Hoofdstuk 6

 

 

 

Toen Chris haar wilde kussen, duwde Dione hem van zich af. Dit was nog erger dan ze zich had voorgesteld. Ze had geen idee dat hij bij haar moeder op bezoek kwam. Eigenlijk had ze hem het nieuws willen vertellen zonder dat Theo erbij was.

Chris was kleiner dan Theo, met rossig haar en een bleke huid. Een tijd lang had ze gedacht dat ze verliefd op hem was, en het nieuws dat hij weer terug was bij zijn ex, was dan ook een donderslag bij heldere hemel geweest. Voordat ze naar Griekenland ging, had ze haar ring afgedaan. Ze had niet gewild dat haar vader het wist, en bovendien had ze al snel getwijfeld of ze nog wel met hem wilde trouwen. Als hij nog voor hun huwelijk met een vroegere geliefde uitging, wat zou hij dan doen als ze eenmaal getrouwd waren?

Misschien was dat een van de redenen waarom ze Theo’s aanzoek had aangenomen. Als ze echt stapel op Chris was geweest, dan zou ze dat toch niet hebben gedaan? Als ze hem onvoorwaardelijk had vertrouwd?

Eindelijk merkte Chris dat er nog iemand in de kamer was. Een lange knappe Griek met een frons op zijn gezicht.

Even aarzelde ze, want ze wilde hem niet kwetsen, maar hoe eerder hij het wist, des te beter. ‘Chris, dit is Theo, mijn… mijn man.’

‘Je mán? Ben je getróúwd?’ Hij liep rood aan van woede. ‘Wat is hier aan de hand? Je bent míjn verloofde!’

Ze hoorde Theo naar adem snakken. ‘Ik… Ik was van plan om het je te vertellen, maar het ging allemaal zo snel. Theo heeft me gevraagd, ik heb ja gezegd en twee dagen later zijn we getrouwd. Het spijt me.’

‘Dat zal wel,’ smaalde Chris. ‘Een rijke vent die je het hoofd op hol heeft gebracht.’ Hij wierp Theo een verachtelijke blik toe. ‘Ontken het maar niet, want ik ken jouw soort. Ik zag die limo staan en vroeg me al af van wie die was.’

‘Je begrijpt het verkeerd,’ zei Theo beheerst, hoewel Dione zag dat zijn ogen vuur schoten.

‘Leg het dan maar uit,’ reageerde Chris op uitdagende toon.

Zo had Dione hem nog nooit meegemaakt. Eerst had ze medelijden met hem gehad, maar nu gedroeg hij zich zo agressief, dat ze het er benauwd van kreeg.

‘Volgens mij kan Dione niet echt van je hebben gehouden, anders zou ze mij geen blik waardig hebben gekeurd.’

‘O nee?’ smaalde Chris. ‘Daaruit blijkt hoe weinig je weet. Je hebt haar verblind door met je geld te pronken.’

‘Jij vindt geld zo belangrijk? Denk je dat Dione de liefde van haar leven – zoals je jezelf blijkbaar ziet – zou vergooien voor de zekerheid dat ze nooit meer zal hoeven te werken? Volgens mij ken je haar dan niet.’

Dione keek hen allebei woedend aan en legde haar hand op Chris’ arm. ‘Hou alsjeblieft op!’

‘Waarom?’ bulderde Chris. ‘Omdat jij me voor een achterbakse schoft hebt gedumpt?’ Hij duwde haar ruw opzij en ging voor Theo staan. ‘Ik zou je in elkaar moeten slaan.’

‘Ga gerust je gang,’ antwoordde Theo, en hij sloeg demonstratief zijn gespierde armen over elkaar.

Chris krabbelde als eerste terug, maar hij keek nog steeds woest.

‘Laten we maar opstappen,’ fluisterde Dione tegen Theo.

‘Pas als hij weg is,’ reageerde hij kalm. ‘Ik wil niet dat hij je moeder nog meer van streek maakt.’

Bijna smekend keek Chris haar moeder aan, alsof hij wilde vragen of hij mocht blijven, maar ze knikte en zei: ‘Dat lijkt me inderdaad het beste.’

Toen Chris de deur achter zich had dichtgesmeten, pakte Dione haar moeders hand. ‘Het spijt me, mam. Ik had nooit verwacht dat Chris zich zo zou gedragen. Komt hij vaak langs?’

Jeannie haalde haar schouders op. ‘Een paar keer per week, soms vaker. Hij komt hier eten en daarna blijft hij even praten en –’

‘Hij maakt misbruik van je,’ zei Dione verontwaardigd. ‘Je weet toch dat hij een hekel aan koken heeft? Daar moet je een eind aan maken.’

