Hoofdstuk 4
Had Flynn iets met een andere vrouw?
Renee voelde haar keel dichtknijpen. Zou ze ertegen kunnen om te weten dat hij aan iemand anders dacht terwijl hij haar in zijn armen hield, met haar vrijde en haar zwanger maakte?
De vrouw maakte zich van Flynn los, stapte achteruit en bukte zich om een stapeltje mappen van de bezoekersstoel te pakken. ‘Nogmaals bedankt, Flynn. Ik houd je op de hoogte van het project.’
‘Doe dat. Je moet het voorstel wel eerst nog aan Brock voorleggen voordat je het gaat pitchen.’ Flynn keek op en zag Renee. De uitdrukking op haar gezicht moest boekdelen hebben gesproken, want hij keek haar onderzoekend aan.
Met een gespannen glimlach liep hij om zijn bureau heen, nam haar in zijn armen en kuste haar zonder haar eerst te waarschuwen. Automatisch verstijfde ze, terwijl ze zijn lichaam tegen zich voelde drukken en zijn warme stevige lippen over de hare gleden. Zich bewust van hun toeschouwster deed ze haar best om zich te ontspannen en net te doen alsof dit de gewoonste zaak van de wereld was.
Er weer aan gewend raken om door hem te worden aangeraakt, zou nog heel wat voeten in aarde hebben. Het was niet zo dat ze niet van zijn kussen en strelingen genoot. Ze genoot er juist te veel van.
Langzaam deed Flynn een pas achteruit, waarna hij haar naar de andere vrouw toe draaide. ‘Celia, ik wil je graag voorstellen aan mijn vrouw, Renee. Renee, dit is Celia, een van onze reclameontwerpers.’
De mooie vrouw maakte een grimas. ‘Excuses voor de omhelzing, maar hij heeft me zojuist het mannenbolwerk binnen laten treden. Ik raakte een beetje overenthousiast.’
Celia leek oprecht, en wat Renee na de omhelzing had gezien, zag er heel onschuldig uit. Haar verkrampte spieren ontspanden zich weer. ‘Aangenaam kennis te maken, Celia.’
‘Ook zo, Renee. Kom, dankzij je echtgenoot heb ik een hele berg werk, en geloof me, dat is geen klacht. Neem me niet kwalijk.’ Celia vertrok en liep met luid klikkende hakken door de gang.
Renee keek naar alles behalve naar Flynn terwijl ze probeerde de sterke emoties te verwerken die haar hadden overvallen toen ze hem in de armen van een andere vrouw zag. Hoe graag ze het ook zou willen ontkennen, ze was jaloers geweest. Dat was niet goed.
Het kantoor zag er nog precies zo uit als zeven jaar geleden, tot en met de foto van hen tweeën op de plank en de half opgegeten lunch op zijn bureau.
Flynn bekeek haar van top tot teen. Prompt sloeg haar hart een slag over. ‘Je bent precies op tijd, en je ziet er fantastisch uit.’
‘Dank je.’ Ze streek met haar hand over haar rode truitje met capuchon en zwarte vrijetijdsbroek. ‘Je hebt een aantal nieuwe medewerkers. In de lift heb ik met Gavin kennisgemaakt, in de lobby met Shelby en onderweg naar binnen met Lauren. Ik ben vergeten met wie ze zei dat ze was getrouwd, maar dat was ook iemand die ik niet ken. Ze stelde voor om binnenkort samen een keer te lunchen.’
‘Lauren is getrouwd met Jason Reagert, ook een reclameontwerper. Straks zal ik je aan hem voorstellen. Het is goed om bevriend te raken met Lauren. Waarschijnlijk kan ze ons een verloskundige aanraden, want ze is zwanger.’
Rillingen van paniek gleden langs Renees rug. Ze wilde een kind. Ze wilde zelfs een kind van Flynn. Zichzelf binden aan een man die haar zwak maakte, joeg haar echter veel angst aan. Vooral sinds haar emotionele reactie van daarnet. ‘Dat zal ik onthouden.’
‘De volgende keer dat het hele kantoor na het werk samen ergens gaat borrelen, moet je meegaan, dan kun je meteen met iedereen kennismaken.’
‘Wat heb je ze over mij… over ons verteld?’
‘Dat we onze onenigheid hebben bijgelegd en dat onze proefscheiding ten einde is.’
Haar ogen schoten even naar de foto. ‘Heeft die daar al die tijd gestaan?’
