Voorwoord

Ik heb niet voor niets gekozen voor ‘De binnenkant van verdriet’. De buitenkant van verdriet is voor iedereen zichtbaar en tastbaar. Ik heb er altijd voor gezorgd dat die er goed uitzag. De binnenkant heb ik steeds voor mezelf gehouden en beschreven in mijn dagboek. Twee jaar na de dood van Marco ben ik mijn dagboek gaan teruglezen. Ik was onder de indruk van de keuzes die ik destijds heb gemaakt, ondanks – of misschien wel dankzij – mijn intense verdriet. Ik besloot op basis van mijn dagboek een verhaal te schrijven; een verhaal dat vormgeeft aan die binnenkant. Op deze manier heb ik weer grip op mijn leven gekregen en weet ik precies wie ik ben.

Waarom heb ik besloten een boek van mijn dagboek te maken? In de loop der jaren heb ik ervaren dat delen helpt. Er ontstaat dan compassie, verbinding en begrip, maar bovenal: herkenning.