'Mam,' zei ik, 'Tom is al vanaf zijn tiende homo.'

'O, schat, schei toch uit! Je weet toch dat mensen zich de gekste dingen verbeelden! Je kunt ze het altijd uit hun hoofd praten.'

'Wil dat zeggen dat ik jou ertoe zou kunnen overhalen pap te verlaten en iets met tante Audrey te beginnen?'

'Hè, kind, zeg niet van die rare dingen,' zei ze.

'Ja, inderdaad,' viel pap haar bij, 'tante Audrey ziet eruit als een kookpot.'

'O, in godsnaam, Colin,' snauwde mam. Ik vond dat vreemd, want normaal snauwt ze niet tegen pap.

Om een of andere duistere reden stond mijn vader erop mijn auto een beurt te geven voor ik wegging, hoewel ik hem verzekerde dat er niets mis mee was. Ik viel nogal door de mand doordat ik niet meer wist hoe de motorkap open moest.

'Vind jij niet dat je moeder een beetje eigenaardig doet?' zei hij, wat houterig en gegeneerd, terwijl hij bezig was met de olie- pijlstok, die hij aan een oude lap afveegde en weer terugstak, op een nogal verontrustende manier, vanuit Freud bekeken.

'Je bedoelt, afgezien van haar oranje kleur?' vroeg ik.

'Nou, eh... ja, en al haar andere gewone... eh, eigenschappen, je weet wel.'

'Ze was nogal bezig over homoseksualiteit, meer dan normaal.'

'O, nee, dat kwam gewoon door de nieuwe misgewaden van de priester, vanochtend. Die waren inderdaad een beetje aan de tuttige kant, moet ik zeggen. Hij is net terug van een reisje naar Rome, met de abt van Dumfries. Van top tot teen in het roze. Nee, ik bedoel, vind je mammie niet anders dan anders?'

Ik pijnigde mijn hersens. 'Nee, eigenlijk niet, om je de waarheid te zeggen. Alleen maar erg uitbundig en vol zelfvertrouwen.'

'Hmm,' zei hij. 'Nou ja. Ga maar, straks is het donker. Groeten aan Jude. Hoe is het trouwens met haar?'

Toen gaf hij een klap op de motorkap, als om te zeggen 'hop, daar ga je', maar zo hard dat ik bang was dat hij zijn hand gebroken kon hebben.

Had gedacht dat maandag de toestand met Daniël zou wor

den opgelost, maar hij was er niet. Gisteren ook niet. Het is of ik dagelijks naar een feestje ga om daar iemand te ontmoeten die dan niet komt opdagen. Zorgen over eigen ambitie, toekomst en levensopvattingen, daar ik niet hoger schijn te reiken dan gem. puber. Ontfutselde uiteindelijk aan Perpetua dat Daniël naar New York is. Hij is er nu natuurlijk allang vandoor met een koele Amerikaanse slanke den die Winona heet, haar mannetje staat, een geweer bij zich heeft en alles is wat ik niet ben.

Tot overmaat van ramp vanavond etentje bij Voldaan Getrouwd Stel, Magda en Jeremy. Bij zulke gelegenheden heb ik het zelfbewustzijn van een huisjesslak, wat niet wil zeggen dat ik niet dankbaar ben voor de uitnodiging. Ik ben dol op Magda en Jeremy. Ik logeer soms bij ze, en bewonder hun frisse lakens en hun vele voorraadbussen met allerlei soorten pasta, en doe net of ze mijn ouders zijn. Maar als ze samen met hun getrouwde vrienden zijn voel ik me net Miss Havisham.

23.45 O, god. Ik, vier getrouwde stellen en Jeremy's broer (niet de moeite, rode bretels, rood gezicht. Heeft het over 'wijfies').

'Zo,' bulderde Cosmo, toen hij me inschonk, 'en hoe staat het met je liefdesleven?'

O, waarom doen ze dat toch? Waarom? Misschien gaan de Voldane Getrouwde Stellen alleen nog met andere Voldane Getrouwde Stellen om, en weten ze niet meer hoe ze met individuen moeten omspringen. Misschien willen ze ons echt wel uit de hoogte behandelen, om ons het gevoel te geven dat we mislukkelingen zijn. Of misschien zitten ze in zo'n seksuele sleur dat ze denken: daarbuiten is nog een heel andere wereld, en hopen ze op opwinding uit de tweede hand, door ons de smeuïge details van ons seksleven te laten opdissen.

'Ja, waarom ben je nog altijd niet getrouwd, Bridget?' vroeg Woney (kindernaampje voor Fiona, de vrouw van Jeremy's vriend Cosmo) met een heel doorzichtig laagje bezorgdheid over haar hatelijke toon, terwijl ze over haar zwangere buik aaide.

Omdat ik niet zo wil worden als jij, vette, saaie, welgeboren melkkoe, dat had ik moeten zeggen. Of: Omdat ik, als ik eten

moest koken voor Cosmo, en daarna ook maar één keer in hetzelfde bed zou moeten slapen als hij, dus laat staan elke nacht, mezelf op zou hangen. Of: Om je de waarheid te zeggen, Wo- ney, omdat onder mijn kleren mijn hele lichaam bedekt is met schubben. Maar dat deed ik niet omdat ik haar, ironisch genoeg, niet wilde kwetsen. Dus produceerde ik een verontschuldigend lachje, waarop iemand die Alex heette uit de hoek kwam met: 'Ja, maar als je eenmaal een bepaalde leeftijd hebt bereikt...'

