ven moment voegden we ons bij Wicksy, die met een heel knap meisje stond te praten. Ik zag dat ze nogal afwerend keek toen ze ons aan zag komen.

'Daniël,' zei Wicksy, 'ken je Vanessa al?'

'Nee,' zei Daniël. Hij trok zijn innemendste veroveringsglimlach, stak zijn hand uit en stelde zich voor.

'Daniël,' zei Vanessa met over elkaar geslagen armen en een gezicht als een donderwolk, 'we zijn met elkaar naar béd geweest.'

God, wat is het warm. Lekker om uit het raam te leunen. Iemand speelt saxofoon, zeker om net te doen of we allemaal in een filmset in New York zitten; overal stemmen want iedereen heeft de ramen open, en etensgeuren van restaurants. Hmmm. Zou wel naar New York willen verhuizen, hoewel je daar bij nader inzien waarsch. geen goeie weekenduitstapjes kunt maken. Tenzij weekeinduitstapje naar New York zelf, wat nergens op zou slaan want daar waren we dan al.

Bel Tom even, en dan aan het werk.

20.00 Even naar Tom voor een drankje. Halfuurtje, niet langer.

DINSDAG 6 JUNI

58 kg, 4 eenheden alcohol, 3 sigaretten (z.g.), 1326 calorieën,

krasloten (uitstekend), 12 x 1471 gebeld (slecht), 15 u. geslapen (slecht maar niet mijn schuld want hittegolf).

Perpetua ertoe overgehaald me thuis te laten werken. Stemde vast alleen maar toe omdat zij ook in de zon wil zitten. Mmmm. Leuke nieuwe brochure met weekenduitstapjes: 'De mooiste landhuishotels van de Britse Eilanden.' Fantastisch. Bestudeer stuk voor stuk de bladzijden en stel me Daniël en mezelf voor in alle slaapkamers (seks) en eetkamers (romantiek).

11.00 Zo. En nu ga ik me concentreren.

11.25 Hè, ik heb een haakje aan mijn nagel.

11.35 God, er komt net, zonder enige reden, een paranoïde fantasie bij me op over Daniël die wat heeft met een ander, en ik zit nu stijlvolle doch snijdende opmerkingen te verzinnen om te zorgen dat hij berouw krijgt. Waar slaat dat nou op? Zou ik soms met mijn vrouwelijke intuïtie aanvoelen dat hij vreemdgaat?

Relaties proberen aan te gaan als je ouder bent, is zo problematisch omdat alles zo beladen wordt. Als je over de dertig bent en je hebt geen vriend, dan wordt de lichte verveling van het vrijgezellenbestaan - geen seks, geen gezelschap op zondag, eeuwig alleen naar huis na een feestje - verergerd door het paranoïde gevoel dat de reden van je partnerloosheid je leeftijd is, dat je je allerlaatste relatie en je allerlaatste seksuele ervaring achter de rug hebt, en dat het allemaal je eigen schuld is omdat je te wild of te eigenwijs bent geweest om je in de eerste bloei van je jeugd te binden.

Je kijkt dan volledig over het feit heen dat je het op je tweeëntwintigste alleen maar een beetje saai vond om geen vriend te hebben of drieëntwintig maanden lang niemand te ontmoeten die je ook maar in de verste verte aanstond. De hele situatie wordt buiten alle proporties opgeblazen, zodat je je laat verblinden door dat bijna onbereikbare doel een partner te vinden. Als je dan iemand ontmoet, valt het natuurlijk altijd tegen.

Is dat het? Of loopt het tussen mij en Daniël toch niet helemaal lekker? Heeft Daniël een ander?

11.50 Hmmm. Die nagel is echt erg scherp. Als ik er nu niet iets aan doe, ga ik eraan trekken en dan heb ik straks geen nagel meer over. Nou, ik moet nu echt een vijl gaan zoeken. Bij nader inzien ziet deze nagellak er trouwens een beetje armoedig uit. Moet alles eraf halen en opnieuw opdoen. Kan het net zo goed meteen doen, voor ik het weer vergeet.

