Rico keek zelden naar het uiterlijk van andere mannen. Toen hij echter het balkon van Ali’s suite op liep, moest hij erkennen dat Ali er prachtig uitzag, zoals hij in zijn zijden roomwitte pyjamabroek ontspannen leunend van het ochtendzonnetje genoot.

Als zijn Arabische vriend ooit filmster wilde worden, zou een remake van The Sheikh hem uitstekend op weg helpen. Natuurlijk was hij inderdaad een sjeik, maar niet alle sjeiks zagen eruit als die in de film. Ali wel. Hij had het allemaal: een olijfkleurige huid, gitzwarte haren en ogen, hoge jukbeenderen en een haviksneus. Hij had een slank en goedgetraind lichaam en een krachtige sensuele mond. Bovendien had hij voldoende borsthaar om op een primitieve manier sexy te zijn, zonder beestachtig te worden.

Rico begreep best waarom de vrouwen voor hem in de rij stonden. Om dezelfde redenen wierpen ze zich al jaren voor zíjn voeten. Toch was uiterlijk niet zaligmakend, ontdekte hij de laatste tijd steeds vaker. Een man moest meer zijn dan de optelsom van zijn genen. Hij vroeg zich af of Ali’s knappe uiterlijk voor hem eerder een belemmering was geweest dan een zegen. Op een dag zou hij het hem vragen, maar nu niet. Nu had hij iets anders aan zijn hoofd.

‘Goedemorgen, Enrico,’ zei Ali met een stralende glimlach die niet misstaan zou hebben bij een piraat in Barbary Coast. Als je je ogen sloot, klonk hij echter als een Engelse aristocraat. Een hoogst ongebruikelijke mengeling. ‘Je ziet er goed uit, zij het een beetje uitgeput. Ga zitten. Wil je koffie? Of wil je meteen het geheim van je meisje ontdekken?’

Rico ging aan tafel zitten en pakte de blocnote die daar samen met een potlood op hem lag te wachten. ‘Ze is niet echt mijn meisje.’

Ali fronste zijn wenkbrauwen. ‘Dat snap ik niet. Als ze de nacht met jou heeft doorgebracht, dan -’

‘Dat hoorde bij de prijs die ik heb gewonnen met pokeren,’ interrumpeerde Rico hem. Onderweg in de lift had hij besloten om alles op te biechten. Hij had behoefte aan de mening van een andere man, en met Charles kon hij hier niet over praten. Die zou alleen maar onaardig hebben gereageerd.

Ali, daarentegen, leefde een veel minder conventioneel bestaan dan de gemiddelde inwoner van Sydney, vooral als het ging om relaties met de andere sekse. Zeer waarschijnlijk zou hij lang niet zo hard oordelen. ‘Ik heb Renée niet gevraagd met me uit te gaan,’ ging hij verder. ‘Dat loog ze gewoon. Ze beschermde Charles’ tere ziel. Ik heb geëist dat ze mijn minnares zou worden. Voor een maand, beginnende gisteravond.’

Ali keek geschokter dan Rico had verwacht. ‘Mijn vriend,’ zei hij voorzichtig. ‘Ik bewonder je lef, maar je speelt wel een gevaarlijk spelletje. Zeker met een vrouw als Renée.’

‘Daar ben ik inmiddels ook achter. Daarom moet ik weten wat zij heeft opgeschreven. Wat zij van mij wilde.’

‘Wat denk je dat het was?’

‘Mijn aandeel in Ebony Fire. Er is niets waar ze meer om geeft dan dat dier. Ze wil hem helemaal voor zichzelf.’

‘Zoals jij haar voor jezelf wilt.’

Ontkennen had geen zin. ‘Ja.’

‘Dus heb je jouw aandeel van het paard als een wortel voor haar neus gehouden, in de hoop dat ze de weddenschap aan zou gaan. En ondertussen wist jij dat ze zou verliezen en jouw prostituee moest worden.’

‘Mijn minnares,’ protesteerde Rico. ‘Niet mijn prostituee.’

‘In mijn cultuur is dat hetzelfde. Een minnares is een vrouw die je in dienst hebt. In ruil voor geld en geschenken stelt ze haar lichaam beschikbaar voor seks. Dat maakt haar een prostituee.’

Misschien had hij Ali toch beter niet in vertrouwen kunnen nemen, dacht Rico. Hij leek meer op Charles dan hij had gedacht. ‘Zo kijken wij in het Westen niet tegen minnaressen aan,’ bracht hij enigszins geïrriteerd naar voren.

‘Ik zou niet weten hoe je anders tegen ze aan moet kijken,’ wierp Ali tegen. ‘Maar enfin, waarom wil je zo graag weten wat ze heeft opgeschreven als je het toch al weet?’