Hij fronste. ‘Nee. Ik heb hem uit de opslag gehaald toen je ermee instemde om weer bij me in te trekken.’
Om de een of andere reden kalmeerde dat antwoord haar overspannen zenuwen. Hij had niet naar haar zitten smachten, maar hij had hun foto ook niet weggegooid. Zelf had ze ook nog een doos met herinneringen aan haar huwelijk, waarvan ze geen afstand had kunnen doen. Hoe graag ze Flynn ook uit haar hoofd had willen zetten, het was haar niet gelukt.
Als het je in zeven jaar nog niet is gelukt, zal het je dan ooit wel lukken? Het zeurende stemmetje in haar achterhoofd deed haar angst dat dit vermetele plan wel eens verkeerd kon aflopen, geen goed.
Maandagavond wervelden allerlei gedachten aan verven en stoffen, kastindelingen en werkbladen door Renees hoofd, terwijl ze de sleutel in het slot van de voordeur stak. Net als vroeger. En het voelde goed. Griezelig goed zelfs.
Ze was vergeten wat een geolied team zij en Flynn vormden. Deze dag had ze zijn snelle geest weer aan het werk gezien terwijl ze de verbouwing van het souterrain bespraken. Al die bitterzoete herinneringen waren in sneltreinvaart weer bovengekomen.
‘Wil je in de keuken eten of in de studeerkamer bij een film?’ vroeg hij achter haar.
Weer een herinnering. In het allereerste begin van hun huwelijk hadden ze menig keer na een dag hard werken samen op de bank tijdens het eten naar een oude film op de televisie zitten kijken. Soms hadden ze zelfs de hele film gekeken voordat ze zich op elkaar hadden gestort. Meestal hadden ze echter de tweede helft gemist, omdat ze het veel te druk hadden met vrijen.
Haar huid begon te gloeien en haar handen trilden toen ze de sleutels in haar handtas stopte. ‘In de keuken.’
Hij keek haar strak in de ogen en zijn pupillen werden groot, waardoor ze wist dat hij het zich ook herinnerde. Plotseling kon ze niet genoeg lucht krijgen en moest ze diep inademen. ‘Niet doen, Flynn.’
Hij stapte dichter naar haar toe en legde zijn hand tegen haar wang. ‘Wat niet? Mag ik niet tegen je zeggen dat ik naar je verlang? Dat ik aldoor moet denken dat ik mezelf wil verliezen in de zachtheid van je huid en in je gloeiende warmte?’
Een huivering van begeerte voer door haar heen.
‘Mag ik niet zeggen dat ik de afgelopen nachten nauwelijks heb geslapen omdat ik heb liggen luisteren of ik je door ons huis hoorde lopen?’
Zij had precies hetzelfde gedaan. ‘Jouw huis,’ verbeterde ze hem automatisch.
‘Ons huis. Iedere kamer draagt jouw stempel, Renee.’
Ze gebood zichzelf om achteruit te stappen, maar haar benen weigerden te gehoorzamen. ‘Ik ben er nog niet aan toe, Flynn, en ik ben er nog steeds niet van overtuigd dat dit een goed idee is.’
‘Het is een heel goed idee. Een kind. Ons kind. Doen waar we het beste in zijn. Een thuis maken. Liefde bedrijven.’
Het hees uitgesproken laatste zinnetje wakkerde haar begeerte nog meer aan. Haar verdediging was echter te zwak om nu al toe te geven. Voordat ze eraan begon, moest ze eerst de zekerheid hebben dat dit niets te maken had met de liefde bedrijven, maar alleen met seks en voortplanting. Nadat ze alle kracht die ze in zich had bij elkaar had geraapt, ontdook ze zijn arm en liep haastig naar de keuken. Hij volgde haar.
Onderweg naar huis waren ze gestopt bij hun favoriete Chinese restaurant om een maaltijd af te halen. Ze pakte de zak van hem aan en maakte die open. Verrukkelijke geuren vulden de lucht. Haar eetlust was echter ver te zoeken.
‘Om dit tot een goed einde te brengen, moet jij het ook willen, Renee.’
‘Ik wil het ook. Ik bedoel later. Maar nu nog niet.’ Ze moest op een veiliger onderwerp overgaan. ‘Ik wil jouw ontwerp aanhouden, maar ik denk dat het kookeiland verplaatsbaar moet zijn.’
‘Verwíjderbaar, bedoel je zeker,’ merkte hij op scherpe toon op.
