Hoofdstuk 7

 

 

 

Dapper liet ze haar hand over zijn blote borstkas glijden, net als die eerste nacht in Parijs, een leven geleden. Alleen was het toen te donker in de kamer geweest om de perfectie van zijn lichaam te kunnen bewonderen. Nu vormde de zwakke gloed van de kaarsen genoeg licht om elkaar te kunnen zien.

Hij kon zijn ogen niet van haar afhouden. Ze voelde zich des te naakter, maar de lust die ze in zijn ogen zag, deed iets van haar verlegenheid verdwijnen. Hij was net zo buiten zinnen van opwinding als zij, net zo razend gespannen in afwachting als zij terwijl hij iedere centimeter van haar lichaam begerig in zich leek op te nemen.

Ze hield haar hoofd achterover en deed haar ogen dicht toen hij zijn handen over haar lichaam liet dwalen. Hij omvatte beide borsten en begon haar stijve tepels plagend door de zijde en het kant van haar zachte bruidskorset heen te strelen.

Het zijden kledingstuk was oorspronkelijk bedoeld voor praktische doeleinden, niet om je man te verleiden. Toen hij haar omdraaide, ving ze een glimp op van zichzelf in de spiegel en begon ze de verleidingskracht van zulke vrouwelijke lingerie te begrijpen. Ze zag zijn ogen donkerder worden terwijl hij langzaam de veters lostrok. Het korset verslapte. De omlaag glijdende stof streek over haar toch al gevoelige borsten en zakte tot haar heupen.

Hij bewoog tegen haar aan. Duwend met zijn gloeiende erectie tegen haar onderrug trok hij met zijn tong een spoor omhoog vanaf het gevoelige plekje tussen haar hals en schouder. Met zijn vingers verkende hij haar blote borsten.

Hun ogen ontmoetten elkaar in de spiegel. Ze kon niet nalaten zichzelf naar achteren te duwen tegen zijn erectie aan. Haar hand leek vanzelf naar beneden te gaan om hem door de stof van zijn broek heen te voelen. Hij begon te hijgen. Ze kneep hem over zijn hele lengte, bewoog haar nagels langs de harde rand van zijn erectie. Hij gromde diep vanuit zijn keel. Dat geluid vervulde haar van plezier, en ze voelde haar hart er krachtig op los slaan in haar borstkas.

Opeens pakte hij haar hand vast en trok haar mee naar het grote hemelbed. Zittend op de sprei draaide hij haar zo dat ze hem aankeek, gevangen tussen zijn dijbenen. Haar korset was helemaal afgezakt tot op de vloer. Niet veel later lag ook haar slipje daar.

Onwillekeurig bedekte ze haar buik. Ze wist dat hij nu de vage striemen van haar zwangerschap volledig kon zien.

 

Rigo schoof haar handen weg en hield ze langs haar zijden terwijl hij zijn ogen de kost gaf. ‘Verstop je niet voor me.’

Na deze woorden boog hij zich naar haar toe en nam een stijve tepel in zijn mond. Zijn handen gleden langs haar zijden naar beneden om haar achterwerk vast te grijpen. En wát voor een achterwerk, dacht hij toen hij er zacht in kneep.

Geleidelijk begon Nicole zich te ontspannen. Ze leunde tegen hem aan terwijl hij een spoor van kusjes tussen haar borsten trok. Ze was onzeker over zichzelf, onzeker over haar uiterlijk, maar hij had geen idee waarom. Hoe hij haar nog duidelijker kon maken hoe sexy hij haar vond, hoe absurd opgewonden hij door haar was, wist hij niet.

Dus hield hij op te praten en bewees hoe mooi hij haar vond door haar te liefkozen met zijn tong - haar buik en lager. Hij bewees het met de manier waarop hij haar dijen beroerde om ze vervolgens te spreiden en met zijn knokkels over de zachte donkere haartjes ertussenin te strelen. Hij liet een vingertop net niet bij haar naar binnen glijden. Met zachte aanrakingen plaagde hij haar voordat hij even later in een gestaag ritme over haar intiemste plekje wreef.