‘Inmiddels denk ik dat ze iets anders heeft gevraagd.’

‘Waarom? Omdat ze voor je smolt?’

Rico lachte. ‘Ik wil niet zeggen dat ze smolt, maar ze bood weinig weerstand.’

‘Je bent bescheiden, mijn vriend. Ik weet zeker dat ze week werd in je armen. Je staat erom bekend dat je… Zullen we zeggen dat je uiterst vaardig bent in bed?’

Rico verstijfde. ‘Hoe kom je daar in ’s hemelsnaam bij?’

‘Zonder indiscreet te zijn, moet ik je meedelen dat we in het afgelopen jaar een bepaalde dame hebben gedeeld.’

‘Hemel! Wie? Och, Leanne natuurlijk. Wat dom van me.’

‘We zijn heer genoeg om geen namen te hoeven noemen. Laat me alleen zeggen dat de betreffende dame maar bleef doorgaan over jouw… techniek. Maar ik ben niet alleen heer, dus de man in mij dwong me haar langdurig te laten zien dat Arabieren in bed nooit overtroffen worden.’

Rico had plezier, daar kon hij niks aan doen. Zijn vermoeden dat Ali meer piraat was dan heer, was juist geweest. Bovendien was hij nog een arrogante competitieve piraat ook. ‘Als we Renée maar niet gedeeld hebben,’ zei hij waarschuwend.

‘Alleen een Italiaan is zo dom om een vrouw als de vrolijke weduwe te nemen,’ zei Ali ernstig. ‘Nou, pak dat potlood en bevredig je nieuwsgierigheid. En de mijne.’

Rico wilde dat zijn hand niet zo beefde. Hij wilde tegenover Ali niet nog dommer lijken dan hij al deed.

‘Nou?’ drong Ali aan toen Rico klaar was en naar het papier bleef staren. ‘Wat staat er?’

Nog steeds zwijgend en verbijsterd zijn hoofd schuddend, gaf hij het velletje aan Ali. ‘Het slaat helemaal nergens op.’

‘Trouw met me,’ las Ali hardop voor. Vervolgens keek hij vragend op. ‘Het had me niet verbaasd als jij haar ten huwelijk had gevraagd, maar dit… Dit is inderdaad een vreemd verzoek van een vrouw die de afgelopen vijf jaar alleen maar met je gekibbeld heeft.’

‘Zeg dat wel.’

‘Zou ze stiekem verliefd op je zijn?’ vroeg Ali.

‘Ben je gek! Je weet dat ze me niet kan luchten of zien.’

‘Dat weet ik helemaal niet. Wat vrouwen zeggen en wat ze voelen zijn twee totaal verschillende dingen.’

‘Renée is niet verliefd op mij,’ zei Rico resoluut. ‘Geloof me.’

‘Maar ze vindt je wel aantrekkelijk, hè?’

Was dat zo? Of wond elke knappe man die goed in bed was haar op? ‘Ze vindt me knap, ja, en ze houdt van mijn techniek, zoals jij het noemt. Dat is alles. Afgelopen zondag heeft ze me verteld wat voor enorme hekel ze aan me heeft. Gisteravond heeft ze daaraan toegevoegd dat ze me nu haat.’

‘Terwijl jij smoorverliefd op haar bent.’

‘Wat? Nee, nee, dat nooit. Hoe kom je daar nou bij?’

‘Ik heb gezien hoe je naar haar kijkt als ze het niet doorheeft. Die blik ken ik. Zo heb ik ook ooit naar een vrouw gekeken. Ik herken de symptomen van de ziekte. Want dat is het als je zo verliefd bent: een ziekte. Ze neemt bezit van je en obsedeert je. Je kunt aan niets anders meer denken dan aan haar. Je bent bereid alles te doen en zelfs je eer op het spel te zetten om maar met haar naar bed te kunnen. Al is het maar één keer.’

Rico was verbaasd over deze onverwachte ontboezeming. Tegelijkertijd had Ali precies zijn gevoelens beschreven. Hij begreep het duidelijk. Hij had hetzelfde meegemaakt. Toch was Rico het nog steeds niet met hem eens dat hij verliefd op Renée was. Ze wond hem gewoon op. ‘Wie was die vrouw?’ vroeg hij.

Ali glimlachte bedroefd. ‘De enige vrouw die ik nooit kon krijgen. De aanstaande van mijn oudste broer. De verloofde van de kroonprins.’

‘Wat een vreselijke pech, Ali. Wat is er gebeurd?’

‘Wat er gebeurde? Niets,’ sprak hij vinnig. ‘Ik ben naar Australië verbannen, mijn broer trouwde mijn geliefde, en tot op de dag van vandaag is hun huwelijk één groot succes. Ze hebben zelfs een knappe zoon en erfgenaam om het te bewijzen.’

