelsarme zak.'

2.00 Harstk luek avon met Shazzenjude. Stome kerl kam- menie schele. Wel beetj misslk. Ooo!

ZONDAG 5 MAART

8.00 Kut. Was ik maar dood. Drink nooit meer iets, mijn hele leven niet meer.

8.30 Oef. Heb zin in patat.

I 1.30 Moet water drinken, maar kan beter ogen dichthouden en hoofd stil op kussen laten liggen om al die radertjes en fladderende beesten in hoofd niet te storen.

12.00 Verdomd leuk geweest maar z. verward vanw. advies over Daniël. Moest eerst met Jude haar problemen met Ranzige Richard doornemen want die zijn serieuzer, omdat zij al achttien maanden wat hebben, en niet nog maar één keertje naar bed zijn geweest. Dus bescheiden gewacht tot het mijn beurt was voor de laatste aflevering van mijn feuilleton. Het eenstemmig oordeel was prompt: klootzak.

Toen kwam Jude met het mooie begrip 'jongenstijd' uit de film Clueless: vijf dagen ('zeven' riep ik) waarin een nieuwe verhouding in de lucht blijft hangen nadat de seks voor het mannetje niet de verwachte aardbeving is geweest; maar is normale afkoelperiode om gevoelens op een rijtje te zetten alvorens verder te gaan. Volgens Jude maakte Daniël zich natuurlijk zorgen over de werksituatie enz., dus ik moest hem een kans geven, vriendelijk en flirterig zijn om hem te laten zien dat ik hem vertrouw en geen eisen ga stellen of razend word.

Maar toen begon Sharon te sputteren boven de geraspte Parmezaanse kaas en zei dat het onmenselijk was om een vrouw na seks twee weken aan een draad te laten hangen, walgelijk misbruik van vertrouwen, en ik moest hem precies zeggen wat ik van hem dacht. Hmmm. Nou ja. Ik ga nog een dutje doen.

14.00 Net terug van heldhaftige expeditie naar beneden om krant en glas water te halen. Voelde water als kristallen stroom hoofd binnenvloeien, op plek waar hardste nodig. Nu ik erover nadenk weet ik niet of water wel je hoofd in kan stromen. Misschien gaat het via de bloedbaan. Kater veroorzaakt door uitdroging, dus misschien wordt via haarvaten water naar hersens gevoerd.

14.15 Stukje in krant over tweejarigen die test moeten afleggen om aangenomen te worden op peuterzaal. Sprong gewoon uit mijn vel. Moet naar theepartijtje voor verjaardag van petekind Harry.

18.00 Als een maniak - had het gevoel dat ik doodging - door grauw, verregend Londen naar Magda gereden. Onderweg verjaarscadeautjes gekocht bij Waterstone. Moed in

schoenen bij gedachte te laat te komen, met kater, plus gezelschap van moedertjes (voorheen carrièrevrouwen) die elkaar om het hardst beconcurreren. Magda, destijds goederenmakelaar, liegt nu over Harry's leeftijd om hem erg slim voor zijn leeftijd te laten lijken. Zelfs bij zijn verwekking was ze nietsontziend en probeerde acht keer zo veel foliumzuur en mineralen in te nemen als een ander. De geboorte was geweldig. Ze had iedereen al maanden voorgehouden dat het een natuurlijke geboorte zou worden, maar na tien minuten begaf ze het en begon te gillen: 'Geef me die verdovende middelen, stom wijf!'

Theepartijtje was nachtmerrie: ik en een kamer vol supermoeders, eentje met baby van vier weken oud.

'O, is het geen schatje!' koerde Sarah de Lisle, en ze snauwde toen: 'Hoe was zijn agpar?' Dat is een test die ze moeten doen als ze twee minuten oud zijn. Magda heeft zichzelf twee jaar geleden voor gek gezet door bij een etentje op te scheppen dat Harry een tien had, waarop een van de gasten, toevallig verpleegster, haar erop wees dat die test maar tot negen punten gaat.

Maar Magda laat zich niet ontmoedigen; ze schept nu op dat Harry al op het potje gaat en heeft zo in het kringetje van moeders een hele golfbeweging van zindelijkheidsgepoch teweeggebracht zodat de peuters, duidelijk nog op een leeftijd dat ze in veilige lagen rubber ingepakt moeten zijn, ronddribbelden in een soort miniatuur-tanga's. Ik was nog geen tien minuten binnen of er lagen al drie drollen op het tapijt. Er werd een gewild grappige, maar venijnige discussie gevoerd over wie de dader kon zijn, gevolgd door het woest afstropen van badstof broekjes, wat weer een nieuwe strijd deed oplaaien over de grootte van de piemels van de jongetjes en dus ook van de vaders.

