Rico werd wakker van het geluid van de douche. Met een ruk hief hij zijn hoofd op om te zien welke tijd de wekkerradio aangaf. Zeven voor zeven. Hij had maar een minuut of twintig geslapen. Vanaf het plekje waar hij met zijn gezicht naar beneden had gelegen, rolde hij opgelucht op zijn rug. Hij schoof omhoog tegen de kussens aan het hoofdeinde, trok een laken tot over zijn middel en kruiste zijn armen achter zijn hoofd. Deze keer was ze er tenminste niet vandoor gegaan. Waarom zou ze ook? Hij had zelfs zijn topprestatie van de vorige avond overtroffen. Ze waren ongeveer vijf uur hier. Vijf uur en een hoop seks met een heleboel voor- en naspel ertussenin. Hij had alles gebruikt wat hij ooit over vrouwen had geleerd om haar in staat van zedeloze overgave te houden.

Tot zijn verbazing had hij ontdekt dat Renée er wel van hield om de leiding af te staan. Met hem deed ze dat althans wel. Hij had de leiding steeds stevig in handen gehad. Hij had verleid, gevraagd en genomen. Ze had op hem gezeten, maar alleen omdat hij dat wilde en bovendien niet lang. Hij wilde niet dat ze ging denken dat zij de baas in zijn slaapkamer was. Toch was het een prachtig gezicht geweest toen ze hem had bereden, met haar hoofd iets achterover, haar ogen dicht en haar mond halfopen, terwijl ze naar adem snakte. Hij had eventjes gewoon gelegen en haar bekeken, zich afvragend wie ze nu precies was, die vrouw die hem zo intrigeerde. Intrigeerde en bezoedelde.

Eigenlijk was hij niet zo’n grimmige en dominante meester die nu al plande wat hij nog met haar ging doen. Die maar één doel voor ogen had: haar te dwingen zijn permanente minnares te worden. Als hij niet van haar mocht houden, zou hij haar bezitten. Hij zou een roofdier worden, een primitief oerdier dat zijn wijfje gevonden had en haar niet zou laten gaan. Hij had een maand om aanspraak op haar te maken, haar zogezegd te oormerken en te laten zien dat hij de enige was die haar volledig kon bevredigen. Hij zou een beroep doen op haar duistere kant, haar intellectuele kant, maar vooral op haar vrouwelijke kant, die extra kwetsbaar leek doordat hij zo’n sterke minnaar was.

Hij moest een geheime fantasie van haar hebben aangeboord, want een vrouw als zij zou gewoonlijk niet zo onderdanig of meegaand zijn. Toch had ze hem deze middag nog geen één keer geweigerd. Ja, spoedig zou hij haar precies hebben waar hij haar hebben wilde. Misschien niet verliefd op hem, maar ze zou hem wel begeren. Lust was bijna even machtig als liefde, geloofde hij. Misschien soms machtiger.

In de badkamer hield het water op met stromen, en zijn lichaam spande zich onmiddellijk. Hij snoof verachtelijk tegen zichzelf. Hoewel hij zichzelf van alles voorhield, was híj degene die bang was om haar te verliezen. Wat moest hij doen, dacht hij. Meer seks leek nu overdreven. Hij kon haar beter even laten bijkomen. Dat had hij ook nodig. Tenslotte was hij ook maar een man, geen machine.

Hij zou ergens met haar gaan eten. Dan sloeg hij twee vliegen in één klap. Ze konden even uitrusten, en hij kon haar dwingen tot een gesprek. Praten kon even verleidelijk en intiem zijn als vrijen. Het schiep een band en zorgde voor wederzijds begrip. Hij wilde dolgraag meer over haar weten. Misschien kreeg hij zijn kans nu ze als was in zijn handen was. Of was geweest, voordat hij zo stom was geweest om in slaap te vallen. Ja, het was een prima plan om haar mee uit eten te nemen. Hij pakte de telefoon op het nachtkastje en reserveerde voor half zeven in een visrestaurant vlakbij, waar ze hem kenden en niet zouden weigeren, ook al belde hij nog zo laat op een zaterdagmiddag. Ze konden het lopen, dus dan zou hij rustig een paar glazen wijn kunnen drinken.

Toen tien minuten later de deurklink van de badkamer naar beneden ging, voelde hij zich redelijk zeker over de avond. Even geen seks, alleen een dineetje en wat gebabbel. Een goed plan, totdat Renée de slaapkamer binnen kwam. Ze was gewikkeld in een van zijn dikke, blauwe badhanddoeken en zag eruit als een bruid na haar huwelijksnacht. Stralend was het woord dat bij hem opkwam. Stralend en mooi en… O jee, daar ging hij weer.

