Pa heeft iets gezegd.' 'Je meent het.'

'Voor het eerst was hij het niet eens met ma en de zussen. Hij ging dwars tegen ze in.'

Benny zit naast Keesjan. Het is grote pauze. Op dinsdag ontmoet Benny Keesjan vaak in de kantine. Het is een vaste gewoonte geworden om op die dag samen brood te eten. Gelukkig voor Keesjan zit hij dit schooljaar samen met nog vier jongens in een klas. Hij heeft het beter naar z'n zin dan de eerste twee jaren op de Brugstede. 'Wat voor bijzonders is er dan gebeurd?' vraagt Keesjan met volle mond. Hij is benieuwd naar het verhaal van Benny. Maar Benny ziet juist Nora voorbijlopen. Ze reageert niet op Keesjan, maar volgt Nora. Die gaat een eind verderop zitten, alleen, aan een tafeltje apart. Ze ziet er niet erg opgewekt uit, vindt Benny. Van gezellig lol maken komt de laatste tijd niets meer. Nora praat amper nog met haar, maar ook niet met Lia. Het lijkt wel alsof die twee ook ruzie hebben. Elke poging van haar kant om een praatje met Nora aan te knopen loopt spaak. Nora mijdt Benny. En dat is vreemd als je bedenkt dat Nora en Benny hun ruzie hebben bijgelegd. Lia ontloopt Benny ook, alleen doet zij het met vurige, boze ogen. Bij Nora ziet Benny af en toe iets van schaamte en verlegenheid, maar Lia lijkt alleen maar kwaad op haar te zijn. Ze kan maar weinig wijs worden uit het gedrag van haar vriendinnen.

'Hallo, hier zit ik! Je was iets aan het vertellen?' spoort Keesjan haar aan.

'O ja... Nou ik heb thuis gevraagd of ik een weekje bij tante Jeanne mag logeren. Straks in de herfstvakantie.' 'Wil je daar logeren? Bij die oude vrouw?' 'Ze is mijn vriendin!' beweert Benny. Keesjan verslikt zich zogenaamd in zijn cola. 'Je vriendin? Hoe bedenk je het.'

'Ze is nog niet eens tachtig en een mens is zo oud als hij zich voelt, toch?'

'Ik hoor het al: jij voelt je vast ook heel oud. Wie zich in spreekwoorden gaat uitdrukken, is echt een oud mens!' Benny reageert er niet op. Kan haar wat schelen wat Keesjan ervan vindt. Dan zegt ze:

'Hé Keesjan, jij zou ook eens langs moeten komen, bij Jeanne en mij. Ze is echt heel aardig en bijzonder. We kunnen samen zo lachen en ik heb nog nooit zoveel plezier gehad in stofzuigen en boodschappen doen.' 'Doe je dat dan bij haar?'

'Man, ik run het hele huishouden. Zonder balen. Straks in de herfstvakantie wil ik flink aan de slag. Er staan overal van die stomme verhuisdozen en die wil ik opruimen. Nou ja, samen met tante Jeanne natuurlijk. En dan ga ik de kamer gezellig maken. Ik richt alles precies in zoals Jeanne en ik het graag willen hebben!'

Keesjan lacht. Moet je Benny horen. Die is niet wijs. En hij hoort al wekenlang op dinsdag niets anders dan over haar belevenissen bij die Jeanne. Die oude dame moet zeker iets aparts zijn, want Benny gaat er helemaal in op. Misschien maar goed ook, want Keesjan heeft ook wel in de gaten dat de vriendschap met Lia en Nora bekoeld is. Ook Benny is niet bepaald een populair persoontje op school. Ze valt op met haar rode haren, eeuwige spijkerbroek, zwarte oversized blouse, nooit opgemaakt, geen blokhak- ken maar sportschoenen.

'Ik meen me te herinneren dat jij een keer een drie haalde voor huishoudkunde.'

'Ach, dat kwam door dat rare mens dat toen lesgaf.

Gelukkig is die verdwenen. Maar tante Jeanne helpen is gewoon heel anders. Ook anders dan thuis meehelpen.

Tante Jeanne...'

'Je klinkt alsof je verliefd bent.'

Benny keert zich fel om.

'En zoiets stoms bedenk jij!' roept ze verontwaardigd.

'Sorry Ben...' neemt Keesjan gauw terug.

