Hoofdstuk 29

Bert hoefde geen verdriet te simuleren. Docs dood was een zware klap voor hem geweest en wat ze later met het lijk hadden gedaan had hem ook diep getroffen. De kolossale politie-inspecteur was meelevend, maar gaf ook blijk van zijn afkeuring.

‘Het is duidelijk dat uw vriend onder invloed van alcohol was,’ zei hij met een indrukwekkend diepe basstem. ‘U hebt toegegeven dat u beiden de hele middag van de ene naar de andere bar bent gegaan en dat u vanavond naar het hotel bent teruggekeerd om door te drinken.’ Hij schudde zijn hoofd. Zijn vlezige wangen zakten omlaag op zijn trieste gezicht. ‘Dan is het niet vreemd dat zulke ongelukken gebeuren.’

‘Zo veel hebben we niet gedronken,’ zei Bert, die dacht dat er enig tegenstribbelen van hem werd verwacht. ‘Alleen een paar biertjes en een glaasje whisky. Meer hebben we niet gehad.’

De zwarte wenkbrauwen van de inspecteur, dik als pannensponzen, kwamen sceptisch omhoog. ‘Had hij misschien last van de warmte?’ opperde de inspecteur niet onvriendelijk. ‘Nou ja, wat gebeurd is, is gebeurd, en ik moet u nu verzoeken het lijk officieel te identificeren.’

Bert verbleekte. Hij zag er beroerder uit dan ooit. ‘Moet dat?’

‘Helaas wel. Het moet gebeuren.’

‘Maar u hebt zijn paspoort… U weet wie hij is.’

‘De formaliteiten in Ghana zijn niet anders dan die in uw eigen land, meneer. Het waren uitgerekend uw koloniale voorouders die deze procedures hier hebben ingevoerd, en onze regering zag geen reden ze te veranderen. Omdat er geen familieleden van de overledene beschikbaar zijn, rust de plicht op u.’ Zijn wangen trilden weer en hij stond op. Dat deed hij verrassend soepel voor iemand met zijn lichaamsmassa. ‘Ik wil de zaak graag zo snel mogelijk afgehandeld hebben.’

Aan Berts hele gezicht was te zien dat hij het er moeilijk mee had. ‘Mag zijn lijk naar huis als ik het heb geïdentificeerd?’

‘Helaas niet, meneer. Uw koloniale voorouders waren erg pedant als het op zulke formaliteiten aankwam. Er komt eerst een sectie, en dan moet de rechter beslissen. Ik ben bang dat het minstens drie dagen duurt voordat aan alle bureaucratische eisen is voldaan en het lijk van uw vriend wordt vrijgegeven om het te begraven of per vliegtuig naar huis te vervoeren.’ Hij keek op zijn horloge.

‘Ik heb nog net genoeg tijd om u naar het mortuarium te brengen voordat ik dienst moet doen in het sportstadion.’ De bokswedstrijd zou straks beginnen, en zoals de meeste sportliefhebbers in Accra wilde de inspecteur erbij zijn als de Ghanese kampioen de brutale uitdager uit Engeland versloeg.