Ze zag direct dat er iets bewoog onder het laken en keek hem geschokt aan. ‘Dat meen je niet,’ zei ze, starend naar het laken. ‘Dat kan niet!’

‘Kennelijk wel,’ zei hij droog, terwijl hij rechtop ging zitten en zijn erectie achter zijn opgetrokken knieën verborg. ‘Let er maar niet op. Ik heb een tafel gereserveerd voor half zeven. Je hebt een uur om je aan te kleden.’

‘Niet op letten,’ herhaalde ze duidelijk geërgerd. Ze rilde even en keek hem toen aan. ‘Wat zei je? O, eten. Ik hoef toch niet chic te gaan, hè? Ik heb alleen wat vrijetijdskleren bij me, en die zwarte jurk wil ik niet weer aan. En dit ook niet,’ voegde ze eraan toe, bukkend om het korset en de kousen en schoenen op te rapen.

‘Waarom niet?’ vroeg hij.

‘Dat weet je best,’ snauwde ze. ‘Ze doen slechte dingen met me.’

‘Daarom heb je ze toch ook gekocht?’ merkte hij op. Treurig bedacht hij dat de oude Renée weer terug was.

‘Nee.’ Ze gooide alles op de stoel naast het nachtkastje, waarop hij elke ochtend zat als hij zijn veters strikte. ‘Ze moesten alleen slechte dingen met jou doen!’

Hij lachte.

‘Lach maar. Die rommel heeft me een fortuin gekost.’

‘Ik heb aangeboden het te vergoeden, maar dat wilde je niet. En houd nou maar op met klagen, want je hebt zelf lol genoeg gehad van je aankopen. Het was gewoon een goede investering.’ Gek genoeg raakte hij meer opgewonden van wat ze nu droeg. Eén rukje, en ze zou poedelnaakt zijn. Eerder die middag had hij beseft dat hij haar zo liever zag. Het korset was zonder meer opwindend geweest, maar niets was beter dan toegang te hebben tot haar hele lichaam, elke welving, elke erogene zone en elk intiem, verrukkelijk gevoelig deel. Haar gladde, zachte buik streelde en kuste hij graag. En ja, hij wreef ook met plezier zijn stoppelige kin over haar huid. Het had haar gek gemaakt.

Denk nu eens even niet aan seks, sufferd, beval hij zichzelf, zich pijnlijk bewust van de verslechterende situatie onder het laken.

‘Je hebt mijn vraag niet beantwoord,’ zei ze ongeduldig, terwijl ze naast het bed stond en met haar vingers door haar vochtige haar ging waardoor het nog warriger en ongelooflijk sexy ging zitten.

‘Welke vraag?’ antwoordde hij kil, maar elders heet. Dat dutje had hem werkelijk opgeladen.

‘Kan ik een trui en een broek aan naar dat restaurant?’

‘Natuurlijk. Het is niets bijzonders. En het is hiervandaan vijf minuten lopen, dus we hoeven nog lang niet weg.’

‘Prima. In dat geval ga ik eerst een kopje koffie zetten. Wil jij ook?’

‘Straks. Ik ga eerst even douchen.’ Lang en koud.

‘Goed.’ Ze draaide zich om en liep op blote voeten de kamer uit, onderwijl haar haren nog eens losschuddend met haar vingers.

Zodra ze uit zicht was, sprong hij met grote haast het bed uit voor die uiterst belangrijke douche. Vijf minuten later draaide een klappertandende Rico de kraan dicht. Hij greep de overgebleven badhanddoek en constateerde dat de koude douche had gewerkt. ‘Nu moet je je een poosje gaan gedragen,’ waarschuwde hij zijn nog stuiptrekkende penis. Hij trok zijn blauwe badjas weer aan. ‘De komende uren wil ik die vrouw leren kennen. Dus houd je in.’

Hij was verbaasd om Renée bij de balkondeuren in zijn slaapkamer te zien staan. Ze had haar handen om een dampende beker koffie en staarde in de verte. Het zag er onschuldig uit, maar de ellende was dat die verdraaide handdoek was losgeraakt. Nog even en haar borsten zouden erbovenuit piepen, met tepels en al. ‘Af, knul,’ zei hij binnensmonds.

‘Ik wilde even het terras op,’ zei ze, toen ze hem zag. ‘Het uitzicht is zo mooi. Maar het is te koud. Hier is het lekker warm.’

Het wordt steeds heter, dacht hij geërgerd.

‘Nadat ik koffie had gezet, heb ik even rondgekeken in je huis,’ ging ze verder. ‘Vind je het niet erg?’

‘Welnee,’ zei hij.