'Je kunt er nou eenmaal niets aan doen, het is erfelijk. Cosmo heeft daar toch geen problemen mee, of wel?'

Ik dacht dat ik stapelgek zou worden van dat gekrakeel. Me uiteindelijk verontschuldigd en naar huis gereden, dolblij dat ik niet getrouwd was.

MAANDAG 6 MAART

11.00 Werk. Totaal uitgeput. Lag gisteravond net lekker in een warm bad met geraniumolie en een wodka-tonic toen de bel ging. Mijn moeder stond op de stoep, badend in tranen. Het duurde een tijd voor ik doorkreeg wat er aan de hand was, want ze bleef maar in de keuken rondstrompelen, steeds harder huilend, en roepend dat ze niets wilde zeggen, totdat ik me af begon te vragen of die plotselinge vloed van onuitputtelijke seksuele macht opeens was gestuit omdat pap, Julio en de belastingman alle drie tegelijk hun belangstelling hadden verloren. Maar nee. Ze was alleen maar geraakt door de leuze: 'Haal alles uit je leven!'

'Ik voel me net die krekel die de hele zomer alleen maar heeft gezongen,' onthulde ze (zodra ze merkte dat mijn interesse voor haar crisis wat minder werd), 'en nu ben ik in de winter van mijn leven, en ik heb niets van mezelf.'

Ik wilde haar uitleggen dat ik het niet echt 'niets' vond, drie potentiële geschikte partners die stonden te trappelen, plus de helft van het huis en de pensioenvoorzieningen, maar ik hield me in.

'Ik wil carrière maken,' zei ze. Mijn slechtere ik verkneukelde zich omdat ik wel carrière maakte. Of tenminste een baantje had. Ik was een krekel die een grote berg gras of vliegen of wat die beesten dan ook vreten, verzamelde voor de winter, ook al had ik dan geen vriendje.

Op het laatst slaagde ik erin mam wat op te vrolijken door haar mijn hele garderobe te laten bekijken en bekritiseren. Daarna mocht ze me zeggen wanneer ik moest beginnen kleren van Jaeger en Country Casuals te dragen. Het deed wonderen, en tot slot was ze weer zozeer zichzelf dat ze in staat was Julio op te bellen om een afspraak te maken voor 'een slaapmutsje'.

Toen ze wegging, was het over tienen dus belde ik Tom om hem het gruwelijke nieuws te melden dat Daniël het hele weekeinde niet had opgebeld, en hem te vragen hoe hij dacht over de strijdige raadgevingen van Jude en Sharon. Tom zei dat ik naar geen van beiden moest luisteren, niet moest flirten of ze

denpreken afsteken, en alleen maar een afstandelijke, koele, doorgewinterde ijskoningin moest zijn.

Hij beweert dat een man zich, naar zijn gevoel, permanent op een soort seksuele ladder bevindt met alle vrouwen óf boven zich, óf onder zich. Als de vrouw 'onder' is (d.w.z. wel bereid is, of erg graag wil) dan wil hij, om met Groucho Marx te spreken, 'geen lid zijn van haar club'. Die hele mentaliteit vind ik ontzettend deprimerend maar Tom zegt dat ik niet zo naïef moet zijn; als ik echt om Daniël geef en hem wil veroveren, dan moet ik hem negeren en zo koud en afstandelijk doen als maar mogelijk is.

Ten slotte om twaalf uur naar bed, z. verward, maar drie keer wakker gebeld door pap.

'Als iemand van je houdt, is het net of er een deken om je hart gewikkeld zit,' zei hij, 'en als die dan wordt weggehaald...' en hij barstte in snikken uit. Hij telefoneerde vanuit het omahuisje achter in de tuin van de Alconbury's, waar hij logeert 'tot alles weer in orde is', zoals hij het hoopvol noemt.

Ik besefte plotseling dat alles veranderd is, dat ik nu voor mijn ouders zorg in plaats van zij voor mij, wat me heel onnatuurlijk en verkeerd voorkomt. Zo oud ben ik toch ook weer niet?