Ze beet op haar lip. ‘Je wilde hier altijd een speelkamer of een thuisbioscoop van maken. Misschien wil je dat ooit weer. Als je alles verplaatsbaar maakt in plaats van ingebouwd, maakt dat de overgang gemakkelijker.’
‘Je blijft met een voet buiten de deur staan.’
‘Wat bedoel je?’ vroeg ze.
‘Niets nagelvast. Geen vaste aansluitingen behalve het vereiste loodgieterswerk. Je weigerde het contract met de aannemer te tekenen vandaag. Misschien geloofde hij die smoes over het nog eens doornemen van de financiën, maar ik niet. Je bent binnen of je bent buiten. Wat wordt het?’
Langzaam haalde ze borden uit de kast, en ze zette ze op de tafel. ‘Binnen. Denk ik.’
‘Wanneer ons kind eenmaal is verwekt, kun je niet meer van gedachten veranderen. Ik ga een rol spelen in het leven van mijn kind, en in een deel van jouw leven, voor de komende achttien jaar of zeer waarschijnlijk langer.’
‘Ik weet voor hoelang we aan elkaar vast zullen zitten, Flynn. Kom, we gaan eten voordat alles koud is.’ Lafaard, zei haar geweten smalend.
‘Dan is het maar koud.’ Hij kwam achter haar staan en sloeg zijn armen om haar middel.
Verschrikt veerde ze op.
‘Het zou niet de eerste keer zijn.’ Hij liet zijn handen naar haar onderbuik glijden en drukte haar stevig tegen zich aan. Even later streek hij met zijn lippen over haar hals, precies over dat plekje waar ze altijd helemaal gek van werd. ‘Laten we ons kind vanavond maken, Renee.’
Een hevig verlangen naar haar echtgenoot kolkte door haar aderen en haar weerstand brokkelde af. Hortend ademde ze in, waarna ze sidderend uitademde. Wanhopig zocht ze naar een reden voor uitstel. ‘Ik weet niet of het wel de juiste tijd van de maand is.’
Strelend gleed hij met zijn handen omhoog. Vlak onder haar borsten stopte hij, waarna hij ze weer omlaag liet glijden naar haar heupen. ‘Niet aan denken. Denk alleen aan hoe goed we samen zijn.’
Opnieuw liet hij zijn handen naar boven glijden, en haar tepels werden hard van verwachting. Weer stopte hij vlak onder haar borsten. Met zijn vingers volgde hij de band van haar beha, waarna hij zijn handen weer omlaag liet glijden.
Omhoog. Omlaag. Omhoog. Omlaag. Telkens als zijn handen omhooggingen, hield ze haar adem in. Als hij ze omlaag liet glijden, ademde ze uit… Teleurgesteld, moest ze tot haar schande bekennen. Ondanks alles wat in het verleden was voorgevallen, verlangde ze naar zijn aanraking. Ze húnkerde ernaar.
Ze was er echter nog niet aan toe. Ze was nog niet sterk genoeg. Waarom eigenlijk niet? Met zijn handen op haar lichaam kon ze zich niet concentreren op de redenen waarom dit nog niet mocht gebeuren. Flynn had altijd precies geweten hoe hij haar kon opwinden. Lichamelijk waren ze altijd volledig in harmonie geweest.
Omhoog. Deze keer stopte hij niet onder haar borsten. Met zijn duimen streek hij over haar harde tepels. Haar buik trok samen. Waarom deed ze eigenlijk moeite om zich te verzetten? Uiteindelijk zou ze toch toegeven.
Omlaag. Ze pakte zijn handen beet en legde ze op de plaats waar ze ze wilde voelen. Flynn beloonde haar daarvoor door tegelijkertijd haar tepels te masseren en zachtjes met zijn tanden over haar oorschelp te schrapen. Een heftige rilling trok door haar heen.
Ze duwde haar heupen naar achteren en voelde zijn harde gloeiende mannelijkheid tegen zich aan. Haar wilskracht brokkelde steeds verder af. Ze draaide zich om in zijn armen en wreef daarbij met opzet met haar heup langs zijn harde mannelijkheid.
Met een scherp geluid ademde hij in, en zijn neusvleugels trilden. Even later begroef hij zijn vingers in haar haar, klemde haar hoofd tussen zijn handen en drukte zijn mond vurig op de hare. Hun tongen vonden elkaar in een kus die net zo hartstochtelijk en adembenemend was als vroeger. De daaropvolgende kussen en strelingen werden steeds vuriger en wanhopiger. Hij liet zijn handen naar haar achterste glijden om haar stevig tegen zich aan te drukken.