Bij elke hese kreun die ze liet horen, werd het voor hem moeilijker niet gelijk bij haar naar binnen te dringen en zijn kwelling te beëindigen. Hij nam genoegen met een vinger die hij diep in haar naar binnen schoof. Ook daar begon hij met een langzaam ritme om vervolgens een tweede vinger toe te voegen.

Diep uit haar keel klonk weer gekreun. Ze fluisterde iets onsamenhangends terwijl hij doorging met haar te bevredigen.

Bij de gedachte dat hij de enige man was die haar ooit op deze manier in vervoering had gebracht, beet hij hard op zijn lip. Haar ongedwongen reacties waren funest voor zijn zelfbeheersing. De manier waarop ze haar nagels in zijn schouders zette, was niet gekunsteld. Evenmin als haar rauwe ademhaling en de sissende geluidjes die ze tussen haar tanden door uitstootte toen haar climax zich begon op te bouwen.

Hij voelde dat haar spieren verstrakten en matigde het tempo, zodat hij de kwelling nog wat langer kon rekken. Welbeschouwd had hij lang genoeg gewacht, dus wilde hij er nu rustig de tijd voor nemen. Hij wilde haar genot uitstellen tot ze het niet meer hield, en daarna wilde hij haar met zijn tong tot over het randje brengen.

Zonder aarzeling duwde hij haar voorzichtig een stapje achteruit, waarna hij zich, vlak voor haar, op zijn knieën liet zakken. Voordat ze de kans kreeg om te protesteren liet hij zijn tong al over haar intiemste plekje glijden, waarna hij haar met lange, lome bewegingen begon te strelen in hetzelfde ritme als zijn vingers.

Met haar vuisten greep ze zijn haar vast toen ze het uit kreunde bij haar ontlading. Zijn tong trilde mee met iedere heerlijke siddering van haar lichaam.

Daarna stond hij op en legde haar op bed. Voorzichtig ging hij op haar liggen. Ze voelde aan als warme zijde… Een verrukking waar een man in zou kunnen verdrinken. Het was met niets te vergelijken dat hij ooit eerder had gevoeld, en ze waren nog maar net begonnen.

Ze spreidde haar benen voor hem en welfde zich tegen zijn erectie aan. Van haar eerdere nervositeit was niets meer te bekennen. Blijkbaar werd zijn vrouw moedig door een goed orgasme, dacht hij met een glimlach. Dat moest hij voor de volgende keren onthouden…

Hij bukte en kuste haar ruw en diep in de wetenschap dat ze zichzelf op zijn tong kon proeven. Dat besef maakte hem nog harder terwijl hij naast haar ging liggen. Haar stevig vastpakkend bij haar middel trok hij haar mee. Hij wilde haar boven op zich zodat hij naar haar kon kijken als hij hen beiden tot een hoogtepunt bracht.

Nicole verstijfde echter. Met haar hand op zijn borstkas leunde ze half over hem heen. ‘Rigo…,’ zei ze aarzelend en kauwde op haar lip.

‘Vertrouw me maar gewoon.’ Hij drukte een kus op haar lippen, hield haar taille vast en tilde haar omhoog zodat haar dijen zijn heupen omgaven. Zijn adem stokte toen ze zich langzaam op hem liet zakken en zijn erectie gevangen nam in een stalen greep van smeulende hitte.

Zijn hoofd boog achterover tegen het kussen. Dit zalige, strakke gevoel om hem heen was haast meer dan hij kon verdragen. Ze bewoog licht met haar heupen, wat nieuwe golven van genot door hem heen liet stromen.

‘Já… zo, ja,’ zei hij aanmoedigend, grommend toen ze de beweging herhaalde en met haar heupen begon te draaien in een langzaam, martelend ritme.

Vanuit zijn positie had hij een prachtig uitzicht op iedere verleidelijke welving van haar lichaam. Haar volle, ronde borsten, haar smalle taille… Ze leek zo weggelopen uit zijn wildste fantasie. Een ogenblik lang genoot hij van het feit dat zij volledig en geheel de zijne was. De wetenschap dat hij de enige man was die haar ooit zo had gezien, die haar had mogen voelen op het moment dat ze de controle over zichzelf verloor…

Hij hield zijn adem in toen ze over hem heen leunde en hem de perfecte kans bood om haar borsten weer op te eisen. Ze begon het tempo te verhogen, tegen hem aan wrijvend in een gestaag ritme. Met haar handen hield ze de spijlen boven het bed stevig vast. Hij stootte omhoog in hetzelfde tempo als zij waarbij zijn genot verhevigde. Nog nooit had hij een orgasme zo langzaam voelen opbouwen. De spanning leek op ieder zenuwuiteinde van zijn lijf te tokkelen.