'Precies, dan zijn alle behoorlijke kerels al weggekaapt,' zei Cosmo met een klap op zijn dikke buik en een zelfgenoegzame grijns op zijn kwabbige gezicht.

Aan tafel had Magda mij tussen Cosmo en Jeremy's stomvervelende broer neergezet, zodat we een soort incestueuze seks- sandwich vormden. 'Je moet nou toch echt gauw iemand aan de haak slaan, meid,' zei Cosmo, terwijl hij twee deciliter Pauil- lac '82 door zijn keelgat goot. 'Het wordt de hoogste tijd.'

Intussen had ik zelf ook al de nodige deciliters Pauillac '82 tot me genomen. 'Hoe zit het ook weer, eindigt een op de drie huwelijken in echtscheiding, of een op de twee?' prevelde ik, in een mislukte poging sarcastisch te zijn.

'Nee, echt waar kind,' zei hij, zonder erop in te gaan. 'Bij mij op kantoor zit het vol met alleenstaande vrouwtjes van boven de dertig. Allemaal stukken. Kunnen geen vent krijgen.'

'Daar heb ik eerlijk gezegd niet zo'n last van,' mompelde ik met een zwaai van mijn sigaret.

'O! Vertel eens!' zei Woney.

'Wie? Vertel op,' zei Cosmo.

'Ben je aan de scharrel, meid?' vroeg Jeremy. Felle oogjes op mij gericht, kwijlmonden open.

'Gaat jullie niets aan,' zei ik nuffig.

Cosmo kraaide: 'Dus ze heeft helemaal geen vent!' Woney gilde opeens dat het elf uur was, 'de oppas!' en iedereen sprong overeind om naar huis te gaan.

'God, het spijt me, dat vreselijke stel. Gaat het wel, lieverd?' fluisterde Magda, die wel wist hoe ik me voelde.

Jeremy's broer vroeg: 'Wil je een lift?' met een boer als toegift.

'Nee hoor, ik ga nog naar een nachtclub,' zong ik en ik haastte me naar buiten. 'Dankjewel, het was ontzettend gezellig!'

Ik stapte in een taxi en barstte in tranen uit.

24.00 Applausje. Net Sharon gebeld. 'Je had moeten zeggen: "Ik ben niet getrouwd want ik ben een Vrije Meid, stelletje zelfgenoegzame, voortijdig verouderende, geborneerde imbecielen,"' tierde Shazzer. '"En omdat er meer is in het leven dan dat stompzinnige huwelijk: een op de vier huishoudens is eenpersoons, de meeste leden van de koninklijke familie zijn alleenstaand, onderzoek heeft uitgewezen dat de jongemannen in dit land volstrekt ongeschikt zijn voor het huwelijk, en als gevolg daarvan is er een hele generatie van alleenstaande meisjes zoals ik met hun eigen inkomen en hun eigen huis, een hoop lol, en zonder de plicht iemand anders zijn sokken te wassen. We zouden ons geluk niet op kunnen, als mensen van jullie slag eens ophielden ons voortdurend het gevoel te geven dat we niet deugen, alleen maar omdat jullie jaloers zijn."'

'Ik ben een Vrije Meid,' riep ik uitgelaten, 'hoera! Leve de Vrije Meiden!'

ZONDAG 5 FEBRUARI

Nog altijd niets van Daniël gehoord. Verschrikkelijk, moet hele zondag zien door te komen terwijl iedereen behalve ik met iemand in bed ligt te giechelen en te vrijen. Ergste is nog, vernedering van Valentijnsdag die me boven het hoofd hangt, nog maar een week en nog wat. Ik krijg niet één kaart. Speel met gedachte om wild te flirten met iedereen die me er een zou kunnen sturen, maar nee, te immoreel. Moet verpletterende vernedering maar onder ogen zien.

Hmm. Ik weet wat. Ga denk ik pap en mam opzoeken want maak me zorgen over pap. Dan voel ik me weer een beschermengel of heilige.

14.00 Laatste kluitje vaste grond onder mijn voeten vandaan gespit. Grootmoedig aanbod voor zorgzaam verrassings-

bezoek stuitte op vreemde reactie van pap aan telefoon.

'Eh... ik weet het niet zeker, kind. Heb je een ogenblikje?'

Het duizelde me. In de arrogantie van je jeugd (nou ja, 'jeugd') veronderstel je altijd dat je ouders alles laten vallen om je met open armen te ontvangen, du moment dat jouw pet daarnaar staat. Hij was er weer. 'Hoor eens, Bridget, je moeder en ik hebben wat problemen. Is het goed dat we je over een paar dagen terugbellen?'