12.00 Het is echt stomvervelend als het zulk warm weer is en je soi d isant vriend het verdomt om je mee te nemen op een leuk uitje. Ik ben bang dat hij denkt dat ik hem probeer te strikken voor een weekeinduitstapje, alsof het geen weekeind- uitstapje was maar een huwelijk, met drie kinderen en de plee

boenen in huis vol geloogd grenen in Stoke Newington. Ik geloof dat er een psychische crisis op komst is. Ik ga Tom bellen (kan die prospectus voor Perpetua altijd nog vanavond doen).

12.30 Hmmmm. Tom zegt dat je, als je gaat 'weekeinden' met iemand met wie je wat hebt, je er dan de hele tijd over gaat zitten tobben hoe je relatie verder zal gaan, en dat je dus beter met een vriendin kunt gaan.

Behalve dan wat seks betreft, zeg ik. Behalve wat seks betreft, vindt hij ook. Ik zie Tom vanavond met brochures om plan te maken voor fantasie- of fantoomweekeind. Dus ik moet vanmiddag echt hard werken.

12.40 Korte broek en T-shirt zitten echt niet lekker in deze hitte. Ik ga een lange flodderjurk aantrekken.

O, help. Je kunt mijn onderbroek erdoorheen zien. Ik kan maar beter een huidkleurige aantrekken, voor het geval er iemand aan de deur komt. Die ene satijnen van Gossard zou perfect zijn. Ik vraag me af waar hij is.

12.45 Ik denk erover om ook de bijbehorende satijnen bh aan te doen, als ik die kan vinden.

12.55 Dat zit een stuk beter.

13.00 Lunchtijd! Tenminste eventjes vrij.

14.00 Zo. Vanmiddag ga ik eens even echt aan het werk zodat ik voor de avond klaar ben en uit kan. Z. slaperig. Het is zo heet. Als ik nu eens vijf minuten mijn ogen dichtdoe. Een hazenslaapje schijnt erg goed te zijn om weer op krachten te komen. Margareth Thatcher en Winston Churchill hadden daar ook veel baat bij. Goed idee. Ik ga maar even op bed liggen.

19.30 O, godallemachtig!

58 kg, 7 eenheden alcohol, 22 sigaretten, 2145 calorieën, 230 minuten rimpelcontrole.

9.00 Hoera! Vanavond met de meiden uit!

19.00 O, nee! Blijkt dat Rebecca ook komt. Een avond met Rebecca is net als zwemmen in een zee vol kwallen: alles gaat goed, en dan opeens krijg je een beet zodat in één klap al je zelfvertrouwen weg is. De ellende is dat de beten van Rebecca zo subtiel op je achilleshiel gericht zijn, net raketten in de Golfoorlog die in Bagdad 'fzzzzzz woesssj' door hotelgangen zoeven, dat je er nooit op verdacht bent. Sharon zegt dat ik geen vierentwintig meer ben en dat ik onderhand volwassen genoeg moet zijn om Rebecca aan te kunnen. Ze heeft gelijk.

24.00 Afscucluhlike avnd. Stomlazrus. Gezicht immekaar gezacht.

ZATERDAG 10 JUNI

Jezus. Vanochtend opgewekt wakker geworden (nog dronken van gisteren) maar dacht opeens weer aan de avond met de meiden, die afschuwelijk uitpakte. Na de eerste fles Chardonnay stond ik net op het punt mijn voortdurend gedwarsboomde weekendplannetjes ter sprake te brengen, toen Rebecca plotseling zei: 'Hoe is het met Magda?'

'Goed,' zei ik.

'Ze is ontzettend aantrekkelijk, vind je niet?'

'Mmmm,' zei ik.

'En ze ziet er ongelooflijk jong uit, ik bedoel, ze kan gemakkelijk voor vier- of vijfentwintig doorgaan. Jij hebt toch met haar op school gezeten, hè, Bridget? Zat ze drie of vier klassen lager?'

'Ze is zes maanden ouder dan ik,' zei ik, en ik voelde met afschuw waar het heen ging.

'Echt?' zei Rebecca, waarna er een lange, pijnlijke stilte viel.

'Nou, dan boft Magda. Ze heeft echt een mooie huid.'

Ik voelde het bloed uit mijn hersens wegtrekken toen de gruwelijke waarheid van Rebecca's uitspraak tot mij doordrong.

