Hoofdstuk 2

Meer dan drie weken hadden de Jets nu al hinderlagen gelegd voor de Sharks en de Sharks hadden zich niet teruggetrokken. Riff had moeten vechten om uit zijn eigen portiek op straat te komen en een straatsteen had Bernardo op een paar centimeter na geraakt.

Avond na avond werd het tempo opgevoerd, totdat Schrank en Krupke iedere avond in de straat waren, op zoek naar Riff en Bernardo en hun vriendjes. Maar die kenden het doolhof tussen de krotwoningen beter dan de politie en verstopten zich in de meest krampachtige houdingen, op een plank in de kelderkast, diep in een donker vat of onder de trappen van een huis. De Jets en de Sharks wachtten tot de politie uit de buurt was. Als dit gebeurde -het kon twee, drie, vier uur in de morgen zijn - werden er nieuwe hinderlagen gelegd en iedere morgen waren er meer gewonden, was er meer spanning in het blok.

De afgelopen vier nachten hadden de Sharks de Jets te pakken gehad, hadden ze listiger hinderlagen gelegd, maar de Jets vochten terug. Mouthpiece had nog een stinkbom in de kruidenierszaak gegooid in de hoop dat dit Bernardo en de Sharks uit hun tent zou lokken, maar Bernardo had geweigerd erin te trappen. Als wraak had hij Pepe en Nibbles Baby-John ’s middags in de bioscoop laten overvallen.

De punt van een ijsprikker werd tegen Baby-Johns rug geduwd en hij werd gewaarschuwd niet te gaan brullen. Toen ze hem eenmaal in de herentoiletten hadden, propte Nibbles Baby-Johns mond vol met wc-papier voordat ze hem een wc binnenduwden en hem een aframmeling gaven. Nadat ze hem half verdronken hadden in de wc, had Pepe Baby-John met de ijsprikker in z’n oor gestoken en hem gezegd dat hij dit brandmerk mee kon nemen naar de Jets met een boodschap... De Sharks waren bereid met de Jets te vechten, maar niet van plan oude mensen lastig te vallen. Als de Jets met hun hazenharten er niet mee ophielden, zouden ze een pak op hun donder krijgen en flink ook.

‘Dat is de druppel,’ vertelde Riff de Jets. Ze vergaderden in zijn huis omdat zijn vader en moeder overwerkten. ‘Niemand kan Baby-John ongestraft een aframmeling geven.’

‘Ik ben gewond.’ Baby-John was trots.

‘Je bent gebrandmerkt,’ zei A-Rab. ‘Waardoor je een soort Portoricaans eigendom bent geworden, denk ik.’

Riff sloeg op tafel met het zware eind van zijn stiletto. ‘Hou je mond dicht. Ken je de Shark die het gedaan heeft?’ vroeg hij Baby-John.

‘De ene was Nibbles,’ zei Baby-John. ‘Maar je weet dat dat tuig er allemaal hetzelfde uitziet. Ze zeiden dat ze dit bij me deden om die stinkbom in de kruidenierszaak.’ Baby-John voelde voorzichtig aan zijn oorlelletje. ‘Laten jullie ze ongestraft hun gang gaan?’

‘We hebben er genoeg van.’ Riff zei het nadrukkelijk. ‘Nu gaan we echt aan het werk. Doe de deur eens open, Diesel,’ zei hij, want er werd geklopt.

Riff hoopte dat het Tony zou zijn. Al dagenlang had hij briefjes voor Tony in zijn brievenbus gegooid, waarin hij schreef hoe slecht alles ging, dat ze hem hard nodig hadden. Maar Anybodys stond in de deuropening en het lukte haar onder Diesels arm door de keuken in te glippen.

‘Hoe komt het dat je me niets over deze vergadering verteld hebt?’ zei ze boos tegen Riff.

‘Jezus Christus, ben je nog steeds in de buurt?’ vroeg Action. Hij stond van z’n stoel op, die schuin tegen de muur stond, en trok een vies gezicht; hij kreeg de zenuwen van Anybodys. ‘Wil je dat ik haar uit het raam gooi?’ vroeg hij Riff.

‘Niemand gooit er iemand uit,’ zei ze en om het te bewijzen, bedreigde ze hem met een bierfles die ze gebroken had zodat de hals nog heel was maar de rest uit glaspunten bestond. ‘Wie moet ik openhalen om te bewijzen dat ik het recht heb een Jet te zijn? Riff,’ smeekte ze, ‘wat denk je ervan om me officieel bij de bende te laten komen?’

A-Rab hield zijn neus dicht terwijl hij naar Anybodys wees en haar nadeed. ‘Wat denk je ervan om me bij de bende te laten komen... ooo, wie zou dat willen?’

