Hoofdstuk 5
Renees mobieltje trilde in haar zak, en ze veerde op. ‘Oeps. Neem me niet kwalijk,’ zei ze met een grimas tegen Lauren. ‘Mijn telefoon gaat.’
Lauren wuifde met haar hand. ‘Geen probleem. Ga je gang, kijk maar wie het is. Jij zit, net als ik, ook op een telefoontje van een aannemer te wachten en je kunt je niet veroorloven om iets belangrijks te missen.’
Renee keek op het schermpje. Flynn. Prompt sloeg haar hart een paar slagen over.
‘Het is mijn echtgenoot.’ Ze moest zichzelf dwingen om het woord uit te spreken.
‘Neem maar op. Geloof me, als Jason zou bellen, zou ik opnemen.’
‘Dank je.’ Renee drukte op de opneemtoets. ‘Ja?’
‘Ga met me lunchen,’ klonk Flynns diepe stem.
Renee voelde spijt. ‘Je belt te laat. Lauren en ik zijn net klaar met brunchen. Zodra we hebben afgerekend, gaan we winkelen.’
‘Dan doen we het een andere keer wel.’ Klonk hij teleurgesteld? ‘Vergeet niet te vragen welke dokter ze kan aanbevelen. Tot vanavond, liefje.’
Dat ‘liefje’ gleed als een vederlichte streling langs haar ruggengraat. Ze beëindigde het gesprek en stopte het mobieltje weer in haar zak. Hoewel ze Lauren erg aardig vond en geloofde dat ze wel vriendinnen konden worden, was ze echt niet van plan om naar de naam van een verloskundige te vragen, want een erg vasthoudend stemmetje in haar achterhoofd bleef haar waarschuwen.
Ze drukte haar servet even tegen haar lippen. ‘Hoelang zijn Jason en jij getrouwd?’
‘Drie weken,’ antwoordde Lauren, met een stralende glimlach.
Verrast trok Renee haar wenkbrauwen op. ‘Jullie zijn pas net getrouwd?’
‘Dat roept natuurlijk de volgende vraag op,’ zei Lauren, wijzend naar haar zwangere buik. ‘Jason en ik waren collega’s in New York en we hadden een kortstondige relatie voordat hij hiernaartoe verhuisde voor een baan bij Maddox. Het was niet de bedoeling dat het meer zou worden. De zwangerschap overkwam me, en ik heb overwogen om het hem niet te vertellen. Ik was bereid om mijn kindje zelf op te voeden. Toen Jason er echter toch achter kwam, wilde hij meer. De explosieve chemie tussen ons laaide weer op en we zijn getrouwd.’ Ze knipoogde. ‘Hij is behoorlijk onweerstaanbaar als hij dat wil.’
De liefde en de zwangerschap gaven Laurens gezicht die glans waarover Renee had gelezen maar die ze nog nooit zelf had gezien. Ze was een beetje jaloers. Met Flynn zou zij die glans nooit krijgen. Ze kon zich niet veroorloven om ooit weer zo intens van iemand te houden.
‘Hoe zit het met jou en Flynn? Je begrijpt toch wel dat jullie op het moment hét onderwerp van gesprek zijn in de koffiekamer van Maddox, hè?’
Renee trok een gezicht. ‘Dat vermoedde ik al. Flynn en ik hebben elkaar acht jaar geleden ontmoet. We werden verliefd en zijn naar Las Vegas gegaan om te trouwen.’
‘Ik voel dat hier een verhaal achter zit.’
Schouderophalend besloot Renee dat het geen kwaad kon om een beetje achtergrondinformatie te verstrekken. ‘Carol Maddox zal nooit mijn grootste fan worden. Ze beweerde dat ik haar zoon niet waard was en zei dat ze onze bruiloft zou boycotten. Flynn en ik hebben haar die kans ontnomen door in het geheim te trouwen.’
‘Hoe vond jouw familie het om er niet bij te zijn?’
Renee kromp in elkaar. ‘Ik vond het vreselijk dat mijn oma er niet bij kon zijn, maar ze had er begrip voor, en het enige wat ze wilde, was dat ik gelukkig was. Omdat ik van Flynn hield, stond ze achter mijn beslissing.’
‘Dus je hebt alleen je oma?’