‘Ik denk niet dat hij nog komt, nu hij weet dat je getrouwd bent.’ Het was duidelijk dat het haar moeder moeite kostte om dat te zeggen.

‘Het spijt me.’ Dione omhelsde haar moeder.

‘Het geeft niet. Je zei toch dat jullie wilden gaan eten? Moeten jullie zo langzamerhand niet weg?’

‘Bedoel je dat we je alleen moeten laten?’

Jeannie knikte.

‘Dan gaan we maar,’ zei Dione.

Nu was Theo degene die zijn ongerustheid liet blijken. ‘Weet je zeker dat je je goed voelt, Jeannie?’

Weer knikte ze. ‘Het spijt me dat Chris zo onbeschoft tegen je was.’

‘Je hoeft je niet te verontschuldigen,’ zei hij snel. ‘Andersom zou ik het ook niet leuk hebben gevonden.’

Nee, hij zou laaiend zijn geweest, dacht Dione. Zijn tegenstander zou er niet zo gemakkelijk zijn afgekomen.

Buiten in de auto heerste een pijnlijke stilte, en opeens besefte ze dat Theo de motor niet had gestart. Hij keek haar kwaad aan en toen hij sprak, was zijn toon akelig kil. ‘Waarom heb je me niet verteld dat je verloofd was?’

‘Zou dat enig verschil hebben gemaakt? Zou je mijn vader het geld hebben gegeven zonder voorwaarden te hebben gesteld? Ik denk het niet.’

‘Dus je hebt heel onbaatzuchtig je vriendje laten vallen?’ Zijn donkere ogen boorden zich in de hare. ‘Of misschien was het niet helemaal zo onbaatzuchtig. Hoe kon je je in vredesnaam met zo’n schoft verloven? Hij profiteert van je moeder.’

‘Ik weet het,’ zei Dione zacht. ‘En ik vind het schandalig van hem dat hij nog steeds zo vaak langskomt om te eten, nu ik er niet meer ben.’

‘Je moeder is veel te aardig.’

Dat was waar, dacht Dione.

‘Ik krijg de indruk dat ik je een vreselijk lot heb bespaard. Dat is de omgekeerde wereld, vind je niet?’

Dione zweeg, peinzend over Chris. Hij was erg veranderd.

Met een grimmig gezicht draaide Theo het contactsleuteltje om. De motor kwam tot leven, en Theo reed snel de weg op. In plaats van naar een restaurant gingen ze terug naar zijn appartement.

Daar zette hij het gesprek voort, met een glas whisky in zijn hand. ‘Wat betekent die man voor je?’ Hij keek haar strak aan en zijn hele lichaam straalde ingehouden woede uit.

Dione haalde haar schouders op, maar vanbinnen was ze één bonk zenuwen. ‘Doet dat ertoe?’ Eigenlijk betekende Chris nu niets meer voor haar. Hij had het helemaal verknald. Ze had nooit verwacht dat hij zich zo lomp kon gedragen. Dat hij misbruik maakte van haar moeder was het toppunt.

Theo snoof minachtend. ‘Ik kan me niet voorstellen dat jij een man van wie je echt houdt, zou dumpen om je vader te helpen. Dat zou geen enkele vrouw doen, vooral niet voor een bullebak als Keristari! Of is dat de reden? Heeft hij gedreigd het je lastig te maken als je hem niet hielp?’

‘Helemaal niet,’ zei Dione verontwaardigd. ‘Daar heb ik zelf voor gekozen.’

‘En moet ik dat geloven? Dat deed ik totdat ik je verloofde zag. Hij had het volste recht om kwaad te zijn. Als de rollen omgekeerd waren, had ik een moord begaan.’

‘Vlak voordat ik uit Engeland wegging, kwam ik erachter dat hij zijn ex-vriendin weer vaak zag,’ zei ze zacht.

‘Aha! Dus dan zou je de verloving toch hebben verbroken?’

‘Ja, waarschijnlijk wel,’ gaf ze toe, opeens uitgeput. Het was een lange dag geweest, en nu wilde ze alleen maar slapen. Ze had niet eens honger.

‘Misschien heb ik je een dienst bewezen.’ Hij glimlachte geamuseerd en ontspande merkbaar. ‘Zullen we iets gaan drinken voor het eten?’

‘Nee, ik ben moe.’ Ze was opgelucht dat hij accepteerde dat ze haar verloving toch zou hebben verbroken, al kon ze zich niet voorstellen dat het hem iets kon schelen wat ze voor Chris had gevoeld. Hij speelde een spelletje met haar en haar vader, en daar genoot hij blijkbaar van.

Ze wilde naar de deur lopen, maar Theo was haar voor. Ruw greep hij haar bij haar schouders.

‘Je gaat nog niet slapen. Je bent mijn vrouw, Dione, en ik wil dat je me gezelschap houdt. Daar sta ik op.’