MAANDAG 6 MAART

56 kg (z.z.g., besef dat geheim van afvallen is: je niet wegen).

Kan officieel bevestigen dat je het hart van een man tegenwoordig niet meer verovert door schoonheid, voedsel, seks of een aantrekkelijk karakter, maar puur door je vermogen een ongeïnteresseerde indruk te maken.

De hele dag op het werk geen enkele notitie genomen van Daniël. Deed of ik het druk had (niet lachen). Steeds 'bericht' op mijn scherm maar ik bleef zuchten en mijn haar uit mijn gezicht schudden als zeer bekoorlijk en hoogst belangrijk personage onder hoge werkdruk. Aan het eind van de dag besefte ik dat het werkte, net als zo'n wonderbaarlijke reactie in het schei- kundelab op school (fosfor, lakmoestest of weet ik veel). Hij

keek voortdurend naar me en wierp me veelbetekenende blikken toe. Toen Perpetua weg was, liep hij langs mijn bureau, bleef even staan en zei zachtjes: 'Jones, heerlijk schepsel, waarom negeer je mij?'

Ik werd overspoeld door blijdschap en genegenheid, en stond al op het punt het hele verhaal over de strijdige theorieën van Tom, Jude en Shazzer af te ratelen. Maar de goden waren me gunstig gezind en de telefoon ging. Ik rolde verontschuldigend met mijn ogen en nam op. Daarna stoof Perpetua binnen, veegde met haar achterste een stapel drukproeven van mijn bureau en bulderde: 'O, Daniël. Nu moet je eens even...' en sleurde hem weg, wat wel zo goed uitkwam omdat Tom belde, die zei dat ik mijn ijskoninginnenrol moest volhouden, en me een mantra leerde die ik moest opzeggen op mijn zwakke momenten. 'Verre, ongenaakbare ijskoningin. Verre, ongenaakbare ijskoningin.'

DINSDAG 7 MAART

59 kg of 58 kg of 59,5 kg???, 0 eenheden alcohol, 20 sigaretten, 1500 calorieën,

6 krasloten (niet best).

9.00 Kreun! Hoe kan ik nou midden in de nacht drie pond zijn aangekomen? Ik woog 59 toen ik naar bed ging, 58 om vier uur 's nachts, en 59,5 toen ik opstond. Gewichtsverlies kan ik tenminste begrijpen, dat verdampt of verdwijnt door de wc of zoiets, maar hoe kan het nou toenemen? Reageert het ene soort voedsel soms met het andere, zodat het zich vermenigvuldigt om steeds zwaardere, dichtere vetlagen op te bouwen? Ik zie er niet dikker uit. Mijn knoop kan nog dicht, maar de rits van mijn spijkerbroek uit 1989 helaas niet. Misschien wordt mijn hele lichaam kleiner maar compacter. Ik lijk wel zo'n vrouwelijke bodybuilder, een misselijkmakende gedachte. Bel Jude om te klagen over mislukt dieet, zij zegt: 'Schrijf eerlijk alles op wat je eet, en kijk of je je er echt wel aan houdt.' Hier komt de lijst:

ontbijt: krentenbol (Scarsdale-dieet, variant op de opgegeven snee volkorentoost); Mars (Scarsdale-dieet, variant op de opgegeven halve grapefruit) tussendoortje: twee bananen, twee peren (overgeschakeld op Fruitdieet want uitgehongerd en die Scarsdale-worteltjes staan me tegen). Pak sinaasappelsap (Rauwkostdieet tegen cellulitis) lunch: gepofte aardappel (Scarsdale vegetarisch dieet) en kekererwtenpuree (Hay-dieet, lekker met gepofte piepers want allemaal zetmeel, en ontbijt plus tussendoortje waren allebei alkalinevormend, behalve krentenbol en Mars, geringe afwijking) avondeten: vier glazen wijn, patat en gebakken vis (Scarsdale- dieet en Hay-dieet, proteïnerijk); portie tiramisu; pepermunt- Aero (bezopen)

Bij alles waar je toevallig zin in hebt, kun je al te gemakkelijk een dieet vinden waar het in past, besef ik nu, maar diëten hoor je niet door elkaar gooien, je moet er een uitkiezen en je eraan houden, en dat ga ik doen, zodra ik deze chocoladecroissant op heb.

