een brander voor etherische oliën van de Body Shop, omdat ze bij het Buffet van Kalkoengerechten over etherische oliën was begonnen). Toen werden we via een theatrale wenteltrap van lichtgekleurd hout, verlicht door rode hartvormige kaarsjes op elke tree, naar beneden geleid. We kwamen in een reusachtige zaal met een donkere houten vloer en een serre die uitkwam op de tuin. Het hele vertrek werd door kaarsen verlicht. Pap en ik stonden daar te staren, volkomen sprakeloos.

In plaats van de cocktailhapjes die je zou verwachten op een feest van die generatie - kristallen schalen met augurken, borden met stapels papieren servetjes en halve grapefruits versierd met prikkers tjokvol stukken kaas en ananas - stonden er grote zilveren bladen met won-tons van garnalen, hartige taartjes met tomaat en mozzarella, en kipsaté. De gasten keken of ze in de zevende hemel waren, wierpen hun hoofd achterover en brulden van het lachen, maar Una Alconbury trok een gezicht alsof ze in een citroen had gebeten.

'O, mijn god,' zei pap, die mijn blik volgde, en Una op ons af zag stevenen, 'ik geloof niet dat Una en mammie dit erg zullen waarderen.'

'Beetje poenig, vind je niet?' zei Una zodra ze binnen gehoorafstand was. Humeurig trok ze haar stola strakker om haar schouders. 'Als je dit soort dingen te ver drijft, wordt het een beetje ordinair, vind ik altijd.'

'O, Una, doe niet zo absurd. Het is een sensationeel feest,' zei mijn vader, en hij nam zijn negentiende canapé van de schaal.

'Mmmm, ik ben het met je eens,' zei ik met mijn mond vol tomaat en mozzarella, terwijl mijn champagneglas door een onzichtbare hand werd gevuld. Ik had me al zo lang van tevoren geharnast voor een hel bevolkt door wollen mantelpakken, dat ik nu mijn geluk niet op kon. Niemand had me nog gevraagd waarom ik niet getrouwd was.

'Grrr,' zei Una.

En nu kwam mam ook op ons af.

'Bridget,' gilde ze. 'Heb je Mark al begroet?'

Ineens kromp ik in elkaar bij de gedachte dat Una en mam ook al dicht in de buurt van hun robijnen huwelijksfeest zaten.

Ik acht het niet waarschijnlijk, mam kennende, dat ze zich van een feestelijke viering laat weerhouden door de futiele omstandigheid dat ze haar man heeft laten zitten voor een reisorganisator, en ik weet dat ze vastbesloten zal zijn Elaine Darcy koste wat het kost af te troeven, ook al moet ze haar onschuldige dochter ervoor prijsgeven aan een gearrangeerd huwelijk.

'Hou je haaks, ouwe makker,' zei mijn vader, en hij kneep me even in mijn arm.

'Wat een enig huis. Heb je niet een leuke stola die je om kunt slaan, Bridget? Roos!' jubelde mam, en ze schuierde paps rug af. 'Lieverd, waarom praat je nou toch in vredesnaam niet met Mark?'

'Eh... tja,' mompelde ik.

'Wat vind jij, Pam?' siste Una met een knikje door de kamer.

'Poenig,' fluisterde mam met overdreven mondbewegingen; net Les Dawson.

'Precies wat ik zei,' grimaste Una triomfantelijk, 'dat zei ik net ook, hè Colin? Poenig.'

Ik blikte zenuwachtig om me heen en schrok me dood. Nog geen meter verderop stond Mark Darcy naar ons te kijken. Hij moest alles gehoord hebben. Ik deed mijn mond open om iets te zeggen - ik weet eigenlijk niet wat - om nog iets goed te maken, maar hij liep weg.

Het diner werd opgediend in de 'huiskamer' op de begane grond, en toen we in een rij de trap opgingen liep ik bij toeval achter Mark.

'Hoi,' zei ik, in de hoop de schade die mijn moeder had aangericht een beetje te herstellen. Hij keek om zich heen, negeerde mij volkomen, en draaide zich weer om.

'Hoi,' zei ik weer, en ik gaf hem een por.

'O, hoi, het spijt me, ik zag je niet,' zei hij.

'Het is een fantastisch feest,' zei ik, 'bedankt voor je uitnodiging.'

Hij keek me even aan. 'O, maar ik heb je niet uitgenodigd. Mijn moeder. Maar goed, ik moet nu even de, eh, tafelschikking controleren. Heb trouwens genoten van je reportage uit de brandweerkazerne.' Hij draaide zich om en liep met grote stappen naar boven, tussen de gasten door glippend en zich links en

rechts verontschuldigend, terwijl ik op mijn benen stond te trillen. Grrr.

