10

‘Sorry,’ fluisterde James en hij trok me overeind. Ik klampte me aan zijn schouder vast, terwijl het bloed weer omlaag stroomde. ‘Had ik het eerst moeten vragen?’

Er schoten zoveel gedachten door mijn hoofd dat ik niet meteen kon antwoorden. Als het een snelle kus was geweest, een vluchtige zoen op mijn mond, had ik het weg kunnen lachen, maar dankzij James’ jarenlange oefenen was het een volmaakte kus geweest, een echte Hollywood-kus. Mijn lippen tintelden nog zonder dat ik de geringste irritatie van een stoppelbaard voelde. Ik begreep wel waar James zijn reputatie aan te danken had. Elke vezel van mijn lichaam stond in brand.

‘Angela?’

‘Sorry.’ Ik knipperde met mijn ogen, liet zijn overhemd los en drukte mijn vingers tegen mijn lippen.

‘Is er iets? Je gaat toch niet overgeven, hè?’ Gezien mijn verleden was dat helemaal geen rare vraag. Ik voelde me net een veertienjarige die oog in oog met haar aanbeden filmster stond. Ik was letterlijk sprakeloos.

‘Angela, wat is er?’

‘Ik moet nu gaan,’ kon ik eindelijk uitbrengen. ‘Weg.’

‘Weg?’James keek me met een diepe frons aan.

‘Ik bedoel, naar het hotel,’ mompelde ik.

James legde zijn hand om mijn middel en streek het haar uit mijn ogen. ‘Ga je mee naar mijn bungalow?’

Ja.

‘Nee.’

Wauw, ik had nee gezegd.

‘Meen je dat?’James keek nogal verbaasd. ‘Ik dacht, misschien wil je wel, nou ja, met me mee.’

Hij was niet half zo verbaasd als ikzelf. ‘Maar dat kan niet. Het lijkt me geen goed idee.’ Ik keek achterom naar onze tafel. Tessa was weg en Daphne was nergens te bekennen. Jenny zat echter bewonderend naar me te kijken. Haar mond hing wijd open en ze klapte enthousiast. ‘Ik ga met Jenny mee naar huis.’

‘Goed.’ Hij kneep zachtjes in mijn hand en knikte naar Blake, die aan tafel zat en verre van opgewekt keek. ‘Dan laat ik je in elk geval met de auto thuisbrengen. Blijf hier.’

Ik kreeg geen kans weg te lopen omdat Jenny naast me opdook. ‘Angela Clark, mijn god!’

‘Hou je kop.’

‘Je hebt iets met een filmster.’

‘Eén kus zegt niets.’

‘Wie zegt dat het bij één kus moet blijven?’

‘Als je het allemaal zo spannend vindt, waarom ga je dan niet zelf met hem naar bed?’ Ik sloot mijn ogen en probeerde niet aan James’ voorstel te denken.

‘Dat zou ik zeker doen als ik de kans kreeg,’ zei Jenny. ‘En het zou hemels zijn. Voor hem.’

‘Ga je gang.’ Ik moest hier weg. ‘Weet je, als jij de hele tijd over seks praat zonder seks te hebben, moet ík straks nog met je naar bed. Het begint me aardig de keel uit te hangen.’

‘Had dat eerder gezegd.’ Ze klonk gekwetst. ‘Ik wist niet dat je me vervelend vond.’

‘Sorry,’ zei ik snel. ‘Dat meende ik niet. Let maar niet op mij.’

‘Ga vooral door.’ Jenny’s stemming sloeg om. ‘Ik wil graag weten wat je allemaal nog meer tegen me hebt.’

‘Nee, ik flap er van alles uit wat ik niet meen,’ zuchtte ik. In mijn hoofd was het een te grote warboel om helder te kunnen denken. ‘Alleen, nou ja, je praat vaak over seks zonder het in de praktijk te brengen. En je kunt echt wel iemand krijgen.’

‘Misschien wil ik gewoon niet zomaar met iemand naar bed. Heb je daar wel eens bij stilgestaan?’ vroeg Jenny. Ze had mijn flatjes aan en ik haar hoge hakken, dus ik was groter, maar dat zou me niet helpen als ze me een opdoffer wilde geven.

‘Nee,’ zei ik na een tijdje te hebben gezwegen.

‘Dat moet je dan eens doen.’

‘Maar dan begrijp ik nog steeds niet waarom je er zo vaak over praat.’ Ik wreef over mijn voorhoofd.

‘Jezus, Angie, voor iemand die zo slim is als jij, ben je ontzettend dom als het om mannen gaat.’ Ze sloeg haar armen strak over elkaar. ‘Verwacht je nu echt dat ik je ga troosten omdat een sexy acteur zich aan je voeten werpt en je vriend met een gebroken hart thuis zit? Moet ik je troosten omdat je niet kunt kiezen tussen die twee, terwijl ik geen één man kan houden?’

