Hoofdstuk 6

 

 

Hij had een misrekening gemaakt, dacht Flynn, terwijl hij zijn naakte vrouw met wiegend achterwerk en op blote voeten de keuken uit en naar boven zag snellen.

Hij raapte zijn overhemd op en stak zijn armen in de mouwen. Renee eraan herinneren hoe goed ze samen waren, had dus niet de door hem verwachte gelukkige hereniging tot gevolg. Hoe nu verder?

Vertwijfeld legde hij zijn hand in zijn nek en keek de keuken rond. Avondeten. Nadat ze had gedoucht, zou ze weer benenden komen, en dan zouden ze de situatie bespreken onder het genot van een in spek gewikkelde tournedos, asperges in botersaus en ciabatta.

Hij ging aan het fornuis staan, zette de grill weer aan om de tournedos af te bakken en ontstak de brander om de asperges gaar te stomen. De zin ‘twee stappen voorwaarts, een stap terug’ leek hier van toepassing. Vandaag had ze het contract met de aannemer getekend en ze had meubels voor de kinderkamer gekocht, wat betekende dat ze langere tijd bij hem wilde blijven. En ze hadden onbeschermd gevrijd. Bij dat besef schoot de adrenaline door zijn aderen. Zouden haar eicel en zijn zaadcel al samensmelten?

Waar was de verzoeningstrein dan toch ontspoord? Op welk punt was hij haar kwijtgeraakt? Hij durfde echt te zweren dat ze bij hem was geweest tot aan het moment dat hij als een geiser in haar was uitgebarsten. De seks was fijn geweest, wist hij. Snel, maar lekker.

Hij vond het niet prettig dat ze zich niet helemaal gaf, ook al deed hij hetzelfde. Hij moest echter voorzichtig zijn, want hij wist niet of hij het wel aankon om net zo hartstochtelijk van haar te houden als vroeger en haar dan weer kwijt te raken. Als hij zich niet helemaal in Maddox Communications had kunnen onderdompelen, zou hij het niet overleefd hebben. Maar Renee beweerde juist dat zijn obsessie voor Maddox Communications hun huwelijk kapot had gemaakt.

Tegen de tijd dat het vlees klaar was, had hij in grote lijnen een idee over de verdere aanpak.

Hij legde het eten op de borden, maar er was nog altijd geen Renee te bekennen. Was ze soms van plan om zich de rest van de avond in haar kamer te verstoppen? Dat liet hij niet gebeuren. Hij zette de borden op een dienblad, liep ermee naar boven en klopte op haar deur. Geen reactie. Misschien stond ze nog onder de douche. Hij draaide de deurknop om en duwde de deur open. Hij keek van het keurig opgemaakte lege bed naar de openstaande badkamerdeur. De badkamer was ook leeg. Plotseling zag hij de vitrage voor de balkondeuren bewegen. Een van de deuren was op een kier geopend. Op het balkon stond Renee tegen de balustrade geleund naar de zonsondergang te kijken. Tegen de kilte van de avond had ze een quilt om haar schouders geslagen.

Hij liep de kamer door en duwde met de punt van zijn voet de balkondeur verder open. Verschrikt draaide ze zich om. De weinig gastvrije uitdrukking op haar gezicht negerend zette hij het dienblad op het bistrotafeltje.

‘Het eten is klaar.’

Ze bleef bij de balustrade staan. ‘Flynn, ik ovuleer vandaag. Ik had al zo’n vermoeden… dus heb ik het gecontroleerd.’

‘Hoe heb je dat dan gedaan?’ vroeg hij, nadat hij diep adem had gehaald.

‘Nadat ik had gedoucht heb ik een test gedaan.’

‘Zijn daar ook al tests voor?’

‘Ja, en omdat het misschien al te laat is om nog van gedachten te veranderen, moet ik zeker weten dat je de grenzen die ik heb bepaald zult respecteren.’

‘Renee, ik zou je nooit dwingen om iets te doen wat je zelf niet wilt. En ik zou nooit een kind als wapen tegen je gebruiken.’