Hij maakte een van haar handen van de spijlen los en bracht die naar haar clitoris. ‘Laat me zien wat je fijn vindt…’

 

Haar oogleden trilden toen haar vingertoppen langzaam cirkeltjes trokken over haar clitoris. Dat hij toekeek hoe ze met zichzelf bezig was, was tegelijk choquerend en ongelofelijk sexy. Ze dwong zichzelf haar ogen te openen. Hem gadeslaand bracht ze hen steeds dichter bij hun ontlading. De extase was zo intens dat ze bijna ophield. Haar ademhaling ging ruig en snel terwijl ze hem bereed.

Hij leek haar onzekerheid aan te voelen. ‘Sneller,’ zei hij rauw. Zijn vingers in haar heupen duwend, stootte hij met kracht omhoog. Hij vulde haar zo volledig dat ze krachttermen gebruikte. Zijn ogen werden groot, en met zijn handen stevig om haar heupen herhaalde hij de beweging opnieuw en opnieuw.

Uit alles bleek dat hij bijna op het randje was net als zijzelf trouwens. Haar vingers bewogen steeds sneller. Haar orgasme bouwde zich met zo’n vaart op dat de hevigheid haar de adem benam. Toen ze eindelijk in duizend stukjes uiteenspatte, bleef hij niet achter. Nog een paar felle stoten, en ook zijn spieren verstrakten zich. De ene schok na de andere trok door zijn sterke lijf.

Ze wilde van hem af gaan om niet boven op hem ineen te storten, maar hij bleef haar heupen stevig vasthouden. Van onder uit zijn keel klonk diep gegrom toen hij zijn mond in het dal tussen haar borsten begroef en haar over zich heen trok. Niet in staat zichzelf nog langer overeind te houden, ontspande ze haar spieren. Samen genoten ze van de naweeën van hun liefdesspel.

‘Hier denk ik al wekenlang aan,’ fluisterde hij in haar oor. ‘Dat ik jou op me zou zien rijden terwijl je jezelf bevredigt…’

Zijn erotische woorden deden haar terugdeinzen. Haar moed taande snel.

Hij knabbelde zacht op de huid net onder haar oor. Zijn stem was diep en schor. ‘Je hebt geen idee wat het met me doet als ik je zo in mijn macht heb…’ Door vermoeidheid kon hij zijn woorden alleen nog maar mompelen. Hij draaide zich om zodat ze naast elkaar lagen. Met zijn arm op haar taille hield hij haar dicht tegen zijn borstkas aan.

Ze hoorde zijn ademhaling langzamer worden op het moment dat hij door de slaap werd overmand. Zijn lichaamswarmte voelde beschermend om haar heen. In het schemerige licht zag ze de glans van zijn gouden trouwring. Na al het genot dat ze zojuist had ervaren, zou ze bijna vergeten dat ze getrouwd waren. Ze was iemands echtgenote.

En deze man – deze buitengewoon sensuele, hartstochtelijke man – was haar echtgenoot. Het concept van man en vrouw had tot op deze dag niets bijzonders voor haar betekend. Maar in de kerk tijdens het afleggen van haar gelofte om de man naast haar lief te hebben en te respecteren, was ze geplaagd door een dolende gedachte.

Ze wist niet zeker of ze geacteerd had.

 

Rigo sliep op zijn buik met zijn gezicht volkomen ontspannen, een paar centimeter naast haar gezicht. Ze had geen idee hoe laat het was, maar afgaand op de helderheid van het zonlicht was het al tamelijk laat in de ochtend.

Ze ging op haar zij liggen, opgaand in het feit dat hij naast haar lag. Er ontstond een vreemd tintelend gevoel in haar buik toen ze haar blik over zijn gespierde schouders liet gaan, over de naakte, gladde, olijfkleurige huid tot waar het zachte witte laken zijn heupen bedekte.