Toen hij boven aan de trap was, verscheen Natasha, gehuld in een schitterende gouden koker. Ze greep bezitterig zijn arm en struikelde in haar haast over een van de kaarsjes, waardoor er rood kaarsvet aan de zoom van haar jurk kwam. 'Jakkie, o jak- kie,' zei ze.

Toen ze doorliepen, hoorde ik hoe ze Mark de mantel uitveegde. 'Ik zei nog zo dat het belachelijk was om de hele middag te verdoen met het neerzetten van kaarsjes op gevaarlijke plekken waar mensen erover struikelen. Je had beter kunnen zorgen dat de tafelschikking...'

Maar grappig genoeg bleek de tafelschikking tamelijk geniaal. Mam zat niet naast pap, en ook niet naast Julio, maar naast Brian Enderby, met wie ze altijd graag flirt. Julio was naast Mark Darcy's zwierige vijfenvijftigjarige tante neergezet, die buiten zichzelf was van verrukking. Mijn vader bloosde van genoegen toen hij naast een verbluffend Shakira Caine-type bleek te zitten. Ik was reuze opgewonden. Misschien zat ik wel tussen twee van die smakelijke vrienden van Mark Darcy, belangrijke advocaten, of misschien Amerikanen uit Boston. Maar toen ik op de plattegrond naar mijn naam zocht, klonk er opeens een bekende stem in mijn oor.

'En hoe gaat het nou met mijn kleine Bridget? Bof ik even! Kijk eens, je zit pal naast mij. Una zei dat je die kerel alweer aan de kant hebt gezet. Ik weet het niet hoor. Goh! Wanneer krijgen we jou nou toch eens aan de man?'

'Nou, als het zover is, dan hoop ik dat ik daar de hand in mag hebben,' zei een stem aan mijn andere kant. 'Goede gelegenheid voor een nieuwe stola. Mmmm. Abrikooskleurige zijde. Of misschien een negenendertigknoops-soutane van Gamirelli.'

Mark was zo attent geweest me tussen Geoffrey Alconbury en de homoseksuele geestelijke in te zetten.

Maar ik moet zeggen dat het gesprek best goed op gang kwam, nadat we allemaal het nodige gedronken hadden. Ik vroeg de geestelijke wat hij dacht van het wonder van die Indiase beelden van Ganesh, de olifantsgod, die melk dronk. Hij zei

dat men in kerkelijke kringen veronderstelde dat dat wonder te danken was aan de uitwerking van een hete zomer gevolgd door de kou op het terracotta.

Toen de maaltijd ten einde liep, en de gasten de trap af begonnen te lopen om beneden te gaan dansen, zat ik nog na te denken over wat hij gezegd had. Ik kon mijn nieuwsgierigheid niet bedwingen; bovendien wilde ik voorkomen dat ik de twist moest dansen met Geoffrey. Ik verontschuldigde me, nam stiekem een theelepel en een melkkannetje van de tafel en glipte de kamer in waar de cadeaus - als om Una's oordeel te illustreren - al uitgepakt te kijk stonden.

Het duurde even voor ik de terracotta oliebrander had gevonden, omdat hij helemaal achteraan stond weggeschoven, maar toen ik hem te pakken had, goot ik wat melk op het theelepeltje en hield dat schuin tegen het gat waar de pit in moet. Ik kon het niet geloven. Het brandertje nam de melk op. Je zag echt de melk van het theelepeltje verdwijnen.

'O, het is een wonder!' riep ik. Hoe kon ik ook weten dat Mark Darcy net op dat moment langsliep?

Hij bleef in de deuropening staan. 'Wat doe je daar?'

Ik wist niet wat ik moest zeggen. Hij dacht waarschijnlijk dat ik probeerde de cadeaus te stelen.

'Mmm?' zei hij.

'De oliebrander die ik voor je moeder heb gekocht neemt melk op,' mompelde ik boos.

'O, doe niet zo gek,' lachte hij.

'Hij neemt echt melk op,' zei ik verontwaardigd, 'kijk dan zelf.'

Ik deed nog wat melk op de theelepel, hield hem schuin, en ja hoor, de oliebrander begon de melk te absorberen.

'Zie je nou,' zei ik trots, 'een wonder.'

Hij was danig onder de indruk, dat kan ik je wel vertellen. 'Je hebt gelijk,' zei hij, 'een wonder.'

En toen verscheen Natasha in de deuropening. 'O, hoi,' zei ze toen ze mij zag. 'Niet in je konijnenpakje vandaag?' en ze lachte even, alsof haar krengerige opmerking een grapje was.

'Nee hoor, wij konijnen dragen dit in de winter, voor de warmte, zie je,' zei ik.

Ze staarde naar Jude's jurk. 'John Rocha? Vorig jaar herfst, aan de lengte te zien.'

