29
PAYCHECK

In één klap werd hem alles duidelijk.

De Griekse halfgodin Helena was Holy, Claude Vianco. Ze was CEO van Health & Research Unit, Health World Wide, Pharma World en vermoedelijk nog van een handjevol andere megabedrijven in de farmaceutische wereld. Overigens, Claude was een uniseks naam. Hij vroeg zich af waarom hij er altijd van was uitgegaan dat Holy een man was. Niemand had hem dat ooit met zoveel woorden gezegd.

Seksisme?

Claude neukte dus zowel Noa als Palfijn. Invloedrijke, sterke mannen, die als was waren in haar handen. Geen wonder. Ze straalde genoeg sensualiteit uit om een heel conclaaf van kardinalen de erectie van de eeuw te bezorgen.

Ze gebaarde naar het Lexusdossier, dat ze bij het binnenkomen op de salontafel had gelegd. ‘Ik hoef je vermoedelijk niet te vragen of je daar ergens een kopie van hebt.’

‘Bespaar je de moeite.’

‘Dat dacht ik al.’ Ze vlijde zich neer op een stoel en wees naar een andere stoel. ‘Maak het je gemakkelijk. Wil je iets drinken?’

‘Nee. Eerst…’

‘Ga zitten en vertel me wat je ervoor hoopt te krijgen.’

‘Voor we verder praten, wil ik Katja zien.’

‘Met Katinka Nadesjda gaat het goed. Straks, als we het eens zijn geworden, zal ze met ons een glas komen drinken op de goede afloop.’

‘Je houdt haar dus gegijzeld?’

‘Je Russische vriendinnetje is hier op vrijwillige basis. Ze werd voor haar medewerking vorstelijk betaald.’

‘Zeg liever dat ze erin werd geluisd.’

Claude Vianco glimlachte bescheiden. ‘Jullie lieten je dan ook lezen als een open boek.’

‘Jullie?’

Ze knikte opgewekt. ‘Jij ook. Heel moeilijk heb je het me niet gemaakt. Je strooide kruimels als Klein Duimpje.’

Thomas ging verbijsterd zitten. ‘Bedoel je dat je vanaf het begin wist dat ik het Lexusdossier gekopieerd had?’

Ze giechelde even bij het woord ‘Lexusdossier’. ‘“Weten” is wat veel gezegd, maar toen ik erachter kwam dat Pierre zijn aktetas in dat gore hotelletje van je had achtergelaten, was ik daar wel bang voor.’ Ze kruiste haar benen. ‘Ik stuurde Verloon eropuit om je aan de tand te voelen. Hij kwam te laat. Je was net opgepakt en opgesloten wegens pederastie…’

‘Volkomen onterecht. Ik ben geen pederast.’

‘Als jij het zegt. Terwijl je in de cel zat, doorzocht Verloon je appartement aan de Zénobe Grammestraat. Dat leverde niets op, dus ging ik ervan uit dat je geen kopieën had gemaakt. Ik kon me moeilijk voorstellen dat je niets van je zou laten horen als je dat wel had gedaan.’

‘Hoe wist je dat ik in de Zénobe Grammestraat woonde?’

‘Van Angela Vincenta, je ex-werkgeefster. Later gaf ze me een seintje toen je na je invrijheidstelling bij haar opdook om je achterstallige salaris te innen. Zo kwam ik ook in het bezit van het adres van Katinka Nadesjda, bij wie je was ingetrokken.’

‘Angela is een over het paard getilde vuiltong.’

‘Misschien.’ Claude ging wat verzitten, zodat hij wat meer van haar mooi gevormde dijen te zien kreeg. ‘Tot dan was ik er tamelijk gerust op. Maar toen werd je er door Katinka Nadesjda bij gelapt.’

Thomas snoof. ‘Katja zou mij erbij gelapt hebben? Maak dat een ander wijs.’

Claude genoot. ‘Toch wel. Ze kwam zich bij HRU aanbieden als proefpersoon voor Santaxat. Over dat onderzoek kon ze niets weten, want de advertentie voor proefpersonen was maar één keer gepubliceerd, en dan nog in een gespecialiseerd tijdschrift. Tenzij ze natuurlijk van jou inzage had gekregen van het… euh… Lexusdossier.’

‘Ze contacteerde je achter mijn rug. Ze was in geldnood en ze…’

‘Ik had vlug door dat je nergens van wist. Maar ze kwam wel bij de duivel te biechten. Om zeker te zijn van haar medewerking bood ik haar het vijfvoudige van de normale vergoeding. Ze hapte toe.’ Claude gniffelde. ‘En jij trapte erin. Je zette haar persoonlijk af voor de deur.’

‘Ik wist toen nog niet dat jij Holy was.’

‘Hoe zou je ook? Toen je even later bij Tobias Palfijn terechtkwam, werd het pas leuk. Tobias is een echte stokebrand. Je was zijn huis nog niet uit of hij belde me op.’