Na alles wat er was gebeurd, was dat de druppel. ‘Daar sta je op?’ beet ze hem toe. ‘Nou, dan heb je pech, want ik vertik het! In ons contract staat nergens dat ik de liefhebbende echtgenote moet spelen als we alleen zijn. Of was je dat soms vergeten?’

Hij liet zich niet op stang jagen door haar uitbarsting. Glimlachend schudde hij zijn hoofd. ‘Wat zie je er verleidelijk uit als je kwaad bent.’

 

Theo was teleurgesteld toen Dione achteruitdeinsde. Hij wilde niet dat ze bang voor hem was. Dat was helemaal niet zijn bedoeling. Ze was ongelooflijk sexy, en met elke vezel van zijn lichaam hunkerde hij ernaar om haar te strelen, te kussen en haar naar zijn bed te dragen.

Hoewel hij met haar bespottelijke contract had ingestemd, was hij niet van plan om zich eraan te houden. Hij was een echte vent, en hij was het niet gewend om zijn vriendinnen met rust te laten. Bovendien was Dione niet zomaar een vriendin, maar zijn vrouw. Ze waren nota bene op huwelijksreis. Haar plaats was bij hem in bed!

Hij gunde haar wel enige vrijheid, maar veel geduld had hij niet. Zijn hormonen sloegen al op hol. Toen Dione achteruit stapte, moest hij zich inhouden om niet fel te reageren.

‘Wees maar niet bang, schoonheid. Ik zal me aan mijn woord houden, maar als ik je een compliment wil geven, dan doe ik dat. Je bent de droom van elke man, weet je dat?’

‘Nee, dat weet ik niet,’ snibde ze. ‘En met dat soort vleierij bereik je niets.’

‘Dat verwacht ik ook niet,’ reageerde hij kalm. Ze was een geweldige vrouw, heel anders dan haar bedeesde moeder. Hij begreep niet wat Jeannie ooit in Yannis Keristari had gezien. Ze waren elkaars tegenpolen. Misschien dacht Keristari dat hij haar kon kneden als was. Blijkbaar had zijn vrouw echter een ijzeren wil, want anders zou ze nooit uit hun huwelijk zijn gestapt.

Hij mocht Jeannie graag, maar Chris Donovan kon hij meteen al niet uitstaan. Wat een vreselijke vent. Wat Dione in hem zag, begreep hij ook niet. Als ze na dit jaar uit elkaar gingen, hoopte hij dat ze iemand zou ontmoeten die echt van haar hield.

‘Ik wil graag met je gaan eten,’ zei hij, want hij wilde niet dat ze al naar haar kamer ging. Hij wilde dat ze met hem het bed zou delen. Het zou niet meevallen om van haar af te blijven. ‘Mijn huishoudster is een schat. Ze zal met plezier iets voor ons klaarmaken.’

‘Ik heb geen honger,’ hield ze vol.

Het kostte hem moeite om zijn ergernis te onderdrukken. ‘Sinds vanochtend heb je helemaal niets meer gegeten. Op een lege maag kun je niet slapen.’

‘Dat is dan mijn probleem.’

Nu viel er een scherpe ondertoon in zijn stem te bespeuren. ‘Je bent mijn vrouw. Ik wil voor je zorgen en ik sta erop dat je gaat eten.’

Met fonkelende ogen van kwaadheid keek ze hem aan.

Hij wilde haar in zijn armen nemen en zeggen dat alles in orde zou komen. Maar was dat wel zo? Ze was om één reden met hem getrouwd. Een belachelijke reden. Keristari verdiende haar loyaliteit niet, en als de gelegenheid zich voordeed, zou hij hem dat vertellen.

‘Het is duidelijk dat ik geen keus heb,’ zei ze verontwaardigd.

Wat was ze mooi… Hij ging snel opzij om te voorkomen dat hij haar hartstochtelijk zou kussen. Toen hij zijn ultimatum had gesteld, had hij zich niet gerealiseerd dat ze zo onweerstaanbaar zou zijn.

Hij haalde een paar keer diep adem en ging toen op zoek naar zijn huishoudster.

 

Ook Dione ademde diep in zodra ze alleen was. Theo had niet onder stoelen of banken gestoken dat hij haar aantrekkelijk vond. Ze wenste dat ze sterk genoeg was om inderdaad naar haar kamer te gaan. Maar ze voelde er veel voor om hem een beetje uit te dagen en tegelijkertijd koel en ongenaakbaar te zijn. Dat was zijn verdiende loon.