Zijn bittere woorden en de miserabele blik in zijn ogen vulden Rico’s hart met medelijden voor deze man, van wie de buitenwereld zou zeggen dat hij alles kon krijgen wat hij wilde. Alles behalve de vrouw van wie hij hield. Nu snapte hij waarom Ali geen huwelijk of kinderen wilde. En ook dat hij nooit verliefd was geworden op een van de vele vrouwen met wie hij, sinds zijn komst naar Australië, naar bed was geweest.

‘Waarom denk je dat Renée jou vroeg om met je te trouwen?’ hervatte Ali het gesprek. Zijn ogen en aandacht keerden terug naar het stuk papier in zijn handen. ‘Als het geen liefde is, wat dan? Geld?’

‘Dat is ook niet logisch. Ze is al hartstikke rijk. Als ze me om mijn geld wilde trouwen, heeft ze het niet erg slim aangepakt. Je weet hoe ze zich tegenover mij gedraagt. Nee, nu ik er even over heb nagedacht, lijkt het me eerder pesterij.’

‘Pesterij?’ herhaalde Ali verbaasd. ‘Ik kan me niet voorstellen dat veel vrouwen trouwen om te pesten. Maar goed, Renée is geen doorsnee vrouw. Ze is heel moeilijk te doorgronden.’

‘Vertel mij wat. Ik begrijp helemaal niets van haar.’ Het pesterige karakter kon Rico echter wel verklaren. Hij herinnerde zich dat ze de vorige avond had geweten dat hij seks als prijs zou vragen. Had ze besloten hem te overtroeven en het enige aan hem te vragen waarvan ze wist dat hij het haar nooit zou willen geven? Een ring? Was het een spontane, uit wraak geboren daad geweest, iets dat ze direct weer betreurd had? Dat zou wel in het plaatje passen. En bij haar. Hij herinnerde zich dat hij had gemeend opluchting in haar ogen te zien toen ze niet had gewonnen. Misschien was ze bang geworden dat hij best met haar zou willen trouwen om háár te pesten.

‘Terug naar geld als motief,’ zei Ali, Rico’s gedachtestroom onderbrekend. ‘Die mogelijkheid zou ik niet meteen afwijzen. Misschien is Renée niet zo rijk als wij denken. Ze kan pech hebben gehad op de aandelenmarkt. Tenslotte zijn er gigantische verliezen geleden, zowel hier als in het buitenland. Wat ook zou kunnen, is dat haar zaak niet goed loopt. Bedenk wel dat ze duur leeft en van gokken houdt. Mogelijk heeft ze het merendeel van haar mans geld verkwanseld. Wellicht loont het om haar exacte financiële situatie uit te zoeken.’

Hoewel Rico dacht dat hij al wist waarom Renée die verrassende wens had opgeschreven, moest hij toegeven dat er iets zat in wat Ali zei. Het was zeker de moeite waard. Hij zou nooit het risico willen lopen om opnieuw in de handen van zo’n gemene gelukszoeker te vallen. ‘Dat ben ik helemaal met je eens. Maar hoe moet ik dat doen? Ik kan moeilijk naar haar bankafschriften vragen.’

‘Schakel dat detectivebureau in dat onderzoek heeft gedaan naar Charles’ vrouw,’ raadde Ali aan, onderwijl naar de koffiepot reikend om zijn kopje bij te vullen. ‘Die lui daar hebben de juiste contacten en computerprogramma’s en kunnen achter dingen komen die wij nooit zouden ontdekken.’

Rico’s eerste reactie hierop was uiterst negatief. Renée was ontploft toen ze had gemerkt dat hij Dominique had laten onderzoeken. Als ze er ooit achter kwam dat hij hetzelfde bij haar deed, zou ze… Ja, wat? vroeg hij zich geërgerd af. Wat zou ze doen? Hem nog meer haten? Nou en.

Bovendien waren er nog andere dingen die hij zou willen weten. Bijvoorbeeld met hoeveel mannen ze had geslapen sinds haar man was gestorven. En wie dat waren.

‘Er is nog een reden waarom vrouwen willen trouwen,’ zei Ali. ‘Zou ze misschien een kind willen?’

Rico’s ademhaling stokte. Een kind…

‘Ze is vijfendertig jaar,’ ging Ali verder. ‘Ze heeft niet veel vruchtbare jaren meer voor zich. Jij hebt altijd gezegd dat je een gezin wil, en, ondanks alles wat ze in het verleden tegen je heeft gezegd, weten we allemaal dat je een goede vader en waarschijnlijk ook echtgenoot zou zijn. Tenslotte ben je een Italiaan,’ zei hij met een warme glimlach. ‘Misschien is dat wel haar geheime hartenwens: een kind.’

