'Pas op, joh!' Ja hallo... ik doe toch voorzichtig!' 'Kijk nou! Achter je zit al een schram op de muur,' roept Keesjan.

Met veel stuntelen en balanceren proberen Benny en Keesjan een deel van het bed de trap af te tillen. Het smalle vlizotrapje dat naar de zolder leidt, zwiept daarbij gevaarlijk heen en weer. Het eiken paneel is bijna niet te tillen.

'Ik houd hem niet,' piept Benny. 'Nog een klein stukje,' moedigt Keesjan aan. 'Straks ligt'ie boven op je en ik erbij.' waarschuwt Benny. 'Dat maak ik graag mee!' Keesjan zit onzichtbaar achter het houten paneel. Nog wrat gemanoeuvreer en dan klinkt eindelijk het verlossende woord:

'Laat maar zakken, ik heb hem!' Behendig draait Keesjan het stuk hout op zijn eigen punt. Hij zet het beddeel tegen de muur van de gang aan.

'Dat is één stuk,' zucht Benny. Ze strekt haar armen en rug. Wat een gevaarte! Massief eikenhout! Uit de slaapkamer klinkt het bezorgd: 'Gaat het wel jongens?'

Keesjan geeft Benny een knipoogje. Ze roepen overtuigd dat het prima gaat. Het bed is al bijna beneden, beweren ze stoutmoedig. Tante Jeanne schudt haar hoofd. Ze hoort het gestuntel heus wel. En ze weet best wel hoe zwaar haar massief eiken bed is. Die twee verhuismannen hadden er de grootste moeite mee om het in delen naar de zolder te sjouwen.

De plannen lagen een klein jaar geleden klaar. Begin vorig jaar werd ze opgenomen voor een heupoperatie. De maatschappelijk werkster had haar aangeraden zoveel mogelijk zelf alles te ontruimen en vooral goed op te ruimen. Ze moest haar huis zo opruimen dat een vreemde er wegwijs in kon worden. Dan kon ze straks bijvoorbeeld iets laten halen uit haar huis. Er waren altijd wel vrijwilligers te vinden die zoiets even wilden doen.

Na de operatie zou ze in ieder geval een paar maanden in het verpleeghuis Avondrust moest revalideren. Daarna waren er drie mogelijkheden: terug naar huis, zeer onwaarschijnlijk. Een verhuizing naar een verzorgingsflat, de meeste kans. Langer verblijf in Avondrust, ook een redelijke kans. Maar alles viel geweldig tegen, de operatie mislukte en Jeanne werd nog hulpbehoevender. Pas na een halfjaar revalideren en eindeloos zeuren is ze teruggekeerd naar haar bovenwoning. Maar niemand wilde het zware bed opnieuw naar beneden zeulen. Men dacht dat Jeanne Zuilenkom binnen de kortste keren wel door zou hebben dat ze echt niet meer op zichzelf kon wonen. Er werd een noodbed geplaatst in haar slaapkamer. Daar kon een mens wel een nacht op slapen, maar geen dagen op liggen. Haar eigen bed is voorzien van elektrisch bedienbare delen. Zowel de achterkant als de voorkant kunnen met een druk op de knop omhoog en omlaag gedaan worden. Dat maakt vooral het overdag in bed moeten liggen aardig wat comfortabeler.

Benny had maar een half woord nodig om de zolder uit eigen beweging te verkennen. Ze heeft al verschillende spulletjes teruggehaald en in de kamer geplaatst. Ze wil het eiken bed in de woonkamer plaatsen. Toen Jeanne vroeg hoe ze in vredesnaam dat zware geval naar beneden wilde krijgen, had het meisje ondeugend gelachen. 'Ik heb een vriend, tante Jeanne.' 'En dat vertel je nu pas, hoe lang al?' had Jeanne gereageerd.

'Sinds de laatste keer dat ik knock-out ben geslagen op het schoolplein.'

'Oh, die bokspartij waarbij je verloren hebt.' 'Ja!'

'Heette die jongen niet JanKees?' had Jeanne zich herinnerd.

'Keesjan mag ook,' zei Benny. 'Hij wordt later kok en hij wil wel een keertje komen koken. Dat doet hij graag en bovendien wil hij je graag een keertje zien.' Jeanne lacht even. De manier waarop Benny gisteren Keesjan bij haar introduceerde, liet haar duidelijk weten dat ze door de twee jongelui al behoorlijk besproken was en waarschijnlijk goedgekeurd, want zelfs Keesjan wilde haar wel eens zien.

