Hoofdstuk 8

 

 

Met Flynn vlak achter zich stapte Renee de schemerige trendy bar binnen.

Ze voelde Flynns hand om haar middel glijden, en zijn lippen en warme adem streken langs haar oor. ‘Naar de tafeltjes achterin.’

Voor omstanders leek de omarming intiem. In werkelijkheid sprak hij de woorden op bevelende toon uit en zorgde hij er met zijn stevige greep voor dat ze er niet vandoor kon gaan.

Ze liep naar een lange tafel waaraan een stuk of zes goedgeklede twintigers en dertigers zaten.

Lauren hief haar hoofd op, zag Flynn en Renee en wuifde. Zich ervan bewust dat ook andere mensen hun hoofd omdraaiden, bedwong Renee haar nervositeit en zwaaide terug. Tussen de aanwezigen zag ze een bekend gezicht. Brock.

Haar maag trok samen. Brock was net als zijn vader en moeder niet erg met haar ingenomen geweest, waardoor het feit dat hij de echtscheidingspapieren achter had gehouden enigszins vreemd was. Je zou verwachten dat hij zo snel mogelijk van haar af had willen zijn.

Brock stond op van de tafel en liep naar haar toe. ‘Welkom terug, Renee.’ Zijn stem en ogen waren net zo koel als zijn handdruk.

‘Dank je. Het is… fijn om terug te zijn,’ zei ze, omdat dat kennelijk werd verwacht.

Flynn sloeg zijn arm om haar middel en trok haar tegen zijn gespierde lichaam aan, waarna hij zijn licht gestoppelde wang tegen de hare drukte. ‘Dit is Renee. Mijn vrouw.’

In koor begroette iedereen haar, waarna Flynn zei: ‘Celia en Lauren ken je al.’

‘Ja. Hallo.’

De glimlach van de vrouwen leek oprecht te zijn.

‘Rechts naast Brock zit Elle, zijn persoonlijke assistente. De man links van Lauren is Jason, een van de belangrijkste reclameontwerpers van MC en tevens Laurens echtgenoot.’ Renee knikte iedereen aan wie ze werd voorgesteld toe, omdat Flynn haar niet losliet om handen te schudden. ‘Dan hebben we Ash, financieel directeur, en Gavin heb je al ontmoet.’

Hopelijk kon ze alle namen onthouden. ‘Hallo allemaal. Bedankt dat ik er vanavond bij mag zijn.’

Ze nam plaats op de stoel die Flynn voor haar achteruitschoof. Vervolgens schoof hij zijn stoel zo dicht naast de hare, dat onder de tafel zijn been tegen de hare drukte. Met linkerhand gaf hij haar een menukaart, terwijl hij zijn rechterarm over de rugleuning van haar stoel legde, een haarlok om zijn vinger wond en er even zachtjes aan trok.

Ze huiverde. Haar nek was altijd bijzonder gevoelig, iets wat Flynn heel goed wist.

De serveerster verscheen aan hun tafel. ‘Hebt u een keuze kunnen maken?’

‘Een cola light, alstublieft,’ zei Renee.

‘Een Bushmills,’ antwoordde Flynn, de Ierse whisky bestellend die hij al dronk zolang als ze hem kende.

Celia boog zich over de tafel heen. ‘Geen cocktail? De Rosa Lounge is er befaamd om.’

Elle keek haar aan. ‘Ben je soms ook zwanger?’

Alle ogen werden op haar gericht. ‘Niet dat ik weet,’ antwoordde ze met een glimlach, in de hoop dat ze het onderwerp zouden laten rusten.

‘Renee en ik wilden altijd graag een groot gezin. Misschien gaat het er deze keer van komen,’ merkte Flynn op.

Renees hart begon te bonzen. Ze keek hem geschokt aan. Met een tedere glimlach streek hij met zijn knokkels over haar wang. Als ze niet had geweten dat dit toneelspel was, zou ze durven zweren dat de liefde in zijn ogen echt was.

 

De volgende morgen werd Renee wakker van een gestaag gedreun onder haar oor. Door de slaapmist heen brekend, probeerde ze zich te oriënteren.