‘Ik ben blij om dat te horen.’

‘Stel dat je nu ovuleert, hoelang hebben we dan kans op succes?’

Ze keek even naar de grond voordat ze hem aankeek. ‘Ongeveer drie dagen.’

Dat hield in dat hij drie dagen had om haar te laten betoveren door de magie tussen hen. Iedere maand die ze niet zwanger raakte, betekende echter dat hij extra tijd kreeg om haar over te halen om voor altijd bij hem te blijven.

Hij wees naar een stoel en wachtte tot ze zat. ‘Ik moet je mijn excuses nog aanbieden.’

‘Waarvoor?’ vroeg ze met een behoedzame uitdrukking op haar gezicht.

‘Tijdens het laatste halfjaar van ons huwelijk heb ik ons huis als hotel gebruikt. Ik kwam alleen thuis om te douchen of om te slapen. En jou heb ik behandeld als een hotelbediende. Wat je voor ons deed en wat je deed om een gezellig thuis te maken, vond ik allemaal heel vanzelfsprekend, en ik liet zelfs geld op de tafel voor je achter als een soort fooi.’

Ze fronste. ‘Flynn –’

Hij stak zijn hand op. ‘Laat me uitpraten. Het enige wat ik als verdediging aan kan voeren, is dat ik bang was om mijn moeder, mijn broer en het voltallige personeel van MC teleur te stellen. Uiteindelijk heb ik jou teleurgesteld, degene die oneindig veel belangrijker voor me was dan die anderen. Ik neem de volledige verantwoording voor het mislukken van ons huwelijk op me.’

Ze haalde diep adem, waarna ze haar hoofd boog.

Waarom trok ze haar schouders op? Waarom was ze in elkaar gekrompen?

Langzaam blies ze haar adem uit. Even later keek ze hem met een trieste blik vanonder haar dikke wimpers weer aan. ‘Je excuses zijn aanvaard. Maar daarmee verandert er niets aan onze huidige situatie. We gaan samen een kind krijgen, en daarna gaan we ieder onze eigen weg. Ik ben niet op zoek naar voor eeuwig en altijd, Flynn.’

Dit was niet wat hij wilde horen, maar hij zou haar nog wel van gedachten laten veranderen.

‘We bekijken het gewoon van dag tot dag.’ Aandachtig nam hij haar gezicht, de blik in haar ogen en de manier waarop ze gespannen op het puntje van haar stoel zat in zich op. Renee hield iets voor hem achter. Maar wat?

Hij zou niet rusten voordat hij daarachter was.

 

In tegenstelling tot wat Renee had gehoopt en verwacht, was vrijen met Flynn helemaal niet klinisch of zonder emoties geweest. Het romantische dinertje dat hij zo attent had voorbereid, maakte de situatie alleen maar erger.

Samen met hem van de maaltijd genieten riep veel te veel herinneringen op. Fijne herinneringen aan avonden als deze en nare herinneringen aan de avonden dat ze in sexy lingerie op hem zat te wachten of in haar eentje op het balkon zat te drinken.

Met een gevoel van onrust legde ze haar vork neer en richtte haar aandacht op Flynn. Op zijn dikke donkere haar, zijn diepblauwe ogen, zijn vastberaden kaak en verrukkelijke mond. Bij hem was geen enkel teken van zwakte te bespeuren. Zou hij van haar gruwen als hij haar geheim ontdekte? Zou hij proberen hun kind tegen haar op te zetten?

De hevige drang om te vluchten bezorgde haar hartkloppingen en een droge mond. In dit huis, met alle herinneringen aan het verleden, zou ze geen afstand van Flynn kunnen houden.

‘Vanavond ga ik terug naar LA. Ik moet zien hoe Tamara het doet en hoe het met haar gaat, en ik moet een nieuwe bestelauto kopen voor het filiaal in San Francisco.’

‘Ik dacht dat je zei dat je ovuleerde,’ merkte hij fronsend op.