Het blijft stil tussen hen. Keesjan ziet de grimmige trek om de mond van Benny. Dan heeft hij een idee.

'Zeg, kan ik niet een keertje komen koken voor jou en Jeanne?'

Dat helpt. Benny's gezicht klaart meteen op. Alsof de zon doorbreekt, zo begint ze te stralen:

'Yes! Kees, wat een goed plan! Ik zal het tante Jeanne vragen. Wat heb je allemaal al geleerd?'

'Maak nu eerst dat verhaal over je vader af, dan geef ik je een overzicht van mijn culinaire kunsten.'

Dan begint Benny te vertellen. Ze doet het in grote lijnen.

10 oktober

Ik moet voor Johnny gaan werken, net zoals Marian en die Sandra die ervandoor gegaan is met Johnny's geld. Wat ik moet doen, zegt hij niet. Het is een kwestie van wederzijds vertrouwen. Ik verdien geld voor hem en hij past op mij, zodat er niets vervelends gebeurt. 'Is het dan gevaarlijk werk?' heb ik gevraagd. 'Soms,' zei Johnny, maar bij wilde er nog niet meer over kwijt. Ik hoop niet dat bet is wat ik soms denk.

Benny was het afgelopen weekend bij tante Jeanne langs geweest. Meestal kwam ze niet in het weekend, maar alleen op de doordeweekse dagen. Haar oude vriendin voelde zich beroerd. Er was zaterdagochtend opnieuw een dokter gekomen. Jeanne moest een paar dagen bedrust houden, was zijn advies. Nu lag ze al twee dagen in bed. Ze was nog niet gewassen door de thuishulp. Die hadden toegezegd dat ze voor de nacht nog zouden komen om Jeanne een badbeurt te geven. Inmiddels heeft Benny de sleutel van de bovenwoning en kan ze altijd zo naar binnen.

'Hè Benny, wat fijn dat je er bent. Even aanspraak,' klonk het hartelijk.

Benny trok het gordijn open. Vanaf haar bed kon Jeanne de mooie luchten zien, die het ruige oktoberweer met zich meebracht.

'Zal ik eerst een kop thee gaan zetten en een paar lekkere beschuitjes voor u maken?'

'Doe toch geen moeite,' zuchtte Jeanne. 'Ik heb weinig trek in eten of drinken.'

'U moet gewoon iets eten. En die moeite... Wat stelt het nu voor? Ik doe het graag voor u. Zeg, Jeanne, wat dacht u ervan als ik in de herfstvakantie eens die verhuisdozen ga opruimen en de kamer gezellig ga maken?' Jeanne reageerde niet meteen. Ze lag stil naar de lucht te kijken. Benny liep maar heen en weer. Deuren gingen open en weer dicht. In de keuken was de oude radio aangezet. Dat was het eerste wat Benny deed als ze op bezoek kwam. Ze had hem steevast op een populaire muziekzender staan. Er klonk gerinkel van kopjes en schotels op het granieten aanrecht. Fijne geluiden voor iemand die alleen is. 'Mag ik ook wat planten en bloemen voor u kopen op de markt? Ik heb potten gezien op uw balkonnetje. Zijn die voor buiten of binnen? Ik kan ze best schoonmaken, hoor.' Planten en bloemen? De markt? Jeanne deed haar ogen dicht. In oktober had je chrysanten. Spinchrysanten. Op de markt kon je soms drie van die grote bossen kopen voor maar vijf euro. Dan moest je wel op het juiste tijdstip

komen. Bij het scheiden van de markt. Gele spinchrysanten. Na tien minuten kwam Benny terug hij Jeanne: met thee en beschuitjes. Ze vond haar oude vriendin stil en witjes naar de luchten starend. 'Gaat het een beetje?' vroeg ze zacht.

'Ach kind, dit is toch geen doen? Dit bed ligt voor geen meter. Mijn eigen bed hebben de verhuizers een halfjaar geleden al naar de zolder gebracht. Ze dachten dat ik niet terug zou komen. Ik ben teveel... zelfs voor mezelf ben ik teveel. Waarom komt er dan ook geen einde aan dit gedoe? Dan kan ik eindelijk naar huis.'

Benny keek verbaasd op? Ging tante Jeanne dementeren of zo?

'U bent thuis. Jeanne...'