‘En mijn moeder. Maar mijn moeder… Ach, die leeft in haar eigen wereld.’ Laurens wenkbrauwen gingen vragend omhoog. ‘Ze is chef-kok. Briljant creatief, vol temperament, egocentrisch, alle clichés die je ooit over topkoks hebt gehoord zijn op haar van toepassing. Dus meestal was ik alleen met mijn oma. Maar mijn oma was geweldig, dus denk niet dat ik zielig ben. Juist helemaal niet.’
‘Dat is fijn om te weten. Mag ik vragen wat er tussen jou en Flynn is gebeurd?’
Hard en snel sloeg de pijn opnieuw toe, en Renee wendde haar ogen af. ‘Na het overlijden van Flynns vader brak er een zware tijd aan voor Flynn en mij en we besloten een pauze in te lassen. Nu proberen we onze onenigheden bij te leggen.’
Ze geloofde dat ze Lauren wel kon vertrouwen en kwam in de verleiding om haar om raad te vragen. In plaats daarvan stopte ze echter het geld voor de lunch in de map met de rekening en veranderde tactvol van onderwerp. ‘Ben je er klaar voor om je creditcard te gaan verschroeien?’
‘Zeker weten. Ik vind het heel fijn dat je met me mee wilt om je mening te geven. De meeste vrouwen beginnen glazig te kijken als ik over kinderkamers begin te kletsen, tenzij ze zelf ook zwanger zijn.’ Plotseling zakte Laurens mond open, en haar ogen werden groot van opwinding. ‘Ben je…’
‘Zwanger? Nee. Flynn en ik hebben het er wel over. Vroeger wilden we graag een groot gezin, dus ik vind het niet erg om mee te gaan kijken.’
‘Je zei dat je ook op een telefoontje van een aannemer wachtte,’ merkte Renee op, terwijl ze naast elkaar naar een winkel liepen die Lauren door iemand was aangeraden.
Lauren knikte. ‘We gaan een kantoor bouwen achter Jasons huis in het Mission District. Het is een monumentenpand, en we moeten een ontwerp hebben dat er qua architectuur bij past om aan alle regels te voldoen. Ons eenvoudige uitbouwtje is een tamelijk ingewikkelde onderneming geworden.’
Renee knikte meelevend. ‘Ik weet wat je bedoelt. Flynn en ik willen het souterrain van zijn huis verbouwen tot een keuken voor mijn cateringbedrijf. Ik wil niets doen wat tegen de wet is of waardoor de waarde van het huis daalt.’
‘Het is een uitdaging om nieuw en oud met elkaar te verenigen, maar om dicht bij huis te kunnen werken, is het al die moeite wel waard. Vooral wanneer de baby er is.’
Flynn had precies hetzelfde gezegd.
Ze kwamen bij een babyboetiek voor de welgestelde aanstaande moeder. Renee liep achter Lauren aan naar binnen.
Renee keek rond. De zaak stond vol met opstellingen van prachtige kinderkamers. Voordat ze Flynn had verlaten, had ze vaak in haar eentje gedwaald over de babyafdelingen van plaatselijke warenhuizen, terwijl ze vreselijk verlangde naar een gezin en naar iemand om van te houden.
Bij de vierde opstelling gebeurde er ineens iets vreemds. Een warm gevoel doorstroomde haar. Zachtjes liet ze haar vingertoppen over de rand van een eikenhouten ledikantje met mollige beertjes op het hoofd- en voeteneinde glijden. Tevergeefs probeerde ze niet verliefd te worden op het meubel. Als het tot een baby zou komen, wilde ze niets anders dan deze kinderkamer.
‘Beeldig, vindt u niet?’ zei een verkoopster.
‘Ja.’ Speurend naar Lauren keek Renee om zich heen, maar haar nieuwe vriendin stond verderop in de winkel.
‘Iedere spijl is met de hand gedraaid, en natuurlijk zijn de beertjes handgeschilderd. Het is een uniek stuk van een van onze meest getalenteerde en gewilde meubelmakers. Wanneer komt de baby?’ vroeg de vrouw.
‘O, ik ben niet zwanger. Nog niet.’
De verkoopster glimlachte beleefd. ‘O. Mag ik u dan aanraden om uw zinnen niet op dit ledikantje te zetten als u met de aanschaf wilt wachten tot u in verwachting bent. Het werk van deze man is altijd binnen een week verkocht.’
Renee werd verscheurd door tweestrijd. Als ze nu wegliep, ging deze kinderkamer waarschijnlijk definitief aan haar neus voorbij. Als ze hem wel kocht, dan verplichtte ze zich tot iets wat haar nog altijd angst aanjoeg. ‘Ik… Ik zoek mijn vriendin maar weer op.’