Ik probeerde iets heel geestigs en scherps te verzinnen, maar er kwam helaas niets. Dus na een nogal stompzinnige stilte zei ik: 'Nou ja, jullie willen natuurlijk wat gaan rondlopen. Tot ziens dan maar weer. Daaag.'

Ik vond dat ik maar even naar buiten moest voor wat frisse lucht en een sigaret. Het was een prachtige, warme sterrennacht, en de maan verlichtte alle rododendrons. Persoonlijk heb ik nooit zo van rododendrons gehouden. Ze doen me denken aan Victoriaanse landhuizen in het noorden, uit de boeken van D.H. Lawrence, waar mensen in het meer verdrinken. Ik liep heen en weer in de verzonken tuin. Ze speelden Weense walsen, op een aardige fin de millennium-manier. Toen hoorde ik opeens een geluid boven me. Tegen de openslaande deuren tekende zich het silhouet af van een blonde jongen, zo'n aantrekkelijk kostschooltype.

'Hoi,' zei hij. Hij stak wat beverig een sigaret op en met zijn ogen op mij gericht kwam hij de trap af. 'Je hebt zeker geen zin om te dansen? O, neem me niet kwalijk,' zei hij, en hij stak zijn hand uit, als een voormalig minister van Binnenlandse Zaken die op de open dag van Eton zijn manieren was vergeten, 'Simon Dalrymple.'

'Bridget Jones,' zei ik. Ik stak hem stijfjes mijn hand toe alsof ik lid was van een oorlogskabinet.

'Hoi. Eh... leuk. Eh... kunnen we dansen?' zei hij, weer terugvallend op de kostschooljongen.

'Ik zou het echt niet weten,' zei ik, terugvallend op een nijdige lichtekooi, met een onbedoeld rauwe lach, als van een hoer in een kroeg.

'Ik bedoel, hier buiten. Even maar.'

Ik twijfelde. Om je de waarheid te zeggen, ik was gevleid. Dit succes, en het wonder dat ik voor Mark Darcy's ogen had laten gebeuren, begonnen me naar het hoofd te stijgen.

'Toe,' pleitte Simon, 'ik heb nog nooit met een oudere vrouw gedanst. O, shit, het spijt me, ik bedoelde niet...' zei hij, met een blik op mijn gezicht. 'Ik bedoel, iemand die niet meer op school zit,' zei hij, en hij greep hartstochtelijk mijn hand. 'Vind

je het niet erg? Ik zou het zo geweldig vinden.'

Simon Dalrymple had kennelijk in de wieg al dansles gehad, en het was nogal prettig om zo deskundig geleid te worden, maar het probleem was dat hij overduidelijk... nou ja, om er niet omheen te draaien: hij had de meest gigantische erectie die mij ooit te beurt was gevallen, en daar we erg innig dansten, kon ik niet doen of het zijn potloodetui was.

'Ik neem het van je over, Simon,' zei een stem.

Mark Darcy.

'Hup, naar binnen. Je had al in je bed moeten liggen.'

Simon was volkomen verpletterd. Hij werd vuurrood en sprintte terug naar de zaal.

'Mag ik?' vroeg Mark, en stak zijn hand naar me uit.

'Nee,' zei ik woedend.

'Wat is er?'

'Eh...' zei ik, wanhopig op zoek naar een excuus voor mijn woede. 'Afschuwelijk om een jonge jongen zo te behandelen; misbruik maken van je positie en hem vernederen op zo'n gevoelige leeftijd!' Ik zag zijn verbijsterde uitdrukking en kakelde: 'Maar ik ben blij met je uitnodiging. Enig. Dankjewel. Geweldig feest.'

'Ja. Dat had je al gezegd,' zei hij, knipperend met zijn ogen. Hij leek eerlijk gezegd nogal geschokt en gekwetst.

'Ik...' Hij stokte, begon op de patio heen en weer te lopen, zuchtte, haalde zijn hand door zijn haar. 'Hoe gaat het met... eh... heb je de laatste tijd nog een goed boek gelezen?' Niet te geloven.

'Mark,' zei ik, 'als je me nog één keer vraagt of ik de laatste tijd nog een goed boek heb gelezen dan ga ik gillen. Vraag toch eens wat anders. Een beetje afwisseling kan geen kwaad. Vraag me dan of ik soms hobby's heb, of misschien een mening over de Europese munteenheid, of vraag me of ik niet een buitengewoon schokkende ervaring heb opgedaan met rubber.'

'Ik...' begon hij weer.

'Of vraag me wie ik zou kiezen als ik naar bed moest met Douglas Hurd, Michael Howard of Jim Davidson. Ik zou trouwens meteen Douglas Hurd zeggen.'

'Douglas Hurd?' zei Mark.

'Mmmm. Ja. Zo heerlijk streng doch rechtvaardig.'