'Ik bedoel, ze glimlacht niet zoveel als jij. Daarom heeft ze waarschijnlijk ook niet zo veel rimpels.'

Ik greep me vast aan de tafelrand en probeerde normaal te ademen. Ik verouder voortijdig, besefte ik. Net als op zo'n versneld afgedraaide film waarop je een pruim in een pruimedant ziet veranderen.

'Hoe is het met jouw dieet, Rebecca?' vroeg Shazzer.

Kreun. Jude en Shazzer ontkenden mijn vroegtijdig verouderen niet eens, maar accepteerden het als een feit en veranderden tactvol van onderwerp om mijn gevoelens te sparen. Ik zakte in een spiraal van afgrijzen, en greep naar mijn verslappende gezicht.

'Ik moet even naar de wc,' zei ik met opeengeklemde tanden, en als een buikspreker hield ik mijn gezicht strak, zodat je de rimpels minder goed kon zien.

'Is er wat, Bridge?' vroeg Jude.

'Niks,' antwoordde ik stug.

Toen ik eenmaal voor de spiegel stond, wankelde ik toen het schelle tl-licht mijn opgezette, door de leeftijd aangetaste, uitzakkende gelaatstrekken onthulde. Ik stelde me voor hoe de anderen aan onze tafel zaten en Rebecca berispten omdat ze mij had gewezen op iets wat iedereen altijd al over me gezegd had, maar wat ik niet had hoeven weten.

Werd plots bezeten door het verlangen het restaurant in te rennen om aan alle gasten te vragen hoe oud ze dachten dat ik was, net als die keer op school, toen ik mezelf ervan overtuigd had dat ik geestelijk abnormaal was, aan iedereen op de speelplaats vroeg 'ben ik gestoord?' en achtentwintig kinderen 'ja' zeiden.

Als je één keer bent begonnen na te denken over verouderen, dan is er geen ontkomen meer aan. Het leven lijkt dan een vakantie waarop halverwege alles versneld ten einde loopt. Ik moet iets doen om het verouderingsproces te stoppen, maar wat? Facelift kan ik me niet veroorloven. Zit muurvast, want zowel dik-zijn als vermageren bevordert het verouderingsproces. Waar

om zie ik er oud uit? Waarom? Staar oude dames aan op straat en probeer me al die verborgen procesjes voor te stellen waardoor gezichten oud worden en niet meer jong zijn. Snuffel de kranten door om leeftijd van allerlei bekende mensen te achterhalen, en dan te kijken of ze er oud uitzien voor hun leeftijd.

11.00 Telefoon. Simon, om me te vertellen over een nieuw meisje op wie hij een oogje heeft. 'Hoe oud is ze?' vroeg ik achterdochtig.

'Vierentwintig.'

Kreun. Kreun! Heb de fase bereikt waarin mannen van mijn eigen leeftijd hun generatiegenoten niet meer aantrekkelijk vinden.

16.00 Ga met Tom theedrinken. Heb besloten dat ik meer tijd aan mijn uiterlijk moet besteden, net als Hollywood-sterren, en heb dus urenlang camouflerende crème onder mijn ogen zitten smeren, rouge op mijn wangen en potlood overal waar nodig.

'Goeie god,' zei Tom toen hij me zag.

'Wat is er?' vroeg ik.

'Je gezicht! Je lijkt Barbara Cartland wel.'

Ik knipperde razendsnel met mijn oogleden, en probeerde te aanvaarden dat er een gruwelijke tijdbom was afgegaan onder mijn huid, die daardoor plotseling en onherroepelijk was verschrompeld.

'Ik zie er echt oud uit voor mijn leeftijd, hè?' vroeg ik diep verslagen.

'Welnee. Je ziet eruit als een kind van vijf met haar moeders make-up op,' zei hij. 'Kijk dan.'

Ik wierp een blik in de nep-Victoriaanse spiegel van het café. Ik leek wel een geschminkte clown met die felroze wangen, ogen als twee dooie kraaien en daaronder alle krijtrotsen van Dover uitgesmeerd. Ineens begreep ik die oude vrouwen die rondlopen met dikke lagen make-up, met wie iedereen altijd de spot drijft, en ik besloot ze voortaan zelf niet meer uit te lachen.

