Bezoek

’Doe iets! Haal me hier vandaan! Zoek dat paneel op!’ schreeuwde Beeson naar zijn mannen die roerloos waren blijven staan.

’Als jij me vertelt hoe, baas,’ snauwde er een.

Op dat moment begon de machine te zoemen. De mannen deinsden achteruit. Beeson trilde over zijn hele lichaam. Plotseling begon hij als in trance te praten.

’Het eerste ding dat ik gestolen heb was een boek van mijn schooljuffrouw,’ zei hij toonloos. ’Ze liet me gaan onder voorwaarde dat ik het nooit meer zou doen. Maar ik deed het toch. Ik nam geld uit de kassa van...’

Joe stootte zijn broer aan.

’Kom mee, ik weet waar Adar door verdwenen is,’ fluisterde hij.

Voetje voor voetje schuifelden de jongens naar het paneel. De schurken hadden niets in de gaten, zo waren ze in beslag genomen door hetgeen zich voor hun ogen afspeelde.

Vliegensvlug drukte Joe op de verborgen knop en voor de anderen wisten wat er gebeurde, waren de jongens verdwenen.

Even moesten hun ogen wennen aan het duister. Ze bevonden zich in een grote, vrijwel lege kamer. In de andere kamer hoorden ze de mannen woedend schreeuwen. Hun verdwijning was ontdekt!

’Kijk eens, Frank, daar staat een telefoon! En er ligt een telefoonboek naast!’

’Probeer ’m eens. Wacht, ik zal het licht aandoen.’

Joe nam de hoorn op.

’Hoor je wat?’

’Nee, nog niet. Ja, nou doet ie het! Zeg, zullen we de politie bellen?’

Frank schudde zijn hoofd.

’Beter van niet,’ zei hij. ’Ik heb zo’n idee dat Adar alles kan afluisteren. Waar zouden die knopjes op het toestel anders voor moeten dienen?’

Joe hing de hoorn op.

’Gunst, daar heb ik niet eens aan gedacht,’ zei hij.

’Ik heb een plan,’ ging Frank verder. 'Wanneer Adar inderdaad meeluistert, moeten we een beetje politiek zijn. We bellen gewoon tante Gertrude op en vragen haar om hier bij haar oude vriend Adar op visite te komen.’

’Moordidee,’ vond Joe en pakte opnieuw de hoorn op.

'Hallo... hallo? Ik geloo... hallo... tante Gertrude? Ja, hier Joe!’

Met veel herhalingen deed hij zijn verhaal. Een luid gekakel was het antwoord. Eindelijk legde hij de hoorn op de haak.

'Ze wist de weg niet maar ik heb gezegd dat Chet haar wel zou brengen. Wanneer die tenminste thuis was. Nu, dat was hij. Dus weten we dat hij veilig is aangekomen. O ja, vader komt ook mee...’

’Ssssst... ik hoor voetstappen.’

Aan de andere kant van de kamer werd langzaam een deur geopend en Adar kwam binnen.

Tot grote verbazing van de jongens glimlachte hij en zei:

’Zo, zijn jullie hier. Ik was jullie bijna vergeten.’

Frank en Joe keken hun gastheer argwanend aan.

’Bijna, maar nog niet helemaal! Eh, als ik het goed begrepen heb, krijgen we visite.’

’Ja, meneer,’ zei Frank, ’we hebben de vrijheid genomen van uw telefoon gebruik te maken en we hebben gevraagd of onze tante...’

'...Gertrude hierheen komt,’ viel de excentrieke man hem triomfantelijk in de rede. ’En nog een zekere Chet. Ja jongmens, dank zij mijn geniaal brein ben ik in staat alle gesprekken die hier in huis worden gevoerd af te luisteren.’

'Fantastisch,’ mompelde Joe. Het bleef een ogenblik stil, terwijl de man de jongens doordringend aankeek. Toen glimlachte hij weer. 'Weet je, ik mag jullie wel.’