Ze duwde haar vingers in zijn middel en klemde zich aan hem vast totdat haar hoofd tolde. Het verleden loste op in een mist van begeerte. Als ze echter geen onderscheid kon maken tussen werkelijkheid en oude fantasieën, hoe kon ze deze relatie dan overleven? Flynn was haar grootste vreugde geweest, maar ook haar grootste zwakte. Ze maakte haar mond los van de zijne en legde haar vingertoppen tegen haar tintelende lippen.
Flynns ogen waren donker van begeerte en op zijn jukbeenderen lag een warme gloed. Zijn handen op haar bovenarmen gloeiden. ‘Vrij met me, Renee. Nu. Vanavond.’
Haar hart hamerde tegen haar ribben en haar mond voelde droog aan. Als ze nu met hem naar bed ging, kon ze niet meer terug. Dan was er geen tijd meer om sterker te worden. ‘Ik kan het niet. Het spijt me.’
Vervolgens deed ze precies hetzelfde wat ze zeven jaar geleden had gedaan toen ze wakker was geworden op de bank met twee lege wijnflessen op de vloer zonder dat ze zich kon herinneren dat ze de tweede open had gemaakt. Ze ging er als een haas vandoor.
Flynn kon bijna niet ophouden met grijnzen. Die ochtend was hij ten gevolge van de hitsige kussen van de vorige avond hevig opgewonden en met een beroerd gevoel wakker geworden, maar hij klaagde niet. De prelude tot zijn slapeloze nacht beschouwde hij als een vooruitgang.
Renee was bijna van hem. Het was slechts een kwestie van tijd voordat de chemie tussen hen explosief werd.
Met een dienblad balancerend op een hand klopte hij met zijn andere hand op haar deur. Ze reageerde niet, maar dat verbaasde hem niet. Renee sliep altijd vast. Hij draaide aan de deurknop en duwde de deur open.
Ze lag op haar zij, met het beddengoed op een hoop aan haar voeten. Een lang gebogen bloot been lag over een kussen dat ze tegen haar borst klemde. Door haar houding spande haar nachthemd om haar achterste, zodat het niet moeilijk was om te zien dat ze geen slipje aanhad. Vroeger was hij dat kussen geweest, en had haar been over zijn heupen en dij gelegen. En ze was naakt geweest. Bij de herinnering begonnen zijn lendenen te kloppen.
‘Renee. Wakker worden.’
Ze schrok wakker en rolde om, de krullen uit haar gezicht vegend. ‘Wat? Wat is er aan de hand?’
‘Niets. Ik kom ontbijt brengen.’
Slaperig wreef ze in haar ogen.
‘Ga eens rechtop zitten.’
Schaapachtig naar het dienblad kijkend, schoof ze omhoog tegen de kussens. ‘Heb je voor me gekookt? Je hebt me nog nooit ontbijt op bed gebracht.’
De argwaan in haar hese ochtendstem ontging hem niet. ‘Onze relatie was altijd een beetje eenzijdig. Jij kookte altijd voor mij. Maar de tijden zijn veranderd. Als we allebei werken, moeten we de huishoudelijke taken verdelen. Vooral als de baby er is.’
Ze beet op haar onderlip, wat bij hem het hevige verlangen opriep om haar weer te kussen. Overhaast te werk gaan kon hem echter de overwinning kosten, dus zette hij het dienblad op haar schoot en nam genoegen met de aanblik van haar tepels die door haar nachthemd heen te zien waren. Als door een magneet werden zijn ogen naar de roze knopjes getrokken en als een lopend vuur trok de begeerte door hem heen. Knipperend met zijn ogen probeerde hij zijn aandacht bij zijn doel te houden: ervoor zorgen dat ze haar behoedzaamheid liet varen. Uitnodigend stak hij haar de beker met koffie toe.
‘Ik heb de bouwtekeningen aangepast naar aanleiding van de opmerkingen die je gisteren hebt gemaakt.’
Ze pakte een sneetje geroosterd brood en smeerde er frambozenjam op. ‘Wat bedoel je?’
‘Je wilde iets van tijdelijke aard. Ik heb een compromis gevonden’
Ze kauwde op een stukje van de geroosterde boterham en nam vervolgens een slokje van haar koffie. ‘Verklaar je nader.’