Als ze een beetje met haar voeten bewoog, een klein beetje maar, dan zou het laken verder naar beneden glijden en nog meer onthullen… Ze beet op haar lip, in zichzelf glimlachend om haar rebelse gedachte.

Wiebelend met haar voeten testte ze haar theorie uit. Ze zag het laken een paar centimeter de goede richting opschuiven. Een bronzen, perfect gespierde bilpartij kwam bloot te liggen, en ze voelde haar adem stokken. Snel gluurde ze naar zijn gezicht, maar gelukkig bleef hij rustig slapen.

Haar keel werd droger, haar hartslag ging omhoog, maar ze durfde steeds meer. Met één beweging van haar voet rukte ze het laken helemaal weg. En ja, daar was nu zijn hele, gespierde lijf in beeld.

Plotseling bewoog hij, en Nicole verstijfde. Zijn spieren trokken zich samen, waarna hij zich omdraaide zodat hij op zijn rug kwam te liggen. Tot haar schrik was hij klaarwakker en keek haar met een ondeugende schittering in zijn ogen aan.

‘Alsjeblieft, ga vooral door. Trek je van mij niks aan.’

Zijn hese, trage stem deed haar wangen gloeien vooral toen hij ook nog zijn hand uitstak om loom over haar ribbenkast te strelen.

Dat hij nu op zijn rug lag, hield in dat er een heel ander stel spieren te zien was. Ze wendde haar blik af en concentreerde zich maar op zijn gezicht. Naast zijn ogen zag ze lachrimpeltjes ontstaan. Hij poogde uit alle macht zijn pret te verbergen.

‘Ik weet werkelijk niet wat de etiquette vereist in een dergelijk geval.’ Ze richtte haar blik op het plafond, zelf ook trachtend niet te lachen.

‘Voor mij is dit ook onontgonnen terrein, Nicole.’

Ze keek weer naar hem. Een wenkbrauw had ze opgetrokken. ‘Kom op – De “ochtend erna” heb je zo vaak meegemaakt dat je vast de tel kwijt bent geraakt.’

‘Maar geen van die vrouwen was mijn echtgenote.’

Zij was zijn echtgenote wel.

Haar hersenen struikelden over die woorden. Het was ook zo onwerkelijk allemaal. Daar lag ze nu, in bed met hem, na een nacht met de beste, meest intense vrijpartij die ze ooit had meegemaakt. Goed, het was pas haar tweede keer geweest, en met dezelfde man ook nog, maar toch…

Ze kauwde op haar lip. ‘Misschien moeten we het erover hebben hoe… hoe het nu verdergaat.’

‘Praten dus? Is dat wat je wilt?’ vroeg hij.

Bij die vraag was de blik in zijn ogen zo verhit dat haar huid ervan begon te tintelen. Hij rolde zich om, duwde haar op het bed en kwam op haar liggen. Zijn huid was nog heerlijk warm van het slapen, zijn lichaam hard tegen haar aan.

Ze realiseerde zich dat ze hierop had gewacht, dat haar lichaam hunkerde naar contact met het zijne vanaf het moment waarop ze haar ogen die ochtend had geopend.

‘Als je wilt praten, ga je gang. Ik kan alleen niet beloven dat ik erg goed zal luisteren.’

Hij boog zijn hoofd en begon met een reeks kusjes over haar sleutelbeen. Ze voelde de verzengende hitte van zijn tong langs de gevoelige onderkant van haar borsten. O, hij speelde echt vals…

‘Ik weet gewoon niet wat we doen, bedoel ik…’ bracht ze uit, intussen ademloos omdat zijn tong uitschoot en tikjes aan haar tepel uitdeelde.

‘Dan doe ik het blijkbaar niet goed.’