‘Smerige rat!’ Anybodys schoot op A-Rab af. ‘Ik haal je gezicht open!’

Snel greep Riff Anybodys beet, ontwapende haar en gooide het wapen in de richting van de vuilnisbak die naast het aanrecht stond. ‘De straat op, dametje, de straat op.’ Riff duwde haar de deur uit die Tiger had opengedaan. Toen de deur weer op slot zat, draaide Riff zich om naar de jongens. ‘Zijn jullie in conditie?’

‘We zijn in conditie.’ Action voerde het koor aan.

‘Goed.’ Riff liep naar de tafel en keek trots om zich heen omdat er geen enkele lafaard tussen de jongens zat. ‘Ik zie het zo,’ begon Riff, ‘we hebben hard moeten vechten voor ons terrein en ik ben niet van plan rustig toe te gaan kijken hoe een stel rotzakken het van ons afpikt. Ze vinden het leuk om een mep te geven en dan hard weg te lopen, maar dat soort vechten bevalt me niet. Bovendien wil ik eindelijk een eind aan deze toestand maken. Dus komen we tot de volgende conclusie. We dagen ze uit en ruimen ze uit de weg in een groot gevecht waar iedereen aan meedoet.’

‘Wij allemaal tegen hun allemaal?’ Action sprong overeind en begon harde slagen in de maag van een onzichtbare tegenstander te geven. ‘Daar heb ik al een hele tijd op gewacht.’

‘Nu kun je het krijgen.’ Riff was scherp. ‘Maar misschien willen die grapjassen het niet met hun vuisten doen. Misschien willen ze flessen of messen. Of misschien willen ze ons met proppeschieters te lijf.’

Baby-Johns ogen gingen wijd open. ‘Bedoel je revolvers? Niet dat ik bang ben,’ voegde hij er snel aan toe, ‘maar revolvers? Waar halen wij voor iedereen revolvers vandaan?’

‘Ik zeg alleen maar dat ze het misschien willen,’ legde Riff uit. ‘Ik zeg alleen maar: als ze dat willen, zijn wij er dan op voorbereid om ze met gelijke middelen te bestrijden? Ik ben bereid om op iedere manier die ze willen te vechten. Maar ik wil weten hoe jullie ertegenover staan.’

Diesel en Action stonden op en schreeuwden dat ze klaar stonden om erop los te gaan. Mouthpiece en Gee-Tar maakten snijdende bewegingen naar eikaars gezichten. Big Deal stak Snowboy in zijn hart terwijl Snowboy zijn wijsvinger op A-Rab richtte. Ze speelden dat ze elkaar vermoordden maar waren in werkelijkheid ook bereid te doden; en toen Action begon te roepen dat hij in lange tijd niemand met een mes had bewerkt, maar de handigheid hierin nog niet kwijt was, begonnen Baby-Johns lippen te trillen. Hij raakte zijn oor aan en het voelen van geronnen bloed maakte hem niet langer dapper.

‘Ik stel voor om ze te bevechten met onze vuisten of zelfs met stenen,’ zei Baby-John, ‘maar niet met messen of revolvers. We hoeven niet te vechten op de manier van die rotzakken.’ Hij vroeg zich af of zijn angst zichtbaar was. ‘Als we eerlijk met ze vechten en ze uitdagen ook eerlijk met ons te vechten, bewijzen ze dat ze laf zijn als ze niet even eerlijk vechten. Is dat niet zo?’ Diesel bedekte het gezicht van Baby-John met z’n rechterhand en duwde hem opzij. ‘Wat zeg je, Riff?’

‘De straat is alles wat we hebben,’ zei Riff. ‘Het is niet veel. Je zou denken dat niemand hem zou willen hebben. Maar die Portoricanen houden er andere ideeën op na. Niemand, maar dan ook niemand moet aan iets komen dat van mij is.’

Je spreekt namens ons allemaal,’ zei Mouthpiece.

Door zijn rechtervuist in zijn linkerhand te slaan, duidde Riff aan dat de Jets achter hem stonden. ‘Ik wil ons terrein behouden zoals we dat altijd hebben gedaan.’ Weer gaf hij een harde stomp met zijn rechtervuist en zag tot zijn voldoening dat sommigen hem imiteerden. ‘Maar wanneer ze stiletto’s zeggen, sta ik klaar om de mijne te gebruiken. En als ze ons alleen maar begrijpen wanneer we onze complete naam in ze hebben gekerfd, is deze man bereid om het onmiddellijk te doen.’