Hij trok de tekening onder het bord met roerei, gebakken spek en fruit vandaan. ‘In plaats van op inbouwkasten staat het werkeiland op pootjes. Het ziet eruit als een meubel en het kan tegen de wand gezet worden of buiten op de patio als dat nodig is. Dat betekent echter wel dat er geen gootsteen in het eiland komt. Die heb ik naar de hoek verplaatst.’
Renee pakte de tekening uit zijn hand. Haar haar viel voor haar gezicht toen ze haar hoofd boog om de tekening te bestuderen. Hij pakte een lok en wond de krul om zijn vinger. Met een ruk hief ze haar hoofd op. Hij stopte de lok achter haar oor, waarna hij op zijn gemak zijn vinger langs haar kaak en het kloppende plekje in haar hals liet glijden. Onder zijn vingertop voelde hij haar harstslag versnellen.
‘Je hebt er altijd al goed uitgezien ’s ochtends.’
Ze trok zich terug en bracht een hand naar haar haar. ‘Mijn haar ziet er vast en zeker niet uit.’
Hij haalde zijn schouders op. ‘Het zit een beetje door de war. Maar dat is juist interessanter dan een vrouw bij wie iedere haar op zijn plaats zit.’
Door haar oogharen keek ze hem aan. ‘Heb je eigenlijk wel geslapen vannacht, Flynn?’
Betrapt. ‘Je weet dat ik niet kan slapen als ik ideeën heb die ik op papier moet zetten.’
Er verscheen een meelevende trek rond haar mond, voordat ze weer naar de tekening keek. ‘Het is prachtig, Flynn, maar de aannemer heeft ons al een offerte gedaan.’
‘In dit vroege stadium kunnen de cijfers nog gemakkelijk bijgesteld worden.’
‘Het is een goed idee. Bedankt dat je de veranderingen hebt aangebracht. Ik zal, eh… erover nadenken.’
Hij knikte. ‘Eet je ontbijt eerst maar op. Ik heb vanmorgen een bespreking met Brock. Over twintig minuten ga ik de deur uit.’
‘Is alles wel in orde?’
Eigenlijk zou het hem niet moeten verbazen dat Renee de spanning in hem had opgemerkt. Ze was altijd gevoelig geweest. En hij was zo dom geweest om haar te verwaarlozen.
‘Hij maakt zich veel te druk over een klant. Ik moet hem geruststellen.’
‘Daar ben je goed in.’
Als hij er beter in was geweest, had hij haar ervan kunnen weerhouden om bij hem weg te gaan. ‘Ik ben in heel veel dingen goed,’ zei hij, kijkend naar haar borsten.
Haar adem stokte en haar tepels werden hard. ‘Neem me niet kwalijk, maar ik ga douchen en ga daarna met de aannemer in de slag. Bekommer jij je maar om je broer.’
Hij gaf een klopje op haar dij, genietend van de zachte warmte van haar huid. Hij bedwong zich om zijn vingers niet omhoog naar het warme plekje tussen haar benen te laten glijden. Onder zijn vingers voelde hij haar dijspieren verstrakken, waardoor hij werd herinnerd aan zijn doel: haar zwanger maken.
Dit was de enige gelegenheid waarbij hij het niet erg vond als de eerste pogingen mislukten. Allemachtig, hij zou het zelfs niet erg vinden als het een jaar duurde… of twee. Zolang Renee in zijn bed lag, was hij gelukkig.
‘Dus Renee is terug,’ zei Brock, zodra Flynn de deur van Brocks kantoor achter zich had dichtgedaan. ‘Waarom?’
‘Hoezo, waarom? Dat heb ik je toch verteld?’
‘Kom op, Flynn. Wees eerlijk tegen me.’
‘Je gelooft niet dat ze mij en wat we samen hadden miste en het opnieuw wil proberen?’
‘Nee. Acht dagen geleden stormde je hier plotsklaps binnen en begon allerlei vragen over je scheiding te stellen. Vier dagen later trok Renee weer bij je in. De vraag is: waardoor is dat domino-effect op gang gebracht?’
Flynn was niet van plan om zijn broer, of wie dan ook, de hele waarheid te vertellen. De waarheid vertellen betekende erkennen dat hij had gefaald. ‘We geven nog steeds heel veel om elkaar en we gaan het opnieuw proberen.’
Het ongeloof op Brocks gezicht veranderde in walging. ‘Je blijft bij dat slappe verhaal?’
‘Ja.’
