32
HET WAPEN

In de kamer heerste een geschokte stilte.

‘Welke kuur?’ vroeg Thomas voorzichtig.

Claude antwoordde met het geduld van een bankier die aan haar tienjarig zoontje de problematiek van step up-operaties of private equity-fondsen verklaart. ‘Het deleten van de overbodige informatie, Thomas. Jullie hebben alle drie, gemengd door het eten, het nieuwe medicijn in een individueel aangepaste dosering toegediend gekregen. Katinka dus wat minder, want die had al een lichte dosis genomen gedurende de proefnemingen bij HRU…’

Thomas' maag draaide zich om. Was dat de reden waarom Katja er de hele tijd niet met haar gedachten bij was geweest? Wie weet…?

Claude vervolgde onverstoord haar uiteenzetting. ‘Tobias wat meer, om redenen die we nu even in het midden laten. Het zal je misschien zijn opgevallen dat ik tijdens de maaltijd ervoor heb gezorgd dat we als het ware een reconstructie hebben gemaakt van alles wat gewist dient te worden. Dat was nodig om in ieders brein de plekken te activeren waar die informatie zit opgeslagen. Als je in een computer bepaalde gegevens wilt deleten, moet je ook…’

‘Larie en apekool,’ snauwde Palfijn. ‘Je kunt geen propranolol of de derivaten van risperidoen door mijn eten mengen zonder dat ik dat zou proeven of ruiken. De molecules zijn…’

‘Toch wel, lieverd’, antwoordde Claude, genietend van haar gelijk. ‘We hebben het middel zo weten te verfijnen dat het nu volkomen reuk- en smaakloos is. We kunnen het produceren in poedervorm, als pillen, capsules of vloeibaar. Zo nodig zelfs gasvormig, in een spray bijvoorbeeld. Kun je je voorstellen wat een formidabel wapen dat kan zijn als iemand je het leven zuur maakt? En het werkt. Geloof me. Zonder noemenswaardige bijwerkingen.’

Thomas voelde zijn hart opeens in zijn keel kloppen. Bijwerkingen? Had Palfijn niet gesproken over overmatig zweten en gezichtsstoornissen? Hij zweette immers al de hele tijd als een rund en had al een paar keer last van zijn ogen gehad. Vliegensvlug haalde hij de tabletten Omeprazol uit zijn zak en legde die voor Katja neer. ‘Hier, Katja. Vlug. Inslikken met wat water. Alle vier.’

‘Wat is dat?’ vroeg Claude scherp.

‘Omeprazol. Gekregen van Palfijn. Een neutraliserend middel tegen dat vergif dat je ons gegeven hebt.’

Claude lachte schamper. ‘Hij heeft je belazerd. Omeprazol is een doodgewoon middeltje tegen maagzuur. Maar wees gerust. Santaxat is geen vergif. Behalve een paar opvliegers en wat duizeligheid zul je weinig hinder ondervinden. Met Toby ligt het moeilijker. Zijn drinkgewoonten…’

Bang!

Palfijn sloeg zo hard op de tafel dat het porselein ervan rinkelde. ‘Ik neem dit niet. Als er iemand belazerd werd, ben ik het.’ Hij smeet de envelop met geld op de tafel. ‘Hier. Ik wil jouw judasloon niet. Ik… ik…’ Hij stikte in zijn woorden van woede.

Claude glimlachte. ‘Zie je wel, Toby. Ik had je toch gewaarschuwd. Overdadig alcoholgebruik en Santaxat gaan niet samen.’ Haar blik hield het midden tussen triomf en wraaklust. ‘Je weet toch wat de gevolgen zijn? Je zult eindigen zoals je betovergrootvader. Vanaf de gaanderij boven de wijzerplaat van de Onze-Lieve-Vrouwetoren. Eenennegentig meter hoog. Of is dat deel van je geheugen al gewist?’