'Hmmmm,' zei Mark peinzend. 'Dat zeg je nou wel, maar Michael Howard heeft een buitengewoon aantrekkelijke en intelligente vrouw. Dan moet hij toch verborgen charmes hebben.'

'Zoals?' vroeg ik kinderachtig, in de hoop dat hij iets over seks zou zeggen.

'Nou, eh...'

'Hij is misschien goed in bed,' souffleerde ik.

'Of een fantastisch knap pottenbakker.'

'Of een gediplomeerd aromatherapeut.'

'Ga je een keer met me uit eten, Bridget?' zei hij plotseling, nogal kortaf, alsof hij me ergens op een stoel ging neerplanten om me de les te lezen.

Ik viel stil en keek hem aan. 'Is dat soms een idee van mijn moeder?' vroeg ik toen achterdochtig.

'Nee... ik...'

'Of van Una Alconbury?'

'Nee, nee...'

Opeens wist ik wat er aan de hand was. 'Het moet van jóuw moeder, hè?'

'Nou, mijn moeder heeft...'

'Ik wil niet dat je mij uit eten vraagt, alleen maar omdat je dat van je moeder moet. En trouwens, waar zouden we het dan over moeten hebben? Je zou me alleen maar vragen of ik de laatste tijd nog een goed boek had gelezen en dan zou ik met een of ander meelijwekkend leugenverhaal aankomen en...'

Hij keek me in opperste verwarring aan. 'Maar Una Alconbury zei dat jij een soort literair supermens was, dat je lééft voor boeken.'

'O, ja?' zei ik, opeens nogal gevleid. 'En wat zei ze nog meer?'

'Nou, dat je een radicale feministe bent en een onvoorstelbaar zwierig leven leidt...'

'Hmmmm,' snorde ik.

'... met miljoenen mannen die je mee uit nemen.'

'Pff.'

'Ik hoorde dat verhaal over Daniël. Vervelend voor je.'

'Je hebt me natuurlijk proberen te waarschuwen,' zei ik knorrig. 'Wat heb je eigenlijk tegen hem?'

'Hij is met mijn vrouw naar bed geweest,' zei hij, 'twee weken na ons huwelijk.'

Ik keek hem geschokt aan, en toen klonk een stem boven ons: 'Markje!' De gestalte van Natasha tekende zich af tegen het licht; ze stond naar beneden te turen om te zien wat er aan de hand was.

'Markje!' riep ze weer. 'Wat doe je daar?'

'Afgelopen kerst,' ging Mark haastig verder, 'besloot ik om, als mijn moeder nog één keer over "Bridget Jones" zou beginnen, naar de Sunday People te stappen met de beschuldiging dat ze mij als kind met een fietspomp had mishandeld. En toen ik je ontmoette... ik had die belachelijke geruite trui aan die Una me voor Kerstmis had gegeven... Bridget, alle andere meisjes die ik ken zijn zo gladgelakt, ik ken niemand anders die een konijnenstaartje aan haar onderbroek zou spelden of...'

'Mark!' gilde Natasha, en ze kwam de trap af rennen naar ons toe.

'Maar je hebt iemand,' zei ik, nogal overbodig op dat moment.

'Nu niet meer,' zei hij. 'Een keertje uit eten, goed?'

'Oké,' fluisterde ik, 'oké.'

Ik vond het beter om nu maar naar huis te gaan. Die Natasha hield me in de gaten alsof ze een krokodil was en ik te dicht bij haar eieren kwam, en bovendien had ik Mark Darcy mijn adres en telefoonnummer gegeven, en voor de dinsdag daarop met hem afgesproken. Toen ik door de danszaal liep, zag ik mam, Una en Elaine Darcy geanimeerd in gesprek met Mark; als ze eens wisten wat er zich daarnet had afgespeeld! Ik had hun gezichten weieens willen zien. Ik kreeg opeens een visioen van het Nieuwjaarsbuffet van Kalkoengerechten van volgend jaar, met Brian Enderby die zijn broek ophees en sprak 'Hrrrum! Heerlijk dat de jongelui zich zo vermaken, nietwaar?' en dan Mark Darcy en ik die kunstjes moesten doen voor de gasten, zoals neusjewrijven, of de liefde bedrijven, als een stel zeehonden in een circus.

DINSDAG 3 OKTOBER

56 kg, 3 eenheden alcohol (z.g.), 12 sigaretten (slecht), in afgelopen 24 uur ong. 369 keer 'klootzak gezegd.

19.30 In alle staten. Mark Darcy komt me over een halfuur halen. Net thuis van werk met idioot haar en noodkleren aan vanwege wascrisis. Help, o, help! Was van plan witte legging aan te trekken maar ik bedenk opeens dat hij misschien zo'n type is dat me naar zo'n griezelig chique restaurant wil meenemen. O, god, en ik heb niets chiques om aan te trekken. Zou hij misschien verwachten dat ik mijn konijnenstaartje opdoe? Niet dat ik in hem geïnteresseerd ben of wat ook.