‘De rest van het personeel mag dat dan misschien wel geloven, maar ik niet, dat je dat maar weet.’ Brock zakte achterover in zijn stoel. ‘Jij kunt niet aanvaarden dat je net als ieder ander feilbaar bent.’
Flynns rug verstijfde. ‘Ik weet niet wat je daarmee bedoelt.’
‘Zwakte of mislukking tolereer je niet. Voor jezelf ben je daar nog eens extra streng in. Met dank aan pa. Hij heeft je er behoorlijk van langs gegeven.’
Flynn was in de ogen van zijn vader een mislukkeling geweest. Dat wist hij, en dat aanvaardde hij. Brock had daarentegen niets verkeerd kunnen doen. Zijn opkomende wrok negerend, richtte hij zijn aandacht op datgene waarvoor hij naar Brocks kantoor was gekomen. ‘Zo te horen hebben we het nu over jou. Jij kunt dat Reese Enterprises-gedoe niet loslaten. Je bent erdoor geobsedeerd.’
‘Daar vergis je je in. Je hebt altijd jezelf de schuld gegeven van het mislukken van je huwelijk,’ vervolgde Brock. ‘Je kon niet aanvaarden dat Renee misschien wel genoeg had van het huisje-boompje-beestje-gedoe.’
‘Als je dan zonodig het verleden moet oprakelen, vergeet dan één ding niet. Je bent al eens een verloofde kwijtgeraakt omdat je geobsedeerd was door je werk.’
Brock sloeg zijn armen over elkaar. ‘Tja, maar we hebben het nu over jou.’
‘Jij misschien, maar ik niet, en ik ben degene die deze bespreking heeft geregeld.’ Flynn ging in de stoel tegenover zijn broer zitten. ‘Afgaande op de hutkoffers onder je ogen, slaap je niet meer.’
‘Ben je ineens psychiater geworden of zo?’
‘Wat jij nodig hebt, is even helemaal niet aan werk denken en een stevig robbertje vrijen tussen de lakens. Zoek iemand om stoom bij af te blazen. Heb je niet ergens een vrouw achter de hand die je even kunt bellen voor een emotieloos vluggertje?’
Eigenlijk mocht hij zijn eigen raad wel eens ter harte nemen. Nu Renee terug was, wilde hij echter niemand anders, dat was het probleem. Ze had echter haar voorwaarden gesteld, wat voor hem betekende dat het hem de grootste moeite kostte om zich op zijn werk te concentreren.
Het enige positieve punt was dat hij door het gebrek aan activiteiten in bed meer aandacht had voor de minder vleselijke aspecten van zijn mooie vrouw, zoals haar nieuwe kracht en zelfvertrouwen. Om over de volle rondingen die ze in de loop der jaren had verworven maar te zwijgen. Een bijzonder sexy combinatie.
Brock wierp zijn pen op het bureau. ‘Seks lost niets op.’
‘Misschien niet, maar het brengt wel de ontspanning die nodig is om het bloed weer naar je hoofd te laten stromen.’
Er werd op de deur geklopt, en meteen werd de deur op een kier opengedaan. Elle Linton, Brocks persoonlijke assistente, stak haar hoofd naar binnen. Even schoten haar ogen tussen Flynn en Brock heen en weer, voordat ze op haar baas bleven rusten. ‘Je volgende afspraak is onderweg naar boven.’
Op het moment dat Flynn weer naar Brock keek, zag hij iets op het gezicht van zijn broer wat hij nog nooit eerder had gezien. Brock knipperde echter snel met zijn ogen en ging rechtop in zijn stoel zitten, voordat Flynn zijn gelaatsuitdrukking kon interpreteren.
‘Dank je, Elle. Geef me vijf minuten.’
‘Ja, sir.’ De deur ging weer dicht.
Door zijn eigen gebrek aan slaap verbeeldde hij zich dingen. Was er tussen zijn broer en Elle misschien iets gaande?
Flynn stond op. ‘Denk na over wat ik heb gezegd. Zorg voor een beetje ontspanning en vermaak voordat je instort. Ik heb geen zin in jouw baan.’
‘Maak je om mij geen zorgen. Pas jij maar op jezelf. Ik heb geen zin om de rommel op te ruimen nadat wervelwind Renee weer de stad uit is gewaaid.’
‘Dat gaat niet gebeuren.’ Daar zou hij wel voor zorgen. Hij was dan misschien niet onfeilbaar, maar hij maakte nooit twee keer dezelfde fout.