DINSDAG 14 MAART

Ramp. Absolute ramp. Was zo verguld van het succes van Toms ijskoninginnentheorie dat ik als het ware begon door te slaan naar de andere kant en in de theorie van Jude terechtkwam, zodat ik weer e-mail naar Daniël begon te sturen, om hem te laten merken dat ik hem vertrouw, dat ik geen eisen ga stellen of razend word zonder goede reden.

Halverwege de ochtend had die aanpak van ijskoningin plus Mannen komen van Mars, vrouwen komen van Venus zo veel succes dat Daniël bij de koffiemachine recht op me afkwam en vroeg: 'Ga je volgend weekeinde mee naar Praag?'

'Watte? Eh... hahahaha, bedoel je niet dit weekeinde maar het weekeinde daarop?'

'Ja ja, vólgend weekeinde,' zei hij, op een bemoedigende, wat neerbuigende toon, alsof hij me Engels aan het leren was.

'O, ja! Enig!' zei ik, en in mijn opwinding vergat ik de hele ijskoningin.

Vervolgens kwam hij naar me toe en hij vroeg of ik mee ging lunchen om de hoek. We spraken af dat we elkaar buiten zouden ontmoeten zodat niemand iets zou vermoeden, en het was allemaal ontzettend opwindend en stiekem totdat hij, onderweg naar de pub, tegen me zei: 'Hoor eens, Bridget, het spijt me echt, maar ik heb een stommiteit uitgehaald.'

'Wat? Hè?' vroeg ik en ik dacht intussen aan mijn moeder; had ik niet 'pardon?' moeten zeggen?

'Ik kan volgend weekeinde niet naar Praag. Ik begrijp niet wat me bezielde. Maar misschien kunnen we een ander keertje gaan.'

In mijn hoofd begon een sirene te loeien, en reusachtige neonletters flitsten op, met Sharons hoofd in het midden: zakkigheid zakkigheid.

Ik bleef stokstijf op het trottoir staan en keek woedend op.

'Wat is er?' vroeg hij, met een vermaakte uitdrukking op zijn gezicht.

'Ik heb schoon genoeg van jou,' zei ik razend. 'Ik heb je die eerste keer dat je mijn rok probeerde open te maken meteen al gezegd dat ik niets moet hebben van die gevoelsarme zakkigheid. Het was een rotstreek om met me te blijven flirten en met me naar bed te gaan en daarna zelfs niet één keertje op te bellen, en net te doen of er nooit wat gebeurd was. Vroeg je soms of ik mee ging naar Praag om erachter te komen of je nog met mij naar bed kon voor het geval je daar zin in had, alsof we op een soort ladder zaten?'

'Een ladder, Bridge,' vroeg Daniël, 'een ladder?'

'O, hou toch je mond,' zei ik nijdig. 'Jij draait voortdurend om als een blad aan een boom. Of we hebben wat met elkaar, en je behandelt me behoorlijk, of je laat me met rust, snap je. Zoals ik al zei, die zakkigheid, daar moet ik niets van hebben.'

'En jij dan, deze hele week? Eerst negeer je me, als een soort Eismadel uit de Hitlerjugend, dan verander je weer in een onweerstaanbare stoeipoes die me over het computerscherm aankijkt, met zo'n blik in je ogen, niet eens van "kom hier" maar van "kom mee naar bed", en nou sta je hier weer als een Jeremy Paxman.'

We stonden elkaar roerloos aan te staren als twee wilde dieren

in een film van David Attenborough, op het punt elkaar aan te vallen. Toen draaide Daniël zich abrupt om en verdween in de pub, waarna ik in mijn eentje verdoofd terugwankelde naar mijn werk, waar ik de wc indook en als een idioot met één oog naar de deur ging zitten staren. O, god.

17.00 Hiep hiep. Ben fantastisch. Geweldig trots op mezelf. Crisistop na zessen in Café Rouge met Sharon, Jude en Tom, die alle drie verrukt waren over de ontwikkelingen in de kwestie Daniël, elk overtuigd dat het kwam doordat ik me aan haar/zijn advies had gehouden. Ook had Jude op de radio gehoord dat rond de eeuwwisseling een derde van alle huishoudens eenpersoons zal zijn, zodat we dan niet langer als tragische afwijkelingen door het leven hoeven te gaan. Shazzer schaterde, ze zei: 'Een op de drie? Eerder negen op de tien!' Sharon beweert dat mannen - die in ons gezelschap (Tom dus) natuurlijk uitgezonderd - zo catastrofaal zijn achtergebleven dat ze binnen korte tijd alleen nog maar als seksdieren worden gehouden door vrouwen. Die huishoudens zullen dan als eenpersoons gerekend worden want de mannen zitten buiten in een hok. Hoe dan ook, voel me z. machtig. Geweldig. Kan weieens even in Backlash van Susan Faludi gaan lezen.