19.50 God, o, god. Nog altijd mijn haar niet gewassen. Ga vlug in bad.

20.00 Haar aan het föhnen. Hoop erg dat Mark Darcy laat komt, want wil niet dat hij me ziet in badjas en met nat haar.

20.05 Haar nu min of meer droog. Nu alleen nog opmaken, aankleden, troep achter bank gooien. Belangrijkste eerst. Dus opmaken, dan opruimen.

20.15 Nog geen Mark. Z.g. Fijn, zo'n man die laat komt; prettig contrast met lieden die te vroeg zijn, je laten schrikken en je opjagen en nog overal onopgeruimde rotzooi zien liggen.

20.20 Hè, hè, zo'n beetje klaar. Misschien trek ik nog wat anders aan.

20.30 Wel vreemd. Vind het niets voor hem om meer dan een halfuur te laat te komen.

21.00 Kan het niet geloven. Mark Darcy heeft me laten zitten. De klootzak!

DONDERDAG 5 OKTOBER

56,5 kg (slecht), 4 stukken chocola (slecht), 17 x video gekeken (slecht).

11.00 Werk. Op de wc. O, nee. Nee, nee, nee! Na dat debacle met Mark nu weer het middelpunt van afschuwelijke bespreking vanochtend.

'Zo, Bridget,' zei Richard Finch. 'Ik ga je nog één kans geven. Het proces van Isabella Rossellini. De uitspraak wordt vandaag verwacht. Wij denken dat ze wordt vrijgesproken. Ga naar de rechtszaal. Klim niet in stangen of lantaarnpalen. Ik wil een scherp interview. Vraag haar maar of dit betekent dat het oké is om mensen te vermoorden als we geen zin hebben in seks met ze. Waar wacht je op, Bridget? Wegwezen!'

Ik wist in de verste verte niet waar hij het over had.

'Je weet toch van het proces tegen Isabella Rossellini, nietwaar?' zei Richard. 'Je leest weieens een krant, neem ik aan?'

Het vervelende van deze baan is dat je de hele tijd met namen en verhalen om de oren wordt geslagen en dat je dan binnen een tiende van een seconde moet besluiten of je al dan niet wilt toegeven dat je niet weet waar het over gaat, en als je dat moment voorbij laat gaan, ben je een halfuur later nog altijd wanhopig naar aanwijzingen aan het zoeken, terwijl je intussen met een stalen gezicht een breedvoerige verhandeling houdt over het onbekende onderwerp. Dat had ik dus met Isabella Rossellini.

En nu moet ik over vijf minuten bij de rechtbank zijn waar die enge cameraploeg me opwacht, om een televisiereportage te maken over iets waarvan ik nog nooit heb gehoord.

11.05 Gered door Patchouli. Kwam net de wc's uit, en zij werd langsgesleurd door Richards honden.

'Gaat het wel?' vroeg ze. 'Je kijkt een beetje psychotisch.'

'Nee hoor. Gaat best,' zei ik.

'Weet je het zeker?' Ze staarde me even aan. 'Zeg, je weet toch wel dat hij op de vergadering niet Isabella Rossellini bedoelde, hè? Hij had het dus over Elena Rossini, ja? Heb je dat?'

O, lieve god en alle engelen in de hemel. Elena Rossini is dat kindermeisje dat ervan beschuldigd wordt haar werkgever te hebben vermoord, nadat hij haar herhaalde malen verkracht zou hebben en haar achttien maanden in zijn huis had opgesloten. Ik greep een paar kranten om gauw mijn kennis bij te spijkeren en vloog naar een taxistandplaats.

15.00 Niet te geloven wat me is overkomen. Hing al een eeuwigheid rond bij de rechtszaal, met de cameraploeg en een hele zwik verslaggevers, die allemaal wachtten tot de zitting voorbij zou zijn. Was eigenlijk hartstikke geinig. Begon er zelfs het komische van in te zien dat meneer Mark Darcy met-de-vouw- in-de-broek mij had laten stikken. Opeens merkte ik dat ik zonder sigaretten zat. Ik vroeg fluisterend aan de cameraman, echt een aardige vent, of hij dacht dat ik vijf minuutjes weg kon, en hij zei dat dat makkelijk ging omdat ze altijd een waarschuwing geven wanneer ze op het punt staan naar buiten komen, en ze zouden me wel komen halen als het zover was.

Toen ze hoorden dat ik naar de winkel ging, vroegen een heleboel verslaggevers of ik sigaretten en snoep voor ze mee kon brengen, en dus duurde het een tijd voor ik alles georganiseerd had. Ik stond net in de winkel, en was met de winkelier bezig al het wisselgeld te verdelen, toen er een vent binnenkwam die kennelijk haast had, en zei: 'Mag ik een doos Quality Street van u?' alsof ik er helemaal niet was. De arme winkelier keek me aarzelend aan.