Problemen? Wat voor problemen? Ik vroeg pap om tekst en uitleg maar kwam niets te weten. Wat is er aan de hand? Is de hele wereld dan gedoemd om met gewonde ziel door het leven te gaan? Arme pap. Moet ik dan ook nog, alsof het al niet erg genoeg is, het tragische slachtoffer worden van echtscheiding?

MAANDAG 6 FEBRUARI

56 kg (innerlijke zwaarte geheel verdwenen, raadsel), I eenheid alcohol (z.g.), 9 sigaretten (z.g.), 1800 calorieën (g.).

Vandaag komt Daniël terug op kantoor. Ik zal evenwichtig en koel zijn en niet vergeten dat ik een vrouw van betekenis ben en geen man nodig heb om compleet te zijn, zeker deze niet. Ga hem geen e-mail sturen, besteed zelfs geen enkele aandacht aan hem.

9.30 Grrr. Daniël schijnt er nog steeds niet te zijn.

Nog geen enkel teken van Daniël.

O, god, o god, misschien is hij in New York verliefd geworden en daar gebleven.

9.47 Of naar Las Vegas gegaan om te trouwen.

9.50 Hmmm, ik geloof dat ik mijn make-up even ga inspecteren voor het geval hij binnenkomt.

10.05 Zag op terugweg van wc Daniël met Simon van Marketing bij kopieerapparaat staan, hart sloeg slag over. Laatste keer dat ik hem zag, lag hij verbijsterd op zijn sofa terwijl ik mijn rok aantrok en foeterde over zakkigheid. Nu had hij zo'n uitstraling van 'hier ben ik weer', fris en gezond. Toen ik langsliep, keek hij nadrukkelijk naar mijn rok en hij grijnsde van oor tot oor.

10.30 'Bericht' verscheen op mijn scherm. Drukte op RMS.

bericht Jones, Frigide trut. Cleave.

Ik lachte, ik kon er niets aan doen. Toen ik door de glazen wand van zijn kantoortje keek, glimlachte hij naar me, opgelucht en vertederd. Maar ik ga hem niet antwoorden.

10.35 Wel onbeleefd om niet te antwoorden.

10.45 God, ik verveel me dood.

10.47 Ik stuur hem gewoon een vriendelijk e-mailtje, niet flirterig, gewoon om de goede verstandhouding te herstellen.

I 1.00 Ha ha. Ondertekend met Perpetua om Daniël te laten schrikken.

Bericht Cleave

Het is al moeilijk genoeg om aan uw eisen te voldoen

zonder dat iemand mijn team afleidt met onzinnige boodschappen.

Perpetua

RS. bridgets rokje voelt zich helemaal niet lekker, heb het naar huis gestuurd.

22.00 Mmmm. De hele dag met Daniël e-mail uitgewisseld. Maar ik ga in geen geval met hem naar bed. Vanavond pap en mam weer gebeld, geen gehoor. Z. vreemd.

58 kg (extra vet, waarschijnlijk vorming winterse speklaag), 4 eenheden alcohol, 12 sigaretten (z.g.), 2845 calorieën (z. koud).

21.00 Geniet z. v. Fraai Winterlandschap, herinnert ons eraan dat we aan de elementen zijn overgeleverd, en dat het belangrijker is warm te blijven en tv te kijken dan mondain te doen en hard te werken.

Ik heb pap en mam nu voor de derde keer deze week gebeld, geen gehoor. Zou The Gables door de sneeuw van de buitenwereld zijn afgesloten? In wanhoop bel ik het nummer van mijn broer Jamie in Manchester en krijg alleen maar dat krankzinnige antwoordapparaat: geluid van stromend water en Jamie die net doet of hij president Clinton is in het Witte Huis, dan het geluid van een stortbak en op de achtergrond het gekwetter van dat zielige vriendinnetje van hem.

21.15 Net pap en mam drie keer achter elkaar gebeld, telkens twintig keer laten overgaan. Uiteindelijk nam mam op, ze klonk raar en zei dat ze nu niet met me kon praten maar dat ze me in het weekeinde zou bellen.

ZATERDAG I I FEBRUARI

56,5 kg, 4 eenheden alcohol, 18 sigaretten, 1467 calorieën (maar opgebrand tijdens winkelen).

Net thuis van winkelen, bericht van pap, of ik zondag met hem wil lunchen. Ik kreeg het warm en koud tegelijk. Pap komt nooit in zijn eentje naar Londen om met mij te lunchen. Hij eet thuis met mam rosbief, of zalm met nieuwe aardappelen. 'Niet terugbellen,' luidde het bericht, 'tot morgen.' Wat is er aan de hand? Bevend ging ik om de hoek een pakje Silk Cut halen. Toen ik terugkwam, was er een bericht van mam. Zij komt morgen kennelijk ook met me lunchen. Ze brengt een stuk zalm mee en komt om 13.00 uur.

Jamie weer gebeld, twintig seconden Bruce Springsteen en daarna Jamie die kreunde: 'Baby, ik snak naar je... stem op het antwoordapparaat.'

ZONDAG 12 FEBRUARI

56,5 kg, 5 eenheden alcohol, 23 sigaretten (geen wonder), 1647 calorieën.

