Spionnen

Even waren de jongens met stomheid geslagen. Toen viel Frank met een plof in een stoel en riep:

’Ze kunnen niet ontsnapt zijn, vader! Het is onmogelijk!’

Meneer Hardy glimlachte en klopte zijn zoon op de schouder.

’Als je zo lang detective bent als ik, jongen, verbaas...’

’Dat weet ik, vader, maar...’ Plotseling klaarde Frank’s gezicht op. ’Deze kamer heeft geen ramen, dus zijn ze waarschijnlijk nog in huis!’

Frank’s vader knikte en zei:

’Maak je geen zorgen, Frank. Zelfs als ze kans gezien hebben te vluchten, komen ze nog niet ver. Het hele huis is omsingeld. Dacht je dat ik alleen gekomen was? Nee, ik heb het zekere voor het onzekere genomen. Je weet nooit wat er gebeuren kan...’

’Die vader,’ lachte Joe, ’die denkt toch ook overal aan!’

’Kom, jongens,’ werd meneer Hardy opeens actief, ’laten we eens gaan kijken hoe onze vriend Adar en tante Gertrude het maken.’

Chet, die er al die tijd zwijgend bij had gestaan, liep voor hen uit naar de hal en zei:

’Als jullie het mij niet kwalijk nemen, wacht ik buiten wel in de wagen. Ik heb meer dan genoeg van deze plaats.’

Toen Chet verdwenen was, zei meneer Hardy tegen zijn zoons:

’Jullie weten hier beter de weg dan ik. Waar zou Adar kunnen zijn?’

Ze liepen met z’n drieën door de gang. Frank draaide zich om naar Joe:

’Als ik me niet vergis, is dat daar de kamer waar Adar ons zijn bloemen heeft laten zien.’

’Ja, dat wàs ’m, maar dat wil niet zeggen dat het nu nog zo is. Als je je hier een keer hebt omgedraaid, is de hele zaak veranderd.’

Frank deed de deur open en wat zagen ze? Een grote, smetteloze keuken.

’Wat zei ik je?’ bromde Joe. ’Heb je ooit zoiets meegemaakt, vader?’

Fenton Hardy schudde zijn hoofd en zei: ’Ik hoor stemmen, geloof ik!’

Frank luisterde even, liep de gang weer in en stond stil voor een andere deur. De stem van meneer Adar was duidelijk te horen.

’... en dit hier, Gertrude, is een bijzondere variëteit van de Ch’linglien, een Chinese bloem, ’t Is alleen jammer dat de Chinezen hem zelf nooit gezien hebben. Wat een geur, hè? Alleen deze atmosfeer die ik met behulp van elektriciteit heb opgewekt...’

Meneer Hardy gaf zijn zoons een wenk en ze stapten naar binnen. ’Neem ons niet kwalijk dat we storen, meneer Adar,’ zei de detective met een glimlach. ’We waren...’

’O, nee, het geeft niets,’ zei de geleerde afwezig. ’Zoals ik al zei, Gertrude...’

Meneer Hardy beduidde de jongens mee te gaan naar de gang.

’Blijven jullie hier en houdt Adar in de gaten. Ik ga naar buiten. Als Beeson soms gepakt is, zal ik jullie roepen.’

Hij verdween en ze stapten de kamer weer binnen. De oude man keek geïrriteerd op.

'Jongelui, ik houd er niet van gestoord te worden als ik iets aan het uitleggen ben. Waar was ik gebleven, Gertrude?’

Op hun tenen liepen de jongens naar het raam.

’Daar gaat vader,’ fluisterde Frank.

Achter de bomen kwam nog iemand tevoorschijn. Ze bleven even staan praten en toen kwam de detective terug naar het huis.

’En is deze plant ook door elektriciteit gegroeid, Eben?’ vroeg tante Gertrude. Ze scheen totaal over haar angst heen te zijn.

Adar scheen te bevriezen en zei met een koele blik:

'Natuurlijk, natuurlijk. Wat dacht je dan? Maar waarom luister je niet naar wat ik... Zo, wat doen jullie hier? Waarom bespioneren jullie me?’

Op dat moment stapte tot overmaat van ramp meneer Hardy de kamer binnen. Een wild licht verscheen in de ogen van de oude man.

’U ook!’ schreeuwde hij, naar meneer Hardy wijzend. ’U bespioneert me ook! Weg, weg! Eruit, allemaal! Ik wil jullie hier allemaal niet hebben! Jullie storen me in mijn werk. Jullie... jullie...’

Hij dreef hen voor zich uit naar de buitendeur.

’Zeg wat tegen hem, tante Gertrude,’ fluisterde Joe. ’Doe wat! Probeer hem te kalmeren. Vlug! Dit is onze enige kans!’

De oude dame knikte.

’Eben! Eben Adar, waarom ben je plotseling zo on...’

’Wie heeft je gevraagd te praten, oude heks!’ schreeuwde de geleerde, ’Ik geloof dat jullie spoken zijn! Ja, dat zijn jullie, spoken!’

Hij barstte in een onheilspellend gelach uit en wreef zich in zijn handen. ’Hèhèhèhè! Spoken! Daar weet ik wel raad mee. Ik tel tot tien en als jullie dan niet weg bent... Hahaha! Wat denk je van een ijsbehandeling?’

Frank trok zijn vader aan zijn mouw en fluisterde:

’Zullen we hem overmeesteren en de politie halen?’

Meneer Hardy schudde zijn hoofd.

’Laat hem maar. Ik heb al een ander plan.’

De geleerde gaf Joe, die achteraan liep, een harde duw en gooide de deur achter hen dicht.

Grendels werden verschoven en kettingen rammelden. Een wild, spookachtig gelach echode door het geheimzinnige huis.