Zijn blik hield de hare gevangen toen hij haar tepel helemaal in zijn mond nam. Hij streelde haar met zijn tong en lippen tot ze diep vanuit haar keel kreunde. Hij schoof haar benen uit elkaar en kwam tussen haar dijen. Daar paste hij perfect tussen. De donkere haartjes op zijn buik leken te wijzen naar de plaats waar zijn gretige en grote erectie duwde. Toen ze naar hem opkeek, bleek hij haar strak aan te kijken. ‘Ik verlang naar je, Nicole.’ Zijn stem was een hees gefluister. ‘Allemachtig, ik kan er niets aan doen, maar ik verlang naar mijn vrouw in mijn bed. Ik kan aan niets anders denken: ik wil je onder me hebben en horen dat je het uitschreeuwt van genot.’

Hij verschoof een beetje. Ze hapte naar adem toen hij heel lichtjes over het gevoeligste plekje van haar lichaam streek. Onwillekeurig sloot ze haar ogen. De verrukking nam het over.

‘Kijk me aan,’ zei hij, steunend op zijn onderarmen om zijn gewicht op te vangen. ‘Zeg dat je dit ook wilt.’

Het was geen eis maar ook geen echte vraag. Ze wilde antwoorden. Haar door seks bedwelmde hersenen konden echter geen woorden meer formuleren. Iedere centimeter van haar huid verschroeide door zijn vurigheid. Met haar benen omklemde ze zijn heupen, hem stilzwijgend smekend een einde te maken aan deze kwelling. Met zijn ogen strak op haar gericht wachtte hij af.

‘Ik wil het,’ fluisterde ze radeloos. Ze trok zijn hoofd naar beneden om die laatste afstand tussen hen te overbruggen.

Haar kus was wild van het verlangen dat haar dreigde te verteren. Ook hij had zichzelf niet meer in de hand, dat voelde ze aan zijn schouders die rilden onder haar aanraking. Dit voelde anders dan de vorige nacht. Misschien leek het door het daglicht echter.

Ze dwong haar ogen te openen toen hij zich terugtrok. Hij griste een folieverpakking uit het nachtkastje en schoof de inhoud over zich heen.

Zonder zijn blik ook maar een moment van haar los te maken, drong hij bij haar naar binnen. Haar lichaam rekte zich uit en paste zich aan hem aan. Opwinding vervulde haar en golfde door haar onderbuik. Haar extase groeide tot aan een breekpunt. Het was overweldigend maar tegelijkertijd niet genoeg. Hij lag helemaal over haar heen. Zijn mond en tong verslonden haar terwijl hij zijn heupen in zo’n tergend langzaam ritme voortbewoog dat het gelijkstond aan een hemelse kastijding.

De spanning in haar intiemste plekje bouwde zich op. Ze voelde de wellust door haar hele lichaam oplopen, maar toch bereikte die net niet de top. Ze greep een vuistvol haar onder aan zijn nek vast, hem aansporend krachtiger te bewegen om zo een einde te maken aan de kwelling. Zijn tempo bleef echter gelijk. Met zijn gezicht tegen haar hals genesteld fluisterde hij iets wat in de verte klonk als Italiaans.

Toen ze eindelijk de top bereikte, moest ze zich inhouden om haar tanden niet in zijn schouder te zetten terwijl de intense opwinding in grootse golven door haar heen spoelde. Met een laatste stoot liet hij zich diep in haar zinken om kreunend klaar te komen.

 

Glimlachend keek Rigo toe hoe ze haar ijzeren greep om de armleuning losliet bij het uitgaan van het lampje ‘fasten seat belts’. Het felle licht in de cabine leek haar bleekheid te accentueren. Met haar hoofd tegen de leuning liet ze haar adem zacht ontsnappen.

Anna, daarentegen, had liggen slapen in haar autozitje sinds ze een uur geleden op de luchthaven waren aangekomen. Nicole had tegen de stewardess haar zorgen uitgesproken over de druk in de cabine. Nu zag hij dat haar ongerustheid slechts ten dele over Anna ging.

‘Ben je bang om te vliegen?’ Hij trok een wenkbrauw op. Met een knik bedankte hij de stewardess toen ze twee glazen bronwater serveerde met daarbij een selectie van lichte hapjes.

Nicole was aan het tutten met de dekentjes die Anna toedekten. Voor de zoveelste keer controleerde ze of de gordel van het autostoeltje goed bevestigd was. ‘Dat valt wel mee, maar dit is de eerste keer dat Anna vliegt.’