'Neem me niet kwalijk, maar het woord "beurt", zegt u dat iets?' vroeg ik op mijn allertuttigst, en ik draaide me naar hem om. Er kwam een raar geluid uit mijn keel. Het was Mark Darcy, in zijn advocatenplunje. Hij keek me op zijn bekende manier aan.

'En mag ik ook weten waarom je mij dinsdag hebt laten barsten?' vroeg ik.

'Ik kan jou hetzelfde vragen,' zei hij ijzig.

Op dat moment kwam de camera-assistent binnenstormen. 'Bridget!' gilde hij. 'We hebben het interview gemist. Elena Rossini is al naar buiten gekomen, en ze is vertrokken. Heb je die Minstrels wel voor me gekocht?'

Sprakeloos greep ik me vast aan de rand van de toonbank.

'Gemist?' zei ik toen ik weer normaal kon ademen. 'Gemist? O, god! Dit was mijn laatste kans na de glijpaal, en ik stond hier snoep te kopen! Ik word ontslagen. Hebben de anderen haar wel geïnterviewd?'

'Nee. Niemand heeft haar geïnterviewd,' zei Mark Darcy.

'O, nee?' zei ik, en ik keek wanhopig naar hem op. 'Hoe weet jij dat nou?'

'Omdat ik haar verdedig, en ik haar heb gezegd dat ze met niemand moest praten,' zei hij onverschillig. 'Kijk, daar zit ze, in mijn auto.'

Ik keek, en op dat moment stak Elena Rossini haar hoofd uit het raampje, en riep met een buitenlands accent: 'Mark, sorry, koop jij doos bonbons voor mij, niet Quality Street, alsjeblieft?' Toen kwam onze camerawagen eraan.

'Derek!' gilde de cameraman uit het raampje. 'Koop even een Twix en een Lion!'

'En waar zat jij dinsdagavond?' vroeg Mark Darcy.

'Thuis, op jou te wachten, en me kapot te ergeren!' zei ik verbeten.

'Wat? Om vijf over acht? Terwijl ik wel twaalf keer bij je heb aangebeld?'

'Ja! Ik was...' zei ik, terwijl er in de verte iets begon te dagen, '... mijn haar aan het drogen.'

'Grote föhn?' vroeg hij.

'Ja! 1600 volt, Salon Selectives,' zei ik trots. 'Hoezo?'

'Dan moet je of een stillere föhn kopen, of wat eerder aan je toilette beginnen. Maar ja. Kom maar mee,' zei hij lachend. 'Haal je cameraman erbij, ik zal kijken wat ik voor je kan doen.'

O, god, wat gênant. Wat ben ik een ontzettende oen.

21.00 Kan niet geloven hoe fantastisch alles heeft uitgepakt. Heb net de hoofdpunten van Goedemiddag! voor de vijfde keer afgespeeld.

'En nu een exclusieve reportage van Goedemiddag!' zeggen ze. 'Goedemiddag! komt als enig nieuwsprogramma met een exclusief interview met Elena Rossini, slechts een paar minuten na haar vrijspraak van vandaag opgenomen. Onze binnenland

se verslaggeefster Bridget Jones maakte deze exclusieve reportage voor u.'

O, daar geniét ik nou zo van: 'Onze binnenlandse verslaggeefster Bridget Jones maakte deze exclusieve reportage voor u.'

Ik speel hem nog een keertje af, en dan leg ik hem echt weg.

VRIJDAG 6 OKTOBER

57 kg (eten voor de troost), 6 eenheden alcohol (aan de drank), 6 krasloten (gokken voor de troost), 21 x 1471 gedraaid om te horen of Mark Darcy had gebeld (natuurlijk niet meer dan nieuwsgierigheid), 9 x video gekeken (al beter).

21.00 Grrr. Gisteren boodschap voor mam achtergelaten, over mijn geweldige interview, dus toen ze vanavond belde, dacht ik dat ze me wilde feliciteren, maar nee hoor, ze zanikte alleen maar over dat feest. Una en Geoffry zus en Brian en Mavis zo en hoe fantastisch Mark wel niet was en waarom had ik toch niet met hem gepraat, enzovoorts. Kon nauwelijks verleiding weerstaan haar te vertellen wat er gebeurd was, maar wist me te beheersen door me de gevolgen voor te stellen: eerst extatisch gekrijs (over het afspraakje) gevolgd door wrede moord op enige dochter (vanwege de afloop).