De belangstelling van de verkoopster bekoelde. ‘Natuurlijk.’
Worstelend met allerlei heftige emoties liep Renee de volgende vijf minuten als een schaduw achter Lauren aan.
‘Gaat het wel met je, Renee?’
‘Mag ik je iets vragen?’ Ze wachtte tot Lauren had geknikt. ‘Een gezin, verhuizen en je bedrijf uitbreiden is wel heel veel hooi op je vork, en toch lijk je er zo kalm onder. Word je niet zenuwachtig van zoveel veranderingen tegelijk?’
Lauren grinnikte. ‘Natuurlijk wel. En als ik kalm lijk, dan is dat schijn. Ik ben dol op mijn echtgenoot, en ik kan me nu niet meer voorstellen dat ik het kind niet zou krijgen en de zwangerschap niet samen met Jason zou doormaken. Mijn enige zorg is dat Jason zo van zijn werk houdt, dat hij misschien een paar dingen mist als ik er niet voor zorg dat hij de baby en mij voor zijn werk laat gaan.’
Die woorden raakten een gevoelige snaar. ‘Dat begrijp ik maar al te goed. Nadat Flynn bij Maddox was gaan werken, raakte hij verslaafd aan zijn werk. Ik zag hem bijna nooit meer.’
‘Dat heeft vast ook bijgedragen aan je behoefte aan een huwelijkspauze.’
Renee aarzelde even voordat ze knikte.
‘Als je er iets aan hebt: ik dwing Jason om de meeste weekeinden vrij te nemen voor een tochtje met zijn boot. Dat levert ons tijd op om samen te zijn en het geeft mij de gelegenheid om mijn schilderkunst op peil te houden.’
De ondeugende glinstering in Laurens ogen ontging Renee niet. ‘Wil ik daar meer over weten?’
Lauren grijnsde. ‘Waarschijnlijk niet.’ Ze klopte op een fraaie speelgoedkast. ‘Wat vind je van deze? Niet te meisjesachtig, toch?’
‘Nee. Hij is prachtig.’ Renee besefte dat Lauren en zij zwangerschap vanuit geheel verschillende standpunten benaderden. Laurens zwangerschap was niet gepland, en toch was ze dolblij. Renee probeerde alles tot in detail te plannen, was doodsbenauwd voor een mislukking en bang dat ze weer verliefd zou worden op Flynn. Ze wenste dat ze een fractie van Laurens moed bezat.
Lauren streek met haar hand over een sprei. ‘Je moet niet denken dat ik je angst niet serieus neem, hoor. het is allemaal best angstaanjagend, naar de andere kant van het land verhuizen, trouwen, een kind krijgen, maar ik kies ervoor om naar de positieve kant te kijken, en ik weiger om te leven met de angst voor wat er verkeerd zou kúnnen gaan. Het leven geeft geen garanties. Soms moet je een kans grijpen en geloven dat het goed komt.’
Die woorden kwamen Renee bekend voor. ‘Dat zei mijn oma ook altijd.’
‘Zie je wel. Grote geesten denken hetzelfde,’ zei Lauren met een knipoog.
Renee kende geen wijzere en sterkere vrouw dan haar grootmoeder. Toen haar man naar het front was gestuurd, had ze de leiding over het eetcafé overgenomen en was dat blijven doen nadat haar man op het slagveld was gesneuveld. Het was haar niet alleen gelukt, ze had zichzelf zelfs overtroffen.
Emma had in eentje haar een dochter opgevoed, en later had ze de opvoeding van haar kleindochter ter hand genomen toen haar aan alcohol verslaafde dochter dat niet meer kon. Nooit had Renee haar oma horen klagen over hoe oneerlijk het leven was en hoe zwaar het was om een dak boven hun hoofd en eten op tafel te houden. Renee wilde net zo sterk zijn als haar oma.
Ze rechtte haar rug toen er ineens iets tot haar doordrong. Carol Maddox had gelijk. Zij, Renee, had nooit een ruggengraat gehad. Ze was nooit voor zichzelf opgekomen en ze had nooit gevochten voor wat ze wilde. Nu had ze daar echter wel de kracht voor. Dit kon ze.
Ze wilde een kind, een gezin. En ze wilde haar bedrijf uitbreiden. Flynn bood haar de kans om haar dromen waar te maken. Het enige wat ze hoefde te doen was de komende twaalf tot achttien maanden haar hart bewaken en daarna van Flynn scheiden.