Onder de tafel plukte ze nerveus met haar nagels aan de naad van haar lange broek. ‘Vierentwintig uur maken toch niet uit. Morgen kom ik terug, zodra ik heb gedaan wat ik in LA moet doen.’

Hij keek haar strak aan. ‘Als je nu vertrekt, kom je pas na middernacht aan.’

‘Op dat tijdstip is er veel minder verkeer.’

Hij perste zijn lippen op elkaar en boog zijn hoofd. ‘Laat me je helpen bij de aanschaf van de bestelauto. Ik weet een plaatselijke dealer die ik vertrouw en die je niet het vel over de oren zal halen.’

‘Flynn, ik heb geen man nodig om over de prijs van een auto te onderhandelen. Dat heb ik eerder gedaan.’

‘Als je een paar dagen kunt wachten, kan ik tijd vrijmaken om met je mee te gaan.’

Ze mocht niet weer van hem afhankelijk worden, want hij was maar een tijdelijke factor in haar leven. ‘De aannemer gaat hier binnenkort beginnen, en dan kan ik niet meer weg. Dit doet hij tussen twee opdrachten door. Ik moet nu gaan. Vanavond.’

Berustend ontspande hij zijn lippen. ‘Bel me wanneer je aan bent gekomen en voordat je weer vertrekt, zodat ik weet dat je onderweg bent.’

Zijn bezorgdheid herinnerde haar aan de tijd dat ze niet langer dan een paar uur zonder elkaar konden en dat ze alles op alles zetten om het elkaar naar de zin te maken. Die tijd was echter lang vervlogen en kwam niet meer terug. Daar zou ze voor zorgen.

 

‘Hoe was de eerste week in de hel?’ vroeg Tamara woensdagmorgen vroeg, terwijl ze tegenover Renee aan het werkblad in de keuken stond.

Renee liet het suikerbloempje vallen dat ze voorzichtig op een petitfourtje wilde leggen. ‘Het waren maar vijf dagen en het is niet de hel.’

‘Samenwonen met mijn ex zou dat wel zijn.’

‘Jouw ex is een halvegare. Flynn is aardig. Weet je zeker dat je die bruiloft dit weekeind in je eentje aankan? Ik kan vrijdagavond terugkomen.’

Tamara’s donkere ogen werden groot en haar mond zakte open van ongeloof. ‘Ben je gek? En verander niet van onderwerp. Je weet dat je helemaal geen kind hoeft te maken. Als je er zo graag een wilt, mag je er een van mij hebben. Ze zijn al zindelijk en ze zijn dol op je.’

Renee schoot in de lach. ‘Wat ben je toch een lolbroek. Je bent stapel op je meiden, dus houd op met die onzin. Ik heb je tranen moeten drogen toen je jongste naar school ging, weet je nog?’

Tamara zuchtte. ‘Wat moet ik zeggen? Ik was er zo aan gewend dat ze met me mee ging naar het werk. Ik was het slaafje kwijt dat met het grootste plezier voor mama heen en weer rende.’

Renee grinnikte en drukte met behulp van een pincet meer suikerbloempjes op het glazuur. ‘Ik wil echt een gezin, Tamara.’

‘Je beseft toch wel dat een kind hebben niet per definitie betekent dat je iemand hebt die ook van jou houdt, hè?’

Renee onderdrukte de huivering die deze rake opmerking opwekte. ‘Ik ben geen schoolmeisje. Ja, dat weet ik.’

‘En alleenstaande ouder zijn is zwaar.’

‘Dat weet ik ook, maar met jou als lichtend voorbeeld, weet ik dat ik het kan. Bovendien heb ik op jouw kinderen mogen oefenen, dus ik ben er klaar voor.’ Haar ogen gleden over het werkblad. ‘Wat moet er hierna nog gemaakt worden?’

‘Je verandert weer van onderwerp. Maar als je het per se wilt weten: minisandwiches. Die maak ik morgen pas. Hoe is het trouwens met de schoonheks? Doet die nog steeds mee?’