Jenny duwde me opzij en drong zich door de menigte heen naar de uitgang. Ze had gelijk. Ik was ontzettend dom, niet alleen als het om mannen ging. Ik was ook een kluns met vrouwen. In de club was het zo druk dat ik alleen Jenny’s kruin kon zien, terwijl ze door de menigte zigzaggend naar buiten verdween.

‘Geniaal, Angela,’ mompelde ik in mezelf. Ik stond in mijn eentje in de afgeladen tent en wist niet wat ik moest doen. De enige gedachte die glashelder bij me opkwam was dat ik moest plassen. Ik baande me een weg naar de wc en klopte op de dichte deur.

‘Hallo,’ brulde ik boven de muziek uit, ‘is daar iemand?’ Er kwam geen reactie, de deur bleef potdicht en mijn laatste martini was niet van plan rustig af te wachten of de wc misschien vrijkwam. Het leek me beschamender als ik publiekelijk in mijn broek plaste dan als ik iemand op de wc zag zitten. Snel keek ik om me heen. Daarna gaf ik de deur een flinke zet met mijn heup. Voor het eerst sinds mijn aankomst in Bar Marmont was ik dankbaar voor mijn forse maat veertig.

De deur gaf makkelijker mee dan ik had verwacht en omdat ik mijn evenwicht verloor, tuimelde ik achterover naar binnen. Ik sloot mijn ogen en stak mijn handen uit om te voorkomen dat ik weer op een toiletvloer terechtkwam, maar in plaats van de muur voelde ik een warm, onmiskenbaar menselijk wezen.

‘Wat doe je verdomme?’ vroeg iemand op ruwe toon. Ik draaide me om en stootte mijn oog tegen de deurknop.

‘Ohelpverdommesorry,’ piepte ik. Ik wilde weg maar dat lukte niet met die verdomde hakken. Mijn oog klopte pijnlijk en ik zocht op de tast naar de deurknop, maar de deur was weer dicht. En ik moest eruit!

‘Angela?’

Ik bleef stokstijf staan en vroeg me af of ik de klok kon terugdraaien. Natuurlijk was het geen onbekende bij wie ik in mijn opwinding was binnengevallen. Zo simpel was het niet. Natuurlijk was het James. En natuurlijk zou iedereen denken dat we ons samen in de wc hadden opgesloten. Maar dat was niet zo. James had zich met iemand anders opgesloten, die met zijn rug tegen de muur stond.

‘O, shit.’

Langzaam opende ik mijn ogen. Vlak bij James, met zijn handen in zijn bruine krullen, dezelfde krullen die ik kort geleden nog om mijn vingers had gewonden, stond een beschaamd kijkende Blake. En terwijl James erin was geslaagd me geen ruwe huid te bezorgen met een stoppelbaard, miste Blake blijkbaar dat talent. James’ gladde bruine kaaklijn was rood, zijn ogen waren groot en donker.

‘Ik.. .eh, moet heel nodig plassen,’ stamelde ik verbijsterd. Blake liet sprakeloos zijn armen langs zijn zij vallen. Hij keek van mij naar James en weer terug. Daarna duwde hij me opzij (tegen de linkerwand) en rukte de wc-deur open.

‘Angela, ik kan het uitleggen,’ zei James zacht. ‘Het is niet wat je denkt.’

‘Ik moet heel nodig plassen,’ herhaalde ik, strak naar de vloer kijkend.

‘Juist.’ James veegde haastig zijn mond af. ‘Ik, eh, heb de auto voor je besteld en wacht buiten op je. Dan zal ik het allemaal uitleggen. Echt waar. Ik zie je straks.’

Hij trok voorzichtig de deur achter zich dicht, maar toch kon ik me nog steeds niet verroeren. Hier was het keiharde bewijs dat Jenny gelijk had. Ik was ontzettend stom als het om mannen ging.

Na een tijdje ontwaakte ik uit mijn verdoving, plaste en waste mijn handen, maar ik wilde niet terug naar de club. Wat moest ik zeggen? Wat zou James zeggen? En misschien was Blake het zo zat dat hij me ging vermoorden? Ik geloofde nog steeds niet wat ik met mijn eigen ogen had gezien.

Toen bekeek ik mezelf in de spiegel. Géén gezicht. Mijn haar zat door de war. Mijn eyeliner was uitgelopen over mijn wangen en de schok was niet goed voor mijn teint. Zo bleek had ik mezelf nog maar zelden gezien. Ik nam mijn Stila convertible ter hand. Als ik er beter uitzag, zou ik me misschien beter voelen. Ik smeerde het fuchsiarood op mijn wangen en lippen. Of misschien zag ik er nu uit als een verbaasde clown. Ik voelde me zo stompzinnig. Hoe had ik zo blind kunnen zijn?