I 1.00 O, god, ze mogen niet tegelijk hier aankomen. Het lijkt Brian Rix wel. Misschien is dat hele lunchgedoe wel een ouderlijke grap, geïnspireerd door een teveel aan Noel Ed- monds, populaire tv-programma's en meer van die dingen. Misschien komt mijn moeder met een levende zalm aan, zenuwachtig spartelend aan een touwtje, om aan te kondigen dat ze pap voor hem in de steek laat. Misschien hangt pap straks ondersteboven buiten het raam gekleed als een Morrisdanser, en komt door de ruit naar binnen om mam op haar hoofd te slaan met een schapenblaas, of hij valt opeens voorover uit de linnenkast met een plastic mes in zijn rug. Het enige wat de boel nog kan redden is een bloody mary. Tenslotte is het bijna middag.

12.05 Mam belde op. 'Laat hij dan maar komen,' zei ze, 'laat hij dan maar godverdomme weer zijn zin krijgen, zoals altijd.' (Mijn moeder gebruikt zulke woorden nooit. Zij zegt 'verdorie' en 'jeetje mina'.) 'Ik vermaak me best in mijn eentje hoor. Ik maak dat rothuis wel schoon, net als die Onzichtbare Vrouw van hoe heet ze, Germaine Greer.'(Is het mogelijk, is het denkbaar, dat ze dronken was? Mijn moeder drinkt nooit wat behalve een enkele cream sherry op zondagavond, sinds ze in 1952 een beetje aangeschoten werd van een paar glazen cider op de eenentwintigste verjaardag van Mavis Enderby, iets wat niemand ooit heeft mogen vergeten. 'Er is niets ergers dan een dronken vrouw, lieverd.')

'Mam, nee, kunnen we het niet met ons drieën bespreken onder de lunch?' zei ik, alsof dit Sleepless in Seattle was, en pap en

mam aan het einde van de lunch eikaars hand vast zouden houden, en ik guitig in de camera zou kijken, met een lichtgevende rugzak op mijn rug.

'Je zult het wel merken,' zei ze onheilspellend, 'je komt er vanzelf achter hoe mannen zijn.'

'Maar ik heb al...' begon ik.

'Ik ga nu weg, kind,' zei ze, 'ik ga uit om me te laten versfé- ren.'

Om twee uur kwam pap aan de deur met een keurig opgevouwen Sunday Telegraph. Toen hij op de divan ging zitten vertrok zijn gezicht en begonnen de tranen over zijn wangen te stromen.

'Ze doet zo sinds ze met Una Alconbury en Audrey Coles naar Albufeira is geweest,' snikte hij, en hij probeerde met zijn vuist zijn wang af te vegen. 'Toen ze terugkwam, begon ze erover dat ze betaald wilde worden voor het huishoudelijk werk, en dat ze haar leven had verspild met dat gesloof voor ons.' (Voor óns? Ik wist het wel. Het komt allemaal door mij. Als ik een beter mens was geweest, zou mam van pap zijn blijven houden.) 'Ze wil dat ik een poosje wegga, zegt ze... en... en...' Hij kon niet meer praten en snikte alleen nog maar.

'Wat dan, pap?'

'Ze zei dat ik dacht dat een clitoris iets was uit Nigel Coles' vlinderverzameling!'

MAANDAG 13 FEBRUARI

57,5 kg, 5 eenheden alcohol, 0 sigaretten (spirituele verrijking maakt roken overbodig - reusachtige doorbraak), 2845 calorieën.

Diepbedroefd om de ellende van mijn ouders, maar moet beschaamd toegeven dat ik me tegelijkertijd voldaan voel over mijn nieuwe rol van zorgzame dochter en - al zeg ik het zelf - wijze raadgeefster. Het is al zo lang geleden dat ik wat dan ook voor wie dan ook heb gedaan; het geeft me een heel nieuw, dronken gevoel. Dit is het dus, wat ik steeds gemist heb. Ik fantaseer dat ik bij het Leger des Heils ga of lerares word op een

zondagsschool, soep maak voor de daklozen (of anders, zoals mijn vriend Tom voorstelde, schattige mini-bruschetta's met pestosaus), of me zelfs ga omscholen tot dokter. Misschien zou het nog beter zijn een dokter als minnaar te hebben, zowel seksueel als spiritueel bevredigend. Ik begon zelfs te overwegen een contactadvertentie te zetten in de Lancet. Ik zou de telefoon voor hem aan kunnen nemen, tegen patiënten die hem 's nachts bellen zeggen dat ze op moeten rotten, kleine geiten- kaassouffleetjes voor hem maken, en dan ten slotte de pest aan hem krijgen als ik zestig ben, net als mam.

O, god. Morgen Valentijnsdag. Waarom, waarom toch? Waarom is de hele wereld erop gericht om mensen zonder romantische betrekkingen zich mislukt te laten voelen, terwijl iedereen weet dat het niets voorstelt. Zie de koninklijke familie. Zie pap en mam.

Valentijnsdag is toch gewoon een puur commerciële, cynische bedoening. Het laat me absoluut Siberisch.