'Wat is er?' vroeg hij.

'Ik verouder vroegtijdig,' mompelde ik.

'O, nee toch. Dat komt door dat kreng van een Rebecca, hè?' zei hij. 'Shazzer heeft me verteld van dat gesprek over Magda. Het is belachelijk. Je ziet eruit als zestien.'

O, lieve Tom. Hoewel ik vermoed dat hij zich misschien gedeisd hield, voel ik me toch een stuk beter. Zelfs Tom zou niet zeggen dat ik eruitzag als zestien als ik vijfenveertig leek.

ZONDAG 11 JUNI

56,5 kg (z.g., te warm om te eten), 3 eenheden alcohol, 0 sigaretten (z.g., te warm om te roken), 759 calorieën (alleen maar ijsjes).

Weer een verspilde zondag. Kennelijk moet er de hele zomer cricket worden gekeken met de gordijnen dicht. De zomer geeft me een vreemd gevoel van onrust, en niet alleen maar vanwege die dichte gordijnen op zondag en de onmogelijkheid van weekenduitstapjes. Terwijl er geen einde lijkt te komen aan die waanzinnige lange hete dagen, vind ik dat ik, wat ik ook doe, eigenlijk iets anders zou moeten doen. Dat gevoel gaat gepaard met het schuldbesef dat je af en toe overvalt als je midden in Londen woont en in bars rondhangt en lol maakt in plaats van theater/concertgebouw/Tower/museum plat te lopen.

Hoe meer de zon schijnt hoe sterker ik de indruk heb dat anderen er elders intensiever en béter gebruik van maken, bijvoorbeeld op een grootscheepse softbalwedstrijd waar iedereen is uitgenodigd behalve ik, of alleen met een minnaar op een open plek bij een waterval waar bambi's lopen te grazen, of op een groot festival met veel publiek, onder wie waarschijnlijk de Koningin Moeder en een of meer voetbalkanjers, om luister bij te zetten aan die verrukkelijke zomer, die ik nalaat uit te buiten. Misschien is het de schuld van ons klimatologisch verleden. Misschien hebben we nog niet de juiste houding ontwikkeld tegenover een zon en een wolkenloze hemel die geen bizarre uitzonderingen meer zijn. Het instinct om door te slaan, het kantoor uit te rennen, bijna al je kleren uit te trekken en hijgend op de brandtrap te gaan liggen is nog altijd te sterk.

Maar je weet ook niet zeker of je dat tegenwoordig nog wel

kunt doen. Je moet je toch ook weer geen kwaadaardige huidkwalen op de hals gaan halen, dus wat dan? Een barbecue in de schaduw, misschien? Je vrienden laten hongeren terwijl je urenlang met het vuur klungelt, en ze vervolgens vergiftigen met verbrande maar nog stuiptrekkende stukjes halfrauw speenvarken? Of een picknick organiseren in het park, waarbij na afloop alle vrouwen geplette hompen mozzarella uit foliebakjes schrapen, en gillen tegen kinderen die astma-aanvallen hebben vanwege de ozon, terwijl de mannen lauwe witte wijn slobberen in de felle middagzon en naar de softbalwedstrijden kijken in de buurt, met het beschamende gevoel buitengesloten te zijn.

Jaloers op zomerleven op het vasteland, waar mannen in mooie lichte pakken en met designer-zonnebrillen op rustig rondzoeven in glanzende auto's met airconditioning, af en toe pauzeren voor een citron pressé in een café aan een eeuwenoud lommerrijk pleintje, zich niet zenuwachtig laten maken door de zon en hem negeren, omdat ze zeker weten dat hij ook in het weekeinde zal schijnen, wanneer zij rustig op hun jacht liggen.

Weet zeker dat dit een rol speelt in ons tanende nationale zelfbewustzijn sinds we zijn gaan reizen, en het verschijnsel hebben waargenomen. Misschien verandert er nog wat. Er komen steeds meer terrasjes op de trottoirs. De gasten spelen het klaar om er rustig te zitten eten, en maar heel af en toe aan de zon te denken en dan met gesloten ogen hun gezicht op te heffen, opgewonden, van oor tot oor grijnzend naar de voorbijgangers - 'Kijk dan, wij genieten van een verfrissende dronk op een straatterras, wij kunnen dat ook!' - en die benauwde uitdrukking van 'zouden we eigenlijk niet bij een openluchtvoorstelling van Een Midzomernachtsdroom moeten zitten?' is maar heel kortstondig.