Het was vrijdag. Vandaag werden de tegels gevoegd.

Ze wilde haar behaaglijke plekje echter niet verlaten. Moeizaam opende ze haar ogen, waarna ze alleen maar een mannelijke borst zag. Haar hart begon te bonzen toen ze besefte dat ze in Flynns bed lag, met Flynns armen om zich heen en Flynns harde mannelijkheid tegen haar over zijn heupen geslagen dij.

Eigenlijk hoorde ze hier niet te zijn, maar waarschijnlijk was ze afgelopen nacht in slaap gevallen na de onvoorstelbaar fijne en uitputtende seks.

Nu wilde ze het liefst ook nog blijven. En dat was dus precies de reden waarom ze weg moest.

Voorzichtig maakte ze zich van hem los. Op het moment dat ze zich bijna had bevrijd, klemde hij plotseling zijn arm om haar heen.

‘Ga je ergens heen?’ vroeg hij met schorre sexy stem.

‘Ik moet me aankleden voordat de bouwvakkers komen.’

Hij ademde diep in en rekte zich uit, waarbij hij zich nog steviger tegen haar aan drukte. Hij liet zijn hand over haar rug naar haar achterste glijden, waardoor hij een vurig verlangen in haar opwekte.

‘Laat me opstaan, Flynn.’

Hij richtte zich een klein beetje op om op de wekker te kijken. ‘We hebben nog een halfuur,’ zei hij, met hese stem en op een toon waardoor het vuur in haar nog hoger oplaaide.

‘Waarschijnlijk ben ik niet… vruchtbaar meer.’

Hij gleed met zijn hand over haar heup en haar middel naar haar borst. Met zijn duim haar tepel liefkozend, kuste hij haar slaap. ‘Je hoeft niet vruchtbaar te zijn om je door mij te laten verwennen.’

Met moeite onderdrukte ze het verlangen naar de bevrediging die hij haar kon geven, en ze duwde tegen zijn borst. ‘Flynn, we worden geacht dit alleen te doen wanneer de kans op bevruchting groot is.’

‘De regels voor onze overeenkomst zijn niet schriftelijk vastgelegd.’

‘Misschien moeten we dat dan alsnog doen.’

Met zijn vurige blik en sterke armen hield hij haar nog even gevangen.

‘Vlucht dan maar,’ zei hij ten slotte, en hij verslapte zijn greep.

Ze verstijfde. ‘Ik vlucht niet. De bouwvakkers komen zo.’

Ze krabbelde uit bed en zocht naar iets om haar naaktheid mee te bedekken, maar hij had haar beneden uitgekleed.

Ze bedekte haar borsten met haar armen en liep achterwaarts naar de gang. ‘Ik ga me douchen.’

Hij ging rechtop in bed zitten. ‘Vanavond verhuizen we je spullen hiernaartoe.’

Paniek benam haar de adem. ‘Ik ga niet met je in één kamer slapen, Flynn.’

‘Wanneer worden de meubels voor de kinderkamer bezorgd?’

Met het puntje van haar tong bevochtigde ze haar plotsklaps droge lippen. Door de opwinding over haar nieuwe werkruimte, was ze haar aankoop helemaal vergeten. ‘M-Maandag’

‘Voordat we de keuken gaan schilderen, doen we eerst de logeerkamer, dan is die klaar als de meubels komen.’ Hij gooide het beddengoed van zich af en stond op.

Hij was het toonbeeld van een gespierde, gezonde en viriele man. Knipperend met haar ogen wendde ze haar blik af.

‘Heb je me niet gehoord toen ik zei: “Ik ga niet met je in één kamer slapen”,’ vroeg ze.

‘Ik heb je wel gehoord, maar het is onze enige optie.’

‘De derde verdieping –’

‘Die is nog niet af. De vloeren moeten nog geschuurd en gelakt worden.’ Als een roofdier liet hij zijn ogen van haar gezicht naar haar borsten, heupen, tenen en weer naar boven dwalen.

Haar huid begon te tintelen. ‘De aannemer –’

‘Die heeft geen tijd. Ik heb het al gevraagd. Aanstaande vrijdag moet hij jouw keuken af hebben en daarna moet hij weer verder met de opdrachten die hij al had ingepland.’