DINSDAG 14 FEBRUARI

57 kg, 2 eenheden alcohol (romantische valentijnstraktatie, 2 flesjes Becks, alleen, bah), 12 sigaretten, 1545 calorieën.

8.00 O, help. Valentijnsdag. Vraag me af of de post al is geweest. Misschien is er wel een kaart van Daniël. Of van een stille aanbidder. Of bloemen, of chocoladehartjes. Eigenlijk erg opgewonden.

Zag bos rozen in de hal liggen, kort moment van wilde vreugde. Daniël! Holde naar beneden en pakte ze op, blij. De deur van het appartement op de begane grond ging open en Vanessa kwam naar buiten. 'O, mooi, zeg,' zei ze afgunstig. 'Van wie heb je die?' 'Weet ik niet,' zei ik ingetogen en ik keek naar het kaartje. 'O...' stamelde ik, 'ze zijn voor jou.'

'Trek het je niet aan,' zei Vanessa bemoedigend. 'Hier, dit is voor jou.' Het was een belastingaanslag. Besloot onderweg naar werk te ontbijten met cappuccino en

chocoladecroissants ter opvrolijking. Figuur kan me niet schelen, heeft geen zin want niemand houdt van me.

Bij het instappen in de metro kon je zien wie valentijnskaar- ten had gekregen en wie niet. Iedereen probeerde eikaars blikken op te vangen en zat zelfgenoegzaam te grijnzen, of keek afwerend de andere kant op.

Zodra ik op het werk was aangekomen, zag ik dat Perpetua een bos bloemen zo groot als een schaap op haar bureau had.

'En, Bridget,' bulderde ze zodat iedereen het kon horen, 'hoeveel heb jij er gekregen?'

Ik zakte op mijn stoel en siste: 'Hou toch op,' als een gekwetste puber.

'Zeg op! Hoeveel?'

Even was ik bang dat ze me bij mijn oorlelletje zou pakken om het om te draaien, of zoiets.

'Het is niet meer dan een belachelijke, onzinnige, commerciële uitbuiterij.'

'Ik wist wel dat je niets gekregen had,' kraaide Perpetua. Toen zag ik pas dat Daniël aan de andere kant van de kamer lachend naar ons zat te luisteren.

WOENSDAG 15 FEBRUARI

Onverwachte verrassing. Ging net de deur uit naar mijn werk toen ik zag dat er een roze envelop op de tafel lag, kennelijk een late valentijnskaart. 'Aan de donkere schoonheid' stond erop. Dacht even opgewonden dat hij voor mij was, en zag mezelf plotseling als een donker, mysterieus voorwerp van begeerte voor mannen op straat. Toen dacht ik aan die ellendige Vanessa met haar gladde donkere haardos. Grrr.

21.00 Net terug, kaart ligt er nog.

22.00 Nog steeds.

23.00 Niet te geloven, kaart ligt er nog. Misschien is Vanessa nog niet terug.

56 kg (gewichtsverlies door trappenlopen), 0 eenheden alcohol (uitstekend), 5 sigaretten (uitstekend), 2452 calorieën (niet z.g.), 18 x naar beneden vanwege roze envelop (psychologisch n.g., qua lichaamsbeweging z.g.).

De kaart ligt er nog! Het is zoiets als de laatste bonbon of plak cake nemen. Zijn beiden te beleefd.

VRIJDAG 17 FEBRUARI

56 kg, I eenheid alcohol (z.g.), 2 sigaretten (z.g.), 3241 calorieën (n.g. maar opgebrand door trappenlopen), 12 x gaan kijken of kaart er nog lag (bezeten).

9.00 Kaart ligt er nog. 21.00 Nog steeds.

21.30 Nog steeds. Hield het niet meer uit. Wist dat Vanessa er was want etenslucht uit haar appartement. Klopte aan. 'Volgens mij is deze voor jou,' zei ik toen ze opendeed, en ik stak haar de kaart toe. 'O, ik dacht dat hij voor jou was,' zei ze. 'Zullen we hem openmaken?' zei ik.

'Oké.' Ik gaf hem aan haar en zij gaf hem giechelend weer terug. Ik gaf hem opnieuw aan haar. Wat zijn meisjes toch lief.

'Schiet nou op,' zei ik en met het keukenmes dat ze in haar handen had, sneed ze de envelop open. Het was nogal een kunstzinnig soort kaart, hij had zo uit een galerie kunnen komen.

Ze trok een raar gezicht.

'Zegt me niets,' zei ze, en ze stak me de kaart toe. Er stond: 'Een stukje belachelijke, onzinnige commerciële uitbuiterij, voor mijn lieve frigide trutje.' Ik gilde.

22.00 Net Sharon opgebeld en alles verteld. Zij zei dat ik me het hoofd niet op hol moet laten brengen door zo'n goedkoop kaartje en dat ik Daniël moet afhouden omdat hij helemaal niet aardig is en het toch niets kan worden.

Tom opgebeld wat hij ervan vindt, en vooral of ik Daniël in het weekeinde op moet bellen. 'Nééééé!' gilde hij. Hij stelde allerlei indringende vragen: hoe had Daniël zich de laatste dagen gedragen toen hij geen reactie op zijn kaart had gekregen? Ik zei dat hij beminnelijker deed dan gewoonlijk. Tom schreef voor een week te wachten en afstand te houden.