Een beetje angstig, maar ook opgewonden bij het vooruitzicht reed Renee Flynns oprit op.
‘Laat het geen vergissing zijn,’ fluisterde ze, terwijl ze de deur van de bestelauto openschoof en haar tas over haar schouder hing.
Stel jezelf en doel en ga ervoor, weergalmde de stem van haar oma door haar hoofd.
Ze had echter geen flauw idee van hoe ze haar echtgenoot moest benaderen voor een intiem samenzijn dat uitsluitend voortplanting tot doel had. Vroeger had ze het nooit erg gevonden om het initiatief te nemen voor een vrijpartij, maar deze keer zou er geen liefde aan te pas komen, alleen seks. En als ze geluk had, kwam er een baby uit voort. Ze had haar cycluskalender geraadpleegd, en het leek het juiste moment.
Ze stak haar sleutel in het slot en liet zichzelf binnen. De geur van gebraden rundvlees kwam haar tegemoet. Het water liep haar in de mond en haar maag begon te knorren. Verrast bleef ze staan. Was Flynn thuis? En was hij aan het koken? ‘Flynn?’
‘Ik ben in de keuken.’
Ze gooide haar tas op de grond, haalde diep adem om moed te verzamelen en liep naar de achterkant van het huis. Haar benen trilden alsof ze nog maagd was. Belachelijk.
Flynn stond aan het fornuis biefstukken om te draaien.
‘Je bent vroeg thuis en je staat weer te koken.’
Hij draaide zich om. ‘Ik had een geweldige vrouw die me verwende met verrukkelijk eten. Toen ze me verlaten had, kon ik vrijgezellenvoedsel als sandwiches en diepvriesvoer niet meer door mijn keel krijgen, en een man kan niet alleen op afhaalmaaltijden leven. Ik moest dus wel leren koken.’
Hij draaide de dop van een fles koolzuurhoudend bronwater en schonk twee champagneglazen vol, waarvan hij er een naar haar bracht.
‘Hebben we iets te vieren?’ Hoe kon hij weten dat ze een beslissing had genomen?
‘De aannemer heeft gebeld. Hij zei dat je het contract had getekend.’
O, dat. ‘Ja.’
Hij tikte met zijn glas tegen het hare. ‘Gefeliciteerd. Binnenkort open je je nieuwe filiaal. Dat dat net zo succesvol mag worden als het eerste.’
Met bonzend hart nam ze een slokje. ‘Ik heb vandaag meubels voor de kinderkamer gekocht,’ flapte ze er vervolgens uit.
Flynn haalde diep adem, waarbij zijn borst uitzette. ‘Dat werd tijd ook,’ mompelde hij, en hij zette zijn glas weg, waarna hij haar glas uit haar hand pakte en ook wegzette.
Hij legde zijn handen om haar middel en trok haar dicht tegen zich aan. ‘Ik werd gek van verlangen om je vast te houden en aan te raken.’
Op slag was haar nervositeit verdwenen, evenals de kracht in haar benen.
Hij boog zijn hoofd en kuste haar, eerst zacht en strelend, maar al snel duwde hij met zijn lippen de hare van elkaar en vond zijn vurige tong de hare. Hij smaakte naar de Flynn die ze zich herinnerde. Haar hart bonsde wild terwijl ze haar handen over zijn stevige biceps, brede schouders en sterke rug liet glijden.
Strelend verkende hij met zijn handen haar lichaam, zonder ook maar een erogene zone over te slaan. Dit had ze gemist. Ze had hem gemist.
Een indringend gepiep brak door de waas van euforie heen. ‘Wat is dat?’
‘Het eten is klaar,’ mompelde hij met zijn mond tegen haar hals, waarna hij met zijn tanden zachtjes over haar gevoelige huid schraapte.
Renee leunde achterover en keek in zijn vurige ogen. ‘Zo te zien gaat het eten koud worden.’
Langzaam verscheen er een sexy glimlach om zijn mond. ‘Goed idee. Geef me twee seconden.’
Snel draaide hij zich om en draaide de branders en de grill uit. Op het moment dat hij zich weer naar haar toe keerde en haar verlangend aankeek, hapte ze naar adem. Met grote vastberaden passen liep hij naar haar toe, en haar hart sloeg op hol.
