Kip met cola light

Ze werd wakker van de kinderen. Natuurlijk, het was moederdag. Ze draaide zich om en probeerde niet te luisteren naar de geluiden in de keuken: een stoel die bij het aanrecht werd getrokken, kastdeurtjes die open en dicht gingen, de kraan die stroomde, de ketel die op het gas ging, de bestekla, de koelkast, het deksel van de broodtrommel, gefluister.

Af en toe de uitroep ‘kip met cola light!’ Onmiddellijk gevolgd door gelach; eerst gedempt, ‘sssstttttt, mama slaapt’, hoorde ze de oudste zeggen, daarna schaterend, tóch.

Kip met cola light.

Het duurde even voor ze wist waar het ook alweer vandaan kwam. Kopspijkers. Boris van Idols schoof aan bij Rita Verdonk, Anton Geesink, Jack Spijkerman en een blond meisje. ‘Keep the soul alive, keep the soul alive!’ riep het nieuwe idool.

‘Ooh, nou snap ik het,’ zei het blonde meisje toen Boris zijn kreet voor de zoveelste keer had geslaakt, ‘je wil kip met cola light! Praat dan wat duidelijker, joh!’

Kip met cola light.

De kinderen hadden het zowat in hun broek gedaan van het lachen, tot ver ná bedtijd had de kreet weerklonken. Sliep de jongste bijna, fluisterde de oudste ineens vanonder haar dekbed ‘kip met cola light’, begon de slappe lach van voor af aan.

Nu dus weer.

Ze hoorde hun voetstappen op de gang. Thee op bed, daar kwam het. Ze trok de dekens over zich heen. Ze stonden nu aan de andere kant van de deur. Waarschijnlijk had de jongste het dienblad in haar handen, en wilde de oudste het nu graag overnemen. Ze hoorde hen fluisterend kibbelen en toen werd er geklopt. Ze deed net alsof ze sliep, er werd harder geklopt.

De deur ging open.

Daar waren ze – het dienblad met het kopje thee en de roos in het vaasje nog altijd veilig in handen van de jongste.

‘Zet maar op het nachtkastje, ze slaapt nog,’ zei de oudste, ‘dan gaan we het ontbijt maken en tafel dekken.’

‘Mam, moederdag,’ riep de jongste.

Quasislaperig kwam mam overeind. Ze zocht naar wat kussens om in haar rug te zetten en ging zitten. ‘Ooh jongens, wat lief,’ riep ze, en ze pakte de thee uit de plas op het dienblad. ‘Kom, we gaan weer,’ zei de oudste. De jongste wilde het liefst in bed kruipen, maar hield zich groot – de dames verdwenen weer.

Even later hadden ze mot. De kwestie was: hoe lang moest een ei in het water om zachtgekookt te worden? Moest je eerst het water koken en dan het ei in het hete water doen, of moest je het ei al in koud water doen en dan de boel aan de kook brengen? Vanuit haar warme bed hoorde de jonge moeder het aan – zelf wist ze eigenlijk ook niet hoe je een perfect zachtgekookt ei kreeg.

‘We bellen opa,’ hoorde ze toen ineens de oudste zeggen. ‘Die weet het ook niet,’ antwoordde de jongste.

Dit was het juiste moment om op te staan. Moeder stond op, liep naar de slaapkamerdeur, gooide hem open en riep heel hard ‘kip met cola light!’ Het klonk inderdaad als ‘keep the soul alive!’ en daar ging het toch maar om.