GEBONDEN EN GEKNEVELD.

De jongens zetten grote ogen op toen ze dat hoorden. Hun vader tikte vlug met zijn potlood op zijn schrijftafel en leunde voorover op zijn stoel.
„Misschien zijn jullie iets van het allerhoogste belang op het spoor gekomen, " zei hij zacht. „Ik hoef jullie zeker niet te zeggen, dat je beter doet je mond te houden over wat je te weten bent gekomen. Als Ganny Snackley hier in de buurt werkt, dan zullen we een geweldige pluim krijgen, als we hem kunnen pakken. "
„Het is een ongewone naam, " merkte Frank op. „Ik durf te wedden, dat het de Snackley is, die onze man bedoelde. "
„En de boer zei, dat er in de Baai veel gesmokkeld werd, " merkte Joe op.
„Er is weliswaar altijd in Barmet Baai gesmokkeld, maar tot nu toe op kleine schaal. Ganny Snackley en zijn bende zijn internationale smokkelaars. Het laatste wat ik over hem gehoord heb is, dat hij een heel eind verder aan de kust werkte. Blijkbaar werd het hem daar wat te warm en is hij naar hier verhuisd. De laatste zes maanden was hij spoorloos verdwenen. "
„Misschien zal die Jones wat loslaten als hij beter is. "
„Ik zal hem gaan ondervragen, " zei Fenton Hardy. „Ik zal nog een paar dagen wachten, tot hij beter is. Natuurlijk is het een kwestie voor de autoriteiten. Ik ben niet met de zaak belast, dus kan ik niet veel doen. Maar misschien kan ik iets van hem los krijgen, dat me later van pas kan komen. "
„Joe en ik kunnen morgen naar de boerderij gaan kijken hoe het met hem is. "
„Ja, doe dat. Maar stel hem geen vragen. Laat hem niet merken, dat je hem niet vertrouwt, anders heb je kans, dat hij er stiekem vandoor gaat en <lan zijn we hem helemaal kwijt. Nu heeft hij nog verplichtingen tegenover jullie, omdat jullie hem het leven redden, dus is het heel natuurlijk als jullie naar hem komen informeren. Als je merkt, dathij goed vooruit gaat, laat het me dan weten, dan ga ik dadelijk naar hem toe om hem te spreken. Maar als je denkt, dat hij daar nog een paar dagen zal moeten blijven, zullen we wachten tot hij beter is. "
„Misschien is hij zelf wel een detective, " opperde Frank.
„Aan die mogelijkheid heb ik ook al gedacht, " bekende meneer Hardy. „In dat geval bemoei ik me niet verder met de zaak. Het is best mogelijk, dat hij bij de Geheime Dienst is, dat hij de schuilplaats van Snackley ontdekte en daarom neergeschoten is. Dat zou een verklaring kunnen zijn voor het feit, dat hij niets over zichzelf wilde loslaten. Aan de andere kant is het net zo goed mogelijk, dat hij tot de vijanden van Snackley behoort en in dat geval zou ik hem misschien kunnen overreden het een en ander te vertellen. "
Fenton Hardy stelde de jongens nog enkele vragen over hun avonturen, maar afgezien van enkele bijzonderheden die niet zo gewichtig waren, konden ze geen verder licht op de geheimzinnige zaak werpen. Ze kwamen in ieder geval overeen, dat de jongens de volgende dag, zondag, naar de boerderij zouden gaan om naar de geheimzinnige meneer Jones te informeren.
Ze lieten hun vader aan zijn werk en brachten de rest van de middag door met de vreemde gebeurtenissen van die dag nog eens grondig te bespreken. Wat het spookhuis betreft, ze vonden de verklaring van hun vader, dat het een poets moest zijn, zeer aannemelijk en legden zich daarbij neer.
De volgende morgen, na de kerk, namen ze de brommers en maakten zich klaar om naar de boerderij te rijden.
„Denk erom!" waarschuwde hun vader. „Niet te veel vragen stellen, anders wordt hij achterdochtig. Tracht alleen maar te weten te komen hoe lang hij nog op de boerderij zal blijven. Als zijn wond niet te ernstig is, zal hij over een paar dagen wel vertrekken. "
De jongens beloofden de instructies van hun vader op te volgen. In tegenstelling tot de vorige dag, was het die zondag prachtig weer en de regen van de vorige middag had gemaakt, dat er nu geen stof lag, zodat ze volop genoten van hun rit langs de kust.