ZATERDAG 18 FEBRUARI

57 kg, 4 eenheden alcohol, 6 sigaretten, 2746 calorieën, 2 goede cijfers in lotnummer (z.g.).

Eindelijk ontdekt wat er met pap en mam aan de hand is. Ik begon al te denken dat de Portugese vakantie een soort Shirley Va- lentine-toestand had gecreëerd, en dat ik binnenkort de Sunday People open zou slaan om mijn moeder te zien, pronkend met geblondeerd haar en een tijgerbloesje, op een divan met iemand in vale spijkerbroek die Gonzales heette, met daar onder de verklaring dat een leeftijdsverschil van zesenveertig jaar niets is wanneer je echt van iemand houdt.

Vandaag vroeg ze me of ik met haar wilde lunchen in de koffiebar van Dickens en Jones, en ik vroeg haar recht op de man af of ze soms iemand had.

'Nee,' zei ze, 'niemand,' terwijl ze in de verte staarde met die blik van droefgeestige onverschrokkenheid die ze absoluut van prinses Diana heeft gepikt.

'Waarom doe je dan zo akelig tegen pap?' vroeg ik.

'Lieverd, dat is het niet. Toen je vader met pensioen ging, besefte ik dat ik vijfendertig jaar lang zijn huishouden had gedaan en zijn kinderen grootgebracht...'

'Jamie en ik zijn toch ook jouw kinderen,' onderbrak ik haar gekwetst.

'... en dat zijn werk erop zat, terwijl het mijne maar doorging,

en dat is precies zoals ik me in de weekeinden voelde toen jullie klein waren. Je leeft maar één keer. Ik heb net het besluit genomen om het een en ander te veranderen, en de jaren die ik nog heb aan mezelf te besteden.'

Terwijl ik naar de kassa liep om te betalen, dacht ik over die dingen na, en probeerde, als feministe, me in mams standpunt te verplaatsen. Toen viel mijn oog op een lange, gedistingeerde man met grijs haar, een on-Engels leren jasje en zo'n soortement herenhandtas. Hij keek het café in, tikte op zijn horloge en trok zijn wenkbrauwen op. Ik tolde om mijn as en betrapte mijn moeder, die geluidloos 'ik kom zo' zei en verontschuldigend in mijn richting knikte.

Ik zei niets tegen mijn moeder en nam afscheid maar keerde op mijn schreden terug en liep haar achterna, om er zeker van te zijn dat ik het me niet had verbeeld. En inderdaad trof ik haar uiteindelijk op de parfumafdeling aan waar ze ronddwaalde met dat lange stuk en haar polsen besproeide met alles wat ze te pakken kon krijgen, om hem er dan koket lachend aan te laten snuffelen.

Thuis boodschap van mijn broer Jamie op het antwoordapparaat. Belde hem meteen en vertelde alles.

'O, mijn god, Bridget,' zei hij, brullend van het lachen. 'Jij bent zo bezeten van seks! Als jij mamma ter communie zag gaan zou je denken dat ze de priester aan het pijpen was. Nog valentijnskaarten gehad dit jaar?'

'Ja, zeker,' snauwde ik kwaad, waarop hij opnieuw in lachen uitbarstte. Toen zei hij dat hij op moest hangen omdat hij en Becca in het park Tai Chi gingen doen.

ZONDAG 19 FEBRUARI

56,5 kg (z.g., puur door zorgen), 2 eenheden alcohol (maar Dag des Heren), 7 sigaretten, 2100 calorieën.

Mam opgebeld en haar de grijzende schoonheid onder de neus gewreven met wie ik haar na onze lunch gezien had. 'O, je bedoelt Julian zeker!' zei ze opgewonden.

Nu wist ik genoeg. Mijn ouders noemen hun vrienden nooit bij hun voornamen als ze het over hen hebben. Altijd Una Alconbury, Audrey Coles, Brian Enderby: 'Je kent David Rickets nog wel, hè schat, de man van Anthea Rickets, die lid is van Lifeboat.' Dat komt doordat ze in hun hart wel weten dat ik geen flauw idee heb wie Mavis Enderby is, ook al praten ze vervolgens veertig minuten lang over Brian en Mavis Enderby alsof ik al sinds mijn vierde met ze omga.

Ik wist meteen dat die Julian niet zo iemand was die aan Life- boat-lunches deelnam of een vrouw had die lid was van Lifeboat, de Rotaryclub, de Vrienden van St. George of wat voor club dan ook. Ik wist ook dat ze hem in Portugal had ontmoet, voor die toestand met pap begon, en dat hij misschien geen Julian heette, maar Julio. Ik begreep, kortom, dat Julio het probleem was tussen haar en pap.

Ik vertelde haar wat ik dacht. Ze ontkende alles. Ze kwam zelfs met een gecompliceerd verhaal aanzetten over 'Julian' die tegen haar op was gebotst in de Marks & Spencer bij Marble Arch, zodat ze haar nieuwe Le Creuset-patéschaal op haar voet had laten vallen, waarna hij haar een kop koffie had aangeboden in Selfridges, zodat er een hechte, platonische vriendschap was ontstaan, die zich geheel afspeelde in de koffieshops van warenhuizen.