Met twee handen pakte hij de zoom van haar shirt vast en trok het kledingstuk over haar hoofd heen uit. Het gebeurde zo onverwacht dat ze naar adem snakte. Met zijn ogen strak op haar borsten gevestigd, legde hij zijn handen om de vrouwelijke rondingen, waardoor er diep in haar een hevig verlangen werd opgewekt.
‘Ik had niet gedacht dat je nog mooier kon zijn dan vroeger. Ik had het mis.’
Ze nam zijn gezicht tussen haar handen en streelde zijn stoppelige kaak. ‘Dank je.’
Hij boog zijn hoofd om haar décolleté te liefkozen. De zachtheid van zijn lippen en de ruwheid van zijn baardstoppels stookte het vuur in haar nog verder op. Iedere ronding vereerde hij met een reeks vederlichte kussen totdat ze smachtte naar meer. Ze kromde haar rug om hem het liefkozen van haar borsten gemakkelijker te maken en om haar bekken tegen het zijne te drukken. Zo kon ze zijn harde mannelijkheid voelen.
Hij maakte de sluiting van haar beha los en ontdeed haar van de kanten lingerie, waarna hij een harde tepel in zijn mond nam. Vochtig vuur omsloot haar gevoelige vlees. Met zijn lippen, tanden en vingers ontlokte hij haar gekreun van genot.
Diep in haar laaide het vuur steeds hoger op. Ze begroef haar vingers in zijn zachte haar en drukte hem dicht tegen zich aan. Hij wist precies wat ze fijn vond. Niet te ruw. Niet te zacht. Niemand had haar lichaam ooit zo kunnen bespelen als hij dat kon.
Hij gleed met zijn vingers onder de tailleband van haar broek. Ze hapte naar lucht, en even later gleed de rits omlaag. Een paar tellen daarna duwde hij haar broek en slipje langs haar benen omlaag. Met zijn handpalm gleed hij over haar heup, haar buik en vervolgens over de zachte krulletjes tussen haar dijen. Het genot raasde door haar heen. ‘Flynn.’
Ernaar verlangend om zijn huid tegen de hare te voelen, schopte ze haar schoenen en kleding opzij. Opnieuw trok hij zich een stukje terug om aandachtig en goedkeurend naar haar te kijken, terwijl hij zijn handen naar de knoopjes van zijn overhemd bracht. ‘Prachtig.’
‘Ik ben aangekomen,’ zei ze enigszins beschaamd.
Met een vurige kus snoerde hij haar de mond. ‘Liefje, je nieuwe rondingen zetten me in vuur en vlam.’
‘Daar ben ik blij om,’ zei ze glimlachend. ‘Schiet op,’ smeekte ze vervolgens, en ze probeerde hem te helpen met uitkleden. Haar handen botsten echter met die van hem, zodat het alleen maar langzamer ging. Ongeduldig liet ze zijn overhemd met rust om zich met zijn broekriem en broek bezig te houden.
Ze worstelde even met leer en metaal, maar ten slotte was hij net zo naakt als zij en kon ze genietend kijken naar zijn brede schouders, gespierde borst en buik. Met een vinger volgde ze de smalle streep haar die over het midden van zijn onderbuik naar de dichte beharing rond zijn parate mannelijkheid liep. Ze vouwde haar vingers om zijn harde mannelijkheid met de satijnzachte huid en streelde hem, genietend van zijn gekreun en het gevoel van zijn gloeiende huid tegen haar handpalm.
Met een zwaai tilde hij haar op, draaide haar rond en zette haar met haar achterste op de tafel. Met zijn vingers vond hij haar verlangende vrouwelijkheid en hij begon haar daar te masseren. Haar buik trok samen van begeerte. Ze sloeg haar benen om zijn heupen en klemde haar hand steviger om zijn keiharde opwinding. ‘Dit is heerlijk.’
‘Niet zo snel, liefje.’
‘Ik wil het niet langzaam.’ Ze wilde snel en heftig, wilde overspoeld worden door sensaties, om gedachten, angsten en twijfels uit te bannen.
Ze legde een hand in zijn nek, trok hem naar zich toe en kuste hem, hem met zich mee trekkend terwijl ze zich achterover op het houten tafelblad liet zakken.
Flynns verhitte lichaam lag over haar heen. Zijn dijen drukten de hare uit elkaar, en met zijn vingers vond hij het hart van haar opwinding. Tegelijkertijd begon hij met zijn mond haar tepel te liefkozen totdat de spanning in haar buik zo hoog opliep, dat ze dacht dat ze zou knappen. Het kon niet anders of hij wist dat ze op het punt stond om over de rand te tuimelen. Haar lichaamstaal was altijd een open boek voor hem geweest.
