18

Met haar hoofd in haar handen gesteund leest Elsbeth de vertalingen die ze zojuist per e-mail heeft ontvangen. Daarna kijkt ze weg van het beeldscherm en staart door de ruit van het kantoor naar de winkel, waar het op dit moment erg stil is. Een van de stagiaires komt naar haar toe lopen en kijkt haar door het glas vragend aan. Ze steekt afwerend haar hand op.

Het vertaalbureau heeft zich aan zijn belofte gehouden. Spoedlevering mogelijk binnen 24 uur, stond in de advertentie die ze via Google had gevonden. Om de hoogste kwaliteit te garanderen worden vertaalde documenten altijd door een native speaker gecontroleerd. Afgifte per post of per fax, vertaling kan per e-mail retour worden ontvangen. Het wekte vertrouwen. Gisteravond is ze nog naar de zaak gegaan om de mailtjes te faxen.

Ze richt haar aandacht weer op het beeldscherm.

In het mailtje dat Kristina op 10 juni heeft ontvangen staat dat de afzender haar heel erg mist en hoopt dat ze elkaar snel weer zien. Daarna volgt een regel die ze lang op zich laat inwerken.

‘Ik ben erachter gekomen dat hij op 16 september van de regeling gebruik zal maken.’

Wie is die ‘hij’, om welke regeling gaat het? Dat stond vast in een eerder mailtje. Ze kon toch niet Kristina's complete mailbox printen. Er zullen dus wel meer vragen onbeantwoord blijven.

Kristina reageert pas op 14 juni.

‘16 september! Het kan niet beter. Hij laat me bijna alles regelen en ik heb hem gisteren toevallig al uitgelegd dat september de beste maand is.’

Sluit die datum goed aan op haar uitleg dat september de beste maand is, of is er iets anders wat niet beter kan? Het mailtje dat Kristina op 11 juli verstuurt geeft daarover helaas geen uitsluitsel.

‘Het is gelukt! We hebben geboekt voor 16 september. Het gaf me tegelijk een gevoel van vreugde en van treurigheid. Ik wilde dat de omstandigheden anders waren. Krijgt het lot dan nooit medelijden met ons?’

Welke omstandigheden? Uit de rest van het mailtje valt dat niet af te leiden. Het antwoord dat Kristina op 12 juli ontvangt is al net zo vaag:

‘Begrijp je andere gevoelens goed. Soms moeten we gevoelens echter uitschakelen, anders hinderen ze ons om ons doel te bereiken.’

Ze schudt haar hoofd en zucht diep. Wat is ze hiermee opgeschoten? De definitieve bevestiging dat Kristina Daniel heel berekenend naar de cruise van 16 september toe heeft gepraat. Verder zijn er alleen maar meer vragen gerezen. Heeft Kristina een vriend met wie ze intensief mailcontact onderhoudt? Het taalgebruik lijkt eerder op dat van een vrouw. Kan ze hiermee bij Daniel aankomen om hem voor Kristina te waarschuwen? Ze heeft dat al genoeg gedaan. Dat ze hem manipuleert en misbruikt kan ze hem ook vertellen als hij terug is. Daarvoor hoeft ze zijn vakantie niet te verpesten.

Haar ogen dwalen weer naar de tekst voor haar. Ik wilde dat de omstandigheden anders waren. Krijgt het lot dan nooit medelijden met ons? Klinkt aandoenlijk. Ze zou bijna medelijden met Kristina krijgen. Ze beduidt de stagiaire, die achter het raam ongeduldig in haar richting kijkt, dat ze binnen mag komen. Of ze het beoordelingsformulier van haar stage wil invullen. Morgen is namelijk haar laatste dag. Elsbeth tikt met haar hand tegen haar voorhoofd. Helemaal vergeten.

Even later probeert ze zich op een formulier met vragen over vaardigheden en werkhouding van de jonge vrouw te concentreren.