Tante Jeanne keek haar aan. Benny werd ongerust. Verlegen onderging ze de blik waarmee die grijze ogen haar vasthielden, alsof Jeanne zocht naar herinneringen en naar woorden. Toen zag ze dat de ogen van haar vriendin weer begonnen te fonkelen.

'Natuurlijk ben ik thuis. En jij bent bij me, wat zit ik toch te klagen. Jij bent mijn zonnetje, Benny. Alles wordt anders als jij er bent. Ik moet omhoogkomen en thee drinken en blij zijn. Niet janken, maar danken!' Jeanne probeerde met Benny's hulp een beetje omhoog te komen in de kussens. Thee en beschuiten?'

U moet ook iets eten,' knikte Benny. Zo kende ze Jeanne weer. Hier deed ze het allemaal voor. Dat ze kon merken dat Jeanne blij was. Blij met haar. Dat Jeanne genoot van haar. Dat was het allermooiste gevoel dat Benny kende. 'Wat zei je daarnet over de kamer?'

'Ik wil in de herfstvakantie de kamer opruimen en gezellig maken,' herhaalde Benny haar plan. Ze schoof wat dichter naar Jeanne toe.

'Zal ik vragen of ik mag komen logeren?'

'Wat? Logeren? Hier? Wanneer?'

'Volgende week! Dan heb ik toch herfstvakantie. Ik ben hele dagen alleen thuis,' zei Benny een beetje samenzweerderig. Ook zij vergat regelmatig dat Jeanne bijna tachtig en geen vijftien jaar was. En Jeanne speelde het spelletje altijd mee. Alsof ze twee vriendinnen waren, gewoon van dezelfde leeftijd.

'Hé ja... Dat lijkt me leuk. Dan slepen we een matras van de zolder.

'Ik slaap hier wel bij jou op de grond.

'En dan 's avonds in bed lekker kletsen,' lachte Jeanne. Waar was haar somberheid gebleven? Waar die zeurende hoofdpijn? Ze roerde haar thee en nipte er even tevreden aan. Er tintelde zo'n dwaas blij gevoel. 'Over leuke jongens en zo...' schaterde Benny. 'En natuurlijk... over hele oude mannetjes van tachtig jaar die achter u aanzitten.'

'Wat gun je mij nog op mijn oude dag,' kreunde Jeanne. terwijl ze haar buik vasthield. 'Mannetjes van tachtig? Hou op zeg, ik doe het nog in mijn broek...' 'Dat wil ik wel eens meemaken!' riep Benny.

Gistermiddag moest ze per se met ma mee naar de stad om kleren te kopen. Vanwege de zaak moest het winkelen op maandagmiddag gebeuren. Benny had gemopperd dat zij daarvoor helemaal geen tijd had. Nu kon ze vanmiddag niet bij tante Jeanne langs. Dat deed ze veel liever dan winkelen. Haar moeder had geïrriteerd opgemerkt dat ze dat oude mens niet moest overlopen. Zoiets gaf geen pas. Benny had niets gezegd. De lange broek was snel genoeg gekocht. Wat maakte het Benny uit welke kleur, welke maat of welk merk. Ma merkte wel dat het Benny weinig of niets interesseerde wat er gekocht werd. 'Ondankbare meid,' zei ma, maar het lukte haar niet om

Benny te motiveren iets meer mee te denken over wat ze leuk vond om te dragen. Na de broek moest er ook nog een winterjas gezocht worden. Dat werd moeilijker: winkel in en winkel uit. Vreselijk. En ma maar klagen: 'Met Hester en Jolanda had ik altijd zo'n schik om samen te gaan winkelen, maar jij...'

'Moet automonteur worden...' had Benny kwaad gemompeld. 'Precies!'

Ma had gisteravond nog steeds haar slechte bui. Midden in het programma van Jerry Springer had ze aan ma gevraagd of ze in de herfstvakantie bij tante Jeanne mocht logeren. 'Tante Jeanne?' Ma had met een half oor naar haar geluisterd. 'Wie is dat ook alweer?'

'Die vrouw van die tasjesdief, toch?' merkte Jolanda op. 'Slim hoor,' smaalde Benny. 'Ik ga al drie maanden lang bijna elke dag naar tante Jeanne. Ze is mijn vriendin en jullie weten ook een beetje wie het is,' had Benny gemopperd. 'Nou zeg...' had ma geroepen. 'Je vriendin? Is het wel zuivere koffie daar?'