'Natuurlijk Benny! Ik wil ook wel een keer iets anders eten dan jouw macaroni en spinazie a la crème!' Dat leverde haar meteen een stomp tegen haar voet aan. Benny had er meteen kordaat achteraan gezegd:

'Dan komt hij morgen, en we komen op tijd. We gaan eerst wat sjouwen.'

Op tijd... ja ja, precies zoals de jongelui dat tegenwoordig bedoelen. Ergens halverwege de dag zijn ze gekomen. Het was minstens halftwaalf geweest voor ze het gestommel op de trap hoorde. De zuster van de thuiszorg was juist verdwenen. Ze lag gewassen en opgetut in haar bed. 'Benny?

Er werd zoals altijd geantwoord met 'Goed volk, Jeanne!'

Benny heeft meteen haar slaapspullen meegenomen, want ze blijft een paar dagen logeren. Jeanne heeft zich op die logeerpartij verheugd als een klein kind. Wat moet het gezellig zijn om eindelijk weer eens welterusten tegen iemand te zeggen en het te horen.

'En dit is KeesJan' heeft Benny vanochtend trots geroepen, terwijl ze de slaapkamerdeur openzwaaide. 'Wel wel, jongeman.' Ze had hem scherp opgenomen. Keesjan had wat verlegen zijn hand in haar hand gelegd. Hij had zich netjes voorgesteld, zoals ze het hem thuis geleerd hadden: 'Keesjan de Ruyter, mevrouw.' Zijn stem klonk aarzelend. Er lag een nerveuze trek om zijn lippen, maar dat veranderde zodra hij naar Benny keek. Dan lachte hij zo ontwapenend en kreeg zijn gezicht iets vriendelijks over zich.

'Dus jij bent die bekende kok in spé?' De jongen had geknikt.

'En jij wilt vanavond voor Benny en mij koken?'

'Ik ga mijn best doen, mevrouw. Benny heeft het recept al gezien, maar voor u blijft het een verrassing.'

'Zo... Dat heb je handig bekeken. Dan heb ik zeker ook geen inspraak bij de aankoop van de boodschappen? Moet

je er nog iets speciaals voor halen?'

'Natuurlijk, we gaan naar de markt. Maar niet eerder dan dat u in het andere bed ligt,' zei Keesjan. 'U moet ons vertrouwen... nou ja wat de kosten betreft...' bemoeide Benny zich ermee.

'Je weet zeker alles al, is het niet? Ik bedoel hoe dat hier allemaal gaat tussen Benny en mij?' had Jeanne aan Keesjan gevraagd.'Ik weet dat uw nieuwe portemonnee in de witte damestas ligt en dat we altijd eerlijk moeten zijn met uw centen. Dat u Benny vertrouwt en dat we best wel in overleg iets bijzonders kunnen kopen en dat de kamer er heel gezellig uit gaat zien, met nieuwe planten. Straks kopen we op de markt ook nog een bos chrysanten, want die zijn in oktober op hun mooist.' Keesjan haalde even diep adem na zo'n volzin en sloot af met: 'Nou ja, volgens u dus!' Toen lachte hij breeduit. I Iet ijs was gebroken en een nieuwe vriendschap geboren. Jeanne hief verontwaardigd haar handen op en riep:

'Zie je wel, ze heeft je alles al verteld. Niets blijft geheim.' 'Nu krijgt u koffie, tante Jeanne. Ik ga het zetten. Blijf jij maar hier. Keesjan, en wil je ook koffie?' 'Krijg je rood haar van,' bromde Keesjan terwijl hij een stoel aanschuift.

'Ach, jij wilt liever lammetjesthee, begrijp ik?' Dat liet Keesjan niet op zich zitten. Hij trok meteen de deur weer open die Benny net had dichtgegooid om zich uit de voeten te maken. Jeanne hoorde ze met een tevreden gevoel ruziën. Ze ging mooi niet naar Avondrust. Als het een beetje meezat, sliep ze vannacht in haar eigen bed. Nu had God haar al twee nieuwe vrienden gegeven. Haar ogen vielen weer dicht. Wat was ze toch moe, maar om haar lippen speelde een glimlach.

'Dank U God, voor Benny en voor Keesjan... ' prevelde ze zonder geluid.