Waarom denken mensen toch altijd dat ze beter kunnen doen alsof er niemand anders in het spel is wanneer ze hun partner laten zitten voor een nieuwe minnaar? Veronderstellen ze soms dat het minder kwetsend is voor hun oude partner om te denken dat ze gewoon de deur uit zijn gewandeld omdat ze hem niet meer konden luchten of zien, om vervolgens door een gelukkig toeval twee weken later een lange Omar Shariff-ver- schijning met een herenhandtas tegen het lijf te lopen, terwijl de ex-partner nog elke avond in tranen uitbarst bij het zien van de tandenpoetsbeker? Net als de mensen die altijd een leugen als excuus verzinnen, ook wanneer de waarheid een veel beter excuus is.

Ik hoorde een keer hoe mijn vriend Simon een afspraak met een meisje afbelde - een meisje op wie hij echt dol was - omdat hij pal naast zijn neus een etterende puist had en omdat al zijn

kleren bij de wasserij lagen zodat hij naar zijn werk had moeten gaan in een bespottelijk jasje anno 1978, in de veronderstelling dat hij tussen de middag zijn gewone jasje bij de stomerij zou gaan ophalen, maar het was nog niet klaar.

Toen haalde hij het in zijn hoofd om tegen dat meisje te zeggen dat de afspraak niet door kon gaan omdat zijn zusje onverwacht langs zou komen die avond en hij dus thuis moest blijven, en hij voegde er tot overmaat van ramp aan toe dat hij ook nog een paar werkvideo's moest bekijken vóór de volgende ochtend, waarop het meisje hem eraan herinnerde dat hij haar had verteld dat hij geen broers en zussen had, en hem voorstelde dat hij de video's bij haar zou komen bekijken, dan zou zij eten koken. Maar hij had helemaal geen werkvideo's dus hij raakte steeds verder verstrikt in een web van leugens. Het eind van het liedje was dat het meisje, ervan overtuigd dat hij wat met een ander had terwijl dit pas hun tweede afspraakje was, hem liet vallen, zodat Simon een martelende avond in zijn eentje moest doorbrengen, met zijn puist en zijn jasje uit 1978.

Ik probeerde mam duidelijk te maken dat ze loog, maar ze werd zo overstelpt door haar lusten dat ze blind was voor, nou ja, voor alles.

'Lieverd, je wordt zo cynisch en zo achterdochtig,' zei ze. 'Ju- lio...' haha! hahahahaha!'... Julio is gewoon een vriend van me. Ik heb alleen maar wat ruimte nodig.'

En toen bleek dat pap, in verband daarmee, gaat verhuizen naar het appartement van de dooie oma van de Alconbury's, achter in hun tuin.

DINSDAG 21 FEBRUARI

Z. moe. Pap belt me tegenwoordig vaak 's nachts op, alleen maar om even te praten.

57 kg, 2 eenheden alcohol, 19 sigaretten, 8 eenheden vet (onverwacht weerzinwekkend idee, nooit werkelijkheid onder ogen gezien van zwellende onderhuidse speklagen op billen en dijen. Ga morgen weer calorieën tellen.).

Tom had helemaal gelijk. Ik heb me zo veel zorgen gemaakt over pap en mam, en was zo vermoeid door pappa's radeloze getelefoneer, dat ik nauwelijks meer aandacht aan Daniël heb besteed, met het wonderbaarlijke gevolg dat hij niet van me weg te slaan is. Maar vandaag heb ik mezelf volledig voor gek gezet. Ik stapte in de lift om een broodje te gaan kopen en daar stond Daniël, druk in gesprek met Simon van Marketing, over iemand die 'de handdoek in de ring had gegooid'. 'Heb je dat gelezen, Bridget?' vroeg Daniël.

'O, ja,' loog ik, me wanhopig afvragend waar het over ging, 'nou ja, ik vind, je moet dat natuurlijk niet doen, niet hygiënisch ook, hè, en iemand kan erover struikelen, maar aan de andere kant, ik snap niet waar iedereen zich zo druk over maakt.'

Simon keek me aan of ik gek was geworden, en Daniël staarde naar me en barstte toen in lachen uit. Hij bleef maar lachen tot hij en Simon uit de lift stapten. Toen kwam hij terug en hij zei: 'Wil je met me trouwen?' net toen de deuren weer dichtschoven. Hmmmm.

DONDERDAG 23 FEBRUARI

56,5 kg (bleef ik maar onder de 57 zonder steeds maar op en neer te deinen als een drenkeling - verzopen in vet), 2 eenheden alcohol, 17 sigaretten (begrijpelijk, zenuwen om a.s. seks), 775 calorieën (laatste wanhoopspoging om morgen 54 kg te wegen).