Blijf maar hopen dat hij belt om nog een keer af te spreken, na dat debacle met de haarföhn. Misschien moet ik hem maar een briefje schrijven om hem te bedanken voor het interview en om te zeggen dat het me spijt van de föhn. Niet dat ik iets in hem zie, of wat dan ook. Het is niet meer dan beleefd.

DONDERDAG 12 OKTOBER

57,5 (slecht), 3 eenheden alcohol (normaal en gezond), 13 sigaretten, 17 veteenheden (zou je het totaal aantal veteenheden in je lichaam kunnen berekenen? Hoop van niet), 3 krasloten (redelijk), 12 x 1471 gedraaid om te horen of Mark Darcy had gebeld (al beter).

Grrr. Gebelgd over betuttelend artikel in de krant, van een Voldaan Getrouwde journaliste. De titel was 'De vreugde van het alleen zijn', met een ironie die ongeveer even subtiel was als de seksgein van Frankie Howerd.

'Ze zijn jong, ze zijn ambitieus, ze zijn rijk, maar hun leven verbergt een schrijnende eenzaamheid... Wanneer ze uit hun werk komen gaapt de afgrond... Deze eenzame, van stijlvol leven bezeten schepsels, zoeken troost in kant-en-klaarversies van de lekkere hapjes die hun moeder altijd maakte.'

Nou ja, hoe durft ze! Weet zij veel, die op haar tweeëntwintigste Voldaan Getrouwde madam?

Ik ga een artikel schrijven, gebaseerd op 'tientallen gesprekken' met Voldaan Getrouwde Vrouwen: 'Als ze uit hun werk komen barsten ze altijd in snikken uit, want uitgeput als ze zijn, moeten ze de aardappelen schillen en alle was doen, terwijl hun vadsige echtgenoot boerend voor de buis hangt en patat wil. Of ze vallen, met hun vormeloze schort voor, in een diep zwart gat nadat hun man heeft gebeld dat hij moet overwerken, met op de achtergrond kwetterende Vrije Vrouwtjes en het geluid van krakend leer.'

Na werk afgesproken met Sharon, Jude en Tom. Tom was ook al bezig een woedend artikel te verzinnen over de gapende afgronden van de Voldaan Getrouwden.

'Dat slag mensen beïnvloedt alles, van het soort huizen dat gebouwd wordt, tot het soort eten dat je in de supermarkt kunt kopen,' zou Tom razen in zijn artikel, 'overal die Anne Summers-winkels, voor huisvrouwtjes met hun zielige pogingen het opwindende seksleven te simuleren dat Vrije Meiden genieten, en steeds meer exotisch voedsel bij Marks & Spencer, voor al die uitgebluste stellen die net doen of ze in een chique restaurant eten, zoals de vrijgezellen, en niet hoeven af te wassen.'

'Ik word doodziek van dat arrogante geweeklaag over het vrijgezellenbestaan!' brulde Sharon.

'Nou, ik ook!' riep ik.

'Maar je vergeet de zakkigheid,' boerde Jude, 'we hebben altijd die zakkigheid.'

'Maar eenzaam zijn we niet. Wij hebben een grote familie in de vorm van een vriendennetwerk, verbonden door de telefoon,' zei Tom.

'Ja! Hoera! Vrije Meiden zouden zich niet de hele tijd hoeven te verontschuldigen, maar een geaccepteerde status moeten bezitten, zoals geisha's,' schreeuwde ik uitgelaten, en ik slurpte van mijn glas Chileense Chardonnay.

'Geisha's?' vroeg Sharon met een koude blik op mij.

'O, hou je mond, Bridge,' brabbelde Tom. 'Je bent dronken. Je probeert alleen maar je gapende zwarte afgrond met drank vol te gieten.'

'Nou, maar Shazzer net zo goed,' zei ik gepikeerd.

'Nietus,' zei Sharon.

'Wellus, drud,' zei ik.

'O, houwejulliezopzeg,' boerde Jude. 'Zuwwenoggevlezzie- neme?'

VRIJDAG 13 OKTOBER

58,5 kg (maar ben tijdelijk veranderd in wijnzak), 0 eenheden alcohol (maar leef van inhoud wijnzak), 0 calorieën (z.g.)*. * Kan maar beter eerlijk zijn: niet z.g. want alleen maar 0 omdat ik meteen na het eten 5876 calorieën heb uitgekotst

O, god, ik ben zo alleen. Een heel weekeinde voor de boeg, met niemand om van te houden of plezier mee te maken. Maar wat kan het me schelen. Ik heb een verrukkelijke gestoomde gemberpudding van Marks & Spencer die ik in de magnetron kan zetten.