‘Je hebt het prachtig ingericht. Wat meubilair betreft, dan. Ik zag dat je de kleur van de muren en vloerbedekking niet hebt veranderd. Maar bij roomwit en grijs past bijna alles, hè? Het rode leer in de woonkamer en keuken is schitterend, maar ik vind vooral die warme kleur hout die je daar gebruikt hebt, prachtig,’ ratelde ze door. Ze liep terug naar het bed, waar ze met één hand haar beker vasthield en met de andere over het gebogen hoofdeinde streelde. ‘Veel mooier dan dat saaie spul dat Charles had.’

Rico knipperde en staarde haar vervolgens aan. Het was nooit bij hem opgekomen dat Charles misschien een van haar vroeger minnaars was. Nu hij eraan dacht, was het echter heel goed mogelijk. Voordat hij verliefd was geworden op Dominique, was Charles in de stad wel een mannetje geweest. Hij had meer vrouwen gehad dan Rico.

‘Was Charles een van je minnaars?’ vroeg hij. In zijn keel vormde zich een enorme brok. Alsjeblieft, niet Charles.

‘Wat?’ Ze keek op van dat stomme hoofdeinde dat ze streelde en was even in een heel andere wereld.

Waarschijnlijk dacht ze aan het bed dat hiervoor op deze plek had gestaan en met wie ze het daarin had gedaan. Zijn beste vriend!

Haar dromerige uitdrukking maakte plaats voor een geërgerde. ‘Doe normaal. Natuurlijk niet.’

‘Hoe weet je dan hoe zijn slaapkamer eruitzag?’

‘Jeetje, Rico. Ik ben hier vaak geweest. Op feestjes en onlangs op zijn bruiloft. Ik ben een vrouw, dus ben ik nieuwsgierig. Ik heb stiekem gekeken!’

Dat klonk geloofwaardig. Wat een opluchting! ‘Oké. Waarom zei je “natuurlijk niet”? Is Charles te oud voor je? Jij hebt liever jongere minnaars. Jong en wellustig. Ze moeten je wel kunnen bijhouden, hè?’ Zodra de jaloerse en onzekere woorden uit zijn mond waren, had hij alles willen doen om ze terug te nemen. Maar het was te laat. Het kwaad was geschied.

Zuchtend nam ze nog een slokje koffie. ‘Luister, kunnen we dit soort onderwerpen vermijden? Het is zo’n tijdverspilling. Ik ben nu hier bij jou, en de komende maand zal ik zijn waar je maar wilt, want al die tijd ben ik je minnares. Maar het geeft je niet het recht om me een derdegraadsverhoor af te nemen over mijn eerdere minnaars of wat dan ook. Ik wil met plezier over heel veel dingen met je praten. Werk, het weer, religie, politiek of de inrichting van je huis. En natuurlijk seks, maar ik ga met jou niet mijn privéleven bespreken. Mijn verleden incluis.’

‘Dat snap ik,’ snauwde hij uiterst gefrustreerd. Uit eten gaan zou hem dus niet verder helpen. Tenminste, niet indien ze bleef weigeren over persoonlijke dingen te praten. Ze moesten nog steeds eten, maar hij ging echt niet met de erectie die hij nu verborg. Met zijn masochisme aangaande Renée was het definitief afgelopen. Voor de komende maand dan.

‘Goed,’ zei hij, en hij nam een achteloze houding aan. ‘Als je het zo wilt, zet dan je beker neer, doe die handdoek af en kom hier. Dan kan ik weer lekker met je aan de gang. Pronto!’ Hij genoot van haar schrik en gebruikte het moment om zijn eigen handdoek af te doen en te laten zien wat er op haar wachtte. Ze staarde en slikte toen krampachtig. Hij kon de beweging in haar keel zien. Toen ze haar lippen likte, wist hij dat hij haar had.

‘Doe je dat bij al je vrouwen?’ riep ze boos. ‘Wat?’

‘Ze chanteren.’

Hij moest lachen. ‘Nee, alleen bij heksen met groene ogen die me al jaren het leven zuur maken. En zet nu die beker neer en doe wat je gevraagd wordt, minnaresje van me.’

Eén lang moment stond ze onbeweeglijk. Toen zette ze langzaam en hautain haar beker neer, deed de handdoek af en wierp die een eind van haar af.

Voor het eerst zag hij haar naakt rechtop staan. Ze was beeldschoon! Lang en slank, met elegante welvingen. Voor honderd procent een volbloed. Als ze een paard was geweest, zou ze een vermogen opbrengen. Wat zonde dat hij haar niet kon kopen. Plotseling hoopte hij dat zou blijken dat ze in financiële problemen zat. Misschien gaf hem dat de macht om haar in zijn bed te houden, al geloofde hij daar eigenlijk niet in. ‘Kom hier,’ beval hij met een stem zo dik als stroop.