5.00 O god. Ben zo ongelukkig om Daniël. Hou van hem.

WOENSDAG 15 MAART

57 kg, 5 eenheden alcohol (schande, satanspis), 14 sigaretten (satanskruid - ga stoppen op mijn verjaardag), 1795 calorieën.

Grrr. Z. humeurig wakker geworden. Alsof het nog niet genoeg is over twee weken al jarig, weer een heel jaar verstreken, waarin iedereen behalve ik zich verpopt heeft tot iets Voldaans Getrouwds, met links en rechts baby's, ploep-ploep-ploep, vette salarissen, en toegang tot de bruisende ziel van de bovenlaag terwijl ik maar stuurloos en manloos voortdobber met stremmende relaties en stagnerende loopbaan.

Merk dat ik voortdurend in spiegel naar rimpels zoek. Lees verwoed in de Hello!, kijk steeds hoe oud iedereen is, wanhopig op zoek naar rolmodellen (Jane Seymour is al tweeënveertig!), vecht tegen lang weggedrukte angst dat je, als je dertig en nog wat bent, zonder enige waarschuwing plotseling getooid bent met acryl bloemetjesjurk maat 44, boodschappentas, kroespermanent en gezicht dat inzakt als in horrorfilm. En dat is dan dat. Denk zo geconcentreerd als ik kan aan Joanna Lumley en Susan Sarandon.

Ook zorgen over vieren verjaardag. Huis te klein en bankrekening te laag voor echt feestje. Etentje? Maar na hele verjaardag sloven haat je je gasten voor ze de drempel over zijn. Uit eten gaan, maar dan schuldgevoel als ze zelf moeten betalen, zelfzuchtig om mensen te dwingen tot dure saaie avond alleen om eigen verjaardag te vieren. Maar kan niet voor iedereen betalen. O, god, wat moet ik doen? Was ik maar nooit geboren. Was ik maar onbevlekt ontsproten, zo ongeveer maar niet precies als Jezus, dan hoefde ik geen verjaardag te vieren. Leef met Jezus mee, wat moet die zich opgelaten voelen nu iedereen al tweeduizend jaar lang over de hele aardbol zijn verjaardag mee moet vieren.

24.00 Had net z.g. idee voor verjaardag. Ga iedereen uitnodigen voor cocktails. Manhattans misschien wel. Dan heb ik een echt chique gebaar gemaakt, en als ze dan daarna nog uit eten willen vind ik dat best. Weet bij nader inzien niet wat een Mahattan precies is. Kan wel boekje over cocktails kopen. Om heel eerlijk te zijn, ik denk dat ik het maar niet doe.

DONDERDAG 16 MAART

57,5 kg, 2 eenheden alcohol, 3 sigaretten (z.g.), 2140 calorieën (maar hoofdz. fruit), 237 minuten gepieker over gastenlijst (slecht).

Ik - Shazzer Jude - Ranzige Richard Tom - Jerome (jakkes)

Michacl

Magda - Jeremy Simon

Rebecca - Stomvervelende Martin

Woney - Cosmo

Joanna

Daniël? - Perpetua? (jek) en Hugo? O, nee! Nee! Wat moet ik doen?

VRIJDAG 17 MAART

Net Tom gebeld. Hij zegt, heel verstandig: 'Het is jouw verjaardag en jij moet alleen die mensen uitnodigen die jij wilt.' Dus nu vraag ik:

Shazzer

Jude

Tom

Magda en Jeremy

en ga zelf voor iedereen koken.

Tom teruggebeld en hem mijn plan voorgelegd, hij zei: 'En Jerome?' 'Wat?'

'En Jerome?'

'Maar we hadden toch gezegd dat ik alleen die mensen zou vragen...' Ik maakte mijn zin niet af. Als ik zei 'die ik zelf wilde' betekende dat, dat ik hem niet 'wilde', m.a.w. niet 'moest', dat onuitstaanbare, pedante vriendje van Tom.