‘Zo te zien, is zij er een stuk geruster op dan jij.’ Hij glimlachte weer. ‘Ontspan nu maar. Het is maar een korte vlucht naar Siena, en ik kan je verzekeren dat mijn vliegtuig goed onderhouden wordt en volkomen veilig is.’

‘Dat weet ik wel.’ Ze glimlachte half en liet een diepe zucht ontsnappen. ‘Het gaat prima, hoor. Echt waar. Het is geweldig om even geen last te hebben van al die fotografen. Dat alleen al is reden genoeg om deze vlucht goed te doorstaan.’

‘Op het landgoed komt niemand ons storen; dat garandeer ik je.’

Hij had er alles aan gedaan om bewaking te regelen gedurende hun verblijf, want hij wist heel goed dat er geen grenzen bestonden voor de paparazzi. Verder had hij geregeld dat de kinderjuffrouw ook een paar dagen zou komen, zodat hij en zijn kersverse echtgenote samen ongestoord wat tijd zouden kunnen doorbrengen.

Tot zijn verbazing merkte hij dat hij zin had in een paar vrije dagen. Een gedachte die hem tot nadenken stemde. Die ochtend had hij zich na het ontwaken heel ontspannen en heel tevreden met zijn leven gevoeld. Dat was lange tijd wel anders geweest. Zo was hij op hun terugreis naar Parijs gestrester dan ooit geweest.

De trouwfoto’s waren op de website van het door hem uitverkoren blad gezet en hadden een storm van publiciteit opgewekt. Dit zou alle eventuele schade die de Fournierdeal in gevaar kon brengen, ongedaan maken. Zodra het nieuws van hun verloving de media had bereikt, was het oorspronkelijke schandaal praktisch uit het nieuws verdwenen.

Hij keek naar zijn slapende dochtertje, nu wettelijk een Marchesi, zowel in naam als van bloede. Hij zou opgelucht moeten zijn dat alles zo goed volgens plan verliep. De nieuwe ontwikkelingen in zijn relatie met Nicole zouden hun verbintenis alleen maar meer versterken, zo hoopte hij althans. Ze leek niet het type te zijn dat in een sprookjeshuwelijk geloofde.

Hij boog zich naar haar toe. ‘Nicole, ik zat net te denken…’ Hij zweeg bij het zien van de ietwat geelachtige tint op haar wangen. ‘Gaat het wel goed met je?’ Hij leunde over het tafeltje tussen hen in en legde zijn hand op haar voorhoofd. Ze voelde koud en klam aan.

Ze duwde zijn hand weg en schudde haar hoofd terwijl ze diep ademhaalde. Ditmaal klonk er een kreun bij. Zonder een woord te zeggen, schoot ze overeind en snelde door de luxueus ingerichte cabine heen naar de badkamer. De deur trok ze met een luide klik achter zich dicht.

Anna slaakte een kreetje in haar slaap. De commotie was genoeg geweest om haar te storen. Hij bad stilletjes dat het meisje lekker bleef slapen, maar natuurlijk gebeurde dat niet. Haar oogleden trilden even voordat ze haar ogen wagenwijd opendeed en hem in het vizier had.

Hij had intensieve, moeilijke vergaderingen geleid waarbij miljoenen op het spel stonden. Hij had belangrijke speeches gehouden voor tienduizenden mensen. Maar dit… Hij kromp ineen bij het zien van het vertrokken gezichtje van zijn dochter. Dit was angstaanjagend… Hij ging staan toen Anna begon te snuffen. Met betraande ogen keek ze naar hem op.

‘Ik weet het, ik ben niet je mama,’ zei hij. Hij voelde zich nogal belachelijk; ze begreep toch geen woord van wat hij zei.

De snufjes veranderden in snikjes. Na een kort moment van besluiteloosheid maakte hij in allerijl de gordel los en nam het kleine bundeltje in zijn armen. Ze was zo licht als een veertje en paste precies tegen zijn borstkas aan. Het was frisjes in de cabine, dus hield hij een dekentje om haar heen geslagen. Waarschijnlijk deed hij van alles fout, maar ze was in elk geval opgehouden met snikken. Een klein vuistje begon aan zijn overhemd te sjorren. Hij kon niet anders dan glimlachen. Twee grote blauwe ogen keken hem ongegeneerd nieuwsgierig aan.