Ze sloeg haar armen om haar buik. ‘We hebben geen haast. We weten niet of er al een baby ís.’

‘Het is niet nodig om het op de lange baan te schuiven. Als we van de voorste kamer een kinderkamer maken, kunnen we samen aan de derde verdieping werken, zoals we met de rest van het huis ook hebben gedaan.’

Zijn woorden appelleerden aan haar nesteldrang. ‘Ik kan aan de bovenste verdieping werken totdat ik opdrachten krijg.’

‘Volgend weekeind heb je al opdrachten.’

‘Dan heb ik nog geen vergunningen.’

‘De eerste opdracht is een kleintje. Daar heb je geen vergunning voor nodig. Je kunt in mijn keuken werken of in die van de klant. Bel Gretchen vandaag om te horen wat ze wil.’

‘Wie is Gretchen?’

‘Een vriendin,’ zei hij over zijn schouder, de badkamer in lopend.

De haartjes in haar nek gingen overeind staan. Ze liep achter hem aan en keek hem via de spiegel in de ogen. ‘Een vriendín?’

Zijn gezicht werd uitdrukkingsloos, en hij klemde zijn hand om zijn tandenborstel. ‘Ze is een vrouw met connecties door wie je hier naam kunt maken.’

Zijn ontwijkende antwoord vertelde haar wat ze wilde weten. Een lelijk en onaangenaam gevoel nam bezit van haar. Nee, ze was niet jaloers. ‘Weet ze dat we nog getrouwd zijn?’

‘Dat doet niet ter zake.’

‘O, nee?’ Was die Gretchen zijn minnares?

‘Maak van een mug geen olifant, Renee.’

Ze had niet het recht om te protesteren. En waarom stond ze hier te kibbelen terwijl ze moest opschieten. ‘Ik ga me douchen.’

Snel pakte hij haar hand vast. ‘Je kunt je hier douchen. Met mij.’

Haar adem stokte. Aan zijn parate mannelijkheid te zien zou er pas gedoucht worden nádat ze weer hadden gevrijd. Vroeger begonnen ze de dag het liefst met een gezamenlijke douche. Vandaag echter niet.

Ze trok haar hand los. ‘Maak hier niet iets van wat het niet is, Flynn.’

‘En dat is?’

‘Een echte hereniging. Ik ga je slaapkamer niet met je delen, en je badkamer ook niet.’

‘Dat zegt je mond, maar dit…’ Hij streek met een vingertop over haar harde tepel. ‘…zegt iets heel anders.’

Een vurige pijl van begeerte trof de roos. Op haar hielen draaide ze zich om, en ze liep naar de logeerkamer, het enige toevluchtsoord dat ze in dit huis had, deed de deur achter zich dicht en leunde er met haar rug tegenaan.

Inmiddels was ze dus al twee keer jaloers geweest.

Bezitterigheid was niet de manier om afstand te houden. Flynn was niets meer dan haar spermadonor. En dat was wat ze wilde.

Die andere vrouw mocht hem hebben. ‘Maar niet voordat ik met hem klaar ben,’ mopperde ze, benend naar haar badkamer.

De gedachte dat hij uit het bed van de andere vrouw in het hare kroop, vervulde haar met walging. Dat had echter niets te maken met haar hart. Haar gezondheid was haar enige zorg. Ze wilde niet dat Flynn haar of de baby ergens mee zou besmetten.

 

Vrijdagavond kon Renee de slaap niet vatten. Starend naar de schaduwen op het plafond probeerde ze haar overspannen lichaam te ontspannen, maar haar hersens bleven malen over de baby, haar bedrijf en over Flynn.

Vooral over Flynn. En over de gevoelens die hij bij haar opriep. Hoe was het mogelijk dat hij haar na al die tijd en alle hartzeer die hij haar had bezorgd, nog altijd zoveel deed?

Ze schudde haar kussen op. De wijzers van de klok kropen naar het middernachtelijk uur en gingen er voorbij. Zo waren de problemen de vorige keer begonnen. Haar drankzucht was begonnen met een glas wijn in de nacht om haar te helpen ontspannen terwijl ze op Flynn wachtte. Na een tijdje had ze een tweede glas nodig om in slaap te komen.