20 oktober

lk kwam Lia tegen in het centrum. Johnny bad me afgezet. Hij moest nog ergens heen, zou me zo weer oppikken. Bij 'Winterberg' bleef ik op hem wachten. Lia wilde me straal voorbijlopen, maar ik hield haar tegen en vroeg baar waar- om ze zo tegen me deed. 'Net alsof ik je vriendin niet meer ben!' 'Je vrijt met mijn vriend,' beet ze me toe. Ik keek baar stomverbaasd aan. 'Jouw vriend, Johnny...?' Toen flapte ze er kwaad uit dat Johnny het al wekenlang uit wilde maken met mij. maar bij wist niet hoe. Dat hij het zo zielig voor mij vond. Ik kon wel schreeuwen. Lia vond het verschrikkelijk. dat hij mij nog steeds ophaalde van school. Zij zag hem alleen 's nachts en soms in het weekend. Ze spraken elkaar op de gekste tijden. Ik. wist niet wat ik boorde. Ze had al weken een relatie met hem. Ze ging met hem naar bed. ze sliep wel eens bij hem thuis en ze belde hem vaak. 'Maar ik wil het juist graag uitmaken. ' riep ik door baar geratel been. 'Maar bet mocht niet van hem, Lia. Hij wil het zelf niet uitmaken. Ik moet precies doen wat bij zegt... en jij... Begrijp bet dan toch... ' Lia luisterde maar half naar me. 'Ik haat je! Ik haat je!' schreeuwde ze. We leken net twee meisjes bij Jerry Springer. Ik kreeg tranen in mijn ogen. Lia duwde me ruw aan de kant en liep door. Ik heb haar nagekeken tot ik haar niet meer kon zien. Maar ik bedenk me wel tien keer om dit aan Johnny te vertellen... Hij moet pa niet weer te pakken nemen...

Het is halfdrie wanneer Keesjan en Benny het bed eindelijk in de kamer hebben staan. Nu moet tante Jeanne nog versjouwd worden. De vrouw komt moeilijk uit haar bed. Met behulp van een loopkarretje kan ze net nog zelfstandig naar de wc lopen en terug, maar zoiets duurt wel uren. Bovendien doet het haar veel pijn. Keesjan heeft tante Jeanne rechtop in het bed gezet, ze laat eerst haar benen even bungelen.

'Mijn hoofd moet bloed houden, anders ga ik tegen de vlakte,' legt Jeanne uit, terwijl ze Keesjan bij zijn schouder vasthoudt.

Benny ziet hoe zorgzaam Keesjan bij haar oude vriendin staat. Juist op dat moment klinken uit de radio in de keuken de tonen van de hit 'Born to make you happy' van Britney Spears. Keesjan heeft dat deuntje al de hele dag in zijn hoofd zitten en hij zingt vrolijk met Britney mee. Benny kent het ook en zij jubelt ook maar vol overtuiging mee. Tante Jeanne staat langzaam op en zoekt haar wankele evenwicht. Die herrie ook! Ze heeft al haar energie nodig om de pijn te verbijten die weer door haar benen stroomt.

'Ik versta Engels, lieve schatten,' zegt Jeanne, als ze in beweging komt. Ze vraagt zich af of die twee haar wel verstaan. 'Jullie maken me gelukkig, heel gelukkig!' Maar Keesjan en Benny hebben weinig oor voor haar gemompel. Daar gaat Jeanne, een paar meter op weg naar haar nieuwe stek in de woonkamer.

Als Benny de deur van de woonkamer openzwaait, blijft Jeanne op de drempel staan. Die Benny heeft bepaald niet stilgezeten. Er zijn nergens witte lakens meer. Zelfs het Perzische kleedje is in ere hersteld. Het ligt keurig op haar notenhouten salontafel. De vloer is stofvrij, de ramen zijn helder en het ruikt fris in de kamer. Er staan een paar groene planten in de vensterbank. Jeanne ziet haar bed staan. Het is keurig opgemaakt en opengeslagen. Naast haar bed heeft Benny heel praktisch een hoog tafeltje neergezet. Waar was dat tafeltje ook alweer van? Ze kan het zich niet zo gauw meer voor de geest halen. De telefoon staat erop. Die heeft een enorm verlengsnoer gekregen en er ligt... een krant.

'Benny...' zegt ze zacht. Als ze het meisje aankijkt, ziet ze twee vochtige blauwe ogen, een verlegen knikje en dan hoort ze het meisje nog één keer zingen, dit keer in haar eentje. Ze heeft tante Jeanne wel gehoord: 'Born to make you happy.