Gehoorzaam liep ze naar hem toe, zoals hij dacht dat ze op de catwalk had gelopen: met grote, langzame passen en een arrogante blik in haar prachtige gezicht. Eenmaal bij hem, keek ze hem aan met haar mooie groene ogen waarin woede, verzet en haat stonden.

‘Wat moet ik doen, meester? Moet ik gewoon gaan liggen of wilt u dat ik op mijn knieën ga? Dat zou je wel willen, hè? Nee maar! Hij zwijgt ineens! Kun je niet beslissen, minnaar? Dan doe ik het voor je.’ En ze zakte op haar knieën.

Gefascineerd en tegelijk ontzet keek hij toe toen ze hem met één hand streelde terwijl ze hem met de andere omvatte en kneedde. Het genot was prikkelend, spectaculair, onweerstaanbaar! Toen ze haar hoofd boog, en ze hem met haar lippen aanraakte, snikte en kreunde hij. Het zou zo gemakkelijk zijn om haar het karwei af te laten maken. Bijna deed hij dat ook. Hij liet haar een tijdje doorgaan. Bijna te lang, maar op het nippertje trok hij haar aan haar armen omhoog. Was het uit fatsoen of uit wanhoop? Hij wist alleen dat hij niet wilde dat zij het uit woede deed. Ze mocht het alleen uit hartstocht doen.

‘Nee,’ bracht hij uit, toen ze hem vragend aankeek. ‘Dat niet. En zeker niet zo. Snap je niet dat ik… Ik wil de liefde met je bedrijven.’ Hij schudde haar door elkaar. ‘Ik wil je in mijn armen nemen en zoete woordjes in je oor fluisteren en -’ Hij onderbrak zijn gloedvolle toespraak en kuste haar. Hij kuste haar tot ze kreunde en in zijn armen smolt.

Nog steeds kussend vielen ze op het bed neer, uitzinnig zoekend naar intieme plekjes. Hij dacht niet aan voorspel; hij voelde alleen een felle begeerte. Hij maakte zijn mond alleen los van de hare, omdat hij lucht nodig had. Al even wanhopig sloeg zij haar benen om hem heen en opende haar lichaam voor hem. Zonder moeite gleed hij naar binnen, en met haar spieren trok ze hem dieper in zich.

‘Lieve hemel,’ zei ze kreunend. ‘Waarom laat ik toe dat je me dit aandoet?’

‘Wat?’ Hij knarsetandde. ‘Wat doe ik je aan?’

‘Je maakt me gek,’ mompelde ze hijgend. ‘Dit is pure waanzin. Ik kan het niet. Niet nog een keer,’ kermde ze, maar ze greep zijn billen, begroef haar nagels erin en trok hem nog dieper naar binnen. Haar schokkende heupen prikkelden hem steeds opnieuw. ‘Ja, ja,’ drong ze aan. ‘Zo. Ik… O…’ Metéén beweging bereikte ze haar hoogtepunt.

Hijgend trok hij haar handen tot hoog boven haar hoofd, waardoor haar lichaam steeds strakker gespannen werd. Met een rauwe kreet liet hij zijn volle gewicht op haar zakken. Zijn borst plette de hare tussen hen in, en hun gespannen buiken kleefden aan elkaar. Binnen in haar dwong hij zichzelf rustig te zijn om zich te kunnen wentelen in haar ongeremde overgave. Hij wist niet precies waarom. Misschien omdat dit het enige moment was waarop hij zich superieur aan haar voelde. Haar voortdurende samentrekkingen brachten hem echter meedogenloos dichter bij zijn eigen climax.

Tot het einde toe was het een gevecht, maar zij won. Hij schreeuwde haar naam toen zijn lichaam explodeerde, en tegelijkertijd barstte zijn hart van emotie. Van ontsteltenis schudde zijn hoofd. Maakte hij haar gek? Wat ironisch. Wist ze niet dat ze hem al jarenlang gek maakte? Waarom anders zou hij nooit bevredigd zijn? Waarom dacht hij al aan de volgende vrijpartij als de huidige nog niet voorbij was? Hoe noemde je zo’n zelfvernietigend verlangen? Verslaving? Obsessie? Liefde?

Hij wist niet meer hoe hij het moest noemen. Hij wist alleen dat Renée zijn vrouw zou worden. Niet alleen dit weekend of deze maand, maar heel, heel lang. Hij wilde haar hier, onder zijn dak en elke nacht in zijn bed, en hij zou, goedschiks of kwaadschiks, alles doen wat in zijn macht lag om die wens uit te laten komen.