„Het zou voor ons een lelijke bak zijn als meneer Jones weg is als we daar aankomen, " merkte Joe op.
„Och, dat geloof ik niet. Die wond in zijn zij was diep genoeg om hem een paar dagen stil te houden en in ieder geval heeft hij gisteren zoveel bloed verloren, dat hij wel een paar dagen nodig zal hebben om op krachten te komen. "
„Ik hoop maar, dat hij geen detective zal blijken te zijn. "
„Waarom?"
„Het zou fijn zijn als we de kans kregen zelf aan deze zaak te werken. Als Ganny Snackley hier in de buurt is en de detectives van de regering het niet weten, zouden we Vader kunnen helpen hem te pakken te krijgen. "
„Dat zou inderdaad de kans van ons leven zijn, " gaf Frank toe. „Ik geloof, dat we tot de ontdekking zullen komen, dat onze vriend Jones toch een detective is. Dat wil zeggen, als we ooit iets bepaalds over hem te weten zullen komen. Waarom zouden Snackley en zijn mannen hem anders hebben willen vermoorden? Want we hoeven er niet aan te twijfelen, dat ze zijn weggevaren in de overtuiging dat hij dood was. "
„Misschien is hij alleen maar een concurrent, die ze probeerden kwijt te raken. "
„Dat is mogelijk. Maar ik geloof eerder, dat hij tot de Geheime Dienst behoort. "
Ten slotte bereikten ze de laan die naar de boerderij leidde. Terwijl ze in volle vaart naar het huis reden, keken ze goed rond of ze enig teken van leven zagen. Maar er was niemand in de boomgaard of op het erf. Niemand kwam het huis uit. Het huis scheen verlaten en hoewel het een warme dag was, waren alle deuren potdicht.
„Vreemd, " mompelde Frank, toen ze afstapten en hun brommers in de schaduw van een grote boom bij de achterdeur zetten. „De Kanes kunnen toch niet weggegaan zijn en Jones hier alleen hebben achtergelaten?"
De jongens liepen naar de deur en klopten erop.
Er kwam geen antwoord.
„We gaan de voordeur proberen, " stelde Joe voor.
Ook daar kwam geen reactie op hun kloppen.
„Dan moeten ze toch uitgegaan zijn, " zei Joe.
„En Jones? Ze konden hem hier toch niet alleen laten? Ik begrijp er niets van. Het bevalt me niet. "
Ze keerden terug naar de achterdeur en klopten weer. Nog altijd bleef het stil binnen. Frank draaide de kruk om en de deur ging open.
„Ze hebben de boel in ieder geval niet op slot gedaan, " zei hij. „We zullen maar naar binnen gaan. Als Jones boven is, brengen we hem een bezoek. Daar zal meneer Kane niets op tegen hebben. Waarschijnlijk verwachtten ze geen bezoek vandaag. "
Ze liepen de keuken in en bij de aanblik van de chaos die daar heerste, zetten ze grote ogen op. De vorige dag haddenze allebei nog opgemerkt, dat alles er zo keurig netjes uitzag. Nu zag de keuken eruit, alsof er pas een aardbeving had plaatsgevonden.
Potten en pannen lagen kriskras over de vloer. De tafel lag met de poten naar boven. Een stoel was in een hoek gekwakt. Naast de kachel lagen enkele kopjes en schoteltjes in scherven. De bak met hout was omgekieperd en overal lagen houtblokken verspreid. Een van de gordijnen was half afgerukt.
„Wat kan er hier in 's hemelsnaam gebeurd zijn! Het lijkt wel, dat er hier gevochten is. We gaan eens kijken hoe het er verder in huis uitziet. "
Ze renden naar het volgende vertrek en daar wachtte hun een onverwachte aanblik.
De boer en de boerin zaten ieder op een stoel in het midden van het vertrek. Ze waren niet in staat zich te bewegen of te spreken. Ze zaten daar stevig aan hun stoel vastgebonden en ze waren bovendien nog gekneveld!