20.00 Jezus. Computercontact tot koortsachtig niveau opgezweept. Om zes uur kordaat mijn jas aangetrokken, maar toen ik in de lift stond, stapte Daniël in. En daar stonden we

dan, met ons tweeën, in dat gigantische spanningsveld, onweerstaanbaar tot elkaar aangetrokken, als twee magneten. Toen stopte de lift opeens en we rukten ons hijgend los. Si- mon van Marketing stapte in, zijn dikke pens in een walgelijke beige regenjas gehuld. 'Bridget,' meesmuilde hij toen ik onwillekeurig mijn rok gladstreek, 'het lijkt wel of je je handdoek in de ring hebt gegooid.'

Toen ik het gebouw uitliep, holde Daniël me achterna en vroeg me of ik morgen met hem wilde gaan eten. Yesssss!

24.00 Gatver. Totaal uitgeput. Het is toch zeker niet normaal om je op een afspraakje voor te bereiden alsof het om een sollicitatiegesprek gaat? Ik vrees dat Daniels ontzaglijk belezen brein weieens een obstakel zou kunnen zijn wanneer er wat van komt. Misschien had ik beter kunnen vallen voor iets jon- gers, zonder hersens, dat voor me zou koken en wassen en het eens zou zijn met alles wat ik zei. Na mijn werk heb ik me zowat uit de naad gezwoegd, me hijgend door aerobics heen geworsteld, mijn naakte lijf zeven minuten lang gescrubd, mijn huis schoongemaakt, de koelkast volgestopt, mijn wenkbrauwen geëpileerd, de kranten en de Alles over seks doorgelezen, de was in de machine gestopt, en zelf mijn benen onthaard omdat ik geen afspraak meer kon maken met de schoonheidsspecialiste. Uiteindelijk zat ik geknield op een handdoek in een poging een harsstrip te verwijderen die onwrikbaar aan mijn kuit zat geplakt, terwijl ik intussen naar een actualiteitenprogramma keek om straks een paar meningen paraat te hebben. Mijn rug doet pijn, mijn hoofd ook, mijn benen zijn knalrood en zitten vol met hars.

Verstandige types zeggen natuurlijk dat Daniël mij maar moet nemen zoals ik ben, maar ik ben nu eenmaal een kind van de Cosmopolitan-cuMuui, ik ben getraumatiseerd door al die supermodellen en een teveel aan tv-quizzen, en noch mijn persoonlijkheid, noch mijn lichaam kan het aan om aan zichzelf te worden overgelaten. Ik kan er niet meer tegen. Ik ga de afspraak afzeggen. Ik ga de hele avond donuts eten met een vest vol ei- vlekken aan.

55 kg (wonder: seks blijkt inderdaad de beste lichaamsbeweging), O eenheden alcohol, O sigaretten, 200 calorieën (eindelijk de sleutel gevonden tot het niet-eten: vervang voedsel gewoon door seks).

18.00 Gelukzaligheid. Heb de hele dag rondgelopen in een staat die ik alleen maar als neukdronkenheid kan beschrijven, als een malloot glimlachend door het huis gedwaald, steeds dingen oppakkend en weer wegzettend. Het was zo heerlijk. De enige minpuntjes waren: i) meteen erna zei Daniël: 'O, verdomme, ik had de auto naar de Citroëngarage moeten brengen,' en 2) toen ik opstond om naar de badkamer te gaan waarschuwde hij me dat er een panty aan mijn kuit geplakt zat.

Maar nu de roze wolken beginnen op te lossen voel ik de paniek opkomen. Wat nu? We hebben niets afgesproken. Ik besef plotseling dat ik al weer op de telefoon zit te wachten. Hoe kan het nu dat de man-vrouwrelatie na een eerste nacht nog altijd zo pijnlijk onevenwichtig is? Lijkt wel of ik net examen heb gedaan en op de uitslag zit te wachten.

23.00 O, god. Waarom heeft Daniël niet gebeld? Hebben we nu iets met elkaar, of hoe zit het? Hoe kan het nou dat mijn moeder gewoon van de ene relatie naar de andere overstapt terwijl ik nog niet de simpelste verhouding op poten kan zetten? Misschien is haar generatie gewoon beter in relaties. Misschien lummelen zij niet de hele tijd rond, paranoïde en verlegen, zoals wij. Misschien is het wel beter om je nog nooit met zelfhulpmethodes te hebben ingelaten.

ZONDAG 26 FEBRUARI

57 kg, 5 eenheden alcohol (verdriet verdrinken), 23 sigaretten (verdriet uitroken), 3856 calorieën (verdriet smoren in vetkussens).

Werd wakker in mijn eentje, en betrapte me erop dat ik me mijn moeder in bed met Julio voorstelde. Vervuld van walging

bij ouderlijke, of liever gezegd semi-ouderlijke seks, en woede uit naam van de vader; ook bedwelmend, zelfzuchtig optimisme bij wetenschap van nog dertig jaar ongebreidelde hartstocht in het vooruitzicht (zoals ik ook veelvuldig aan Joanna Lumley en Susan Sarandon denk); maar vooral verschrikkelijke jaloezie vanwege mislukking en stompzinnigheid en eenzaam bed op zondagmorgen terwijl mijn moeder, in de zestig, waarschijnlijk op het punt staat nu voor de tweede keer... O, god, nee, ik kan er niet eens aan denken!