Deze keer zou haar dat niet overkomen. Als ze niet kon slapen, ging ze iets nuttigs doen. Maar wat? Recepten uitproberen? Nee, kletteren met potten en pannen zou Flynn wakker maken. Trainen? Nee, daar werd ze alleen maar energieker van. Ze kon het souterrain gaan schilderen. Vanmiddag had ze alles gekocht wat ervoor nodig was.

Vastbesloten rolde ze uit bed, trok een oude afgeknipte spijkerbroek en een T-shirtje aan. Een beha hoefde ze niet aan. Er was toch niemand die haar zag. Nadat ze haar haar in een paardenstaart had gebonden, maakte ze zachtjes de deur van haar kamer open. Ze hoorde alleen het gekraak van het oude huis. Mooi zo. Zonder het licht aan te doen sloop ze de trap af. De derde tree sloeg ze over, want die kraakte. Dat ze het huis zo goed kende, had zo zijn voordelen.

Toen ze het souterrain onopgemerkt had bereikt, zuchtte ze opgelucht en liep snel naar de schilderspullen in de hoek. Ze opende de verfbussen en roerde erin, terwijl ze bedacht waarmee ze zou beginnen.

Momenteel had ze behoefte aan monotoon simpel werk. Het houtwerk zou ze voor de volgende dag bewaren, als haar geest en handen vaster waren. Nadat ze de dikke vanillegele verf in een bak had gegoten, doopte ze de roller erin en zette die op de dichtstbijzijnde wand.

‘Mooie kleur,’ klonk plotseling Flynns stem achter haar.

Van schrik liet ze de verfroller bijna vallen, en ze draaide zich met een ruk om. Flynn had alleen een boxershort aan.

‘Wat doe jij hier?’

‘Dat kan ik ook aan jou vragen.’

‘Ik kon niet slapen,’ zei ze schouderophalend. ‘Daarom besloot ik mijn overtollige energie nuttig te besteden.’

‘Goed idee.’ Hij liep naar de voorraad schilderspullen.

‘Wat ga je doen?’

‘Een kwast pakken.’

Nee, nee, nee. ‘Het is een uur in de ochtend, Flynn. Ga weer naar bed.’

‘Als jij ook naar bed gaat.’

Als ze dat deed, zou ze alleen maar weer gaan liggen woelen en malen.

‘Kun je dan in ieder geval iets aantrekken?’ Met die gebronsde huid en golvende spieren in de buurt kon ze zich niet concentreren.

‘Nu even niet. Ik moet nog kleding uitzoeken waar wel een spatje verf op mag komen.’

‘Maar –’

‘Ik heb met minder aan geschilderd, Renee. Net als jij.’

Als een op hol geslagen trein denderden de herinneringen door haar hoofd. Meer dan eens hadden Flynn en zij lakens voor de ramen gehangen om naakt te schilderen. Bespat met verf hadden ze enkele van hun gelukkigste en hartstochtelijke momenten beleefd.

‘Ik doe mee,’ zei hij, een emmertje met de romige massa vullend.

Ze kon hem niet verbieden om te helpen, maar ze hoefde niet naar hem te kijken. Nadat ze hem haar rug had toegekeerd, doopte ze de roller weer in de verf en hervatte haar werkzaamheden. Met moeite haar aandacht erbij houdend, verfde ze een vierkante meter totdat Flynn de ladder naast haar neerzette en erop klom, zodat ze zijn blote behaarde gespierde dij en strakke derrière wel moest zien.

Ze deed haar ogen dicht en haalde diep adem. Het werd een lange nacht, en slapen… Ach, daar ging het voorlopig niet van komen.

Vanuit haar ooghoek zag ze Flynns spieren bewegen, terwijl hij het plafond schilderde. Ze draaide zich van hem af, maar toch werden haar ogen telkens weer als door een magneet naar zijn gespierde schouders en armen getrokken.

Bijna een uur lang schilderden ze zwijgend door. Het voelde goed, net als vroeger, toen ze al blij en gelukkig was als ze samen in een ruimte waren.