Hij gleed met zijn mond langs haar ribben en over haar middel naar haar heupen. Even later trok hij met zijn tong kringetjes rond haar navel, haar afwisselend plagend en opwindend met zijn zachte lippen, vurige tong en ruwe kin. Met iedere centimeter die hij aflegde, werd de spanning in haar spieren groter. Op het moment dat hij met zijn mond en tong het middelpunt van haar verlangen vond, snakte ze naar adem.
‘Ik wil je in me, Flynn,’ fluisterde ze, hem trachtend binnen te leiden.
Hij tilde zijn hoofd op. ‘Nog niet.’
Zijn stoppelige kin schuurde over haar gevoelige vlees en een tel later duwde hij haar over de rand. Het opperste genot golfde door haar heen.
Hij keek haar in de ogen terwijl ze op adem probeerde te komen. Intussen pakte hij haar handen en bracht ze boven haar hoofd. Haar zo vastpinnend op de tafel bewoog hij zijn harde mannelijkheid strelend langs haar overgevoelige vrouwelijkheid op en neer. Iedere beweging bracht haar dichter en dichter bij een tweede hoogtepunt. Haar spieren spanden zich, en ze kromde verwachtingsvol haar rug. Met de top van zijn gezwollen mannelijkheid tegen de poort van haar begerige vrouwelijkheid gedrukt, wachtte hij.
‘Waag het niet om nu te stoppen,’ zei ze schor, haar benen om hem heen klemmend en haar heupen omhoogduwend.
‘Wat als ik dat wel doe?’ vroeg hij met zijn mond tegen haar slaap.
Ze voelde dat hij glimlachte. ‘Dan zul je ervoor boeten.’
Met een krachtige beweging begroef hij zich diep in haar. Keer op keer bewoog hij zich ritmisch in haar, en ze verloor de controle over haar lichaam. Het ultieme genot versplinterde haar, dreef de lucht uit haar longen en greep de macht over haar stuiptrekkende spieren.
Flynn duwde zijn gezicht tegen haar hals. ‘Ik… kan me… niet meer… inhouden.’
‘Probeer het niet eens.’ Ze trok haar handen los, zette haar nagels in zijn rug en beet in zijn oorlel. Zijn gekreun van intens genot vulde haar oor, terwijl hij zich in haar ontlaadde.
Even voelde ze de neiging om hem dicht tegen zich aan te houden en om na te knuffelen. Voor tortelduifje spelen was deze keer echter geen tijd. Zodra haar huid begon af te koelen en haar ademhaling weer een beetje normaal werd, drong de ernst van de situatie tot haar door. Het was heel goed mogelijk dat ze vanavond een kindje hadden gemaakt, en als dat zo was, dan kon ze niet meer terug.
Haar hart begon te bonzen van angst. Afgelopen middag was ze er nog van overtuigd geweest dat ze dit kon. Dat was echter voordat ze hadden gevrijd en voordat ze haar doel uit het oog was verloren. Zwanger worden, en wegwezen, schoot het door haar heen.
Ze duwde tegen zijn schouders. ‘Laat me overeind komen.’
Langzaam richtte hij zich op. Zijn ogen waren half geloken, zijn gezicht was ontspannen en zijn haar… Daar had ze een puinhoop van gemaakt. Zijn donkere lokken stonden alle kanten op.
‘Moet je ergens naartoe?’ vroeg hij, met een scheef glimlachje en een tedere blik in zijn ogen, waarvan ze een alarmerend week gevoel van kreeg.
Ze mocht niets voor hem voelen. Ze moest onthouden dat dit een simpele zaak van vraag en aanbod was. Een zakelijke overeenkomst.
Nadat ze zich onder hem uit had gewurmd, griste ze haar kleding van de vloer. Dit was niets meer dan seks, toch? Natuurlijk niet. Ze moest wel compleet achterlijk zijn om het risico te nemen om weer van hem te gaan houden. Ze had tijd en ruimte nodig om haar gedachten op orde te krijgen. ‘Ik ga even douchen voor het eten.’
‘Dat klinkt goed.’ Hij trok zijn broek omhoog en maakte hem dicht alsof hij van plan was om samen met haar te gaan douchen, zoals hij vroeger deed.
‘Alleen,’ zei ze op gebiedende toon. Vervolgens vluchtte ze weg.