Ik deed de deur van de wc open, fanatiek duimend dat James en Blake al vertrokken waren, en liep terug naar de zaal. Ze stonden op me te wachten, James doodsbang en Blake met een verbazingwekkend blasé gezicht. Hij keek me afkeurend aan, fluisterde James iets in het oor en liep weg.

‘En dus...’ James perste zijn lippen op elkaar – de lippen waarmee hij mij had gekust, de lippen waarmee hij Blake had gekust.

Ik bleef staan en tuurde naar de grond.

‘Angela, we moeten praten,’ ging hij door.

‘Nee, dat hoeft niet.’ Ik wilde weg. Ik verlangde naar huis, waar ik met Alex onder het dekbed kon wegkruipen.

‘Alsjeblieft.’ Hij deed een stap naar voren en stak zijn hand uit, maar ik deinsde terug. Het werd me te veel. Ik moest hier zo snel mogelijk weg.

‘James, alsjeblieft, ik wil naar huis.’ Ik week achteruit voor zijn uitgestoken armen en liep weg. Toen ik bij de deur was, kwam hij me achterna.

‘Wacht even!’ schreeuwde James. Alle mensen die tussen hem en mij in stonden, hielden onmiddellijk op met waar ze mee bezig waren en keken naar ons. In een paar passen had James de afstand overbrugd. ‘We moeten praten over wat je... wat je dacht dat je zag.’ Het laatste voegde hij er zacht aan toe.

‘Dat jij en Blake aan het zoenen waren?’ vroeg ik.

James werd asgrauw en duwde me naar buiten. ‘Hou op, alsjeblieft.’ Hij sloeg zijn sterke arm om mijn schouders.

‘Was je Blake niet aan het zoenen?’ Ik probeerde hem van me af te schudden. ‘Gokje: je gaf hem mond-op-mondbeademing.’

‘Pas op. Er zijn overal ogen en oren.’ James wees naar de paparazzi op de stoep en probeerde me weg te loodsen naar een Lexus die bij de stoeprand geparkeerd stond. ‘Stap in, dan zal ik het je uitleggen.’

‘Dat je met Blake aan het zoenen was? Wat valt er uit te leggen?’

De troep paparazzi onder aan de trap richtte zich als één man naar ons.

‘James, hier!’ riep een journalist ten midden van een zwerm flitslichten. ‘Lach eens.’

Op de trap bleef ik schouderophalend staan. ‘Vertel je het zelf of moet ik dat doen?’

‘Vertel jij het maar, liefje,’ zei de journalist. ‘James’ verhaal hebben we al vaak genoeg gehoord.’

‘Angela, alsjeblieft.’ James hield mijn hand stevig vast en kneep erin. ‘Niet doen.’

Aarzelend keek ik naar hem om. Hij zag er gruwelijk knap uit, maar ik was nog nooit zó boos op iemand geweest.

‘Nee. Je bent hartstikke gestoord en...’

Voordat ik mijn zin kon afmaken klemde James mijn gezicht tussen zijn handen en begon me heftig te kussen. Dat was ook een manier om me de mond te snoeren. Instinctief sloot ik mijn verraderlijke ogen. Ik wist dat er een salvo aan flitslichten afging, maar James liet me zo ver achterover buigen dat ik me niet kon los wurmen. Voordat ik er erg in had, trok hij zich terug, tilde me op en dook met mij de geparkeerde auto in. De ijskoude airco, de zachte leren zitting en de snelheid waarmee de wagen weg-scheurde bezorgden me zo’n schok dat ik geen woord kon uitbrengen.

‘Het spijt me ontzettend, Angela.’

Ik keek strak naar de leuning voor me.

‘Het ligt... nogal ingewikkeld.’

Stilte.

‘Ik wou je niet voor de gek houden, echt niet.’

Ik keek hem aan.

‘Je wilde me niet voor de gek houden?’

‘Nee, dat was mijn bedoeling niet.’

‘Je wilde zeker ook niet met me flirten?’

‘Nee, dat was de bedoeling niet.’

‘Dus je hebt niet met me geflirt?’

‘Dat was ik niet van plan.’

Ik wendde me af om naar de leuning te staren. ‘Ik wist niet dat er een plan bestond.’

James’ telefoon jengelde.

‘Blake?’ vroeg ik, terwijl ik door de getinte ramen naar herkenningspunten zocht. Ik had geen idee waar we waren.

‘Blake,’ verzuchtte hij.

‘Hij doet het vast in zijn broek van het lachen.’ Ik voelde aan de uiteinden van mijn haar. Ze werden veel te droog door de zon. Als ik thuis was, moest ik iets aan mijn gespleten haarpunten doen. Hmm, nog een minpunt voor LA. ‘Wat was het plan dan wél?’