Ergens in mijn achterhoofd heb ik het gloednieuwe, aarzelende idee dat Daniël misschien wel gelijk heeft: als het warm is, moet je onder een boom gaan liggen slapen, of naar cricket kijken met de gordijnen dicht. Maar om echt te gaan liggen slapen moet iemand zoals ik zeker weten dat het de volgende dag ook warm zal zijn, en de dag daarna weer, en dat je de rest van je leven genoeg warme dagen te wachten staan om alle denkbare zomeractiviteiten in rustig tempo af te handelen zonder enige haast. Geen schijn van kans dus.

57,5 kg, 3 eenheden alcohol (z.g.), 13 sigaretten (g.), 210 minuten geprobeerd video te programmeren (niet zo best).

19.00 Mam belde net. 'O, hallo schat, moet je horen! Penny Husbands-Bosworth is op Newsnight ' 'Wié?'

'Je kent de Husbands-Bosworths toch, lieverd! Ursula zat op school een klas hoger dan jij. Herbert is aan leukemie overleden...' 'Wat?'

'Niet steeds "wat" zeggen, Bridget, maar "pardon". Het punt is dat ik uitga, omdat Una naar een dia-avond wil over de Nijl, dus Penny en ik vroegen ons af of jij het niet op zou willen nemen... O, jee, ik moet ophangen, daar is de slager!'

20.00 Precies. Belachelijk om al twee jaar een video in huis te hebben zonder ooit iets te hebben opgenomen. Het is bovendien een prachtige FV 67 HV VideoPlus. Gewoon gebruiksaanwijzing volgen, knoppen vinden, enz. Absoluut.

20.15 Grrr. Kan gebruiksaanwijzing niet vinden.

20.35 Ha! Gebruiksaanwijzing gevonden onder de Hello! Oké. 'Het programmeren van uw video is even gemakkelijk als telefoneren.' Prima.

20.40 'Richt de afstandsbediening op de videorecorder.' Z. makkelijk. 'Kijk in Index.' Kreun! Gruwelijke lijst met 'door timer bestuurde simultane hifi-geluidsopnamen', 'de decoder benodigd voor gecodeerde programma's', enz. Maar ik wil alleen maar het gebazel van Penny Husbands-Bosworth opnemen, niet de hele avond verhandelingen doornemen over spionagetechnieken.

20.50 Aha, een diagram. 'Knoppen voor iMC-functies.' Wat zijn IMC-functies?

20.55 Sla die bladzij maar over. Ga naar 'Timer-opnamen met de VideoPlus': 1. 'Zorg dat aan de vereisten voor Video- Plus is voldaan.' Wat voor vereisten? Ik haat die stomme video. Voel me net alsof ik wegwijzers moet volgen in de auto. Ik weet wel dat wegwijzers en video-gebruiksaanwijzingen nergens op slaan, maar kan toch niet geloven dat de autoriteiten zo wreed zijn ons er allemaal in te laten lopen. Voel me een incompetente idioot; iedereen snapt het behalve ik.

21.10 'Als u uw videorecorder aanzet, moet u de klok en de kalender op de juiste wijze instellen voor een precieze timer-opname (niet vergeten van de versnelde instellingsfunctie gebruik te maken om van zomer- naar wintertijd over te schakelen v.v.). Klokfunctie met rode knop en toets 6.'

Druk op rode knop, niets. Druk op toetsen, niets. Wou dat die stomme video nooit was uitgevonden.

21.25 Kreun! Opeens hoofdmenu op tv; 'druk op 6' staat er. O, jakkes. Zie nu dat ik de afstandsbediening van de tv had genomen. Nu is het journaal.

Tom gebeld, gevraagd of hij Penny Husbands-Bosworth kon opnemen maar hij zei dat hij ook niet wist hoe hij zijn video moest programmeren.

Opeens hoor ik iets klikken in de videorecorder en op een of andere manier is er nu Blind Date in plaats van het nieuws.