'Hè ja, straks komt onze Benny met die Jeanne in Jerry Springer,' riep Hester met een hoog gilletje. 'Heb je geen sterk verhaal over de liefde van jou en Jeanne?' 'Die stomme tv maakt jullie ziek!' schreeuwde Benny. 'Altijd dat misselijke vuile denken van jullie. 'Nou nou nou.' had ma vanuit de open keuken gezegd. Ze was aan het koken en keek naar pa. Zocht ze nu zijn hulp? Zowaar... pa had de krant laten zakken. 'Stel je wat aan,' had hij gezegd, maar niet tegen Benny. 'Maar we kennen die hele Jeanne niet eens,' riep ma overdreven ongerust.

'Dat is dan jouw probleem,' wilde Benny zeggen, maar pa was haar voor. Hij zei precies hetzelfde.

'Dat is jouw probleem. Ik ken haar toevallig wel.' 'Hoezo?'

'Ik heb haar een keer ontmoet. Toen ik Benny moest halen uit het ziekenhuis. Het is een aardige vrouw. Ze is latei- zelfs nog een keer in de zaak geweest toen Benny met haar schouder rust moest houden. Gewoon om naar haar te informeren.'

'Daar wist ik niets van!' riepen ma en Benny in koor. 'Dat was ook nergens voor nodig,' zei pa. De krant werd weer omhoog getrokken.

'Toen wist ik nog niet waar ik aan toe was,' vertelt Benny aan Keesjan. 'Maar die pa van me, hé. Oh, ik kon hem wel zoenen.'

'Heb je het ook gedaan?' vraagt Keesjan.

'Volgende week is het pas herfstvakantie,' zegt Benny.

Haar gezicht is een vraagteken.

'Nee, ik bedoel iets anders natuurlijk,' lacht Keesjan.

Benny haalt haar schouders op. Ze begrijpt hem niet.

'Heb je je vader ook gezoend?'

'Natuurlijk niet!' zegt Benny.

'Moet je eens doen,' grinnikt Keesjan. 'Dat vindt je pa vast fijn!'

'Kun jij weten! Pa moet niks van zoenen hebben. Klef gedoe, zegt hij altijd.'

'Jij weet niet hoe mannen zijn,' klinkt het belerend. Benny schiet prompt in de lach. De bel gaat. De pauze is afgelopen en om hen heen begint iedereen te lopen. 'Jij wel?'

'Reken maar!' Hij staat op en roept: 'Je pa verdient het toch! Nou, doe het ook eens...' 'Ga nu gauw. M'n pa...'

Benny pakt haar tas en loopt juist achter Lia en Nora naar de klas.

12 oktober

We gingen weer naar de club waar Frank bodyguard is. Ik, vind bet daar niet fijn, maar Johnny is daar vaste klant of zo. Iedereen lijkt hem te kennen. Hij probeerde eerst met me aan te pappen. Wilde dat ik lachte en lief tegen hem deed. Net als anders. Hij had vast iets gedronken. Ik, voelde me niet op mijn gemak. Ik bad ook. buikpijn, maar Johnny zei dat ik, op moest houden met zeuren. We gingen plezier maken. Na een tijdje kwam Frank, bij wilde met me dansen. Ik had een goudkleurig pakje aan. Het is nieuw en staat goed bij mijn gekleurde huid. Frank was nogal vrijpostig. je gaat straks werken, meisje, 'zei hij tegen me. Ik. knikte, want dat had Johnny gisteren ook al gezegd. Toen we weer wat gingen drinken, zei Frank, tegen Johnny. 'Laat mij haar eens proberen.' Ik wist niet wat hij bedoelde, maar Johnny knikte tegen hem. Toen nam Frank, me mee naar boven. Een klein kamertje met een bed. 'Uitkleden en liggen, 'zei hij. 'Hoezo?' Mijn ban klopte in mijn keel. Johnny wordt kwaad op je!' zei ik. 'Dacht je?' vroeg Frank gemeen. De rest schrijf ik niet op. Het deed pijn. Toen Frank me even later mijn pakje weer toewierp, gooide hij er een vijftig-euro biljet bij. Die geef je straks netjes aan Johnny. Zo gaat dat vanaf vandaag.' Daarna liet Frank me alleen. Ik heb gehuild tot Johnny kwam. Hij stak zijn band uit en ik begreep dat ik hem die vijftig euro moest geven. 'Braaf kind, kom nu maar, ik breng je thuis.' Oh me...