Epiloog

Naar aanleiding van de mediaheisa bereikte mij uit de Verenigde Staten een conceptcontract voor Woensdag gehaktdag, dat in onwelvoeglijkheid voor een wurgcontract è la Shylock niet onderdeed. In dat voorlopige contract reserveerde een vijftal aasvreters bijkans het hele kadaver: 10% voor mijn Nederlandse agent, 10% voor de tussenpersoon, 15% voor de vertaler, 25% voor de literaire agent, en een niet-genotuleerde clausule hield in dat in geval van verfilming de publisher op 90% van de inkomsten aanspraak kon maken. Toen iedereen zijn toekomstige rechten had veiliggesteld, moest er ook nog een garantie komen: of de auteur maar even thousand bucks naar the States wilde overmaken. Hoewel mijn enige bijdrage aan dit manuscript eruit bestond dat het door mij geschreven was, waren de eventueel nog overgebleven dollars toch voor mij.

Nachtmerries waren het gevolg: uitgevers verdrongen zich op mijn stoep, zwaaiend met contracten, en hoeveel voorschot had you whell gedacht, mister Hammer, but I am so verry sorry, mister Skeleton Crowbar, alleen het begin en het einde van de story, daar zou een kleinigheid aan veranderd moeten worden, you know, mister Slaughterhemmer terwijl ook het gedeelte daar tussenin een gron—dige herziening behoeft, mister Clinhammer, dat kan zo echt niet, and eh…behoudens enige wijzigingen,peanuts, sir, mankeert er aan dit schrijfwerk niet zo veel, hoewel, het kan wat korter, ietsje minder frivool, wat minder humoristisch in verband met het toch ietwat bloody item, mister Crowhammer, what have you nou precies met dat lijk gedaan, wat meer details graag, de Amerikaanse lezer wil bij zijn strot gegrepen worden, doordringen tot de kern: ontroering, emotie, vertwijfeling, jaloezie, een portie ontrouw, seksueel geweld, sir, tegenwoordig gaat iedereen vreemd, de liefhebbende mens gaat meer en meer verkrachtend door het leven, alles wijkt voor de allesoverheersende voortplantingsdrang, dus ook in de literatuur…Ja maar…

Nee, mister K., er wordt niet van u verwacht dat u beschrijft hoe u een vrouw verkracht, maar de gevoelens van uw vrouw, toen u haar…Nee, nee!

Ik weet zeker dat u dat kunt, mister Rapehammer, het is gewoon een kwestie van uzelf in de geestestoestand van uw slachtoffer plaatsen, mister Bonehammer, weergeven wat zij moet hebben gevoeld toen u haar…Nee, niet weer.

Dit manuscript, mistak Meathammer, is alleen maar bot en weinig vlees, het is ook veel te literair om zonder hulp van een vademecum te worden begrepen, overschat ons yankees niet, simpelheid is wat de klok heit, het verhaal opbouwen, dramatiseren, spannender maken, sensationeel gewelddadige seks gevolgd door een zaadspetterende finale, dat hakt erin, en eh…by the way, wat het einde betreft, nergens staat hoe zij in die put is terecht gekomen, mister Grafhammer, sleep haar eerst een beetje door het huis, zoals ze dat bij Crime Time deden, zet de lezer aan het denken: wat zou ik in zijn geval hebben gedaan, scheep de mensen op met dat probleem, maak de spanning voelbaar, dan pas wordt het een goed boek, meneer Breekijzerhamer, nu is het alleen geschikt voor een feuilleton, en dan nog wat, mister Beenhemmer. Woensdag gehaktdag!! Nee, no noooo…dat kan echt niet hoor, met die gekke koeien tegenwoordig en dat mond en klauwgezweer, vlees verkoopt niet meer, daar maken we bonen van, meneer. We’ve found some bones in the garden…en daar zat geen draadje vlees meer aan, en dat wordt dus Woensdag gehakte sojabonendag, you know…

Kletsnat werd ik wakker, met een grafsmaak in mijn mond.