ZONDAG 15 OKTOBER

57 kg (beter), 5 eenheden alcohol (maar bijzondere gelegenheid), 16 sigaretten, 2456 calorieën, 245 minuten lang aan mr Darcy gedacht

8.55 Net even sigaretten wezen halen, ga me nu aankleden voor Pride and Prejudice op de BBC. Niet te geloven dat er nog zo veel auto's op de weg zijn. Moeten die mensen niet naar huis om zich voor te bereiden? Heerlijk dat iedereen er zo

verslaafd aan is. De grond voor mijn eigen verslaving, dat weet ik wel, is de eenvoudige menselijke behoefte om te zien dat Darcy Elizabeth krijgt. Tom zegt dat voetbalgoeroe Nick Hornby in zijn boek schrijft dat de obsessie van mannen voor voetbal niet een kwestie is van plaatsvervangende spanning; de door testosteron opgezweepte fans wensen niet dat zij in het veld staan, beweert Hornby, ze zien hun team als hun gekozen vertegenwoordiging, ongeveer zoals een parlement. Dat is precies mijn houding tegenover Darcy en Elizabeth. Zij zijn mijn gekozen vertegenwoordigers in het veld van de versierkunst, of liever, hofmakerij. Maar ik wil geen doelpunten zien. Ik zou het vreselijk vinden om Darcy en Elizabeth in bed te zien, met een sigaret na afloop. Dat zou echt onnatuurlijk zijn, en verkeerd, en ik zou algauw niet meer geïnteresseerd zijn.

10.30 Jude belde net, en we hebben twintig minuten lang gegromd: 'Howhow, die mr Darcy.' Hij praat zo mooi, zo'n beetje alsof het hem te veel moeite is. Ding-dongl Toen hadden we een lang gesprek over de respectieve goede kanten van mr Darcy en Mark Darcy, en we waren het erover eens dat mr Darcy aantrekkelijker was vanwege zijn slechte manieren, maar dat we toch niet over het hoofd mochten zien dat hij alleen maar een romanpersonage was.

MAANDAG 23 OKTOBER

58 kg, 0 eenheden alcohol (z.g. Heb heerlijk nieuw plaatsvervangend drankje ontdekt, 'Smoothies', z. lekker en fruitig), 0 sigaretten (door Smoothies geen behoefte), 22 Smoothies, 4265 calorieën (w.v.4135 Smoothies).

Gatver. Ging net naar Panorama kijken, over 'Hoogopgeleide vrouwelijke kostwinners kapen de beste banen weg' (en ik bid tot de Allerhoogste met al Zijn engelen dat ik zo iemand nooit zal worden): 'Schuilt de oplossing in een herstructurering van het onderwijs?' toen ik stuitte op een foto in de Standard van Darcy

en Elizabeth, afgrijselijk uitgedost als hedendaags stelletje, over elkaar heen dweilend in een weiland, zij met blond rijke-tutten- kapsel en een linnen broekpak aan, hij in gestreept poloshirt en leren jack en met zo'n veterdun snorretje. Kennelijk gaan ze al met elkaar naar bed. Wat weerzinwekkend. Voel me helemaal uit het lood geslagen, en maak me zorgen want mr Darcy zou nooit zoiets ijdels en frivools doen als acteren, en toch is hij kennelijk een acteur. Mmmm. Z. verwarrend allemaal.

DINSDAG 24 OKTOBER

58,5 kg (ellendige Smoothies), 0 eenheden alcohol, 0 sigaretten, 32 Smoothies.

Werk gaat fantastisch. Sinds het interview met Elena Dinges kan ik geen kwaad meer doen, kennelijk.

'Kom! Kom! Rosemary West!' zei Richard Finch toen ik de werkkamer binnenkwam (wat laat, eerlijk gezegd, maar dat kan iedereen overkomen), met zijn vuisten opgeheven als een bokser. 'Lesbische verkrachtingsslachtoffers! Jeanette Winterson! Goedemiddag!, dokter. Wat dóén lesbische vrouwen met elkaar? Dat is het! Wat doen ze in bed?' Opeens keek hij mij recht aan.

'Weet jij dat niet?' Iedereen keek naar me. 'Kom op, Bridget, godverdomme, eeuwig te laat, hè?' schreeuwde hij ongeduldig. 'Wat doen lesbiennes in bed?'

Ik haalde diep adem. 'Eigenlijk vind ik dat we de romance moeten doen tussen Darcy en Elizabeth buiten de tv-serie.'

Hij bekeek me langzaam van top tot teen. 'Briljant,' zei hij toen eerbiedig. 'Dat is godvergeten briljant. Oké. En de acteurs die Darcy en Elizabeth spelen? Kom! Kom!' zei hij, boksend tegen het gezelschap om de tafel. 'Colin Firth en Jennifer Ehle,' zei ik.

'Schat,' zei hij tegen mijn ene borst, 'je bent goddomme een genie!'

Ik heb altijd al gehoopt dat ik een genie zou blijken te zijn, maar ik had nooit gedacht dat dat mij (of mijn linkerborst) ooit zou overkomen.