Rico slikte. Kon Ali gelijk hebben? En als hij gelijk had, zou Renée dan haar hartenwens willen veiligstellen zonder trouwring? Een maand condoomloze seks, had ze hem beloofd. Stel echter dat ze had gelogen en helemaal geen anticonceptie gebruikte? Stel dat het haar inderdaad om een baby ging? En als dat zo was, waarover had ze dan de vorige avond nog meer gelogen? Had ze gedaan alsof? Nee, dat kon hij niet geloven. Haar reacties waren eerlijk geweest. Ze had van de seks genoten. Van alles. Geen vrouw die haar orgasme veinsde, ging zo ver.

Nee, ze wilde geen kind van hem, besloot hij, nog afgezien van het feit dat hij ook niet tot die conclusie wílde komen. Het idee had hem even opgewonden, net als afgelopen nacht. Maar het was valse opwinding, ontstaan uit een wanhopig verlangen om er meer dan een maand van te maken. Als Renée een baby wilde, zou ze hem nooit als de vader willen. Nee, hij hield het op pesten, en anders was geld haar motief, al leek hem dat niet waarschijnlijk. Toch was het de moeite van het uitzoeken waard. Een vos verleert zijn streken niet, en ze was al eens om het geld getrouwd. Waarschijnlijk was ze niet helemaal blut, maar vrouwen als zij hadden maar één motto in het leven: je kunt nooit te rijk of te slank zijn. Zoals Ali had gezegd: ze was een dure dame.

‘Je hebt gelijk,’ zei hij. ‘Ik laat haar financiën natrekken.’ Onder andere. Hij was benieuwd wiens bed ze nog meer had gedeeld sinds ze weduwe was geworden. En hoeveel. Intussen… Hij scheurde het bovenste velletje van de blocnote en stond op. ‘Dit mag ik wel houden, hè?’ zei hij, terwijl hij het in zijn broekzak stopte.

‘Wat ga je ermee doen?’

‘Niets. Nog niet. Maar het lijkt me dom om bewijsmateriaal te verbranden.’

‘Waarom vertel je haar niet gewoon dat je van haar houdt en met haar wilt trouwen?’

Rico staarde Ali aan en barstte toen in lachen uit. ‘Zou jij dat doen als je mij was?’

‘Als ik jou was, had ik meteen om een huwelijk gevraagd, niet alleen om seks. Dan had ik beide gehad.’

Rico lachte opnieuw. ‘Ik zie dat je nog niet alle westerse gewoonten kent. In dit land geeft een huwelijk de man niet automatisch recht op het lichaam van zijn vrouw.’

Ali keek verbaasd. ‘Waarom zou je dan trouwen?’

‘Precies. Misschien is het je opgevallen dat er steeds minder Australische mannen in het huwelijksbootje stappen?’

Ali schudde zijn hoofd. ‘Het is een droevige wereld als een man niet met zijn vrouw kan vrijen als hij wil. Zo’n huwelijk zou ik niet willen. Was het een probleem met je eerste vrouw?’

‘Nee.’

‘Dat dacht ik al. Laat me je een advies geven, mijn vriend. Als het niet om geld blijkt te gaan, en je wilt Renée nog steeds als vrouw, waarom probeer jíj haar dan niet zwanger te maken? Vrouwen kunnen heel anders over een man gaan denken als er een baby in het spel is,’ voegde hij eraan toe, volgens Rico met enige ironie.

‘Dat is een idee, maar ik ga niet over de voorbehoedsmiddelen die ze gebruikt. Ze is aan de pil. En ja, ik weet dat jij haar in mijn plaats waarschijnlijk zou ontvoeren naar een verafgelegen schuilplaats waar geen pil verkrijgbaar is en waar verder niets te doen is, behalve je beeldschone gevangene zwanger maken.’ Wauw, dat was nog eens een goed idee. Hij zou wel durven, als Renée hem uiteindelijk niet zou laten oppakken voor kidnapping en verkrachting en de hemel mocht weten wat nog meer.

Ali glimlachte. ‘Zoiets zou ik ooit misschien hebben gedaan. Tegenwoordig ben ik tevreden met tijdelijke pleziertjes met de dames. Ik stel voor dat jij hetzelfde doet met de vrolijke weduwe. Geniet deze komende maand van haar en laat haar dan gaan.’

‘Dat zou het einde kunnen betekenen van onze vrijdagse pokeravonden,’ bracht Rico naar voren.

Ali haalde zijn brede, gebronsde schouders op. ‘Aan alle goede dingen komt een einde, mijn vriend. Maar dat zien we wel als het eenmaal zover is. Vind je dat geen goede levensfilosofie?’