‘Waardoor ben je tot het besluit gekomen dat je nu een kind wilt?’ vroeg hij, nadat ze het spatdoek en de andere verfspullen naar de tweede wand hadden verplaatst.

Ze wachtte met antwoord geven totdat ze haar verfbakje weer had gevuld. ‘CGC is een succes. Ik heb nu tijd om me op andere dingen te richten.’

‘Maar de werkelijke reden is…’

Ze had kunnen weten dat ze hem niet om de tuin kon leiden. ‘Waarom denk je dat er meer achter zit?’

‘Is er iets met je gezondheid? Of begint je biologische klok zo snel te tikken dat je aanvankelijk bereid was om een volslagen vreemde van de spermabank te kiezen? We weten allebei hoe vervelend je het vond dat je niets over je vader wist.’

Het medeleven in zijn stem ontroerde haar. ‘Ik ben kerngezond. Ik zou geen kind nemen als ik er niet voor zou kunnen zorgen. Maar ik heb er genoeg van om altijd thuis te komen in een leeg huis. Nu oma er niet meer is…’ Er kwam een brok in haar keel. ‘Ik heb altijd een gezin gewild,’ vervolgde ze, toen ze haar emoties weer onder controle had. ‘Op de enige ware wachten heeft geen zin.’ Ze zweeg even en zei toen: ‘Het dochtertje van mijn assistente gaat nu naar school. Tamara bracht Angel altijd mee naar het werk. Ik vond het heerlijk om met haar te spelen, en ik mis haar.’

‘Ik miste jou nadat je weg was gegaan.’

Verrast hield ze haar adem in, en ze liet haar verfroller zakken. ‘Het verbaast me dat het je is opgevallen dat ik weg was.’

Met zijn blauwe ogen keek hij haar recht aan. ‘En of het me is opgevallen.’

‘Je bent niet achter me aan gegaan. Je hebt zelfs niet gebeld.’

‘Op je briefje stond, en ik citeer: “Neem alsjeblieft geen contact op”. Ik had mijn trots. En eerlijk gezegd was ik kwaad.’

‘Waarom?’

‘Omdat ik verwachtte dat je vol zou houden, “in voor- en tegenspoed”, en me door de zware tijd heen zou helpen.’

Overmand door schuldgevoelens wilde ze hem in haar armen nemen en hem verzekeren dat niet híj het probleem was geweest. Ze kon het echter niet. ‘Jij hebt mij als eerste verlaten, Flynn. We woonden nog wel op hetzelfde adres, maar je hebt de baan waar je dol op was en mij in de steek gelaten.’

‘Ik had geen keus. Jij wel.’

Ja, ze had keuzes gehad. Ze had kunnen blijven en zichzelf kunnen verliezen. Vervolgens zou ze hem ook hebben verloren. Ze had besloten dat het beter was om snel af te kicken van hem en van de drank. ‘Ik moest weg.’

‘Waarom?’

Strak naar de wand kijkend, rolde ze de verf erover uit. ‘Doet dat er nu echt iets toe?’

‘Wat houd je achter, Renee?’ vroeg hij vlak bij haar oor.

Ze verstijfde. Als Flynn de waarheid hoorde en ze was nog niet zwanger, zou hij misschien weigeren om mee te werken aan het kind dat ze zo graag wilde. Haar moeder was een alcoholiste. Zelf was ze dat bijna ook geweest. Hun baby zou die afwijking in de genen kunnen hebben. Ze was niet perfect en ze wilde niet dat Flynn haar als een inferieure vrouw zag.

Ze stapte bij zijn warme lichaam vandaan om haar roller weer in de verf te dopen. ‘Je verbeeldt je dingen. Ik denk dat ik deze wand nog even afmaak. Als je moe bent, mag je wel ophouden en naar bed gaan, hoor.’

‘Ik geef niet voortijdig op. Dat heb ik nooit gedaan.’

Ze keek hem aan en hield haar mond. Hij zou niet gebleven zijn als hij de waarheid over haar te weten was gekomen. De vele minnaars van haar moeder hadden keer op keer bewezen dat liefde niet bestand was tegen de alcoholisme.