Toen hij terugkwam, zat ze met haar benen verleidelijk over elkaar geslagen. Als hij het zag, liet hij dat niet merken. Hij liep naar het buffet en schonk zich nog een whisky in. ‘Wat wil je drinken?’ vroeg hij, nadat hij een flinke teug had genomen. ‘Gin-tonic? Martini? Wijn?’

Hij kende haar zo slecht, dat hij niet eens wist dat ze nooit dronk. ‘Alleen tonic graag, met ijsblokjes en citroen.’

‘Niets sterkers?’

‘Ik drink geen alcohol.’

Hij trok zijn wenkbrauwen op. ‘Heb je daar een bepaalde reden voor?’

‘Ik heb mijn vader al genoeg zien drinken,’ antwoordde ze bits.

‘Aha! Ik vroeg me al af waarom je op de bruiloft niet van je champagne dronk.’

Ze had zich niet gerealiseerd dat hij had gemerkt dat ze net deed alsof ze van haar champagne dronk.

‘Heb je liever dat ik ook niet drink?’ vroeg hij.

‘Natuurlijk niet,’ antwoordde ze snel.

Hij gaf haar een glas en ging tegenover haar zitten. Hij vermeed het angstvallig om naar haar benen te kijken en liet zijn blik op haar gezicht rusten.

Dus hij kon zich wel beschaafd gedragen, concludeerde ze. Maar zijn gedachten waren vast lang niet zo beschaafd. Ze was niet gek; ze wist heus wel dat hij naar haar verlangde. Dat huwelijkscontract bleek lastiger te zijn dan ze dacht. Zij zou de sterkste moeten zijn.

Een poosje zaten ze over ditjes en datjes te praten, totdat zijn huishoudster kwam zeggen dat het eten klaarstond.

De tafel was gedekt in een formele eetkamer. Ze aten kippenbouillon, gevolgd door een kaasomelet met een salade, en als toetje frambozenparfait. Het smaakte verrukkelijk, vond Dione. Tot haar eigen verbazing had ze haar bord helemaal leeggegeten.

Na de maaltijd namen ze hun koffie mee naar een groot overdekt balkon vol exotische palmen en kleurrijke planten. Vanaf die plek zagen ze overal in Londen de lichtjes aanspringen, terwijl de hemel in knalroze verkleurde en vervolgens langzaam zwart werd. Voor het eerst voelde Dione zich ontspannen in Theo’s gezelschap.

‘Je hebt een schitterend appartement,’ zei ze in een opwelling.

‘Het heeft zijn goede kanten,’ gaf hij toe.

‘Ben je hier vaak?’

‘Hooguit een paar maanden per jaar, verdeeld in nu en dan een week of alleen maar een dag, afhankelijk van mijn werk.’

‘Wat zonde,’ zei Dione. ‘Het is zo mooi.’

‘Maar niet zo mooi als jij.’

Plotseling drong het tot haar door dat hij niet naar het fraaie uitzicht zat te kijken, maar naar haar. Ze kreeg het er warm van. ‘Je hoeft me niet te vleien,’ zei ze minzaam. ‘Tenslotte hebben we geen echt huwelijk.’

‘Als dat wel zo was, zouden we nu niet hier zitten,’ merkte Theo op. ‘Dan zouden we in bed liggen. In feite zijn we op huwelijksreis.’ Even zweeg hij en toen zei hij zacht: ‘Ik had nooit kunnen dromen dat ik die op deze manier zou doorbrengen.’

Zijn gezicht bevond zich in de schaduw, maar aan zijn toon kon ze horen dat hij niet blij was met het vooruitzicht om in zijn eentje te moeten slapen.

‘Je wist waar je aan begon,’ hield ze hem voor, ook al bonsde haar hart onstuimig. Theo was een opwindende man, en ze besefte dat de kans klein was dat ze zijn charmes nog lang kon weerstaan.

Zonder waarschuwing stond hij op. ‘Ik ga naar bed. Jij kunt wel hier blijven als je wilt.’

Het klonk kil. Waarschijnlijk omdat ze hem aan de voorwaarden van hun contract had herinnerd, vermoedde ze.

‘Ik denk dat ik dat maar doe,’ zei ze zacht. In ieder geval totdat ze er zeker van was dat Theo veilig in zijn bed lag. Hun kamers lagen veel te dicht bij elkaar, en ze wist niet of de tussendeur op slot zat. Dat had ze in zijn bijzijn moeten controleren toen hij haar het huis liet zien.

‘Welterusten dan maar,’ zei hij kortaf.

‘Welterusten, Theo.’

Haar huid tintelde toen hij langs haar liep, en zelfs nadat hij was vertrokken, kon ze zich niet ontspannen. Wat had ze zich in vredesnaam op de hals gehaald?

Een halfuur later ging ze eindelijk naar bed. En toen was ze zo moe, dat ze vergat te kijken of de sleutel in het slot zat.