Net Jude opgebeld, zij kan het ook niet. Kreun! Kreun! Al kwart over tien! Over een kwartier komt Newsnight.

Krijg de videoband er niet in.

O. Thelma and Louise zit er nog in.

Krijg Thelma and Louise er niet meer uit.

22.21 Druk als een gek op alle knoppen. Videoband komt eruit en gaat er weer in.

22.25 Nieuwe band erin gedaan. Goed. Kijk bij 'Opnemen'.

'De opname begint zodra de programmafunctie is geactiveerd en u op een willekeurige knop drukt (behalve Mem).' Maar hoe activeer je de programmafunctie? 'Wanneer u opneemt van een camcorder of soortgelijke, druk dan driemaal op AV programmakeuze tijdens tweetalige uitzending drukt u op 1/2, drie seconden vasthouden om uw taalkeuze te maken.'

O, god. Die stompzinnige gebruiksaanwijzing doet me denken aan de hoogleraar linguïstiek op Bangor, die zich zo liet meeslepen door de verfijnde details van de taal dat hij niets kon zeggen zonder elk woord te analyseren. 'Vanochtend zou ik... "Zou", in deze betekenis, vind je in 1570...' Kreun. Kréüne! Newsnight begint.

22.31 Oké oké, niets aan de hand. Penny Husbands-Bosworth is er nog niet, met haar asbest-leukemie.

22.33 Yesss, yesss. NEEMT OP staat er. Het is me gelukt!

Nee toch. Word gek. Band begon terug te spoelen. Is nu gestopt en eruit gefloept. Waarom nou? O, shit, ben op de afstandsbediening gaan zitten.

22.35 Door het dolle heen. Gebeld naar Shazzer, Rebecca, Simon, Magda. Niemand kan zijn video programmeren. Enige die ik ken die het wel kan, is Daniël.

22.45 O, god. Daniël viel om van het lachen toen ik zei dat ik mijn video niet in kon stellen. Zei dat hij het voor me zou doen. Nou ja, ik heb tenminste mijn best gedaan voor mam. Opwindend, historisch moment als je kennissen op tv komen.

23.15 Grrr. Mam belde net. 'Het spijt me, lieverd. Het is niet op Newsnight maar morgenochtend op Breakfast News. Kun je hem instellen op morgenochtend zeven uur, BBC 1?'

23.30 Daniël belde net. 'Eh, het spijt me, Bridge. Ik weet niet wat ik fout heb gedaan. Ik heb Barry Norman opgenomen.'

56 kg, 3 eenheden alcohol, 17 sigaretten.

Na het derde opeenvolgende weekend in het donker met Daniels hand in mijn bh, die met mijn tepel speelde alsof het een soort kraal was, terwijl ik af en toe slapjes mompelde 'was dat een run?' plotseling losgebarsten: 'Waarom kunnen we niet een weekendje weg? Waarom niet? Waar. Om. Niet?'

'Wat een goed idee,' zei Daniël vriendelijk terwijl hij zijn hand uit mijn jurk haalde. 'Waarom boek je niet wat voor het volgende weekeinde? Een leuk landhuishotel. Ik betaal.'

WOENSDAG 21 JUNI

55,5 kg (z.z.g.), I eenheid alcohol, 2 sigaretten, 2 krasloten (z.g.), 231 minuten lang brochures voor weekenduitstapjes bekeken (slecht).

Daniël wil niet meer over het weekenduitstapje praten of de brochure bekijken, en heeft me verboden er nog iets over te zeggen voordat we zaterdag vertrekken. Hoe kan hij nou verwachten dat ik niet opgewonden ben, nadat ik er zo lang naar heb uitgekeken? Hoe komt het toch dat mannen nog niet geleerd hebben over vakanties te fantaseren, iets uit te kiezen uit een brochure, plannen te maken en zich er van alles bij voor te stellen? Ze hebben toch ook geleerd (sommigen tenminste) om te koken en te naaien? Dat het weekenduitstapje helemaal op mijn schouders rust, vind ik ontzettend. Wovingham Hall lijkt me ideaal, smaakvol zonder al te deftig te zijn, met hemelbedden, een meer, en zelfs een fitnesscentrum (ga ik niet heen), maar als Daniël het nou niet leuk vindt?