Hij was sprakeloos. Zo te zien waren ze allemaal ledenpoppen en was het Holy die aan de touwtjes trok.

Claude boog voorover en tikte met een vingernagel tegen zijn knie.

‘Thomas, ik ben benieuwd.’

Hij schrok op. ‘Naar wat?’

‘Naar je voorwaarden. Wat wil je voor de kopieën? Wil je geld? Hoeveel? Of wil je me naaien? Zoals Pierre of Tobias. Die wilden geen geld. Alleen naaien. Naar het schijnt, ben ik daar een meester in.’

Hij was woedend, maar tegelijk zo onder de indruk dat hij het voorgenomen miljoen niet over zijn lippen kreeg.

‘Een kwart miljoen.’

‘Euro's? Dat valt best mee. Alleen…’

‘Wat?’

‘Er is een probleem.’

‘Welk?’

‘Hoe weet ik zeker dat je in het geniep niet nog een paar kopieën achter de hand houdt?’

‘Ik heb slechts één kopie. Die is in veilige handen. Zodra je me hebt betaald…’

‘Je bedoelt de kopie bij je advocaat? Die hebben we al gerecupereerd. Zijn kantoor was slecht beveiligd tegen inbraak.’

Thomas bleef van de ene verbazing in de andere vallen. ‘Hoe wist je dat hij een kopie had?’

Ze glimlachte meewarig. ‘Logisch denkwerk, Thomas. Hij was zowat de enige bij wie een stakker, sorry, ik bedoel een einzelgänger als jij, terechtkon.’

‘Dank je wel’, zei Thomas op afgebeten toon. ‘Maar als je denkt dat ik maar een stakker ben, zou je weleens van een koude kermis thuis kunnen komen.’

Ze boog voorover en hield sussend haar handen op. ‘Ho, Thomas, ontspan je. Het was niet beledigend bedoeld. Misschien heb ik wel een interessant voorstel.’

Thomas kwam onmiddellijk tot bedaren.

‘Goed. Ik luister.’

Ze stond op en stuurde met een vingerknip de prijsvechter de deur uit. ‘Dit kan beter onder ons blijven.’ Ze stelde zich op met haar rug naar het schilderij boven de open haard, haar lange, slanke benen lichtjes gespreid.

‘Ik weet een oplossing waar we ons allebei mee kunnen verzoenen. Wat is voor jou het belangrijkst?’

‘Katja’, zei hij prompt.

‘Die heb je al. Om haar te houden heb je geld nodig.’

‘Voor Katja is geld niet belangrijk. Ze…’

Ze negeerde zijn tussenkomst. ‘Je kunt vanavond nog een voorschot van honderdduizend krijgen op dat kwart miljoen als je me kunt garanderen dat er geen kopieën meer zijn.’

Het was te mooi om waar te zijn. Hij knikte overtuigend. ‘Wees gerust. Er was alleen…’

Claude ging op de armleuning van een stoel zitten en kruiste haar benen op een trage, wellustige manier.

‘Zelfs niet in je hoofd?’

‘Wat bedoel je daarmee?’

Ze liet zich in de stoel glijden en trok op een besliste manier haar jurk recht.

‘Dat zal je spoedig duidelijk worden. Wat weet je over onze proefnemingen met Santaxat?’

‘Niet zoveel. Het zouden pillen zijn tegen depressies en trauma's die je uitprobeert op mensen.’ Hoe had Palfijn het ook weer geformuleerd? ‘Iets waarmee je slachtoffers van verkrachtingen of andere gewelddaden van hun angsten af helpt.’

‘Het is veel meer dan dat’, verklaarde Claude Vianco, alias Holy. Ze was nu geen wellustige verleidster meer, maar een docerende wetenschapper. ‘Sinds we over de brain imagingtechnieken beschikken, kunnen we precies bepalen hoe en waar bepaalde herinneringen in de hersenen worden opgeslagen. Met die kennis hebben we een medicijn kunnen ontwikkelen waarmee we zeer gericht niet alleen nare, maar ook ongewenste herinneringen kunnen uitwissen. Dat is de belangrijkste eigenschap van Santaxat.’

‘Een vergeetpil dus?’

‘Zo zou je het kunnen noemen. Overigens, het zal daar niet bij blijven. Binnen afzienbare tijd zullen we met die pillen ons geheugen kunnen beheren zoals we dat nu doen met de harde schijf van onze computer. We zullen overbodige herinneringen kunnen wissen, aanpassen of er namaakherinneringen voor in de plaats kunnen stellen.’

‘Zoals in Paycheck?’

‘Pay wat?

‘Paycheck. De film met Ben Affleck en Uma Thurman. Of Eternal Sunshine of the Spotless Mind met Jim Carrey. Dat was ook zoiets.’

‘Nee. Dat was sciencefiction’, antwoordde Claude scherp. ‘Dit is de realiteit. We hebben het over kopieën van het Lexusdossier binnen in je hoofd.’

Het begon Thomas eindelijk te dagen. ‘Begrijp ik je goed? Wil je daarmee zeggen dat je met Santaxat alle herinneringen aan het Lexusdossier uit mijn geheugen kunt bannen?’

‘Dat klopt.’

Thomas kreeg er de kriebels van. ‘En zonder dat ik daar debiel of gaga van zal worden?’

Claude keek beledigd. ‘Weet je wel met wie je praat? Ik ben CEO van bedrijven die wereldleider zijn in het onderzoek naar aids, kanker, vaccins et cetera. We voeren het grootste aantal klinische onderzoeken uit per inwoner ter wereld. Alleen al op dit kleine lapje grond dat België heet, investeerden we vorig jaar twee miljard in onderzoek en ontwikkeling, en stelden we meer dan zesduizend mensen te werk. De kwaliteit van al onze geneesmiddelen staat buiten kijf, ze zijn grondig getest…’

‘Op arme en ongeletterde mensen in Indië.’

‘Uitsluitend tijdens de eerste fase van het klinisch onderzoek.’

‘Om geld uit te sparen.’

‘Ik geef toe dat de lagere onderzoeks- en productiekosten een element vormen in de outsourcing naar Indië. Bovendien hebben ze daar goed opgeleide Engelssprekende onderzoekers in overvloed, meerdere klimaatzones en een grote, gevarieerde patiëntenpool. Pas vanaf de derde fase testen we medicijnen als Santaxat op mensen uit de eigen omgeving.’

‘Toch niet op Katja, mag ik hopen?’

‘Je vriendinnetje is nog zo gezond als een vis. Je zult dat zelf kunnen vaststellen. Ze zal mee aanzitten aan het diner.’

‘Welk diner?’

‘Dat zo dadelijk zal aanvangen, ervan uitgaand dat je nog geïnteresseerd bent in een kwart miljoen euro. Belastingvrij.’

En of hij dat was. Godallemachtig.

‘Santaxat mag niet op een lege maag genomen worden. Als je instemt, kunnen we er evengoed een gezellig etentje van maken.’

Hij zocht wanhopig naar een goede reden om te weigeren. ‘Palfijn waarschuwde me voor akelige bijwerkingen.’

‘Zoals?’

‘Hallucinaties. Extreem agressief gedrag. Zelfmoordneigingen.’

Ze schudde het hoofd. ‘Alleen bij verkeerd gebruik. De juiste dosering is belangrijk. Bij normaal gebruik zijn de bijwerkingen te verwaarlozen. De statistieken bewijzen dat.’

‘Tien doden per honderdduizend is ook een statistiek.’

‘Heb je het sterftecijfer van misdadigers al eens geraadpleegd? Inbrekers en bankrovers worden soms ter plekke neergeschoten. Kinderlokkers krijgen in sommige Amerikaanse staten de elektrische stoel, en in onze contreien belanden afpersers voor langere tijd in de gevangenis. Allemaal zaken die niet erg bevorderlijk zijn voor de gezondheid.’

‘Je bedoelt…’

‘Dat er tot nu toe nog niemand slechter is van geworden door Santaxat te slikken.’

Thomas beet op zijn lippen. Claude had daar een serieus punt gescoord. Alleen… hoe kon hij weten dat alleen het Lexusdossier uit zijn herinnering gewist zou worden? Stel je voor dat hij achteraf niet meer zou weten wie hij was? Of dat hij Katja niet meer zou herkennen?

‘Het lijkt me toch een riskante onderneming’, sputterde hij tegen. ‘De kans dat er uit mijn brein meer gedeletet wordt dan…’

‘Of minder.’

‘Hoezo minder?’

‘Het risico is wederkerig. Bekijk het eens vanuit mijn standpunt. Zo dadelijk moet ik je bij het dessert honderdduizend euro overhandigen. Drie maanden later nog honderdvijftigduizend erbovenop. Stel maar eens dat jouw herinneringen over de feiten op termijn terugkeren. Wie is dan de klos, denk je?’

Bang hoefde ze daar niet voor te zijn. Zodra hij de honderdduizend in handen kreeg, zou hij er als de wind vandoor gaan. Samen met Katja. Geen haar op zijn hoofd zou eraan denken om terug te keren voor de rest.

Claude had nu een vreemd speelse glimlach om haar lippen. Ze had haar lokaas gelegd. Ze wist dat hij zou toehappen.

En dat deed hij.

Thomas had altijd al van een gokje gehouden. Voor hem was het voorstel van Claude hetzelfde als spelen met de lotto. Met dit verschil dat je bij Claude de winst vooruitbetaald kreeg. Hoeveel de inzet zou zijn, kreeg je pas achteraf te horen.