Big Deal lachte luchthartig en uitbundig terwijl hij met twee handen snijdende bewegingen maakte. Tiger sneed de buik van Snowboy open, die zijn maag vastgreep terwijl hij door de knieën zakte. Action knipte zo hard met zijn vingers dat het klonk als het snelle vuren van een revolver. Riff was tevreden. De jongens stonden volkomen achter hem. En terwijl hij met zijn rechterarm rondzwaaide om een draaiende propeller na te doen, maakte Baby-John met zijn mond het geluid van fluitende kogels.

‘Goed,’ Riff stak zijn hand op om de Jets kalm te laten worden. ‘Daar we blank zijn en er niet van houden om een oneerlijke voorsprong op de vijand te hebben en zien dat er geen andere mogelijkheid is, ga ik de Sharks de boodschap sturen dat hun afgevaardigde onze afgevaardigde moet ontmoeten om een beslissing te nemen over de wapens. Maar ik ga Bernardo persoonlijk uitdagen.’

Niemand sprak Riff tegen omdat dit voor hem als leider van de Jets, een van de voornaamste taken was - waarschijnlijk de voornaamste.

‘Maar je moet een luitenant meenemen,’ stelde Snowboy voor.

Action duwde Gee-Tar en Mouthpiece opzij. ‘Dat ben ik, Riff!’

‘Dat is Tony,’ sprak Riff Action tegen. Als Action niets gezegd had, zou Riff hem uitgekozen hebben om mee te gaan. Maar je moest Action laten merken dat hij niet de baas was. ‘Ik ga nu meteen met hem praten.’

‘Eén seconde.’ Action ging voor Riff staan. ‘Wie heeft Tony nodig? Ik hou er niet van als er iemand wordt voorgetrokken. Hij heeft ons in de steek gelaten, dus het heeft geen zin om hem terug te halen.’

Riff was heel rustig, iets wat ook bij het leiderschap hoorde. ‘We hebben iedere man nodig die we tegen de Sharks kunnen inzetten.’

‘Heb je me niet verstaan, Riff?’ Action bleef met zijn hoofd schudden. ‘Of praatte Tony niet hard genoeg toen hij afscheid nam?’

‘Hou je mond, Action-jochie,’ zei Riff. ‘Vertel me niet dat je vergeten bent dat Tony en ik de Jets hebben gemaakt.’

Er kon niets tegen dit feit ingebracht worden en Action zag dat hij geen openlijke bijval kreeg. Het was waar, sommigen van de jongens dachten net zo over Tony als hij - vervloekte slijmerd, die er zomaar tussenuit geknepen was zonder een andere reden dan iets over zijn moeder. Maar Riff was de leider en het was een feit: Tony had de Jets opgericht.

‘Nou, hij gedraagt zich alsof hij zich te goed voor ons voelt,’ ging Action verder. ‘En als hij zich werkelijk zo voelt, zou ik hem nog niet vragen al betekende het de redding van mijn leven.’

‘De Jets tellen meer dan een van ons,’ zei Riff. ‘Dat is iets wat Tony zeker onder ogen zal zien.’

‘Je hebt gelijk,’ zei Baby-John nadat hij zich ervan overtuigd had dat hij ver genoeg van iedereen af zat om als antwoord geen klap in zijn gezicht te krijgen. ‘Tony is net als de rest van ons. Hij is er trots op een Jet te zijn.’

Action spuugde naar Baby-John. ‘Tony is al meer dan drie maanden niet in de buurt geweest.’

‘Wat denk je van de dag dat we de Emeralds in puin hebben geslagen?’ vroeg Snowboy.

‘Ja.’ A-Rab knikte. ‘Dat hadden we nooit zonder de Poolse Panter kunnen doen.’

Baby-John wreef zich over zijn nek. ‘Dit heeft hij in ieder geval voor mij gered.’

‘Het is geregeld,’ zei Riff om een einde aan het debat te maken. ‘Tony gaat met me mee naar Bernardo. Hij heeft nog nooit iemand van ons in de steek gelaten,’ viel hij Action aan, ‘en hij voelt hetzelfde voor dit terrein als wij. Dat kan ik garanderen. Nou, Action, nog meer vragen?’

‘Ja,’ zei Action. ‘Wanneer zorg je dat de zaak begint? Ik geloof niet in het vreedzaam oud laten worden van Portoricanen.’

‘Dat is een echte vraag.’ A-Rab sprak erg hard om ieders aandacht te krijgen. ‘Waar vind je Bernardo?’ Hij stond op zijn tenen met zijn hand boven zijn ogen en zocht naar de leider van de Sharks. ‘Ik kom rapport uitbrengen. Ik zie hem niet en,’ hij snoof, ‘ruik hem ook niet.’

‘Eenvoudig.’ Riff neuriede terwijl hij een kleine danspas