Renee rolde met haar ogen. Soms speet het haar dat ze haar assistente zoveel had verteld. ‘Je bent wel een doordrammer, hè?’

Gespeeld onschuldig knipperde Tamara met haar ogen. ‘Dat is een van mijn charmes. Vertel op.’

‘Carol is al langsgekomen om haar gif te spuien, maar Flynn hoorde toevallig wat ze zei en heeft haar buiten de deur gezet.’

‘Wauw. Dat is niet niks. Jammer dat hij daar zeven jaar geleden niet het lef voor had.’

Renee kromp in elkaar. ‘Ik heb hem nooit verteld dat zijn moeder me als oud vuil behandelde.’

Tamara keek haar perplex aan. ‘Dat had je wel moeten doen. Weet je zeker dat je een relatie voor alleen de seks aan kunt? Je neemt het wel heel erg snel voor hem op.’

‘Wederom, met jou als voorbeeld weet ik dat ik het aan kan.’

‘Pf. Ik heb alleen relaties voor de seks, omdat er geen vent is die ik de opvoeding van mijn meiden toevertrouw. Bovendien is er niet één man die niet de benen neemt als hij erachter komt dat ik kinderen heb. Maar het geeft ook wel een gevoel van vrijheid dat je een man kunt hebben voor de lusten zonder de lasten die ze meestal met zich meebrengen.’

‘Dat is nu precies mijn bedoeling.’

‘Desondanks moet je er heel goed over nadenken voordat je besluit om een kind in je eentje op te voeden. Het is een baan voor vierentwintig uur per dag, zeven dagen per week, driehonderdvijfenzestig dagen per jaar.’

‘Dat weet ik.’ Renee durfde haar assistente niet te vertellen dat de beslissing waarschijnlijk al was genomen, omdat ze de stortvloed aan vragen die dan ongetwijfeld zou volgen niet wilde beantwoorden. ‘Jou lukt het om er twee in je eentje op te voeden.’

‘Met jouw hulp.’

Renee haalde haar schouders op. ‘En jij helpt mij.’

‘En het filiaal in San Francisco? Wat gebeurt daarmee als je hebt wat je wilt? Je blijft toch niet permanent in zijn souterrain, hè?’

‘Zodra de zaken goed gaan, zoek ik een andere locatie en neem ik een bedrijfsleider in dienst. Als alles volgens plan verloopt en ik snel zwanger word, dan schat ik dat mijn kind en ik binnen twee jaar voorgoed terug zijn in LA.’

‘Op mij kun je rekenen,’ zei Tamara, een bal deeg in haar hand wegend. ‘En vergeet niet tegen die echtgenoot van je te zeggen dat als hij je weer pijn doet, dat ik hem dan met mijn deegroller op zijn kop geef.’

‘Die deegroller kun je sparen. Flynn krijgt niet de kans om mijn hart nog eens te breken.’

 

Woensdagochtend keek Flynn om de haverklap op de klok, en hij telde de minuten af totdat hij de vergadering kon verlaten. Ooit had zijn werk zijn gedachten beheerst, maar sinds Renee terug was in zijn leven, kon hij alleen nog maar aan háár denken.

Hoe laat zou ze thuiskomen? Zou ze wel thuiskomen?

Na de seks leek ze haar bedenkingen te hebben over hun overeenkomst. Allemachtig, gisteravond had ze de stad verlaten om een herhaling te voorkomen. Zelf had hij dolgraag in zijn bed nog een keer veel langzamer met haar willen vrijen. Om de tijd te nemen voor ieder plekje van haar satijnzachte lichaam.

Ze had echter geen belangstelling gehad voor een tweede ronde. Als ze echt zwanger wilde worden, zou ze dan niet zijn gebleven om afgelopen nacht en deze ochtend nog een poging te wagen? Ook zat het hem dwars dat ze hem een sms had gestuurd om te laten weten dat ze veilig was aangekomen. Als een romantische pasgetrouwde naïeveling had hij haar stem willen horen.