'O,' jubelde ik om het goed te maken, 'jóuw Jerome bedoel je! Natuurlijk nodig ik Jerome ook uit, sukkeltje. Het idee! Maar denk jij dat ik Jude haar Ranzige Richard kan overslaan? En Woney Tuttemans, ook al ben ik vorige week wel op haar verjaardag geweest?' 'Daar merkt ze toch niets van?'

Toen ik Jude vertelde wie er kwamen zei ze zelfverzekerd: 'O,

dus iedereen brengt zijn wederhelft mee.' Ranzige Richard, dus. En nu we niet meer precies met ons zessen zijn moet ik Michael ook vragen. O, nou ja. Negen is eigenlijk ook best. Tien dan. Allemaal prima.

Vervolgens Sharon aan de lijn. 'Ik hoop dat ik geen stommiteit heb uitgehaald, maar ik sprak Rebecca net en toen ik vroeg of zij ook op jouw verjaardag kwam, keek ze vreselijk beledigd.'

O. Nee. Nou moet ik Rebecca en Stomvervelende Martin ook nog uitnodigen. Maar dat betekent dat ik Joanna ook moet vragen. Shit shit! En ik heb al gezegd dat ik zou koken dus nu kan ik er niet plotseling mee aankomen dat we naar een restaurant gaan, want dan vinden ze me zowel een lui varken als een gierigaard.

O, god. Net thuis, ijzige en gekwetst klinkende boodschap van Woney op antwoordapparaat.

'Cosmo en ik willen graag weten wat je dit jaar voor je verjaardag zou willen hebben. Bel je ons terug?'

Besef nu dat ik op mijn verjaardag de hele dag moet staan koken voor zestien mensen.

ZATERDAG 18 MAART

56,5 kg, 4 eenheden alcohol (humeur), 23 sigaretten (z.z.s., en ook nog in 2 uur), 3827 calorieën (weerzinwekkend).

14.00 Grrr. Precies wat ik nodig had. Mijn moeder kwam binnenstormen. De crisis van afgelopen week, van 'de krekel die de hele zomer zong' wonderlijk genoeg alweer helemaal vergeten.

'Mijn god, lieverd,' pufte ze, terwijl ze als een stoomwals door mijn huis ging en de keuken binnenstoof, 'heb je een slechte week gehad? Je ziet er niet uit. Je lijkt wel negentig. Maar ja. Zal ik jou eens wat vertellen,' zei ze. Ze draaide zich om met de ketel in haar hand, sloeg bedeesd haar ogen neer en keek toen weer stralend op, net Bonnie Langford die op het punt staat zich in een tapdans te storten. 'Wat?' vroeg ik knorrig. 'Ik heb een baan als tv-presentatrice.' Ik ga boodschappen doen.

ZONDAG 19 MAART

kg, 3 eenheden alcohol, 10 sigaretten, 2465 calorieën (maar hoofdz. chocola).

Hoera! Totaal nieuw, bemoedigend verjaardagsperspectief. Met Jude gepraat over boeken die zij gelezen had over feesten en overgangsriten in primitieve culturen en voel me gelukkig en vredig.

Zie nu in hoe oppervlakkig en fout ik ben geweest om te denken huis te klein voor negentien gasten, niet met luie reet hele dag in keuken te willen staan, en liever opgetut naar chique tent te worden meegenomen door sexy stuk met bom duiten. Ga nu daarentegen vrienden zien als enorme, warme Afrikaanse of eventueel Turkse familie.

Onze cultuur is te veel bezig met buitenkant, leeftijd en status. Liefde, daar gaat het om. Die negentien mensen zijn mijn vrienden, ze willen welkom geheten worden in mijn huis om mijn verjaardag te vieren met genegenheid en eenvoudige kost; niet om te oordelen. Moet ik dan gehakt met aardappelpuree maken, Echt Engels Eten? Het wordt een schitterende, warme, etnische, derdewereldachtige familiepartij.

MAANDAG 20 MAART

kg, 4 eenheden alcohol (raak al in de stemming), 27 sigaretten (maar laatste dag), 2455 calorieën.

Heb besloten het gehakt met aardappelpuree op te dienen met op houtskool geroosterde witlofsla met roquefortrolletjes en plakjes gebakken chorizo om het wat modieuzer te maken (nog nooit gemaakt maar is vast niet moeilijk) en als toetje soufflee- tjes met Grand Marnier. Verheug me z. op verjaardag. Krijg ongetwijfeld naam als fantastische kokkin en gastvrouw.