’Wij u ook, meneer Adar, en zeker bewonderen wij uw uitvindingen,’ antwoordde Frank.

De geleerde straalde.

’Daar ben ik blij om. Mijn uitvindingen, moet je weten, zijn mijn leven. Ze zijn mijn reden van bestaan. Ik hoop ze, wanneer ze geperfectioneerd zijn, aan de openbaarheid prijs te kunnen geven en op die manier een bijdrage aan de wetenschap te leveren,’ zei hij trots.

’Wanneer ze geperfectioneerd zijn!’ riep Joe uit. ’Neem me niet kwalijk, meneer Adar, maar ik snap niet wat daaraan nog verbeterd moet worden!’

Adar wuifde met z’n hand.

’O, er bestaat niets dat niet verbeterd kan worden, jongeman. Onthoud dat. Maar jullie zullen wel honger hebben. Ik zal wat voor jullie halen.’

Met deze woorden verdween hij.

’Begrijp je dat nou!’ riep Joe uit. ’Je weet nooit wat hij het volgend moment gaat doen!’

’Ik denk,’ peinsde Frank, ’dat hij aan geestelijke storingen lijdt.’

’Ik vind het toch wel zielig,’ zei Joe, ’want als hij normaal is, doet hij echt vriendelijk.’

Adar kwam de kamer weer in, liep naar de muur en drukte op een knop. De jongens hoorden een zoemend geluid, een luik in de vloer ging open en een tafel met een compleet diner erop kwam tevoorschijn. Ze lieten het zich goed smaken en meneer Adar keek glimlachend toe.

’Tjonge, meneer Adar,’ zei Frank, terwijl hij de laatste beetjes gebraden kip naar binnen werkte. ’Dat is het beste maal dat ik in tijden gehad heb.’ Hij keek even naar de resten van de maaltijd en lachte:

’Zeg Joe, denk je niet dat Chet op dit moment dolgraag hier zou willen zijn? Hij houdt nergens zoveel van als van lekker eten.’

Adar stond op.

’Ik heb nog het een en ander te doen, jongelui. Amuseren jullie je.’

De jongens wachtten tot de voetstappen waren weggestorven voordat ze met elkaar overlegden wat ze gingen doen.

Plotseling hoorden ze Adar terugkomen en ze zwegen in afwachting van wat er gebeuren ging.

De oude stapte binnen en zei:

’Er is een wagen voorgereden, jongelui. Jullie tante Gertrude, veronderstel ik, en je vriend Chet.’

Even later kondigden de bezoekers zich aan.

’Kom,’ zei Adar, ’we zullen ze gaan ontvangen.’

’Ik hoop dat tante Gertrude haar rol goed speelt,’ fluisterde Joe zijn broer in het oor toen ze achter Adar aan de hal inliepen. ’Als ze maar niet iets zegt wat hem boos maakt.’

Hun twijfel waren ze gauw vergeten bij het weerzien van hun tante Gertrude, Chet en hun vader, die ook meegekomen was.

Toen ze elkaar begroet hadden, ging Adar hen voor naar de kamer waar de jongens gegeten hadden.

'Heren, maak het u gemakkelijk,’ zei hij, terwijl ze naar binnen gingen. ’Kom, Gertrude, ik zal je mijn elektrisch groeiende bloemen eens laten zien.’

Tante Gertrude aarzelde even bij dit aanbod, maar ging toen toch mee.

Frank vertelde fluisterend in welke situatie ze verkeerden en bovendien zoveel mogelijk bijzonderheden over Adar en Beeson. De detective luisterde aandachtig.

’De geheime deur is daar bij dat paneel, vader,’ zei Frank zachtjes, naar de plaats wijzend waar ze door gekomen waren. 'Misschien kunnen we naar binnen gaan en Beeson en zijn mannen gevangen nemen.’

Fenton Hardy knikte. Frank, Joe en Chet gingen naast hem staan toen zijn hand over de geheime knop gleed. Hun harten bonsden!

Langzaam gleed het paneel open. De kamer was leeg...!