‘Hoe bedoel je?’

‘Als je dit niet van plan was, wat dan wel?’ Ik tuurde naar mijn spiegelbeeld in het getinte glas. De vrouw die me aankeek zag er zo zielig uit dat ik haar niet herkende.

‘Ik wilde je niet in verlegenheid brengen.’

Ik kon er niet bij wat een hopeloos geval ik was. Jenny had gelijk. Wat mankeerde me? Ik raakte veel te snel van de kaart.

‘Heb ik je verteld wat er met mijn ex is gebeurd?’ vroeg ik op de gok.

‘Met Alex?’

‘Nee, officieel is hij mijn ex nog niet.’ De Angela in de ruit keek me aan. Ik poetste een veeg lipgloss bij haar mond weg en fatsoeneerde haar haar. Ze kwam me weer enigszins bekend voor. Bekend en kwaad. ‘Mijn ex-vriend uit Londen. Hij bedroog me met een vrouw van de tennisclub. Op de bruiloft van mijn beste vriendin heb ik ze betrapt toen ze seks hadden in mijn auto.’

‘O,’ zei James, tamelijk verbaasd. ‘Sorry.’

‘Mmm. Ik heb me nooit in mijn leven zo diep geschaamd als toen.’ Met mijn vinger tekende ik mijn contouren na op de beslagen ruit. ‘Het was verschrikkelijk... afschuwelijk om zo vernederd te worden in het bijzijn van familie en vrienden. Om zo bedrogen te worden door iemand die ik vertrouwde. Ik dacht dat ik er nooit overheen zou komen.’

‘Dat kan ik me voorstellen,’ zei James voorzichtig.

‘Maar ik voelde me een stuk beter nadat ik in zijn toilettas had gezeken en naar een ander werelddeel was afgereisd.’ Ik pakte James hand.

‘O ja?’ vroeg hij ademloos.

‘Ja, en ik heb ook nog de hand van de bruidegom gebroken bij de openingsdans.’ Ik gaf een kneepje in James’ opvallend klamme hand. ‘Hij wist dat mijn vriend me bedroog en toch had hij me niets verteld. Vind je dat geen rotstreek?’

‘Ja.’ James zongebruinde teint had een ziekelijk groene kleur gekregen.

‘Ik weet eerlijk gezegd nog niet precies wat ik ga doen met iemand die me voor schut heeft gezet ten overstaan van ... hoe zeg je dat... de gehele met beroemdheden dwepende westerse wereld.’

‘Angela, luister...’

Ik omklemde zijn hand nog iets steviger. ‘Ik weet het niet. Misschien moet ik een paar zwervers geld geven om je auto vol te schijten.’

‘Ik maak het allemaal in orde,’ zei James met geknepen stem.

‘Ik kan ook teruggaan en de paparazzi inlichten dat je er in het geheim een vriend op nahoudt.’ Ik haalde mijn schouders op.

James bleef even zwijgen. ‘Ze zullen je niet geloven.’

‘Ik denk dat er twee opvattingen mogelijk zijn.’ Ik drukte mijn nagels in zijn handpalm, waarna ik zijn hand teruglegde in zijn schoot. ‘De eerste opvatting, die ik tot vanavond aanhing, was dat niemand werkelijk gelooft wat de roddelrubrieken over beroemdheden schrijven. Maar de tweede opvatting is uiteindelijk reëler.’

Zijn prachtige blauwe ogen stonden volkomen uitdrukkingsloos. Het was een triest gezicht.

‘Je weet wat ze zeggen. Geen rook zonder vuur.’ Vastberaden kneep ik mijn lippen op elkaar. ‘Het zou een prachtige verhaal zijn, nietwaar? Zelfs al zou niemand het geloven, dan is het nog de moeite waard om het te publiceren.’

‘Niemand publiceert het.’ James schudde zijn hoofd. ‘Veel te gevaarlijk. Ze zijn bang dat ze een proces aan hun broek krijgen. En jij publiceert het ook niet.’

De auto kwam onverwacht tot stilstand. Toen ik het portier opende zag ik het met sterren bezaaide trottoir. Godzijdank stonden we voor het Hollywood.

‘Alsjeblieft, we moeten dit bespreken.’ James stak zijn hand uit om me weer in de auto te trekken.

‘Moet ik nog kwader worden dan ik al ben?’ Ik schudde zijn hand weg. ‘Dat van die zwervers meende ik.’

Hij liet me los, zodat ik naar buiten tuimelde. Ik strompelde naar het hotel, moeizaam mijn evenwicht bewarend tussen Greta Garbo en Julie Andrews; een kluizenaarster en een non. Zo zag mijn toekomst er uit.