De deur van de badkamer ging open. Een iets minder bleke Nicole kwam tevoorschijn. Even bleef ze als verstard staan. Ze keek naar hem met een bevreemde blik. Zodra Anna haar mama in het zicht kreeg, begon ze te spartelen en te wriemelen.

Snel liep Nicole naar hen toe en nam ze haar dochtertje in haar armen, dicht tegen zich aan. ‘Sorry,’ zei ze zacht. ‘Ik heb af en toe last van reisziekte. Als ik me ook nog druk maak, wordt het nog erger.’

‘Het geeft niet. Tot nu toe heb ik niets bij haar kapotgemaakt, geloof ik.’

Met een glimlach hield ze Anna tegen zich aan. ‘Ze is nu behoorlijk stevig. Weet je, ze is vijf weken te vroeg geboren. Je had haar moeten zien toen ze er pas was…’

Haar stem stierf weg. De woorden bleven tussen hen in hangen, zwaar en ongemakkelijk. Maar toen lachte Anna. Ze stak haar armpjes omhoog en pakte een handjevol van haar moeders donkere haren.

‘Ik ga me maar even wat opfrissen,’ vervolgde Nicole opgelaten. ‘Ditmaal zal ik haar wel meenemen; dan kun jij nog wat werken, als je wilt.’

Hij knikte, opkijkend van de e-mails op zijn beeldscherm toen ze een tas met toiletartikelen pakte en meenam naar de slaapkamer achter in het vliegtuig. Iets begon zich vanbinnen te roeren, een onverwacht en ongemakkelijk gevoel.

Wat was ze mooi, zijn kleine dochter. Hij zou wel nooit kunnen begrijpen hoe het mogelijk was dat hij de gelijkenis niet meteen had gezien. Maar ja, gekleurd door kwaadheid kon je geest je een rad voor ogen draaien, en ja… hij was absoluut kwaad geweest. Maar wat had hij daardoor al veel moeten missen. Hij vroeg zich af of het meisje op de een of andere manier al een grote, dikke muur tussen hem en haar had opgetrokken. En of ze zich hem later zou herinneren als de afwezige vader.

 

Toen Rigo op de veranda van zijn villa in Toscane stond, voelde hij zich opnieuw tot op het bot tevreden en kalm. Met een kop vers gezette espresso in zijn handen aanschouwde hij de roze strepen zonlicht in de dageraad boven de wijngaarden. De villa bood uitzicht op weelderige groene heuvels en akkers. Hij luisterde naar de weldadige afwezigheid van verkeerslawaai, stemmen van voetgangers en alle andere geluiden die hij associeerde met zijn leven in Parijs.

Nicole kwam bij hem staan. Ze droeg slechts een lichte zijden jurk. Haar haar golfde als een waterval over haar schouders. De afgelopen nacht had hij alweer met zijn vrouw gevreeën nadat hij wakker was geworden van het verstrengelen van haar lange benen met de zijne. En daarna nog een keer, voordat ze hadden besloten vroeg op te staan en te gaan ontbijten.

‘Het uitzicht is adembenemend.’ Met een zucht leunde ze tegen de balustrade, een dampende kop koffie in haar handen. ‘Als dit van mij was, zou ik hier nooit meer weggaan.’

‘Strikt genomen ís het nu van jou.’ Bedachtzaam roerde hij in zijn koffie. ‘Ik heb deze villa met de wijngaarden en de stallen gekocht om de werkgelegenheid in deze streek te bevorderen. Maar ik denk niet dat ik hier vaker dan één of twee keer per jaar geweest ben.’

‘Neem je dan nooit een aantal dagen vrij?’ vroeg ze. ‘Of wacht… Ik weet het antwoord op die vraag al.’

‘Ik heb het nu eenmaal heel druk, zoals je wel weet. Maar van mijn pr-team moest ik nu op huwelijksreis gaan, en dus kan ik er maar net zo goed van genieten.’

‘Dat klinkt alsof dat een hele opoffering is.’ Ze keek een stuk minder vrolijk. Haar ogen dwaalden naar de waterfonteintjes die opeens waren ontstaan toen het sprinklersysteem het land begon te besproeien.