Op de markt vindt Keesjan de meeste ingrediënten die hij nodig heeft voor zijn maaltijd. Voor het vlees en de kruiden wil hij naar een speciaal zaakje voor buitenlands eten. Hij weet een heel goed adresje, niet ver van de winkel van Benny's ouders. Ze moeten hiervoor dwars door het centrum fietsen, maar daar zien ze bepaald niet tegenop. Het is droog weer. Er staat een stevig windje en af en toe schijnt de zon. Benny heeft haar nieuwe winterjas al aan, en dat is niet overbodig. Bij dit heldere najaarsweer komt de temperatuur nauwelijks boven de zes graden uit. Als ze vlak voor het Centraal Station fietsen, stoot Benny Keesjan aan.

'Kijk! Daar!'

Naast zijn motor staat Johnny met een meisje in zijn armen. Het is niet Nora, niet Lia... Wie het wel is, weten ze niet. Johnny zoent het meisje en houdt haar vervolgens op armlengte vast. Hij kraamt er vast allerlei lieve dingen uit, want het meisje is duidelijk gecharmeerd van zijn praatjes. Ze lacht en ze vlijt zich weer tegen hem aan. Zijn handen glijden door haar mooie blonde haren, over haar rug en over haar billen... 'Zo...' mompelt Keesjan.

'Wat een vuilak!' snauwt Benny. 'Meneer is weer op de versiertoer. '

Ze zien hoe Johnny het meisje uitnodigt om achterop te komen zitten. Het meisje doet eerst alsof ze het niet durft. Het gaat een beetje heen en weer, maar juist als Keesjan en Benny het zicht op Johnny verliezen, horen ze in de verte de motor starten. Terwijl ze wachten op het groene licht, kijken ze allebei achterom. In de verte zien ze de motor precies de andere kant opgaan. Richting Zeedijk. Het meisje is inderdaad achterop gaan zitten. Dicht tegen Johnny aangedrukt. 'Dom ding!' sist Benny.

23 oktober

Johnny beeft me gisteren weer naar Frank gebracht. Na een poosje kwam Marian. Zij moest me inwerken, zei Frank. Moest ik hier dan werken? Frank liep met ons mee door een donkere gang. We kwamen weer in een klein kamertje. Fr stond een bed, een wc, een wastafel en een tafel met toiletartikelen. Er lagen ook wat tijdschriften en kussens. Er brandde niet veel licht, een paars lampje en wat kaarsen.

Op het bed zag ik een uitgescheurd krantenartikel. Dat moet ik eerst lezen van Marian. liet ging over een meisje dat dood was aangetroffen in Rotterdam. Waarschijnlijk was ze prostituee. Men schatte haar zestien jaar. De politie hield rekening met een afrekening. Ik begreep er niets van. 'Dat was Sandra.' zei Marian. Johnny heeft haar gevonden, ' zei Frank. Het bloed trok weg uit mijn gezicht en ik werd heel koud. Toen trok Marian bet gordijn open. Het raam keek uit op een kleine steeg. Aan de overkant waren ook een paar ramen. Daar zag ik hoeren... Toen begon Marian op een zwoele manier te lachen tegen de mannen die voorbij liepen. Op een eigenaardige manier hing ze over een hoge kruk, terwijl ze ondertussen zei: :Morgenmiddag zitje hier alleen, je wenkt naar die kerels die hier voorbijlopen. Zorg dat er eentje naar binnen wil. Als de klant binnen is. moet je het aan hem overlaten wat hij wil. Soms willen ze alleen maar kijken, soms willen ze een beetje aan je zitten. Anderen willen seks. Het kost altijd vijftig euro per keer dat ze hier binnen zijn, wat je ook voor ze moet doen. Als er niet betaald wordt, zit hier een knopje. Deze hier... ' Ik. durfde niet te kijken. 'Kijk dan, dit kan je leven redden!' snauwde Marian. 'Als je daarop drukt, komt Frank. Zodra je iets niet vertrouwt, dan druk je een extra keer. Dan rent hij, zo geldt de afspraak.' 'Ik ben nog maar vijftien jaar. 'kermde ik. 'Je vond het anders maar wat leuk dat je ouder leek. Best achttien jaar al... ' zei Frank. Ik keek naar die mannen. Aan de overkant ging er eentje naar binnen. En Marian maar wuiven en wenken. Toen begreep ik dat ik in een bordeel was beland...