Weer keek hij op zijn horloge. Hij had een verrassing voor Renee wanneer – als – ze terugkwam. Ze trainde graag binnenshuis, dus had hij een loopband en een video-installatie besteld, zodat ze haar kilometers kon lopen en tegelijkertijd naar kookprogramma’s kon kijken. De apparaten zouden aan het einde van de middag worden afgeleverd.

Brock vervolgde zijn betoog over het feit dat potentiële klanten hun hand op de reclameknip hielden vanwege de economische crisis, iets wat Flynn als vicepresident allang wist. Daarna begon zijn broer over de nieuwste trucs waarmee Athos Koteas hun klanten wegkaapte. Dat de Griekse immigrant een niets en niemand ontziende schoft was, was ook geen wereldschokkend nieuws.

‘Dat is geleuter, en dat weet je,’ blafte Asher Williams, de financieel directeur van Maddox Communications, op iets wat Brock zei.

Flynn schrok op uit zijn dagdromerij. Had hij iets gemist? Met zijn ogen speurde hij de gespannen gezichten rondom de tafel af om erachter te komen waarom de meestal onverstoorbare Ash zo uit zijn slof was geschoten.

‘Ash, dit móét lukken,’ zei Brock.

‘Je vraagt het onmogelijke.’ Ash schoot overeind, liep de vergaderzaal uit en sloeg de deur achter zich dicht.

Flynn stond op. ‘Ik praat wel met hem.’

Hij liep naar het kantoor van Ash en klopte op de deur die openstond. ‘Gaat het wel met je?’ vroeg hij.

‘Brock probeert bloed uit een steen te knijpen,’ zei Ash. ‘Dat is onmogelijk.’

‘Ik begrijp je. Maar we moeten wel blijven concurreren.’

Zwijgend staarde Ash uit het raam.

Flynn deed de deur van het kantoor dicht. ‘Heeft dit eigenlijk wel iets met het werk te maken?’ Stilte. ‘Is er iets wat je me wilt vertellen, Ash?’

‘Melody is weg.’

Nog een man die problemen had met zijn vrouw. ‘Tijdelijk of voorgoed?’

‘Weet ik niet.’

‘Heb je enig idee waar ze naartoe is?’

‘Nee, dus.’

‘Dat ken ik, man. Ik leef met je mee. Ga je naar haar op zoek?’

Met een ruk keerde Ash zich naar hem toe. ‘Allemachtig, nee. Het zou toch nooit iets blijvends zijn geworden tussen ons. Ik betaalde haar rechtenstudie, maar blijkbaar heeft ze een andere sukkel gevonden.’

‘Waardeloos, man. Een vrouw kwijtraken van wie je houdt –’

‘Ik heb nooit gezegd dat ik van haar houd. Ik houd niet van haar. Ik ben gewoon kwaad.’

‘Juist, ja.’ Ontkenning was niets bijzonders. Nadat Renee hem had verlaten, had Flynn jarenlang op ontkenning en woede geleefd. ‘Als ik iets voor je kan doen, al is het maar je chauffeur zijn terwijl jij je ongans drinkt, dan ben ik er voor je.’

Met een bleek en vertrokken gezicht keek Ash hem aan.

De man beweerde dan wel dat het hem niets deed, maar zijn ogen zeiden iets heel anders, zag Flynn. Waarschijnlijk had hij er zelf ook zo uitgezien toen Renee hem de eerste keer had verlaten. Dat was echter toen. Hij ging de fouten die hij had gemaakt herstellen en zijn huwelijk repareren. En hoewel hij dolgraag een levenslange relatie met Renee wilde en een aantal kinderen met haar wilde, kon hij zich niet veroorloven om – zoals vroeger – zijn hele hart en ziel in de liefde te leggen.

Hij ging zijn liefde bewaren voor zijn kind, of kinderen als hij haar kon overhalen om er meer te krijgen. Kinderen zouden hem in ieder geval pas verlaten wanneer ze naar de universiteit gingen.