‘Het spijt me als je je door mijn gebrek aan enthousiasme beledigd voelt, maar ik ben gewoon niet gemaakt om niets te doen. Dan word ik prikkelbaar.’

Ze keek hem aan. ‘Dat is waarschijnlijk de eerste spontane persoonlijke opmerking die ik ooit van je heb gehoord,’ zei ze. ‘Ik begon me al af te vragen of je onder al die spieren van steen was gemaakt.’

‘Je weet net zo goed als ik dat ik bij jou niet van steen kan zijn, tesoro.’ Hij stak zijn armen uit en trok haar naar zich toe.

Ze zette haar koffie voorzichtig op het tafeltje naast haar en legde toen haar handen plat tegen zijn borstkas. ‘In bed kunnen we uitstekend met elkaar communiceren, dat is tenminste iets. Maar ik heb het nu over wanneer we niet in bed liggen, Rigo. Ik vind het vervelend dat jij zo ongeveer alles over mij weet terwijl ik zo goed als niets over jou weet.’

‘Wat zou je dan willen weten?’ vroeg hij, leunend tegen de balustrade.

‘Dat kan ik toch niet zeggen?’ Ze lachte. ‘Dat is net zoiets als dat ik jou zou vragen hoeveel druiven er in deze wijngaard groeien.’

‘Vijfenhalve ton per hectare, min of meer.’ Hij grinnikte om haar starende blik. ‘Nee, grapje. Dat is maar een schatting.’

‘Is er ook nog ergens een Rigo Marchesi die je nooit aan de wereld hebt laten zien?’

Zijn uitdrukking veranderde heel even, en de emotie in zijn blik was zo intens dat die haar de adem benam. Net zo snel als die emotie was verschenen, was die echter ook weer verdwenen. Zo snel dat ze zich afvroeg of ze het zich maar had ingebeeld.

‘Ik heb me nooit anders hoeven voordoen dan ik ben, Nicole. Onze familie heeft niet het voorrecht er geheimen op na te kunnen houden,’ zei hij laconiek, waarna hij nog een slok koffie nam. ‘Als je meer wilt weten over mijn geheime wijncollectie… Nou, dat is iets waarover ik je wel kan vertellen.’ Hij glimlachte, waardoor er een stralende uitdrukking op zijn gezicht verscheen die de schaduwen verdreef.

Bij het zien van zijn glimlach voelde ze iets in zich opbloeien. Een klein zaadje van dwaze hoop. Nog steeds gaf hij weinig van zichzelf prijs, maar was ze naïef om te hopen dat hun aantrekkingskracht kon opbloeien tot iets diepers, als die de kans kreeg? Ze zouden hier de komende weken samen verblijven, en ze was vastbesloten haar kans te grijpen om dat beschermende harnas van hem los te wroeten.

Nadat ze zich hadden aangekleed voor de dag, gingen ze op verkenning op het landgoed. Hij leek zich al beter op zijn gemak te voelen als hij Anna vasthield. Hij liet Nicole de verschillende soorten druiven zien die hier op de uitgestrekte velden groeiden.

Zij liet hem het voortouw nemen en deed haar best hem daarin te volgen. Ze had niet verwacht dat hij zo geïnteresseerd zou zijn in zijn dochter. Nu ze wist wat een harde werker hij was, durfde ze er niet op te hopen dat hij een vader zou zijn die echt betrokkenheid toonde. Maar toen hij bukte om Anna een kusje op haar wang te geven, voelde ze weer een laagje van het muurtje rond haar eigen hart afbrokkelen. Anna liet haar gezichtje tegen zijn schouder rusten, en zijn wenkbrauwen schoten verrast omhoog.

‘Het lijkt wel alsof ze me aardig gaat vinden.’ Hij keek naar Nicole, die hem en hun dochtertje gadesloeg.

Ze wilde lachen en geen acht slaan op haar hart, dat pijn deed bij de aanblik van haar man, die zijn dochtertje vasthield. Dat glimmertje hoop kwam weer tot bloei in haar borstkas, waardoor ze naar dingen verlangde die ze niet kon krijgen.