DINSDAG 21 MAART: JARIG

57 kg, 9* eenheden alcohol, 42* sigaretten, 4295* calorieën. *Als ik me niet eens te buiten kan gaan op verjaardag, wanneer dan wel?

18.30 Ik kan niet meer. Net in een pan aardappelpuree gaan staan met mijn zwarte suède hakjes van Pied a Terre (Pied-a- pomme-de-terre, kan ik beter zeggen) omdat ik was vergeten dat de hele keuken, ook de vloer, volstond met pannen gehakt en aardappelpuree. Het is al halfzeven en ik moet nog naar Cullens voor de ingrediënten voor de souffleetjes met Grand Marnier, en andere vergeten spullen. O, god! Bedenk opeens dat er misschien nog een tube zaaddodende pasta op de wastafel ligt. Moet ook de voorraadbussen met gênant tuttige eekhoorntjes verstoppen, plus de verjaarskaart van Jamie met lammetjes op de voorkant, waarop staat: 'Hartelijk gefeliciteerd! Welk lammetje ben jij?' En dan binnenin: 'Die ene met zijn pootjes omhoog.' Grrr.

Plan:

18.30 Boodschappen. 18.45 Terug met vergeten inkopen.

18.45-19.00 Gehakt en puree in schalen in oven zetten (o,

god, als het nu maar past). 19.00-1905 Souffleetjes voorbereiden. (Ik neem trouwens

maar vast een slokje Grand Marnier, tenslotte ben ik jarig.) 19.05-19.10 Mmm. Grand Marnier verrukkelijk. Borden en bestek nazien op sporen van slonzig afwassen, en alles leuk waaiervormig rangschikken. O, moet nog servetten kopen (of moet ik ze vingerdoekjes noemen, of was dat nu juist ordinair?). 19.10-19.20 Opruimen, meubels opzij schuiven. 19.20-19.30 Roquefortrolletjes met chorizoplakjes-witlofsa- ladegeval in elkaar draaien.

Zodat ik nog een dik halfuur heb om alles klaar te krijgen dus geen paniek. Ik moet een sigaret. Kreun. Het is kwart voor zeven! Hoe kan dat nou. Kreun!

19.15 Net boodschappen gedaan, merk dat ik boter ben vergeten.

19.35 Shit, shit, shit! De keuken staat nog steeds helemaal vol met pannen gehakt en aardappelpuree en haar nog niet gewassen.

19.40 O, god! Wilde de melk pakken en merkte toen dat ik tas met boodschappen in winkel heb laten staan. De eieren zaten er ook in. Dat betekent... O, god! En de olijfolie... dus dat saladegeval gaat niet door.

19.40 Hmmm. Het is maar het beste om in bad te stappen met een glas champagne en me dan op te tutten. Als ik er goed uitzie kan ik gewoon verdergaan met koken als iedereen er is, en krijg ik Tom misschien zover dat hij de ontbrekende spullen gaat halen.

19.55 Kreun! De bel. Loop in bh en broekje met nat haar. Overal puree en gehakt. Haat ze allemaal. Heb twee dagen lang moeten sloven, en nu komen ze allemaal binnenwandelen om voedsel te eisen, als koekoeksjongen. Heb zin om de deur open te doen en 'sodemieter op' te schreeuwen.

2.00 Erg ontroerd. Op de stoep stonden Magda, Tom, Shazzer en Jude met een fles champagne. Ze zeiden dat ik op moest schieten. Ik ging haar drogen en aankleden en toen ik klaar was, was keuken opgeruimd en puree en gehakt weggegooid. Bleek dat Magda grote tafel had gereserveerd bij '192' en iedereen daarheen had gestuurd i.p.v. naar mijn huis, en daar zaten ze allemaal met cadeautjes, om mij een etentje aan te bieden. Magda zei dat ze er een eigenaardig, bijna griezelig voorgevoel van hadden gehad dat het niet goed zou aflopen met de souffleetjes en het roquefortrolletjes-saladegeval. Ik hou van mijn vrienden, zijn stukken beter dan zo'n uitgebreide Turkse familie met hoofddoeken en al.

Goed. Voor het komende jaar zal ik de goede voornemens van 1 januari weer oppoetsen, en er de volgende twee aan toevoegen: